M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η μεγάλη εικόνα είναι ότι, αφού διεκδίκησε με θράσος τον μανδύα της ηγεσίας του Παγκόσμιου Νότου μόλις τον Σεπτέμβριο, μέσα σε διάστημα δύο μηνών, η Ινδία γλιστρά στο αμερικανικό στρατόπεδο ως απαραίτητος σύμμαχος των ΗΠΑ, φιλοδοξώντας μάλιστα να γίνει "παγκόσμιος αμυντικός κόμβος" με τη βοήθεια του Πενταγώνου.
Ακολουθούν ορισμένα από τα συμπεράσματα της συνάντησης 2+2:
- Κοινή χρήση τεχνολογίας που αφορά "θαλάσσιες προκλήσεις, μεταξύ άλλων στον υποθαλάσσιο τομέα",
- συν-ανάπτυξη και συμπαραγωγή συστημάτων κινητικότητας εδάφους,
- Η Ινδία θα αναλάβει τη συντήρηση αεροσκαφών των ΗΠΑ και την επισκευή ναυτικών σκαφών των ΗΠΑ στο μέσο του ταξιδιού,
- Επενδύσεις των ΗΠΑ στη συντήρηση, επισκευή και επισκευή αμερικανικών αεροσκαφών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών από την Ινδία,
- οριστικοποίηση μιας συμφωνίας για την ασφάλεια του εφοδιασμού, η οποία θα εμβαθύνει την ολοκλήρωση των αμυντικών βιομηχανικών οικοσυστημάτων και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της αλυσίδας εφοδιασμού,
- τη δημιουργία νέων θέσεων συνδέσμου μεταξύ των δύο ενόπλων δυνάμεων σε συνέχεια της πλήρους συμμετοχής της Ινδίας στις πολυεθνικές συνδυασμένες ναυτικές δυνάμεις, με έδρα το Μπαχρέιν,
- μεγιστοποίηση του πεδίου εφαρμογής της μνημονιακής συμφωνίας εφοδιασμού και ανταλλαγών και προσδιορισμός μέτρων για την ενίσχυση της εμβέλειας των ναυτικών σκαφών των ΗΠΑ στις ινδικές βάσεις.
Χωρίς αμφιβολία, τα παραπάνω είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, ενώ αυτή η εξαιρετική μετάβαση στις ινδικές πολιτικές θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό πίσω από κλειστές πόρτες. Οι ΗΠΑ φαίνονται εξαιρετικά σίγουρες ότι η Ινδία είναι έτοιμη να συνάψει μια αποκλειστική συμμαχία, κάτι που το Νέο Δελχί δεν επιδίωξε ποτέ με καμία μεγάλη δύναμη. Ποια είναι η προσφορά που έχει κάνει η κυβέρνηση Μπάιντεν στην Ινδία και την οποία η τελευταία δεν μπορεί να αρνηθεί;
Είναι σαφές πως μια τέτοια μαζική αλλαγή στην στρατιωτική πολιτική της Ινδίας πρέπει να συσχετιστεί με τα θεμελιώδη αξιώματα της εξωτερικής πολιτικής. Τούτου λεχθέντος, περιέργως, ονομάστε το "διακομματική συναίνεση" ή οτιδήποτε άλλο, το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης της Ινδίας προφανώς δε θα μπορούσε να ενδιαφερθεί λιγότερο για τη μετατόπιση. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Η μετατόπιση αφορά στην πραγματικότητα μια εκκολαπτόμενη συμμαχία Ινδίας-ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της Κίνας - και αυτό είναι ένα μέτωπο πολιτικής όπου είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς μεταξύ του Tweedledum και του Tweedledee.
Για να είμαστε σίγουροι, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα κατανοούν ότι η ινδική εξωτερική πολιτική βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Αλλά προσποιούνται πως δεν το αντιλαμβάνονται και ελπίζουν ότι πρόκειται για παρέκκλιση. Σε κάθε περίπτωση, ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα μπορούν να σταματήσουν την Ινδία στις ράγες της. Η ικανότητά τους να ασκήσουν επιρροή στις ινδικές πολιτικές έχει συρρικνωθεί δραματικά -ιδιαίτερα της Μόσχας- στο σύγχρονο περιβάλλον ασφαλείας.
