 |
| president.gov.ua |
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο κόσμος σοκαρίστηκε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ισραήλ από εκατοντάδες μαχητές της Χαμάς. Όχι μόνο σηματοδότησε την αρχή μιας νέας κλιμάκωσης στον πανάρχαιο αγώνα μεταξύ Εβραίων και Παλαιστινίων, αλλά ενδεχομένως σηματοδότησε και ένα σημείο καμπής στην πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη για την Ουκρανία του Βολοντιμίρ Ζελένσκι.
Από τον Chay Bowes, δημοσιογράφο και γεωπολιτικό αναλυτή, MA στις Στρατηγικές Μελέτες - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Πριν από τις άγριες επιθέσεις της Χαμάς και τη βιβλικά βάναυση ισραηλινή απάντηση, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ επικεντρώνονταν σχεδόν αποκλειστικά στην Ουκρανία, ενώ περιστασιακά κοίταζαν νευρικά προς την Κίνα. Τώρα, καθώς τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης στρέφονται σε υπερβολική κίνηση με το βλέμμα τους σταθερά κλειδωμένο στη Μέση Ανατολή, τα δεινά του Κιέβου πρόκειται μόνο να αυξηθούν καθώς η προσοχή μετατοπίζεται μακριά από το Κίεβο και προς το Ισραήλ, την Παλαιστίνη και το Ιράν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από τις επιθέσεις της Χαμάς, η τροχιά υποστήριξης για την Ουκρανία έδειξε ήδη σημάδια εξασθένησης. Πριν από λίγους μήνες, η ιδέα πως προηγουμένως σταθεροί Σύμμαχοι όπως η Πολωνία θα αμφισβητούσαν ανοιχτά τη σοφία της μη συνδεδεμένης υποστήριξής τους για το εμπόλεμο κράτος-παρομοιάζοντάς το με έναν άνθρωπο που "πνίγεται"-θα ήταν αδιανόητο. Συνδυάστε αυτό με την εκτεταμένη ευρωπαϊκή πολεμική κούραση, την αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας και την κατάρρευση της δημόσιας υποστήριξης για τον πόλεμο στη Δύση, και ήδη αντιμετώπιζε μια δύσκολη μάχη για να διατηρήσει την υποστήριξη από τους "εταίρους" της, τους ανθρώπους της και κυρίως τις αμερικανικές πολιτικές ελίτ. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν ο Ζελένσκι ήταν μια παγκόσμια σημαντική κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή για να αντλήσει πολύτιμους πόρους πιο μακριά από τον πόλεμο με πληρεξούσιους που πολεμά εναντίον της Ρωσίας για λογαριασμό της Ουάσινγκτον.
Πράγματι, ένας σκεπτικιστής μπορεί να υποστηρίξει πως η κλιμάκωση της Χαμάς προσφέρει μια ακαταμάχητη και προηγουμένως μη διαθέσιμη διαδρομή για τις ΗΠΑ να υποχωρήσουν από τις δεσμεύσεις τους προς την Ουκρανία. Λαμβάνοντας υπόψη τις επικείμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, μια σύγκρουση "καλού εναντίον κακού" με τη Χαμάς μπορεί εύκολα να περιστραφεί ως υπαρξιακή απειλή για ένα μακροχρόνιο κρίσιμο σύμμαχο και εταίρο, το Ισραήλ. Αντίθετα, ο πόλεμος με πληρεξούσιους στην Ουκρανία γίνεται όλο και πιο ενοχλητικός για τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, πολιτικά και οικονομικά. Αυτή η νέα σύγκρουση, πλήρης με υποτιθέμενες βάρβαρες φρικαλεότητες, είναι μια πολύ πιο εύκολη πώληση.
Εν τω μεταξύ, παρά τις δημόσιες δηλώσεις για το αντίθετο, ο ενθουσιασμός για την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία μειώνεται. Για να μην αναφέρουμε ότι η Δύση απλά δεν έχει την παραγωγική ικανότητα να τροφοδοτήσει ένα μεγάλης κλίμακας πόλεμο εδάφους ακόμη και στην Ουκρανία, πόσο μάλλον μια ευρύτερη σύγκρουση.
