MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι στον αυτόματο πιλότο. Η πυξίδα έχει τεθεί, τα ζάρια ρίχνονται και ο λογισμός παραμένει σταθερός σε σχέση με τους στρατηγικούς στόχους που έθεσε ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το Φεβρουάριο του περασμένου έτους. Η Ρωσία αισθάνεται πως έχει κερδίσει το πάνω χέρι στον πόλεμο και αυτό είναι μη αναστρέψιμο.
Η αντεπίθεση της Ουκρανίας απέτυχε και οι μάχες περιορίζονται επί του παρόντος σε δύο τομείς της πρώτης γραμμής, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις ενισχύουν την ασφάλεια της περιοχής του Ντόνετσκ και επιδιώκουν να ανακτήσουν τον έλεγχο εδαφών βόρεια στα σύνορα του Ντονμπάς και της περιοχής του Χάρκοβο από όπου υποχώρησαν για λόγους τακτικής τον περασμένο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.
Ωστόσο, η Μόσχα δεν έχει ξεκινήσει τη μεγάλη της επίθεση, όπως πολλοί είχαν προβλέψει. Μια εύλογη εξήγηση είναι ότι η Μόσχα παρακολουθεί τη δίνη που σαρώνει τη Μέση Ανατολή. Η Μόσχα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη για οποιαδήποτε μετάδοση στη Συρία.
Με το βλέμμα στην τρομερή ναυτική συσσώρευση των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο με την ανάπτυξη δύο ομάδων αεροπλανοφόρων, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δημοσιοποίησε πως ρωσικά αεροσκάφη εξοπλισμένα με υπερηχητικούς πυραύλους Kinzhal περιφέρονται στους ουρανούς πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, που μπορούν να πλήξουν στόχους 1000 χιλιόμετρα μακριά με ταχύτητα 9 Mach, την οποία κανένα υπάρχον σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας δεν μπορεί να αναχαιτίσει. Αρκεί να πούμε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία παραμένει άτονος.
Περιέργως, η Ρωσία πραγματοποίησε προσομοιωμένη πυρηνική επίθεση σε μια πρόσφατη άσκηση υπό την επίβλεψη του Πούτιν, ώρες αφότου το ρωσικό κοινοβούλιο ψήφισε να ακυρώσει την επικύρωση από τη χώρα της παγκόσμιας συνθήκης απαγόρευσης πυρηνικών δοκιμών (CTBT). Η άσκηση πρέπει να εξεταστεί στο ευρύτερο πλαίσιο της παγκόσμιας στρατηγικής σταθερότητας. Σε δήλωση του Κρεμλίνου αναφέρεται: «Σκοπός της εκπαιδευτικής άσκησης ήταν να ελεγχθεί το επίπεδο ετοιμότητας των στρατιωτικών οργάνων διοίκησης, καθώς και η ικανότητα της ηγεσίας και του επιχειρησιακού προσωπικού στη διαχείριση των στρατευμάτων (δυνάμεων) υπό τη διοίκηση». Όλα, ωστόσο, αθροίζονται σε αυτούς τους εξαιρετικούς καιρούς.
Στο πιο προφανές επίπεδό της, η σύγκρουση Παλαιστίνης-Ισραήλ είναι μια εκδήλωση της αυξανόμενης ανισορροπίας στο υπάρχον σύστημα διεθνών σχέσεων. Νέοι πόλεμοι εμφανίζονται. οι μακροχρόνιες συγκρούσεις μεταλλάσσονται (π.χ. Ναγκόρνο-Καραμπάχ). Την περασμένη εβδομάδα, το Πακιστάν παρέταξε την Παλαιστίνη και το Κασμίρ ως ημιτελή δουλειά του ΟΗΕ στη μεταπολίτευση. Η Βόρεια Κορέα και το Ιράν είναι σημεία ανάφλεξης που δεν έχουν στρατιωτική λύση.
Τους επόμενους μήνες, χωρίς αμφιβολία, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να παρέχει στο Ισραήλ στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη, αλλά μια εκτεταμένη ισραηλινή επιχείρηση που θα διαρκέσει μήνες στη Γάζα θα σημαίνει διασπορά των αμερικανικών πόρων που μπορεί να χρειαστούν σε άλλα θέατρα. Η σύγκρουση στη Γάζα υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη για επανεξέταση των αντιλήψεων των ΗΠΑ για την παγκόσμια ηγεμονία. Γεγονός παραμένει ότι οι ΗΠΑ, παρά το αυτοαποκαλούμενο καθεστώς τους ως «Απαραίτητο Έθνος» (Madeline Albright) και εγγυητής της «τάξης που βασίζεται σε κανόνες», απέτυχαν να αποτρέψουν την τελευταία έκρηξη σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.
Αναμφισβήτητα, επομένως, η τελευταία πρόταση των ΗΠΑ για συστηματική επανάληψη του στρατηγικού διαλόγου με τη Ρωσία μπορεί να θεωρηθεί ως ένδειξη θετικής σκέψης. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Μόσχα επέδειξε μια μελετημένη αδιαφορία για την πρόταση των ΗΠΑ. Αλλά αυτό δεν χρειάζεται να εκληφθεί ως η τελευταία λέξη. Ιστορικά, ο σοβιετοαμερικανικός στρατηγικός διάλογος έφερε στην ημερήσια διάταξη όλα τα σημαντικά ζητήματα και τα περισσότερα δευτερεύοντα ζητήματα που επηρεάζουν τη διεθνή ασφάλεια.
