Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Ο πρώτος και κύριος λόγος είναι γιατί οι Ισραηλινοί αρνούνται να μάθουν σύγχρονη ιστορία και έτσι κάθε λίγο και λιγάκι θα ζουν τα ίδια και τα ίδια.
Σήμερα θα θυμίσουμε (για όσους ξέχασαν) και θα μάθουμε (για όσους δεν ξέρουν) τι έγινε πριν 50 ακριβώς χρόνια (με μια μέρα διαφορά) και πως μια παρόμοια κατάσταση οδήγησε σε διεθνείς εξελίξεις παγκοσμίως, τα 17 χρόνια που ακολούθησαν και πως μια σύγκρουση 21 ημερών επηρέασε ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Βρισκόμαστε λίγο πριν την 6η Οκτωβρίου 1973 (7 έγινε φέτος η σφαγή των Ισραηλινών από την Χαμάς). Το Ισραήλ έχει λάβει 14 (κρατήστε το νούμερο) προειδοποιήσεις από πράκτορες που είχε στις αραβικές χώρες, αλλά και από την Αμερική για επικείμενη συντονισμένη επίθεση Αραβικών χωρών (της Συρίας και της Αιγύπτου) εναντίον του Ισραήλ σε διπλό μέτωπο. Οι παραπειστικές ασκήσεις που έκαναν όμως για μήνες Σύριοι και Άραβες και ταυτόχρονα το εξοντωτικό κόστος κινητοποίησης του στρατού (άνω των 10 εκατομμυρίων δολαρίων της εποχής αυτής ανά ημέρα κινητοποίησης) οδήγησαν την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία να μην λαμβάνει υπόψη της τις πληροφορίες ή όταν τις λάμβανε να μην διατάσσει πλήρη κινητοποίηση επιστράτων αλλά μερική και ειδική.
Στις 5 Οκτωβρίου από διπλό πράκτορα της Αιγύπτου (γαμπρό του Δικτάτορα της) λαμβάνει την πληροφορία για επικείμενη, εντός 24ώρων επίθεση. Επειδή είχε προηγηθεί ανάλογη πληροφορία τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο αρχικά αγνοείται και μόνον όταν έφτασε ο κόσμος στο χτένι (12 ώρες πριν την επίθεση) αποφασίστηκε μικρή κινητοποίηση 120.000 ανδρών η οποία επέτυχε μόνον και μόνον γιατί ήταν ημέρα θρησκευτικής αργίας (Ημέρα Εξιλασμού 6/10/1973) με αποτέλεσμα το 90% των επιστράτων να παρουσιαστεί στις μονάδες κανονικά και εντός ολίγων ωρών.
Η ιστορία αυτή οδήγησε στον λεγόμενο 4ο Αραβοισραηλινό πόλεμο που έληξε στις 28 Οκτώβρη που οδήγησε στην πρώτη ίσως στην ιστορία νίκη και των δύο πλευρών, αφού το Ισραήλ έχασε μεν εκτάσεις που όμως ήταν ερημικές, από την άλλη όμως αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από Αραβικό κράτος (Αίγυπτο) ως ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία Ισραήλ (αντί για σιωνιστική κατοχή όπως λέγεται μέχρι και σήμερα από πολλές αραβικές χώρες).
Όμως το Ισραήλ αλλά και ολόκληρος ο κόσμος από τότε μετράει πληγές. Το Ισραήλ γιατί έχασε το γόητρο που είχε μετά τον πόλεμο των 6 ημερών, οι απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες για έναν πόλεμο 21 ημερών ήταν τραγικές για το Ισραήλ. Είχε μεγαλύτερη αναλογία νεκρών από ότι οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, ενώ το 23% όσων πολέμησαν και επέζησαν δεν μπόρεσαν ποτέ να επανέλθουν στην κανονική ζωή λόγω ψυχιατρικών προβλημάτων.
