Το πολύπλοκο και διαφοροποιημένο ζήτημα της γεωπολιτικής ουδετερότητας της Ρωσίας στην τραγωδία Ισραήλ-Παλαιστίνης ξεκαθαρίστηκε τελικά την περασμένη εβδομάδα, με απόλυτη σαφήνεια.
Pepe Escobar - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Το τεκμήριο Α είναι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν που απευθύνεται - αυτοπροσώπως, στις 30 Οκτωβρίου - στο Συμβούλιο Ασφαλείας της χώρας του, σε κορυφαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους και σε επικεφαλής υπηρεσιών ασφαλείας.
Μεταξύ άλλων επωνύμων, στο ακροατήριό του περιλαμβάνονταν ο πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν, ο πρόεδρος της Δούμας Βιατσεσλάβ Βολοντίν, ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ, ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο διευθυντής της FSB Αλεξάντερ Μπόρτνικοφ και ο διευθυντής της SVR (εξωτερικών πληροφοριών) Σεργκέι Ναρίσκιν.
Ο Πούτιν δεν άργησε να μπει στο ψητό, περιγράφοντας λεπτομερώς την επίσημη θέση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην τρέχουσα γεωπολιτική πυράκτωση δύο αλληλένδετων πολέμων, της Ουκρανίας και του Ισραήλ-Παλαιστίνης. Αυτό απευθυνόταν τόσο στο υψηλού προφίλ ακροατήριό του όσο και στην πολιτική ηγεσία του δυτικού Ηγεμόνα".
"Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τα τρομερά γεγονότα που συμβαίνουν τώρα στη Γάζα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται αδιακρίτως, χωρίς να έχουν πουθενά να διαφύγουν ή να κρυφτούν από τους βομβαρδισμούς. Όταν βλέπεις αιματοβαμμένα παιδιά, νεκρά παιδιά, τον πόνο των γυναικών και των ηλικιωμένων, όταν βλέπεις γιατρούς να σκοτώνονται, φυσικά, σε κάνει να σφίγγεις τις γροθιές σου, καθώς τα δάκρυα τρέχουν στα μάτια σου".
Ο συνασπισμός του χάους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ
Στη συνέχεια ήρθε μια προεπισκόπηση του πλαισίου: "Πρέπει να κατανοήσουμε με σαφήνεια ποιος στην πραγματικότητα βρίσκεται πίσω από την τραγωδία των λαών στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές σε όλο τον κόσμο, ποιος έχει οργανώσει αυτό το θανατηφόρο χάος και ποιος επωφελείται από αυτό".
Με σαφήνεια, ο Πούτιν χαρακτήρισε "τις σημερινές άρχουσες ελίτ στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δορυφόρους τους" ως "τους κύριους δικαιούχους της παγκόσμιας αστάθειας που χρησιμοποιούν για να αποσπούν το αιματηρό τους ενοίκιο. Η στρατηγική τους είναι επίσης σαφής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ως παγκόσμια υπερδύναμη αποδυναμώνονται και χάνουν τη θέση τους, και όλοι το βλέπουν και το καταλαβαίνουν αυτό, κρίνοντας ακόμη και από τις τάσεις της παγκόσμιας οικονομίας".
Ο Ρώσος πρόεδρος συνέδεσε άμεσα την αμερικανική επιδίωξη να επεκτείνει "την παγκόσμια δικτατορία της" με την εμμονή της πολιτικής της να προωθεί το ασταμάτητο χάος: "Αυτό το χάος θα τη βοηθήσει να περιορίσει και να αποσταθεροποιήσει τους αντιπάλους της ή, όπως το θέτουν, τους γεωπολιτικούς της αντιπάλους, μεταξύ των οποίων κατατάσσουν και τη χώρα μας, που στην πραγματικότητα είναι νέα παγκόσμια κέντρα ανάπτυξης και κυρίαρχες ανεξάρτητες χώρες που δεν είναι πρόθυμες να υποκύψουν και να παίξουν το ρόλο του υπηρέτη".
Κρίσιμο είναι το γεγονός πως ο Πούτιν φρόντισε να "επαναλάβει ξανά" τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο ακροατήριο του Παγκόσμιου Νότου ότι, "οι κυρίαρχες ελίτ των Ηνωμένων Πολιτειών και των δορυφόρων τους βρίσκονται πίσω από την τραγωδία των Παλαιστινίων, τη σφαγή στη Μέση Ανατολή γενικότερα, τη σύγκρουση στην Ουκρανία και πολλές άλλες συγκρούσεις στον κόσμο - στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία κ.ο.κ.".Πρόκειται για ένα σημείο ζωτικής σημασίας. Συγχέοντας τους υπαίτιους της σύγκρουσης στην Ουκρανία και του πολέμου στη Γάζα - "τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δορυφόρους τους" - ο Ρώσος πρόεδρος ουσιαστικά συνέδεσε το Ισραήλ με τον δυτικό Ηγεμόνα και την ατζέντα του "χάους".