Η ουσία του θέματος είναι ότι η Ινδία δεν είναι ενθουσιασμένη με την αυξανόμενη πολυπολικότητα της παγκόσμιας τάξης. Η Ινδία είναι δικαιούχος της "τάξης που βασίζεται σε κανόνες" και αισθάνεται πολύ πιο άνετα με μια διπολική παγκόσμια τάξη, όπου η πολυπολικότητα, αν υπάρχει, παραμένει ένα περιθωριακό φαινόμενο, ενώ η υπεροχή των ΗΠΑ θα συνεχίσει να επικρατεί για τις επόμενες δεκαετίες. Ένα τέτοιο παράδειγμα θεωρείται επωφελές για την Ινδία ώστε να πλοηγηθεί στην πορεία της προς τον έλεγχο των ηγεμονικών ενστίκτων της Κίνας, ενώ παράλληλα αναπτύσσει βέλτιστα τη δική της ολοκληρωμένη εθνική ισχύ. Πρόκειται για μια φιλόδοξη ατζέντα, η οποία είναι επίσης επικίνδυνη, καθώς οι πολιτικές αλλάζουν στην Ουάσινγκτον όσο οι πρόεδροι έρχονται και φεύγουν και τα αμερικανικά συμφέροντα επαναπροσδιορίζονται και οι προτεραιότητες αλλάζουν.
Σήμερα, ωστόσο, η προθυμία της Ινδίας να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ είναι πιο εμφανής από ποτέ. Η εχθρότητα κατά της ανόδου της Κίνας ήταν αισθητή στη συνάντηση 2+2. Η Ινδία έχει αποβάλει τις όποιες εναπομείνασες διεκδικήσεις και μετατοπίζεται προς μια ανοιχτά ανταγωνιστική σχέση με την Κίνα. Η QUAD έχει γίνει μια σημαντική ατμομηχανή. Σίγουρα, μπορεί να αναμένεται μια κινεζική απάντηση - το πότε ή με ποια μορφή, θα το δείξει ο χρόνος.
Αυτό είναι δυνατό μόνο επειδή το Δελχί αισθάνεται αρκετά σίγουρο ότι η εστίαση της Ουάσινγκτον στον Ινδο-Ειρηνικό παραμένει ανέπαφη υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, παρά την αυξανόμενη εμπλοκή με την Κίνα. Βέβαια, προκύπτει ένα σημείο καμπής καθώς ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping θα πραγματοποιήσει το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ μετά από πέντε χρόνια και έχει προετοιμαστεί σχολαστικά μια συνάντηση κορυφής με τον πρόεδρο Biden, για την οποία και οι δύο πλευρές ελπίζουν ότι θα είναι παραγωγική και θα καταστήσει τις σινοαμερικανικές σχέσεις πιο προβλέψιμες.
Τα τρία περιφερειακά ζητήματα που πρωταγωνίστησαν στη σύνοδο 2+2 ήταν το Αφγανιστάν, η Ουκρανία και η σύγκρουση Παλαιστίνης-Ισραήλ. Η Κοινή Δήλωση αφιέρωσε ξεχωριστή παράγραφο με τον υπότιτλο Αφγανιστάν, η οποία κατηγορούσε εμμέσως τους ηγέτες των Ταλιμπάν ότι δεν τηρούν τη "δέσμευσή τους να εμποδίσουν οποιαδήποτε ομάδα ή άτομο να χρησιμοποιήσει το έδαφος του Αφγανιστάν για να απειλήσει την ασφάλεια οποιασδήποτε χώρας".
Η κοινή δήλωση υπενθυμίζει στη συνέχεια με έμφαση την απόφαση 2593 (2021) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία απαιτεί συγκεκριμένα "να μην χρησιμοποιείται το αφγανικό έδαφος για να απειλεί ή να επιτίθεται σε οποιαδήποτε χώρα ή για να παρέχει καταφύγιο ή να εκπαιδεύει τρομοκράτες ή για να σχεδιάζει ή να χρηματοδοτεί τρομοκρατικές επιθέσεις".
Το Δελχί κάνει μια ριζική απόκλιση από τις προσπάθειές του να συνεργαστεί εποικοδομητικά με τους κυβερνήτες των Ταλιμπάν. Ένας λόγος θα μπορούσε να είναι οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών πως το Αφγανιστάν μετατρέπεται και πάλι σε περιστρεφόμενη πόρτα για τις διεθνείς τρομοκρατικές ομάδες.
