Της Τζούλια Κασέμ - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Από τότε που το κίνημα αντίστασης του Λιβάνου προειδοποίησε πως θα συμμετάσχει στον πόλεμο σε περίπτωση που το ισραηλινό καθεστώς προχωρήσει με το φιλόδοξο σχέδιο «εδάφους εισβολής», τόσο οι Ισραηλινοί όσο και οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να μείνουν πίσω και να εξετάσουν διαφορετικά σενάρια και συνέπειες της ανόητης, επικίνδυνης περιπέτειας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, σύμφωνα με δημοσίευμα του Axios, «ανησυχούσε ιδιαίτερα» στη συνάντησή του με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Τελ Αβίβ ότι η Χεζμπολάχ «θα αποφάσιζε να συμμετάσχει στον πόλεμο», κάτι που θα «αύξανε τις πιθανότητες για μια ευρύτερη σύγκρουση» στην Περιοχή Δυτικής Ασίας.
Εν μέσω της πολεμικής ρητορικής στους διαδρόμους εξουσίας του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον, ένα ερώτημα που φαίνεται να θέτουν όλοι είναι: πώς θα αντιδρούσε το κίνημα αντίστασης της Χεζμπολάχ του Λιβάνου εάν ο πόλεμος επεκταθεί;
Οι τίτλοι των δυτικών και σιωνιστικών μέσων ενημέρωσης τις τελευταίες εβδομάδες επισημαίνουν τη σημασία της Χεζμπολάχ και πώς το κίνημα μπορεί να βλάψει τους υπολογισμούς του σιωνιστικού εχθρού σε περίπτωση χερσαίας επίθεσης.
«Πού είναι ο Νασράλα; Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ σιωπά ανάμεσα στις επιθέσεις στη Γάζα», ρώτησε το Middle East Eye. «Ο Νασράλα παραμένει σιωπηλός ενώ χιλιάδες φεύγουν από το Νότιο Λίβανο», έγραψε το ισραηλινό Ynetnews. «Η δυσοίωνη σιωπή του Χασάν Νασράλα στο Λίβανο», έγραψε το Jewish News Syndicate.
Αυτό που αποκαλύπτουν αυτοί οι τίτλοι είναι η απελπισία του κατοχικού καθεστώτος να βγει από τη σύγχυση στην οποία βρίσκεται και να καταλάβει τι τον περιμένει από την ομιλία του Sayyed Hassan Nasrallah.
Οι ΗΠΑ παροτρύνουν το Τελ Αβίβ να συγκρατήσει και να καθυστερήσει την χερσαία επίθεση, και το καθεστώς μέχρι στιγμής έχει υποχρεωθεί, κυρίως λόγω των δικών του καταναγκασμών και της ανάγκης για ενισχύσεις των ΗΠΑ.
Η παλαιστινιακή αντίσταση, που ήδη κερδίζει το πάνω χέρι όσον αφορά την στρατηγική, τη δύναμη και την ισχύ, έχει αποδείξει ότι η χερσαία επίθεση θα είναι μια δαπανηρή πρόταση. Εμπόδισε τα πολυδιαφημισμένα τανκς Merkava να εισέλθουν ακόμη και στα σύνορα της Γάζας στο Khan Yunus και στη Rafah – καταστρέφοντάς τα.
Στις 25 Οκτωβρίου, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ ανακοίνωσε ότι 41 στρατιώτες της ομάδας που μαρτύρησαν στις μάχες μετά την 7η Οκτωβρίου με τον σιωνιστικό εχθρό ήταν «Μάρτυρες στο μονοπάτι του Αλ-Κουντς», δίνοντας τον τόνο για αυτό που βρίσκεται μπροστά - την πλήρη απελευθέρωση του Al-Quds [Ιερουσαλήμ] από τη σιωνιστική κατοχή.
Υπονοώντας το απόλυτο τελικό παιχνίδι της τρέχουσας μάχης ως την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, η ανακοίνωση άνοιξε ένα νέο στάδιο στους στόχους του Άξονα της Αντίστασης με μεγαλύτερη πεποίθηση και αποφασιστικότητα.