Η Μόσχα ευθυγραμμίζεται με την πραγματική "διεθνή κοινότητα
Ουσιαστικά, αυτό που μας λέει είναι ότι η Ρωσική Ομοσπονδία ευθυγραμμίζεται απερίφραστα με τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης του Παγκόσμιου Νότου/της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας - από τον αραβικό κόσμο μέχρι όλες τις χώρες του Ισλάμ και πέρα από αυτές, στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.
Είναι ενδιαφέρον ότι η Μόσχα ευθυγραμμίζεται με τις αναλύσεις του Ιρανού ηγέτη Αγιατολάχ Χαμενεΐ - στρατηγικού εταίρου της Ρωσίας - και του γενικού γραμματέα της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, στην καυστική, εκλεπτυσμένη, με αποχρώσεις Sun-Tzu ομιλία του την περασμένη Παρασκευή, σχετικά με "την αράχνη που προσπαθεί να μπλέξει ολόκληρο τον πλανήτη και ολόκληρο τον κόσμο στον ιστό της αράχνης της". Το αποδεικτικό στοιχείο Β για την επίσημη θέση της Ρωσίας, ειδικά για το Ισραήλ-Παλαιστίνη, ήρθε από τον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βασίλι Νεμπένζια, σε μια ειδική συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, δύο ημέρες μετά την ομιλία του Πούτιν.
Ο Nebenzya κατέστησε απολύτως σαφές πως το Ισραήλ, ως κατοχική δύναμη, δεν έχει "το δικαίωμα της αυτοάμυνας" - γεγονός που υποστηρίζεται από μια συμβουλευτική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου του ΟΗΕ πολύ πίσω στο 2004.
Τότε, το δικαστήριο διαπίστωσε επίσης, με 14 ψήφους στις 15, ότι η κατασκευή ενός τεράστιου τείχους από το Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, ήταν αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο.
Ο Nebenzya, με νομικούς όρους, ακύρωσε το ατελείωτα επικαλούμενο επιχείρημα του "δικαιώματος στην αυτοάμυνα" που προβάλλει το Τελ Αβίβ και ολόκληρος ο γαλαξίας του ΝΑΤΟ. Ο Ηγεμόνας, ο προστάτης του Τελ Αβίβ, άσκησε πρόσφατα βέτο στο σχέδιο ανθρωπιστικού σχεδίου της Βραζιλίας για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, μόνο και μόνο επειδή δεν ανέφερε το "δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα".
Ακόμα και όταν υπογράμμισε ότι η Μόσχα αναγνωρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να διασφαλίζει την ασφάλειά του, ο Nebenzya τόνισε πως αυτό το δικαίωμα "θα μπορούσε να διασφαλιστεί πλήρως μόνο στην περίπτωση μιας δίκαιης επίλυσης του παλαιστινιακού προβλήματος με βάση αναγνωρισμένα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ".
Τα αρχεία δείχνουν ότι το Ισραήλ δε σέβεται κανένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη.
Οι προτεραιότητες του Λαβρόφ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη
Το τεκμήριο Γ σχετικά με τη στάση της Ρωσίας όσον αφορά το Ισραήλ/Παλαιστίνη δόθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σε συνέντευξη Τύπου με τον υπουργό Εξωτερικών του Κουβέιτ Σαμπάχ Αλ Σαμπάχ, δύο ημέρες μετά την παρέμβαση του Νεμπένζια στον ΟΗΕ.
Ο Λαβρόφ επανέλαβε τις προτεραιότητες της Μόσχας που έχουν ήδη τονιστεί από τον Πούτιν και τον Nebenzya: επείγουσα κατάπαυση του πυρός, ανθρωπιστικοί διάδρομοι και επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για "ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, όπως προβλέπεται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εντός των συνόρων του 1967, το οποίο θα συνυπάρχει ειρηνικά και με ασφάλεια με το Ισραήλ". Ο Λαβρόφ υπογράμμισε για άλλη μια φορά πως η Μόσχα θα πρέπει να διαπραγματευτεί με το Ισραήλ.