Ταυτόχρονα όμως ο πόλεμος αυτός ήταν η αιτία που ξεκίνησε η πετρελαϊκή κρίση που εκτόξευσε κατά 400% τις τιμές του πετρελαίου ενώ για πρώτη φορά φάνηκε η αδυναμία των ΗΠΑ και η εξάρτηση από το Αραβικό πετρέλαιο. Η κρίση αυτή μέσα σε λίγες ημέρες μεταδόθηκε σε όλον τον κόσμο. Οι τιμές των προϊόντων πήραν την ανιούσα και δεν αποκλιμακώθηκαν ποτέ από τότε.
Στο εσωτερικό του Ισραήλ, μπορεί η Πρωθυπουργός να αθωώθηκε από τις κατηγορίες τις αδράνειας και των λανθασμένων χειρισμών δεν ισχύει όμως το ίδιο για την στρατιωτική ηγεσία, η οποία καρατομήθηκε, παρά την ας πούμε νικηφόρα έκβαση.
Ο πόλεμος αυτός και των 6 ημερών είναι οι αιτίες της δημιουργίας των πρώτων τρομοκρατικών ομάδων στις τάξεις των Παλαιστινίων, οι οποίες κατάφεραν πάνω από 400 τρομοκρατικά χτυπήματα σε όλον τον κόσμο, ουκ ολίγα από τα οποία και στη χώρα μας τη δεκαετία 1980-1990 και φυσικά οδήγησαν μια δεκαετία αργότερα στην ίδρυση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, των οργανώσεων που πλέον έχουν και θρησκευτική ισχύ, στρατιωτική δομή οργάνωση και ασκούν πολιτική.
Τα γεγονότα του πολέμου του Γιον Κιμπούρ (Ημέρα Εξιλασμού) του 1973 καθόρισαν την ιστορία της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, τις πολιτικές εξελίξεις, την αλλαγή της σφαίρας επιρροής της Αιγύπτου (από τη ρωσική στην Αμερικανική) κυρίως όμως άλλαξαν τα σύνορα των κρατών (Συρία, Ισραήλ, Ιορδανία, Αίγυπτος), ενώ ανέκοψαν την ραγδαία άνοδο του ΑΕΠ της χώρας (από 50 δις είχε φτάσει τα 80 μεταξύ 1970 και 1972) και τους πήρε 10 χρόνια μέχρι να εκκινηθεί και πάλι ο ισχυρός ρυθμός ανάπτυξης.
Σήμερα βρισκόμαστε 1 μήνα και 4 μέρες μετά την σφαγή της 7ης Οκτωβρίου και το Ισραήλ οδηγείτε σε νέες ήττες.
33 μέρες μετά την έναρξη της αντεπίθεσης το Ισραήλ:
α) δεν έχει σκοτώσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΗΓΕΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ, παρά τις ανακοινώσεις για "εξόντωση διοικητών" οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούν τοπικούς διοικητές μικρών μονάδων και υποτιθέμενους σχεδιαστές της σφαγές της 7ης Οκτωβρίου (στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία χειροπιαστή απόδειξη για το ποιος πραγματικά οργάνωσε την σφαγή),
β) το μεγαλύτερο μέρος της Λωρίδας της Γάζας που πραγματικά κατέχει ήταν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εξ ου και την υπόλοιπη την βομβαρδίζει ανηλεώς),
γ) τα θύματα (περί τις 11.000) λιγότερο από 5% είναι μαχητές της Χαμάς, οι υπόλοιποι είναι απλοί πολίτες και μάλιστα το 60% είναι γυναικόπαιδα (επίσημα στοιχεία από τον ΟΗΕ, που ούτως ή άλλως το Ισραήλ δεν τα έχει διαψεύσει).
δ) θα αναγκαστεί όπως και το 1973 να πολεμήσει σε 2 μέτωπα (Λωρίδα και Λίβανο) με τρομακτικές απώλειες. Μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ ΗΔΗ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΤΟΥ.
Στα εσωτερικά προβλήματα τώρα:
α) Οι Ισραηλινοί δεν ανταποκρίθηκαν στην επιστράτευση (έχουν καταταγεί περί τα 350.000 άτομα από τα 6.000.000 μάχιμους άνδρες και γυναίκες που έχει).
