M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι Ινδοί και οι Αμερικανοί σφυρίζουν στο σκοτάδι. Προχωρώντας προς τα εμπρός, στην πραγματικότητα, αναμένεται μια εντελώς νέα φάση των ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων της Ρωσίας και είναι στον αέρα το πώς θα μπορούσε να μοιάζει η Ουκρανία στη συνέχεια.
Έχουν μείνει πολλές εκκρεμότητες όσον αφορά τα λεγόμενα "νότια ρωσικά εδάφη" που περιλαμβάνουν τη Νοβοροσία, την ιστορική ονομασία που χρησιμοποιήθηκε κατά την τσαρική εποχή για τη διοικητική περιοχή αμέσως βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και της Κριμαίας.
Σε δηλώσεις του σε πρόσφατη συνάντηση στις 3 Νοεμβρίου, παραμονή της Ημέρας Εθνικής Ενότητας, με μέλη των ομοσπονδιακών και περιφερειακών επικεφαλής των επιμελητηρίων πολιτών στο Μουσείο Νίκης στη Μόσχα, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν επανέλαβε για άλλη μια φορά ότι η Ρωσία "υπερασπίζεται τις ηθικές μας αξίες, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τη γλώσσα μας, μεταξύ άλλων βοηθώντας τους αδελφούς και τις αδελφές μας στο Ντονμπάς και τη Νοβοροσία να κάνουν το ίδιο. Αυτό είναι το κλειδί των σημερινών γεγονότων".
Μια γνωστή πολιτική προσωπικότητα από την Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Ρογκόφ, ο οποίος ήταν νομοθέτης στο Κίεβο, υπενθύμισε στον Πούτιν με παθιασμένη ένταση: "Πιστέψτε με, εμείς, οι άνθρωποι που ζούμε στο νότιο τμήμα της Ρωσίας, το οποίο ήταν αποκομμένο από τις ρίζες του για 30 χρόνια, είμαστε, στην πραγματικότητα, μια αποθήκη των ιστορικών δυνάμεων του ρωσικού λαού, η οποία ήταν καθηλωμένη στη ναφθαλίνη και δεν μπόρεσε να καταβάλει καμία προσπάθεια για την αναγέννηση της μεγάλης μας Ρωσίας".
Ο Πούτιν απάντησε υπογραμμίζοντας το ιστορικό γεγονός πως η Νοβοροσία αποτελούσε "τα εδάφη της Νότιας Ρωσίας - όλη η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και ούτω καθεξής" που ιδρύθηκαν από τη Μεγάλη Αικατερίνη μετά από μια σειρά πολέμων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ο Πούτιν είπε ότι η Ρωσική Ομοσπονδία επέλεξε να συμβιβαστεί με την άδικη, άνιση κίνηση της σοβιετικής ηγεσίας να μεταβιβάσει τα εδάφη της Νότιας Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν το καθεστώς στο Κίεβο "άρχισε να εξοντώνει κάθε τι ρωσικό..., δήλωσε ότι οι Ρώσοι δεν είναι αυτόχθων έθνος σε αυτά τα εδάφη..., άρχισε επίσης να σύρει ολόκληρη αυτή την περιοχή στο ΝΑΤΟ - θρασύτατα, χωρίς να λάβει υπόψη του καμία από τις διαμαρτυρίες μας, χωρίς να δώσει σημασία στη θέση μας, σαν να μην υπάρχαμε καθόλου. Αυτό είναι που βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγκρουσης που λαμβάνει χώρα σήμερα. Αυτή είναι η αιτία αυτής της σύγκρουσης"/
Ο Πούτιν δήλωσε ότι η επιλογή περιορίζεται στο να μην κάνουμε τίποτα ή "να υπερασπιστούμε τους ανθρώπους που ζουν εκεί... πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε πως η είσοδος αυτών των εδαφών [στη Ρωσική Ομοσπονδία] θα είναι ομαλή, φυσική και πως οι άνθρωποι θα νιώσουν το αποτέλεσμα το συντομότερο δυνατό".