Το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν, είναι το χρονοδιάγραμμα της πρότασης των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο των συγκλονιστικών καταιγίδων στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση Μπάιντεν πιθανώς επιδιώκει να ηρεμήσει τα νεύρα προτείνοντας συνομιλίες με τη Ρωσία για παγκόσμια στρατηγική ισορροπία, καθώς τα προστατευτικά κιγκλιδώματα στον έλεγχο των εξοπλισμών δεν υπάρχουν πλέον. Αυτό είναι ένα πράγμα.
Σε κάθε περίπτωση, η «ουδετερότητα» της Ρωσίας σε μια σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε επίσης να ληφθεί υπόψη. Ομοίως, οι δυτικές ηγεσίες κατανοούν ότι ο πόλεμος κατά της Ρωσίας έχει πρακτικά χαθεί —αν και δε θα το παραδεχτούν δημοσίως— και χρειάζεται δέσμευση με τη Ρωσία.
Και πάλι, αν και οι ΗΠΑ έχουν παράσχει σημαντική στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη στο Ισραήλ και συνεχίζουν να επηρεάζουν το τελευταίο για να μην κλιμακώσει τη σύγκρουση, υπάρχουν μεταβλητές στην κατάσταση και κάθε μεγάλη πυρκαγιά στη Μέση Ανατολή θα απαιτήσει μια τεράστια συγκέντρωση υλικών και οικονομικών πόρων που είναι περιορισμένα ακόμη και για μια υπερδύναμη, αφού υπάρχουν και άλλα άλυτα προβλήματα στον κόσμο.
Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης στους ρωσοαμερικανικούς δεσμούς βλάπτει τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Βασικά, πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι αυτό που επιδιώκει η Μόσχα ακόμη και σήμερα μετά από σχεδόν 20 μήνες μάχης με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στα πεδία δολοφονίας της Ουκρανίας είναι μια διαρκής δέσμευση με την Ουάσιγκτον και μια προθυμία να εξυπηρετηθούν τα αμοιβαία συμφέροντα.
Από την πλευρά της, η Ρωσία συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη δύναμη απέναντι στην κρίση στη Γάζα. Δεν υπάρχουν αποδείξεις που να αποδεικνύουν πως η Ρωσία ενήργησε ως «σπόιλερ». Αντίθετα, η Μόσχα προβάλλει τα διαπιστευτήριά της ως δυνητικός ειρηνοποιός που έχει καλές σχέσεις με όλους τους βασικούς παράγοντες — Ισραήλ, Χαμάς, Ιράν και άλλα περιφερειακά κράτη.
Στην πραγματικότητα, οι πρόσφατες παρατηρήσεις του Προέδρου Μπάιντεν για την κατάσταση στη Γάζα φέρνουν τη θέση των ΗΠΑ μάλλον κοντά στη θέση της Ρωσίας. Ο Μπάιντεν διάβασε τα ακόλουθα από ένα προετοιμασμένο κείμενο σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας Άντονι Αλμπανέζε:
«Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα και, θα πρόσθετα, την ευθύνη να απαντήσει στη σφαγή του λαού του. Και θα διασφαλίσουμε πως το Ισραήλ έχει ό,τι χρειάζεται για να αμυνθεί ενάντια σε αυτούς τους τρομοκράτες. Αυτό είναι εγγύηση…
Αλλά αυτό δεν μειώνει την ανάγκη — να λειτουργήσει και να ευθυγραμμιστεί με τους νόμους του πολέμου για τους Ισραηλινούς — πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του — το Ισραήλ πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, όσο δύσκολο κι αν είναι, για την προστασία αθώων πολιτών . Και είναι δύσκολο. Θέλω επίσης να αφιερώσω μια στιγμή για να κοιτάξω μπροστά προς το μέλλον που αναζητούμε.
Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι αξίζουν εξίσου να ζουν δίπλα-δίπλα με ασφάλεια, αξιοπρέπεια και ειρήνη. Και δεν υπάρχει επιστροφή στο status quo όπως ήταν στις 6 Οκτωβρίου. Αυτό σημαίνει ότι η Χαμάς δεν μπορεί πλέον να τρομοκρατεί το Ισραήλ και να χρησιμοποιεί Παλαιστίνιους αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες.
«Σημαίνει επίσης πως όταν τελειώσει αυτή η κρίση, πρέπει να υπάρχει ένα όραμα για το τι θα ακολουθήσει. Και κατά την άποψή μας, πρέπει να είναι μια λύση δύο κρατών».
Ο Πούτιν δε θα μπορούσε να το διατυπώσει διαφορετικά. Υπάρχει μια αίσθηση προσδοκίας στη Μόσχα πως στις έκτακτες συνθήκες της περιφερειακής ασφάλειας, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα «επανεξετάσουν τις αντιλήψεις τους για την ήττα της Ρωσίας στη σύγκρουση της Ουκρανίας με οποιοδήποτε κόστος» — όπως έγραψε ένα think tanker του κατεστημένου στο χρηματοδοτούμενο από το Κρεμλίνο RT την περασμένη εβδομάδα.
Η εμπιστοσύνη λείπει, κατέληξε, «οι συμβιβασμοί χωρίς την πλήρη συνεκτίμηση των ρωσικών συμφερόντων» είναι δύσκολο να επιτευχθούν, αλλά «ένα κομβικό στάδιο στην (παγκόσμια) τάξη… διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας».