 |
| JΑCΚ GUΕΖ / ΑFΡ |
Καθώς ο πόλεμος μαίνεται ξανά στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ και τη Χαμάς να ορκίζονται να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον, το μόνο πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι πως κανένας από τους εμπόλεμους δεν θα επιτύχει πραγματική νίκη ή διαρκή ειρήνη. Ως συνήθως, αυτό πιθανότατα δεν είναι καν ο πραγματικός στόχος για τους λεγόμενους ηγέτες και στις δύο πλευρές.
Tony Cox, Αμερικανός δημοσιογράφος που έχει γράψει για το Bloomberg και αρκετές μεγάλες ημερήσιες εφημερίδες - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Ισραηλινοί και αξιωματούχοι της Χαμάς ισχυρίζονται ότι σκοτώνουν τους κακούς για να υπερασπιστούν το λαό τους, αλλά οι ενέργειές τους φαίνεται να υποδηλώνουν το αντίθετο. Ένας αξιωματούχος της Χαμάς, για παράδειγμα, δήλωσε στο Al-Jazeera TV πως οι διασυνοριακές επιθέσεις της οργάνωσης στις 7 Οκτωβρίου στο νότιο Ισραήλ ήταν απαραίτητες για την υπεράσπιση "της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας" του παλαιστινιακού λαού. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεσμεύτηκε ως απάντηση στην "κατεδάφιση της Χαμάς" και να διασφαλίσει ότι τέτοιες επιθέσεις εναντίον του λαού της χώρας του δε θα ξανασυμβούν ποτέ.
Μια εξέταση των τακτικών και από τις δύο πλευρές, σε παρελθόν και παρόν, δείχνει ότι αυτοί οι πικροί αντίπαλοι είτε ήταν κατάφωρα παραπλανημένοι στην προσπάθεια να επιτύχουν τους δηλωμένους στόχους τους, είτε έλεγαν ψέματα για τα πραγματικά κίνητρά τους. Ίσως να είναι κάτι κι από τα δύο.
Σίγουρα δεν υπήρχε "αξιοπρέπεια" ή "ελευθερία" όταν μαχητές της Χαμάς εισέβαλαν πέρα από τα σύνορα για να σκοτώσουν ή να συλλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Οι τρομοκράτες δολοφόνησαν περίπου 1.300 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μωρών στα κρεβάτια τους, και πήραν εκατοντάδες ομήρους πίσω στη Γάζα. Ορισμένες από τις αιματηρές λεπτομέρειες αμφισβητούνται, αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι η Χαμάς σκόπιμα δολοφόνησε μη μαχητές και απήγαγε άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Είναι επίσης ασφαλές να πούμε πως κανένας λογικός ηγέτης δε θα μπορούσε να υποθέσει ότι μια τέτοια θηριωδία θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού. Οι μαχητές της Χαμάς γνώριζαν πως οι άμαχοι στην πόλη της Γάζας θα πλήρωναν βαρύ τίμημα όταν το Ισραήλ ανταποκρίθηκε στις επιθέσεις, ειδικά επειδή η ομάδα έχει τοποθετήσει σκόπιμα τα κέντρα διοίκησης και τις αποθήκες όπλων της σε ή κάτω από πολυκατοικίες, νοσοκομεία, τζαμιά και σχολεία. Ήξεραν επίσης ότι η αιματηρή οργή τους θα άφηνε τον παλαιστινιακό λαό πιο μακριά από μια ειρηνευτική συμφωνία – ίσως περισσότερο από ποτέ – που θα δημιουργούσε το δικό του κράτος.
Αυτό είναι από το σχεδιασμό, φυσικά, επειδή η Χαμάς αρνείται να αναγνωρίσει το Ισραήλ ή να επιδιώξει οποιαδήποτε λύση δύο κρατών. Το αρχικό ιδρυτικό έγγραφο της ομάδας ζητούσε την εξάλειψη του Ισραήλ και τη δολοφονία των Εβραίων. Η Χαμάς στοχεύει να δημιουργήσει ένα παλαιστινιακό κράτος με τη βία, "από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα”.
Γνωρίζοντας τη γενοκτονική ιδεολογία της Χαμάς και το ιστορικό της δολοφονίας Ισραηλινών, είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς η κυβέρνηση της Δυτικής Ιερουσαλήμ, δήθεν τόσο αφοσιωμένη στην προστασία των πολιτών της, θα μπορούσε να επιτρέψει να συμβούν οι επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Παρά τις προειδοποιήσεις των Αιγυπτίων αξιωματούχων, οι ισραηλινές δυνάμεις συνελήφθησαν απροετοίμαστες και χρειάστηκαν ώρες για να φτάσουν στο σημείο. Για παράδειγμα, οι θεατές σε ένα μουσικό φεστιβάλ όπου οι τρομοκράτες σκότωσαν περίπου 260 ανθρώπους, σύμφωνα με πληροφορίες, έπρεπε να περιμένουν περισσότερες από έξι ώρες για να φτάσει η βοήθεια.
Η Χαμάς, η οποία κατέλαβε τον πλήρη έλεγχο της Γάζας το 2007, ίσως να μην υπήρχε αν δεν είχε βοηθηθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση. Ο Yitzhak Segev, πρώην ισραηλινός στρατιωτικός κυβερνήτης της Γάζας, δήλωσε σε δημοσιογράφο της New York Times ότι είχε έναν προϋπολογισμό για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση των Παλαιστινίων ισλαμιστών τη δεκαετία του 1980 ως αντίβαρο στην οργάνωση απελευθέρωσης της Παλαιστίνης και το κόμμα Fatah του Yasser Arafat. Ένας άλλος πρώην ισραηλινός αξιωματούχος, ο Avner Cohen, δήλωσε στην Wall Street Journal πως η κυβέρνηση αγνόησε την πρότασή του να "διαλύσει αυτό το τέρας πριν αυτή η πραγματικότητα πηδήξει στο πρόσωπό μας", αντί να παίζει τις αντίπαλες φατρίες μεταξύ τους.