Αυτό, λέει ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, συνεπάγεται την καταδίκη των Παλαιστινίων "σε μια αιώνια ύπαρξη χωρίς δικαιώματα. Αυτό δε θα διασφαλίσει ούτε την ειρήνη ούτε την ασφάλεια στην περιοχή, θα οδηγήσει μόνο τη σύγκρουση βαθύτερα. Και δεν θα μπορέσετε να την οδηγήσετε βαθύτερα. Θα σπαρθούν τα επόμενα "σταφύλια της οργής", τα οποία γρήγορα θα "φυτρώσουν".
Η ανάλυση του Λαβρόφ, όπως και του Πούτιν, συγκλίνει με εκείνη του Χαμενεΐ και του Νασράλα: "Δεν πρόκειται για τη Γάζα, αλλά για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Το κράτος της Παλαιστίνης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής της λύσης".
Η Ρωσία σπέρνει τους σπόρους για να ασκήσει το ρόλο του έμπιστου διαμεσολαβητή για όλα τα μέρη στο Ισραήλ/Παλαιστίνη - ένας ρόλος εντελώς ακατάλληλος για τον Ηγεμόνα, ειδικά μετά τη σιωπηρή έγκριση της τρέχουσας ισραηλινής εθνοκάθαρσης της Γάζας.
Είναι όλα εδώ, διατυπωμένα με σαφήνεια από τον Λαβρόφ: "Θα είναι θεμελιωδώς σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε την ομόφωνη γνώμη του αραβικού κόσμου". Αυτό είναι ένα μήνυμα που στοχεύει ειδικά στα σουνιτικά καθεστώτα που υποδουλώνονται από την Ουάσιγκτον. Στη συνέχεια, όταν συμμαζευτούν, "θα υποστηρίξουμε την αραβική λύση σε αυτό το πολύ δύσκολο ζήτημα".
Προϋπόθεση της πολυπολικότητας:Ειρήνη στην Παλαιστίνη
Εξεταζόμενα μαζί, τα τεκμήρια Α, Β και Γ δείχνουν ότι η Μόσχα είναι πολύ μπροστά από το παιχνίδι. Το συνολικό μήνυμα - το οποίο αποκωδικοποιείται λεπτό προς λεπτό σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο/την Παγκόσμια Πλειοψηφία - είναι πως ακόμη και αν λάβουμε υπόψη μας τα ασταμάτητα τεχνάσματα της Αυτοκρατορίας του Χάους, το αμετάβλητο, αποκλειστικό Σιωνιστικό Σχέδιο είναι πλέον νεκρό από την αρχή.
Η λιγότερο κακή λύση μέχρι στιγμής είναι η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία του 2002 - την οποία προσυπογράφουν όλοι από τις χώρες του Ισλάμ μέχρι τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα: ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, πίσω στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Το πρόβλημα είναι πώς θα πεισθεί ο εκτός ελέγχου Σιωνισμός να υποχωρήσει. Τα επιτακτικά γεγονότα επί του εδάφους θα πρέπει να περιλαμβάνουν την αποκοπή του οπλισμένου/ασφαλισμένου ομφάλιου λώρου Ουάσιγκτον-Τελ Αβίβ - και την αποπομπή από το γεωπολιτικό φάσμα της νεοταξικής χριστιανοσιωνιστικής μήτρας στις ΗΠΑ, η οποία τυχαίνει να είναι βαθιά ριζωμένη σε σιλό σε όλο το βαθύ κράτος.
Και οι δύο αυτές επιταγές είναι αδύνατες - βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, ακόμη και μακροπρόθεσμα.
Εν τω μεταξύ, μια απλή ματιά στο χάρτη δείχνει πως για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, η λύση των δύο κρατών - από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας - είναι νεκρή. Μπορεί να είναι οδυνηρό για τους ηγέτες της πολυπολικότητας να το παραδεχτούν. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος, και μετατόπιση του δημόσιου λόγου, για να αναγνωρίσουν ότι η μόνη βιώσιμη λύση είναι υπέρτατο ανάθεμα για το Σιωνιστικό Σχέδιο: ένα κράτος με Εβραίους και Άραβες να ζουν μαζί ειρηνικά.
Όλα αυτά μας οδηγούν σε μια σκληρή διατύπωση: χωρίς μια δίκαιη λύση για την Παλαιστίνη, η απτή ειρήνη σε όλο το αναδυόμενο φάσμα της πολυπολικότητας παραμένει ανέφικτη.
Η τρέχουσα ενεργοποιημένη φρίκη στη Γάζα δείχνει ότι η ειρήνη συνεχίζει να μην αποτελεί προτεραιότητα για την Αυτοκρατορία του Χάους και θα χρειαστεί μια Ρωσία - ίσως και μια Κίνα - για να αλλάξει το παιχνίδι.