Μια δεύτερη πιθανότητα θα μπορούσε να είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ινδία μοιράζονται το αίσθημα του εκνευρισμού για την αυξανόμενη εγγύτητα των Ταλιμπάν με την Κίνα και το φάσμα της μετατροπής του Αφγανιστάν σε κόμβο της Πρωτοβουλίας Belt and Road. Το σχέδιο του Πεκίνου για την κατασκευή ενός δρόμου που θα συνδέει το Αφγανιστάν μέσω του διαδρόμου Wakhan είναι μια αλλαγή στη γεωστρατηγική που έχει βαθιά συνέπεια. Οτιδήποτε σχετίζεται με την ασφάλεια της Xinjiang δεν μπορεί παρά να αποτελεί θέμα αδιάκοπου ενδιαφέροντος για το Δελχί.
Η κοινή δήλωση 2+2 σηματοδοτεί μια νέα αμερικανο-ινδική σύγκλιση για το Αφγανιστάν. Το κατά πόσο αυτό θα μεταφραστεί ως ενεργητικές κινήσεις είναι ένα αμφισβητούμενο ζήτημα. Σημειωτέον, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εκμεταλλεύονται επίσης τις ανησυχίες της Ρωσίας για τη σύγκρουση στην Ουκρανία για να διπλασιάσουν τη μεταψυχροπολεμική στρατηγική τους για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στο Αφγανιστάν. Η Μόσχα αισθάνεται πως χάνει έδαφος στην πίσω αυλή της.
Όσον αφορά την Ουκρανία και τη σύγκρουση Παλαιστίνης-Ισραήλ, αυτό που προκύπτει είναι ότι η αμερικανική και η ινδική πλευρά κατάφεραν να εναρμονίσουν τις αντίστοιχες θέσεις τους σε αυτές τις κρίσιμες περιφερειακές συγκρούσεις. Στην πραγματικότητα, το Δελχί αποβάλλει την στρατηγική του αμφιθυμία και κινείται προς τη θέση των ΗΠΑ. Αυτό βγαίνει στις πινελιές της κοινής δήλωσης από αυτά που λέει και αυτά που δεν λέει. Έτσι, για την Ουκρανία, ο στρατοκρατικός πόλεμος της Ρωσίας έχει "συνέπειες που επηρεάζουν κυρίως τον παγκόσμιο Νότο". Πέρα από αυτό, η Μόσχα μπορεί να μάθει να ζει με τη διατύπωση 2+2 για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Όσον αφορά την κατάσταση στη Δυτική Ασία, στην κοινή δήλωση εκφράζεται σθεναρή υποστήριξη στον αγώνα του Ισραήλ κατά της "τρομοκρατίας". Αλλά εδώ, και πάλι, η Ινδία αρνείται να καλέσει τη Χαμάς. Ούτε η Ινδία επικροτεί τον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Χαμάς, πόσο μάλλον να προεξοφλεί τις πιθανότητες επιτυχίας του. Το πιο σημαντικό είναι ότι η κοινή δήλωση παραλείπει κάθε αναφορά το λεγόμενο "δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα", ένα ρητό που βρίσκεται συνεχώς στα χείλη του Μπάιντεν.
Η Ινδία δεν είναι δυνατόν να αποκαλεί τον πόλεμο στη Γάζα πράξη "αυτοάμυνας" όταν το Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια τόσο βάναυση στρατιωτική επιχείρηση εναντίον άτυχων αμάχων και έχει ισοπεδώσει την πόλη της Γάζας - θυμίζοντας την κοινή βρετανοαμερικανική αεροπορική βομβιστική επίθεση κατά της πόλης της Δρέσδης, πρωτεύουσας της Σαξονίας, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τη φρικτή νύχτα της 9ης προς 10η Μαρτίου 1945, όπου σκοτώθηκαν πάνω από 25000 Γερμανοί.
Ίσως, όλες αυτές οι διπλωματικές περιπλανήσεις στην κοιλάδα του θανάτου θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα κατανοητές στο φόντο των έντονων παρασκηνιακών συναλλαγών που αφορούν την ηγεσία της Χαμάς σε περιφερειακές πρωτεύουσες, στις οποίες η κυβέρνηση Μπάιντεν θα είχε υψηλό διακύβευμα και συμμετέχει.