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Πούτιν εξέφρασε τέτοιες απόψεις. Όμως το πλαίσιο στο οποίο μίλησε είναι σημαντικό, καθώς έχει περισσότερες από μία προεκτάσεις, πέρα από τη ρωσική ψυχοσύνθεση ως κράτος πολιτισμού - τα μαντάτα από τα πεδία των μαχών- η μετάβαση της Ρωσίας ως πολεμική οικονομία- η αδυναμία της Ευρώπης να υποκαταστήσει την υποχώρηση των ΗΠΑ λόγω της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστίνης.
Πρώτον, η ουκρανική αντεπίθεση κατέληξε σε αποτυχία και μια άλλη τέτοια περιπέτεια είναι εξαιρετικά απίθανη, μόνο και μόνο επειδή η Ουκρανία δεν έχει πλέον ανθρώπινο δυναμικό. Ο ρωσικός στρατός κερδίζει το πάνω χέρι.
Ο Πούτιν πραγματοποίησε μια απροσδόκητη νυχτερινή επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα στο Ροστόφ-ον-Ντον, το επιχειρησιακό κέντρο της ρωσικής πολεμικής προσπάθειας στην Ουκρανία - δεύτερη τέτοια επίσκεψη στο στρατιωτικό αρχηγείο σε λιγότερο από ένα μήνα. Συνοδευόμενος από τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου και τον διοικητή των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία στρατηγό Βαλέρι Γερασίμοφ, ο Πούτιν είδε νέο στρατιωτικό εξοπλισμό και άκουσε αναφορές για την πρόοδο του στρατού στην Ουκρανία, σύμφωνα με το Κρεμλίνο.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε αργότερα πως η Ρωσία προωθεί τους στόχους της στην Ουκρανία. Αυτό είναι ένα πράγμα.
Τώρα, αυτό συμβαίνει όταν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνώρισαν την Τρίτη ότι μπορεί να αποτύχουν στην Ουκρανία στην υπόσχεσή τους να παράσχουν τα πυρομαχικά που χρειάζεται ο στρατός του Κιέβου για να αποτρέψει μια αναμενόμενη ρωσική επίθεση. Εν μέσω πολλών φανφάρων στις αρχές του έτους, οι ηγέτες της ΕΕ είχαν υποσχεθεί να αυξήσουν την παραγωγή και να παράσχουν 1 εκατομμύριο σφαίρες πυρομαχικών στην πρώτη γραμμή της Ουκρανίας μέχρι την άνοιξη του 2024, αλλά δυσκολεύεται να βρει τα αγαθά.
Συγκριτικά, η Ρωσία παράγει σήμερα περισσότερα πυρομαχικά από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη- μπορεί να κατασκευάσει 200 άρματα μάχης και δύο εκατομμύρια μονάδες πυρομαχικών σε ένα χρόνο. Αυτή η ασυμμετρία έχει σοβαρές συνέπειες για τον πόλεμο μάχης στην Ουκρανία.
Εν τω μεταξύ, ο Alexander Mikheyev, ο διευθύνων σύμβουλος της Rosoboronexport, ήταν αισιόδοξος την Τρίτη, λέγοντας: "Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το τρέχον χαρτοφυλάκιο παραγγελιών αξίζει περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια δολάρια... Σήμερα, βλέπουμε ότι το ενδιαφέρον είναι ακόμη μεγαλύτερο από ό,τι ήταν πριν, επειδή ο εξοπλισμός μας - όλα τα αεροσκάφη, τα τεθωρακισμένα οχήματα, τα συστήματα αεράμυνας, τα φορητά όπλα, τα όπλα υψηλής ακρίβειας - απέδωσε καλά στις συνθήκες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης [στην Ουκρανία]. Έτσι, είτε οι εταίροι επιστρέφουν ήδη, είτε η μακρά παύση που είχαμε τελείωσε".
Αρκεί να πούμε ότι όχι μόνο η ρωσική αμυντική γραμμή είναι καλά εξοπλισμένη και οχυρωμένη, αλλά και πως η ενεργοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας αρχίζει επίσης να φέρνει αποτελέσματα. Με απλά λόγια, η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει τον πόλεμο μάχης στην Ουκρανία για τα επόμενα χρόνια, καθώς η πολεμική της οικονομία έχει θέσει τις ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε "αυτοχρηματοδοτούμενες", "κοστολογικές" αρχές, ενώ η κανονική ζωή συνεχίζεται. (Η ρωσική οικονομία αναμένει ανάπτυξη 3% φέτος).
