 |
| Photo: Public domain |
Pepe Escobar - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Προηγουμένως, επικεντρωθήκαμε στο νότιο μέτωπο της Ζαπορόζιε. Τώρα ας επικεντρωθούμε στο Χάρκοβο, στα βορειοανατολικά.
Το συνημμένο έγγραφο, πλήρως επαληθευμένο για τη γνησιότητά του, είναι μια έκθεση του Ιουλίου προς τον αρχηγό του επιτελείου της επιχειρησιακής-τακτικής ομάδας "Sumy".
Η έκθεση ουσιαστικά λέει ότι είναι αδύνατο να αποσυρθούν τα δύο τρίτα της μονάδας A7383 από το πεδίο της μάχης για να ανακτήσουν την ετοιμότητα μάχης, επειδή το υπόλοιπο ένα τρίτο είναι ανίκανο να κρατήσει το οχυρό - το οποίο τυχαίνει να εκτείνεται κατά μήκος 55,5 χιλιομέτρων.
Παράλληλα, η στρατολόγηση προχωρούσε πολύ αργά.
Μέχρι πριν από τέσσερις μήνες, η 127η ξεχωριστή ταξιαρχία εδαφικής άμυνας στο Χάρκοβο εξακολουθούσε να διαθέτει το 72% του προσωπικού - 2.392 στρατιώτες και 256 αξιωματικούς. Ωστόσο, καθοριστικής σημασίας, η ηθικο-ψυχολογική κατάσταση της μονάδας ήταν καίρια - όπως ακριβώς και στην προηγούμενη περίπτωση στη Ζαπορόζιε.
Ξεχάστε λοιπόν την ανάκτηση της ετοιμότητας μάχης: πρόκειται για άλλη μια περίπτωση ταξιαρχίας - τώρα στο Χάρκοβο - που δεν μπορεί να πολεμήσει σωστά. Η προηγούμενη περίπτωση απέχει πολύ από το να αποτελεί εξαίρεση στον ισχύοντα κανόνα.
Το συμπέρασμα είναι αυστηρό: με ολόκληρες ταξιαρχίες σε κρίσιμη κατάσταση, ολόκληρη η ουκρανική πρώτη γραμμή μπορεί να είναι έτοιμη να πέσει.
Το φιάσκο των εκατό ημερών
Τα γεγονότα επί του πεδίου δείχνουν ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις (RAF) αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία σε όλο το μήκος των μετώπων της SMO. Αυτό αναγνωρίζεται ακόμη και από τις πολωνικές και εσθονικές μυστικές υπηρεσίες. Οι κύριες μάχες διεξάγονται στη γραμμή Avdeevka-Marinka στη ΛΔΜ και στη γραμμή Kupyansk-Svatovo στην LPR.
Η RAF έχει αρκετό ανθρώπινο δυναμικό και όπλα για να κρατήσει τους Ουκρανούς σε κατάσταση απόγνωσης 24 ώρες το 24ωρο. Οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι: η κατάληψη ολόκληρης της DPR και της LPR εντός των διοικητικών τους συνόρων.
Παράλληλα, ο πάντοτε απερίσπαστος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, ανακοίνωσε μαζική αύξηση της παραγωγής όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Ο Μεντβέντεφ τονίζει συνεχώς ότι οι δυνατότητες της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας έχουν φτάσει σε πρωτοφανές επίπεδο - και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, από την πλευρά του, απηχεί αυτό που ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ αναλύει λεπτομερώς εδώ και μήνες: Το Κίεβο - και οι χειριστές του στο ΝΑΤΟ - καλύτερα να συνειδητοποιήσουν πως δεν μπορούν και δεν πρόκειται να "κερδίσουν" στο πεδίο της μάχης.
Ο Μεντβέντεφ πάντα απολαμβάνει να ανεβάζει τους τόνους: "Η Δύση πρέπει να παραδεχτεί ότι όχι μόνο το Ντονμπάς και η Κριμαία δεν είναι Ουκρανία, αλλά και η Οδησσός, το Νικολάεφ, το Κίεβο και πρακτικά όλα τα υπόλοιπα".
Αυτή ήταν μια αιχμηρή απάντηση στον πρώην γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Άντερς "Φογκ του πολέμου" Ράσμουσεν, ο οποίος δήλωσε ότι το Κίεβο θα μπορούσε να γίνει δεκτό στο ΝΑΤΟ "χωρίς να χαθούν εδάφη", αναφερόμενος στην Κριμαία και το Ντονμπάς.
Αυτό έβαλε τον Μεντβέντεφ σε κίνηση: "Τι θα πρέπει λοιπόν να δεχτούμε στο ΝΑΤΟ, ρωτάτε; Λοιπόν, μπορούμε να δεχτούμε την πόλη Λέμπεργκ με τα περίχωρά της [την περιοχή του Λβιβ], αν πραγματικά επιμένουν εκεί".
Αυτή η ανάλυση επικεντρώνεται στο "τι κάνουν οι Ρώσοι με τη συνεχιζόμενη "επίθεση της εποχής της λάσπης" στην Ουκρανία, στην πραγματικότητα μια συλλογή τοπικών επιθέσεων σε όλο το μήκος της γραμμής του μετώπου" - με εξαίρεση τη Χερσώνα.
Μια Τέλεια Καταιγίδα μειωμένης χρηματοδότησης, οπλοποίησης και δυτικής "υποστήριξης" έχει σκοτεινιάσει τον ορίζοντα του Κιέβου, ενώ οι κατά συρροή ουκρανικές καταστροφές στο έδαφος είναι τόσο προφανείς, που λαμβάνονται ακόμη και από τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Αυτό δεν είναι κανένα "αδιέξοδο".
Η προηγούμενη ανάλυση είναι μόνο μία από τις πολλές που ταιριάζει με την κατανομή των ουκρανικών ταξιαρχιών σε όλες τις γραμμές του μετώπου - που αποτελείται "σε μεγάλο βαθμό από μονάδες που έχουν ήδη κατακρεουργηθεί στην καταστροφική επίθεση των εκατό ημερών".
Η Επίθεση των Εκατό Ημερών θα πρέπει μάλλον να χαρακτηριστεί ως η πανωλεθρία των Εκατό Ημερών του ΝΑΤΟ.
Η πανωλεθρία είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση του "συνδυασμού Μπάιντεν" προσπαθεί τώρα απεγνωσμένα να επιβάλει μια κατάπαυση του πυρός: μια κίνηση διάσωσης των προσχημάτων, τόσο κρίσιμη όσο το να πετάξεις το ιδρωμένο φούτερ στο Κίεβο κάτω από ένα διώροφο λεωφορείο.