ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Η απόπειρα βομβαρδισμού του Ισραήλ από αυτή την ομάδα έλαβε χώρα λίγες ημέρες μετά την αξίωση του Αλ Μαγιαντίν με έδρα τη Βηρυτό χωρίς αποδείξεις ότι οι Χούτι είχαν επιτεθεί νωρίτερα σε μια υποτιθέμενη ισραηλινή βάση στην Ερυθραία, την οποία ο Υπουργός Πληροφοριών της τελευταίας αρνήθηκε. Ο σκοπός πίσω από αυτό το ρεπορτάζ ήταν να ενισχύσει το ηθικό του άξονα αντίστασης υπό την ηγεσία του Ιράν εν μέσω της απροθυμίας της Χεζμπολάχ να διεξάγει ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ισραήλ για την υποστήριξη της Χαμάς, ανοίγοντας ένα δεύτερο μέτωπο για να το αποσπάσει από τη Γάζα.
Από τότε, οι Χούτι στην πραγματικότητα προσπάθησαν να επιτεθούν στο Ισραήλ, αν και απευθείας αντί μέσω τρίτων χωρών όπως η Ερυθραία, όπου δεν υπάρχει αξιόπιστος λόγος να πιστεύουμε ότι έχει ακόμη και μια βάση. Εκ των υστέρων, η αναφορά του Al Mayadeen είτε πίεσε την ομάδα να κάνει κάτι απτό είτε σχεδιάστηκε για να προετοιμάσει το στοχευμένο κοινό των υποστηρικτών του άξονα αντίστασης να περιμένουν τα προαναφερθέντα αφού ενημερώθηκαν γι ' αυτό. Πέρα από τις εικασίες για τα κίνητρα του Al Mayadeen, είναι πλέον γεγονός ότι οι Χούτι έχουν ενταχθεί στη μάχη.
Αυτό φυσικά οδηγεί στο ερώτημα τι στόχευαν να επιτύχουν με αυτόν τον τρόπο. Πρώτα απ ' όλα, πιθανότατα ήθελαν να σηματοδοτήσουν στους ιδεολογικούς συμμάχους τους ότι δεν θα καθίσουν στην άκρη ενώ ο τελευταίος πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς μαίνεται στη Γάζα. Τουλάχιστον, αυτή η ομάδα αισθάνθηκε υποχρεωμένη να στείλει μερικά βλήματα προς τη ζώνη σύγκρουσης από αλληλεγγύη. Δεν είναι σαφές εάν θα υπάρξουν περισσότερα, αλλά το θέμα είναι πως αυτή η απόπειρα βομβαρδισμού προσπάθησε να ενισχύσει τα διαπιστευτήριά τους ως αξιόπιστα μέλη του άξονα αντίστασης.
Δεύτερον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Χούτι ήθελαν επίσης να ασκήσουν πίεση στη Σαουδική Αραβία, καθώς τα βλήματά τους έπρεπε να έχουν ταξιδέψει μέσω του εναέριου χώρου της καθ ' οδόν προς το εβραϊκό κράτος. Αυτό κινδυνεύει να καταστρέψει τις συνεχιζόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες τους, αλλά η ομάδα φαινομενικά υπολόγισε πως η επίδειξη αλληλεγγύης με τους συμμάχους τους υπερισχύει όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας ότι αυτό αναζωπυρώνει την ως επί το πλείστον παγωμένη σύγκρουσή τους με το Βασίλειο, είτε σκόπιμα είτε με λανθασμένο υπολογισμό.
Η προαναφερθείσα παρατήρηση υποδηλώνει ότι: 1) οι ειρηνευτικές συνομιλίες τους θα μπορούσαν να έχουν σταματήσει, ώστε οι Χούτι να σταματήσουν να δείχνουν αυτοσυγκράτηση, πιθανώς ως τακτική εξαναγκασμού παραχωρήσεων από τη Σαουδική Αραβία * 2) θέλουν να προκαλέσουν τους Σαουδάραβες να αναχαιτίσουν αυτά τα βλήματα για την άμυνα του Ισραήλ (είτε με δική τους απόφαση είτε κατόπιν αιτήματος του Ισραήλ) και έτσι να βλάψουν τη φήμη τους στα μάτια πολλών μουσουλμάνων * και 3) η προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας με τη μεσολάβηση της Κίνας θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο από αυτή την τελευταία εξέλιξη.
Η τελευταία από αυτές τις τρεις παρατηρήσεις οδηγεί στον τελικό στόχο που οι Χούτι θα μπορούσαν να επιδιώξουν να επιτύχουν μέσω της απόπειρας βομβαρδισμού του Ισραήλ, η οποία ήταν είτε να επιδεινώσουν μονομερώς το δίλημμα ασφαλείας μεταξύ αυτών των δύο που βελτιώθηκε κατά το παρελθόν έτος είτε να το πράξουν κατόπιν εντολής του Ιρανού συμμάχου τους. Κανένα από τα δύο κίνητρα δεν μπορεί να είναι γνωστό με βεβαιότητα, αλλά το πρώτο σενάριο υποδηλώνει πως αυτή η ομάδα είναι αδίστακτη, ενώ το δεύτερο υποδηλώνει ότι η Τεχεράνη είναι πρόθυμη να διακινδυνεύσει τις σχέσεις της με το Ριάντ ως μέρος του ευκαιριακού παιχνιδιού εξουσίας.
Ωστόσο, το πρώτο είναι πολύ λιγότερο πιθανό από το δεύτερο, γεγονός που εγείρει σοβαρές ανησυχίες για την περιφερειακή σταθερότητα, καθώς οποιαδήποτε επακόλουθη επιδείνωση των διμερών δεσμών θα είχε εκτεταμένες αντηχήσεις. Εκτός από το χειρότερο σενάριο επανέναρξης εχθροπραξιών μεγάλης κλίμακας στην Υεμένη, η αποκατεστημένη αντιπαλότητα τους θα μπορούσε: 1) να εμποδίσει τις πολυμερείς προσπάθειες των BRICS να επιταχύνουν τις διαδικασίες οικονομικής πολυπολικότητας, 2) να πιέσουν τη Ρωσία και την Κίνα να πάρουν το μέρος τους εις βάρος του άλλου και 3) να δουν την επιστροφή του πολέμου με πληρεξούσιο μεταξύ τους.
Λαμβάνοντας υπόψη το τεράστιο μέγεθος του τι διακυβεύεται, μπορεί επομένως να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η απόπειρα βομβαρδισμού του Ισραήλ από τους Χούτι είναι μια σημαντική κίνηση, επειδή αναμφισβήτητα εγκρίθηκε από το Ιράν, το οποίο ενέκρινε αυτή την επίθεση παρά τον κίνδυνο να επιδεινώσει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία. Αυτό ρίχνει το Βασίλειο σε ένα δίλημμα, δεδομένου ότι η αναχαίτιση αυτών των βλημάτων ή/και η στρατιωτική αντίδραση εναντίον αυτής της ομάδας στην Υεμένη μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να κάνουν αυτοί οι δύο, αλλά η μη ανταπόκριση συνεπάγεται επίσης ορισμένους κινδύνους και για τα συμφέροντά του.