Xavier Villar - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Είναι, ωστόσο, σημαντικό να σημειωθεί ότι η ερμηνεία που έδωσαν οι περισσότεροι δυτικοί εμπειρογνώμονες στα λόγια του δεν ανταποκρίνεται στη σωστή ερμηνεία.
Αυτή η έλλειψη κατανόησης οφείλεται στην έλλειψη γνώσης των ιδιαίτερων διαλεκτικών χαρακτηριστικών του κινήματος αντίστασης της Χεζμπολάχ και ολόκληρου του Άξονα Αντίστασης.
Με άλλα λόγια, η ομιλία του Σαγίντ Χασάν Νασράλα ήταν χρονικά προσδιορισμένη και εκφωνήθηκε με τους δικούς του όρους, χωρίς να περιορίζεται από το δυτικό πολιτικό πλαίσιο.
Με μια ευρύτερη έννοια, αυτό είναι ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Άξονα Αντίστασης: η διαλεκτική αυτονομία του, η οποία γίνεται αντιληπτή από την οπτική γωνία πως η Δύση δεν αποτελεί πλέον το κεντρικό κανονιστικό σημείο, καθώς δεν απολαμβάνει πλέον ηγεμονίας.
Επομένως, δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει τα λόγια του Νασράλα χωρίς να λάβει υπόψη του αυτή την πτυχή.
Επιπλέον, η έλλειψη κατανόησης οδηγεί τους περισσότερους από αυτούς τους εμπειρογνώμονες να αγνοούν την τρέχουσα κατάσταση στο Λίβανο και κατά μήκος των βόρειων συνόρων της κατεχόμενης Παλαιστίνης, όπου η Χεζμπολάχ έχει ήδη εμπλακεί σε μάχη κατά της σιωνιστικής κατοχής.
Σύμφωνα με τις δικές τους αναφορές, η λιβανέζικη αντίσταση έχει καταστρέψει τουλάχιστον εννέα σιωνιστικά τανκς, έχει εκτοπίσει πάνω από 65.000 σιωνιστές εποίκους και έχει προκαλέσει απώλειες σε 120 σιωνιστές στρατιώτες.
Ταυτόχρονα, 59 από τα δικά της μέλη έχουν μαρτυρήσει κατά τη διαδικασία αυτή.
Επιπλέον, είναι κρίσιμο να σημειωθεί ότι από στρατηγική άποψη, οι ενέργειες της Χεζμπολάχ εμποδίζουν τον σιωνιστικό στρατό να επικεντρωθεί εξ ολοκλήρου στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας.
Ως εκ τούτου, δεν έχει νόημα να ερμηνεύσουμε τα λόγια του Nasrallah ως "επιβεβαίωση της αποκλιμάκωσης". Ο ίδιος ο λόγος κατέστησε σαφές το αντίθετο.
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ όχι μόνο απείλησε τη σιωνιστική οντότητα με μια πιο ουσιαστική απάντηση εάν συνεχίσει τη γενοκτονία της στη Γάζα, αλλά έστρεψε επίσης την προσοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες θεώρησε άμεσα υπεύθυνες για την κατάσταση στην πολιορκημένη παράκτια περιοχή.
Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Amal Saad, αυτό είναι βαθύτατα σημαντικό. Από τη μία πλευρά, υπογραμμίζει την προθυμία της Χεζμπολάχ να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, εάν συνεχίσουν να αρνούνται την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα.
Από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζει την έλλειψη κυριαρχίας και αυτονομίας της σιωνιστικής οντότητας, την οποία ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ περιέγραψε ως "εκτελεστικό εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών".
Η ανάλυση του Νασράλα, από πολιτική άποψη, είναι εξαιρετικά σημαντική για την κατανόηση της κατάστασης.
Αν ορίσουμε την "ισχύ" ως την ικανότητα αυτόνομης δράσης, γίνεται φανερό ότι το ισραηλινό καθεστώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ισχύς με την κυριολεκτική έννοια του όρου, καθώς η ικανότητά του να ενεργεί εξαρτάται ουσιαστικά από την εξωτερική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων.
Όλα αυτά υπογραμμίζουν και πάλι την αναγκαιότητα κατανόησης του λόγου του Νασράλα μέσα στους δικούς του πολιτικο-ιδεολογικούς όρους. Είναι η ομάδα που καθορίζει το δικό της χρονοδιάγραμμα, ένα σημείο που οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές φαίνεται να παραβλέπουν.
Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ζωτικής σημασίας να υπενθυμίσουμε πως κατά τη νίκη της εναντίον του σιωνιστικού στρατού το 2006, η Χεζμπολάχ ενέπλεξε μόνο μερικές εκατοντάδες από τα μέλη της σε άμεση μάχη.