β) Το Ισραήλ μαστίζεται από το μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης από το Ισραήλ προς κυρίως της χώρες της Ευρώπης και κυρίως προς την Κύπρο, την Πολωνία, αλλά και την Αμερική. Μαζί με τους πολίτες μεταναστεύουν και τα κεφάλαια τους, που υπολογίζονται σε αρκετές δεκάδες δις.
γ) Η αντιπολίτευση αρχίζει και ζητάει λόγους, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση απέχει από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Στον Αραβικό κόσμο οι συνέπειες:
α) Τρίζει η καρέκλα του Αμπάς, ηγέτη της PLO (ουσιαστικά της Δυτικής Όχθης) την γνώμη και τις αποφάσεις του οποίου ουδείς πλέον δίνει σημασία (όλοι κοιτάνε τους Αγιατολάχ του Ιράν και τον ηγέτη της Χεσμπολάχ του Λιβάνου) που σημαίνει με τη σειρά του ότι ανεξαρτήτως του πόσο έδαφος θα χάσουν οι παλαιστίνιοι από τη Λωρίδα της Γάζας προκύψουν οι ηγέτες που με τον α ή τον β τρόπο θα ξεφορτωθούν τον Αμπας....
β) Η στάση της Αιγύπτου, αλλά και της Ιορδανίας, (σχετικά με τους πρόσφυγες) αλλά και η σημερινή απόφαση Σαουδικής Αραβίας, Εμιράτων και Μπαχρέιν για τη μη λήψη μέτρων περιορισμού του πετρελαίου προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θα φέρει εσωτερικές συγκρούσεις, άλλωστε οι άραβες αισθάνονται και είναι αν όχι αδέλφια σίγουρα πρώτα ξαδέλφια μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι στα επόμενα χρόνια (εάν όχι μήνες) θα ξημερώσει μια νέα αραβική άνοιξη. Θα βάλει το χεράκι της και η Τουρκία σε αυτή την κατεύθυνση.
Πως θα φτάσουμε σε μια λύση;
Καταρχήν πρέπει ο Αμπάς να δρομολογήσει τη συνταξιοδότηση του πρώτον για να μην γίνει σύντομα χώμα και δεύτερον γιατί έχει αποδείξει ότι καταστέλλει κάθε προσπάθεια ειρήνευσης και κυρίως ανάδειξης νέων ηγετών. Εξ ού και η γιγάντωση της Χαμάς.
Δεύτερον οι Ισραηλινοί να βρουν άλλον ηγέτη. Εκτός από τη δυσοσμία (σκάνδαλα κλπ) του σημερινού πρωθυπουργού, η δήθεν εκδίκηση δεν μπορεί να βγάλει πουθενά. Ξέπλυμα είναι ο πόλεμος αυτός και κόντρα για τα πετρέλαια της Γάζας και του αγωγού. Χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις όπως έκαναν το 1973 -1974 η πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ και ο Αιγύπτιος Σαντάτ που κατάφεραν και βρήκαν την άκρη του νήματος. Έστω και αν μετά το θάνατο της Γκόλντα το 1978 τα έκαναν πάλι σκ@τά.
Τρίτον πρέπει οι ΗΠΑ να καταστείλουν άμεσα τον Ερντογάν. Όσο αυτός βάζει χέρι στην Παλαιστίνη τόσο η Εγγύς ανατολή θα παίρνει φωτιά. Δεν ξέρω τι χρειάζεται. Μια σφαίρα, πυρηνικά ή ένα ισοπέδωμα του προεδρικού μεγάρου. Ότι να΄ναι. Όσο αυτός ζει τόσο πρόβλημα θα υπάρχει.
Κλείνοντας και επειδή σίγουρα θα ρωτήσουν κάποιοι τι σχέση έχει η φωτογραφία με τα νεκρά πουλιά. Στην κοινή θρησκευτική παράδοση Εβραίων και Μουσουλμάνων (προς Αβρααμική περίοδος) τα νεκρά πουλιά συμβολίζουν τα νεκρά παιδιά. Τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να πετάξουν ψηλά για να δουν τις ομορφιές του κόσμου. Τα παιδιά των πολέμων.