Αν και δεν έχει γίνει ακόμη ομιλία, οι ενέργειες του Χασάν Νασράλα ήταν πιο δυνατές από οποιαδήποτε ομιλία - απο-ασφάλιση των συνόρων, προκαλώντας εκκένωση 40+ οικισμών εντός 5 χιλιομέτρων από τα σύνορα του Λιβάνου, χτυπώντας κάθε στόχο με 20 επιθέσεις όλμων, περισσότερες από 70 εκτοξεύσεις AGTM, και πάνω από μια ντουζίνα τανκς Μερκάβα. Αυτές οι πράξεις έχουν μιλήσει πιο δυνατά από τα λόγια, αλλά πολλά περισσότερα δεν έχουν ακόμη έρθει.
Η συζήτηση γύρω από την εμπλοκή της Χεζμπολάχ στον πόλεμο παραβλέπει το γεγονός ότι όλος ο οπλισμός του Άξονα της Αντίστασης χρησιμοποιείται με προσεκτικό συντονισμό και στρατηγική.
Στις 18 Οκτωβρίου, ο Μπάιντεν προειδοποίησε τη Χεζμπολάχ να μη συμμετάσχει στον πόλεμο, τρομοκρατημένος από την υπαρξιακή απειλή που θέτει η Χεζμπολάχ για το καθεστώς που στην πραγματικότητα είναι ένα κουτί. Αυτή η υπαρξιακή απειλή για την κατοχή ώθησε τον Μπάιντεν να συμβουλεύσει επίσης τους συμμάχους του στο Τελ Αβίβ να μην κάνουν καμία βιαστική, ασύνετη κίνηση.
Ενώ η Χεζμπολάχ έχει εμπλακεί σε περιορισμένες μάχες εναντίον της Σιωνιστικής οντότητας από τον Βορρά τις τελευταίες εβδομάδες, με στόχο να αποσπάσει την προσοχή και να μπερδέψει τον εχθρό που είναι πιο αδύναμος από τον Ιστό της Αράχνης, έχει επιτρέψει μέχρι στιγμής στην παλαιστινιακή αντίσταση να διαχειριστεί τη συνολική κατάσταση στην πρώτη γραμμή.
Η Χεζμπολάχ έχει στριφογυρίσει τη σιωνιστική οντότητα σε έναν κόμπο από τα νήματα του δικού της αδύναμου ιστού στον Βορρά - αρκετά για να αυξήσει τη σύγχυση και την απόσπαση της προσοχής χωρίς να προκαλέσει κλιμάκωση.
Αυτό που φαίνεται να εκλιπαρεί η σιωνιστική οντότητα είναι μια απάντηση στο γρήγορο ρολόι της, μια ένδειξη, μια απάντηση, ένα βήμα στο σχέδιό της που πρέπει να παρακολουθηθεί, να παρατηρηθεί και να καταγραφεί.
Η τακτική της στρατηγικής υπομονής, την οποία η αμερικανική δεξαμενή σκέψης The Washington Institute περιέγραψε ως «Διαρκή Πρόκληση για την Κυβέρνηση Μπάιντεν» - προέρχεται από την ισλαμική ρίζα της (υπομονή) να είναι εξίσου μια πολιτική στρατηγική στον αγώνα. Προσωπικός αγώνας μέσα από τις προσωπικές δοκιμασίες κάποιου.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, τα γεράκια του πολέμου με έδρα την Ουάσιγκτον απέχουν πολύ από το να είναι καλοί σχεδιαστές. Η Αντίσταση, με την στρατηγική και την υπομονή του, κρατά το κλειδί εδώ. Και αυτή η μάχη θα τελειώσει όπως σχεδιάζει η Αντίσταση.
* Η Julia Kassem είναι ανεξάρτητη συγγραφέας, έχοντας συνεισφέρει στα Riverwise, Against the Current του Ντιτρόιτ και σε εθνικά κοινοπρακτικά μέσα όπως το Counterpunch, το Mintpressnews και το TruthOut.