Οι επικριτές του Ισραήλ, όπως ο επίτιμος καθηγητής του Χάρβαρντ Λόρενς Τράιμπ, έχουν υποστηρίξει πως ο Νετανιάχου επέτρεψε να συμβούν οι επιθέσεις της Χαμάς, είτε για να αποσπάσει την προσοχή των ανθρώπων από τα πολιτικά του προβλήματα είτε για να δικαιολογήσει μια μεγάλη επιχείρηση εναντίον της Γάζας.
Το αν κάτι από αυτά είναι αλήθεια δεν έχει σημασία. Οι πολίτες σκοτώθηκαν και η κυβέρνησή τους ήταν είτε κατάφωρα ανίκανη είτε σκόπιμα κοιμόταν στο τιμόνι. Ωστόσο, οποιαδήποτε πιθανή ισραηλινή διπλωματία δεν έχει καμία σχέση με την ενοχή της Χαμάς, η οποία επέλεξε να δολοφονήσει αμάχους και να πάρει ομήρους, αντί να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους σε αντίποινα για την ισραηλινή καταπίεση των Παλαιστινίων.
Ομοίως, η Χαμάς και οι υποστηρικτές της δεν έχουν δικαίωμα να υπαγορεύσουν πώς μπορεί να ανταποκριθεί το Ισραήλ. Μερικοί παρατηρητές, όπως η Διεθνής Αμνηστία, έχουν υποστηρίξει ότι τα ισραηλινά αντίποίνα ήταν "δυσανάλογα". Εξάλλου, περισσότεροι από 4.700 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί, σε σύγκριση με πάνω από 1.400 ανθρώπους στο Ισραήλ.
Ωστόσο, η Χαμάς ξεκίνησε τον τελευταίο πόλεμο και οι πόλεμοι έχουν συνέπειες. Το Ισραήλ κατέλαβε τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη κατά τη διάρκεια του πολέμου των Έξι Ημερών με τρία αραβικά έθνη το 1967. Όταν ξεκινάτε έναν πόλεμο, η απάντηση του εχθρού δεν αφορά τη σύγκριση των αριθμών των θυμάτων.
Μια αναλογική - και παράλογη-απάντηση θα ήταν να στείλουμε ομάδες Ισραηλινών κομάντος στη Γάζα για να δολοφονήσουν τον ίδιο αριθμό αμάχων με τους τρομοκράτες της Χαμάς που σκοτώθηκαν. Σε αντίθεση με τη Χαμάς, το Ισραήλ δεν εξαπολύει επιθέσεις ειδικά με στόχο τη δολοφονία μη μαχητών. Βομβαρδίζει στόχους της Χαμάς και οι βαριές απώλειες αμάχων είναι παρενέργεια αυτών των χτυπημάτων, εν μέρει λόγω του τρόπου με τον οποίο η ισλαμιστική ομάδα έχει ενσωματώσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις σε περιοχές αμάχων.
Και οι δύο πλευρές πολεμούν πολέμους δημοσίων σχέσεων για να δυσφημίσουν την άλλη πλευρά και να διεκδικήσουν ηθική υπεροχή, σε ορισμένες περιπτώσεις με ψέματα. Το Ισραήλ δεν κάνει καμία χάρη στη μάχη για την κοινή γνώμη όταν οι αεροπορικές επιδρομές του σκοτώνουν χιλιάδες Παλαιστίνιους πολίτες. Αν η κυβέρνηση του Νετανιάχου ήθελε πραγματικά να εξαλείψει τη Χαμάς, να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες αμάχων και να προστατεύσει τον ισραηλινό λαό από μελλοντικές επιθέσεις, θα το είχε ήδη κάνει. Αυτό θα σήμαινε την έναρξη μιας μαζικής επίθεσης εδάφους για να καθαρίσει κάθε σήραγγα, να καταστρέψει κάθε εχθρικό όπλο και να σκοτώσει ή να συλλάβει κάθε ισλαμιστή μαχητή.
Οι ισραηλινές δυνάμεις ετοιμάζονται να ξεκινήσουν επιτέλους τη χερσαία επιχείρηση τους στη Γάζα, πιθανότατα μετά τη διαπραγμάτευση των κανόνων εμπλοκής με την Ουάσιγκτον, αλλά είναι αμφίβολο ότι αυτός ο πόλεμος έχει να κάνει με τη νίκη. Αυτό δεν είναι σαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα έθνη ήταν κλειδωμένα σε έναν υπαρξιακό αγώνα, και οι νικητές νίκησαν τους εχθρούς τους με κάθε απαραίτητο μέσο. Αντίθετα, αυτός ο πόλεμος αφορά περισσότερο το γεωπολιτικό παιχνίδι, την πολιτική εξουσία και την αποδυνάμωση χρήσιμων εχθρών χωρίς την εξάλειψή τους.
Παγιδευμένοι στη μέση είναι ο Ισραηλινός και ο Παλαιστινιακός λαός, που θα αιμορραγούν και θα πεθάνουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ηγετών τους. Όσοι επιβιώσουν θα συνεχίσουν να ζουν υπό την απειλή βίας, προετοιμάζοντας την επόμενη έξαρση.