Σίγουρα, το Κρεμλίνο θα είχε επίσης λάβει υπόψη του τον τολμηρό χαρακτηρισμό του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, κατά την πρόσφατη ομιλία του στο έθνος μετά την επίσκεψή του στο Ισραήλ, της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία και το Ισραήλ ως "μια έξυπνη επένδυση που θα αποδώσει μερίσματα για την αμερικανική ασφάλεια για πολλές γενιές".
Στη συνέχεια, βέβαια, υπάρχει το επιδεινούμενο εξωτερικό περιβάλλον ασφαλείας. Έτσι, σε μια πρόσφατη συνάντηση για την ασφάλεια, ο Πούτιν παρομοίασε τις ΗΠΑ με αράχνη: "Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε και να κατανοήσουμε πού βρίσκεται η ρίζα του κακού, αυτή η αράχνη που προσπαθεί να τυλίξει ολόκληρο τον πλανήτη, ολόκληρο τον κόσμο, στον ιστό της και επιθυμεί να επιτύχει τη στρατηγική μας ήττα στο πεδίο της μάχης...
"Πολεμώντας ακριβώς αυτόν τον εχθρό στο πλαίσιο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, ενισχύουμε για άλλη μια φορά τις θέσεις όλων εκείνων που μάχονται για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία τους... Η αλήθεια είναι ότι όσο η Ρωσία γίνεται πιο ισχυρή και η κοινωνία μας πιο ενωμένη, τόσο πιο αποτελεσματικά θα είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τόσο τα δικά μας εθνικά συμφέροντα όσο και τα συμφέροντα εκείνων των εθνών που έπεσαν θύματα της νεοαποικιακής πολιτικής της Δύσης".
Ως εκ τούτου, οι ολοένα και συχνότερες αναφορές στον ρωσικό πολιτικό λόγο για τη διατήρηση του ρωσικού τρόπου ζωής, του πολιτισμού και των αξιών στη Νοβοροσία μπορούν να συναχθούν ως εξαιρετικά σημαντικοί δείκτες για το τι μέλλει γενέσθαι στις ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ήταν πρόσφατα σαφής ότι η Novorossiya [Νέα Ρωσία] θα συμπεριλάβει επίσης την Οδησσό και το Νικολάεφ - και πιθανώς το ίδιο το Κίεβο - γεγονός που πιθανώς θα αφήσει το Λβοφ στη δυτική Ουκρανία ως το περίκλειστο απομεινάρι κράτος στα σύνορα με την Πολωνία διαθέσιμο για ένταξη στο ΝΑΤΟ τελικά.
Medvedev έγραψε σήμερα στο κανάλι Telegram: "Η Αμερική εύκολα προδίδει "τα καθάρματα της" όταν γίνονται άχρηστα. Φαίνεται ότι αυτή η περίοδος έρχεται σίγουρα για το Κίεβο. Και δεν είναι μόνο τα σμήνη των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών που κατευθύνονται προς τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Απλά κουράστηκαν ήδη. Το κατάλαβαν - τρώνε πάρα πολλά χρήματα, κλέβουν άγρια και δεν επιτυγχάνουν στρατιωτικές επιτυχίες. Φυσικά, όχι αμέσως. Θα υπάρξουν επίσης πολλά λεφτά, σχιζοφρενικά ξόρκια περί δημοκρατίας, γενναίες διαβεβαιώσεις για την επερχόμενη νίκη επί της γης και ψευδείς πεποιθήσεις περί συμμαχίας για πάντα και άλλα και άλλα. Αλλά η κατάσταση είναι ξεκάθαρη: έρχεται η ώρα να πάμε στη λήθη για άλλο ένα αμερικανικό "κάθαρμα"".
Σαφώς, είναι σουρεαλιστικό να σκέφτεται κανείς ακόμη και μια αμερικανο-ινδική συνεργασία για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Η σκληρή μοίρα που περιμένει την Ουκρανία μπορεί να αποδειχθεί πολύ χειρότερη από ό,τι βίωσαν το Ιράκ και το Αφγανιστάν.