Αυτό ανέδειξε τη σημασία της κατανόησης της πολιτικοστρατιωτικής στρατηγικής της λιβανέζικης αντίστασης με τους δικούς της όρους. Το 2006, η ομάδα υπολογιζόταν από αμερικανικές και σιωνιστικές πηγές ότι είχε περίπου 5.000 μέλη.
Σήμερα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η Χεζμπολάχ έχει περισσότερα από 100.000 μέλη και διαθέτει ένα πολύ πιο σύγχρονο οπλοστάσιο που είναι ικανό να εξοντώσει το καθεστώς στο Τελ Αβίβ.
Από μια πολιτική-διχαστική προοπτική, μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι ειδικοί που ανέμεναν μια κήρυξη πολέμου από τη Χεζμπολάχ αντιλαμβάνονται την αντίσταση μέσα από τον περιορισμένο φακό ενός δυαδικού συστήματος: πόλεμος ή ειρήνη.
Αυτή η δυαδική προσέγγιση, που έχει τις ρίζες της σε ένα λόγο εξωτερικό προς την ίδια την ομάδα, δε λαμβάνει υπόψη, όπως προαναφέρθηκε, πως η Χεζμπολάχ εμπλέκεται ήδη άμεσα στη σύγκρουση κατά της σιωνιστικής κατοχής. όπως δήλωσε ο ίδιος ο Νασράλα την Παρασκευή.
Η έκταση της συμμετοχής της ομάδας είναι μια απόφαση που εμπίπτει αποκλειστικά στην αρμοδιότητά της. Το να περιμένει κανείς το αντίθετο θα σήμαινε την επιβολή ενός πολιτικο-διχαστικού πλαισίου που είναι ξένο προς την ομάδα και τελικά δεν ωφελεί ολόκληρο τον Άξονα Αντίστασης.
Αυτή η διακριτική επιβολή μπορεί επίσης να βρεθεί στον χαρακτηρισμό της Χεζμπολάχ ως "ιρανικού πληρεξουσίου". Το δόγμα του χορηγού-πληρεξουσίου απλοποιεί την πολύπλευρη σχέση μεταξύ του Ιράν και της Χεζμπολάχ σε ένα απλό ζήτημα υλικής ανταλλαγής, όπου η Τεχεράνη, ως κράτος, χρησιμοποιεί την εξουσία της για να ελέγξει την υποτελή ομάδα.
Εκτός του ότι είναι μια υπεραπλουστευμένη άποψη, η προοπτική αυτή βασίζεται σε επιστημικές βάσεις που περιλαμβάνουν την κατηγορία του πληρεξουσίου μαζί με άλλους όρους όπως "τρομοκράτης" και "εξτρεμιστής" σε μια αλυσίδα ισοδυναμίας.
Πρόκειται για μια κανονιστική κατηγορία που επιδιώκει να ποινικοποιήσει τα κινήματα αντίστασης που αμφισβητούν το δυτικό ηγεμονικό σχέδιο στην περιοχή, ιδίως εκείνα που αρθρώνουν την αντίστασή τους στο δυτικό σχέδιο με μια μη κοσμική γλώσσα.
Η κατηγορία των πληρεξουσίων είναι, επομένως, ένα άλλο εργαλείο που χρησιμοποιείται από τη Δύση (κατανοητό ως ιδεολογία και όχι ως γεωγραφία) για να χωρίσει την περιοχή σε φίλους και εχθρούς, δηλαδή μια πολιτική διαίρεση της περιοχής που θεωρεί το Ιράν και τη Χεζμπολάχ ως στρατηγικές απειλές για τα συμφέροντά της.
Η Χεζμπολάχ είναι αυτόνομος παράγοντας, τόσο από πολιτική όσο και από ρητορική άποψη. Ακριβώς λόγω αυτής της αυτονομίας καθίσταται απαραίτητη η ερμηνεία της Χεζμπολάχ (καθώς και άλλων μελών του άξονα αντίστασης) μέσα στο δικό τους πλαίσιο και όχι μέσα από το φακό της δυτικής πολιτικής γλώσσας.
Η ανάγνωση του άξονα αντίστασης μέσω μιας γραμματικής που είναι ξένη προς αυτόν χρησιμεύει μόνο για τη διαιώνιση της ποινικοποίησης κάθε προσπάθειας διάλυσης της Δυτικής επιστημολογίας στην περιοχή.
* Ο Xavier Villar είναι διδάκτορας Ισλαμικών Σπουδών και ερευνητής με έδρα την Ισπανία.