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα ήταν το καταστροφικό κόστος της αποτυχημένης αντεπίθεσης του Ζελένσκι. Αυτός ο μακρύς τηλεγραφικός ελιγμός, ο οποίος υποτίθεται ότι θα νικούσε τη Ρωσία, έχει εξαντλήσει το ανθρώπινο δυναμικό, το υλικό και τη φήμη του Κιέβου στη Δύση χωρίς να αποφέρει κέρδη στο πεδίο της μάχης. Αντ ' αυτού, δεν έχει κάνει τίποτα άλλο παρά να επιδεινώσει την αθόρυβα αναπόφευκτη αίσθηση στη Δύση πως το Κίεβο θα πρέπει να αναζητήσει συνεννόηση με τη Μόσχα και να παραχωρήσει έδαφος στη διαδικασία.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αναδυόμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή απειλεί τη συνέχεια της σωματικής και "συναισθηματικής" υποστήριξης για τον ουκρανικό πόλεμο πληρεξουσίων. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αφορά τη Ρωσία – την αφοράι. Ωστόσο, δεν αποτελεί καλό σημείο για τον Ζελένσκι. Καθώς η πίεση για τη διεξαγωγή εκλογών αυξάνεται, φαίνεται όλο και πιο ευάλωτος, με μια ξεχωριστή αίσθηση απελπισίας να διαρρέει στην αφήγηση. Αυτό ήταν εμφανές όταν ο Γκραντ Σαπς, ο νέος βρετανός υπουργός Άμυνας, πρόσφατα παπαγάλισε τη μόνιμη απάντηση όταν ερωτήθηκε για την ικανότητα να "διεξάγει δύο πολέμους" την ίδια στιγμή, λέγοντας πως "ο Ζελένσκι θα μας υπενθυμίζει όλους, όχι μόνο γιατί είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε αυτή τη μάχη και να δείξουμε ότι μπορούμε έτσι ώστε ο Πούτιν να μην κερδίσει, αλλά και να μην αποσπάται από τα ευρύτερα ζητήματα". Και πρόσθεσε "ο πόλεμος στην Ευρώπη είναι απολύτως στην πρώτη γραμμή του μυαλού μας". Αυτή η διαβεβαίωση είναι, φυσικά, ακριβώς το είδος του πράγματος που συμβαίνει δυσοίωνα δημόσια όταν το αντίθετο ισχύει όλο και περισσότερο στο παρασκήνιο.
Ενώ η χρήση πυρομαχικών του Ισραήλ του τύπου που χρειάζεται η Ουκρανία είναι περιορισμένη, δεδομένης της διαφορετικής δυναμικής των συγκρούσεων, είναι πιθανό ότι η απαίτηση αποθήκευσης πυρομαχικών για έναν δυνητικά μακρύ πόλεμο είναι δυνατή. Αυτό θα έριχνε το τεράστιο Ισραηλινό αμυντικό και πολιτικό λόμπι στις ΗΠΑ εναντίον ενός μικρότερου ουκρανικού λόμπι και είναι εξαιρετικά πιθανό το πρώτο να βγαίνει στην κορυφή κάθε φορά. Όσον αφορά το Ισραήλ, δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα να "εγκαταλειφθεί" στην τύχη του από οποιονδήποτε εν ενεργεία ή δυνητικό πρόεδρο των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, πάρτε τον φαινομενικά αντίθετο "στον για πάντα πόλεμο" υποψήφιο Robert F.Kennedy Jr., ο οποίος πρόσφατα βγήκε για να υποστηρίξει την ισραηλινή τιμωρία εναντίον της Χαμάς, ενώ έθεσε αμφιβολίες για την πολιτική και οικονομική λογική για τη συνέχιση της υποστήριξης του Zelensky.
Συγκρίνετε την ολοένα και πιο ενοχλητική εικόνα της Ουκρανίας στον δυτικό Τύπο με εκείνη του Ισραήλ, το οποίο θεωρείται από μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού ως ηρωικό νησί πολιτισμού και Δημοκρατίας σε μια ταραχώδη Μέση Ανατολή. Μπορείτε να δείτε γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να τοποθετήσετε το Ισραήλ ως άξιο αποδέκτη όλο και πιο σπάνιας αμερικανικής στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας όταν αντιτίθεται στην Ουκρανία, η οποία είναι βυθισμένη στη διαφθορά και τη δυσλειτουργία. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης με το Bloomberg, ο διευθύνων σύμβουλος του Chatham House, Bronwen Maddox συνόψισε την κατάσταση αρκετά όταν είπε: "δεδομένης της επιλογής μεταξύ Ισραήλ και Ουκρανίας, οι ΗΠΑ θα επέλεγαν σε ένα χτύπο της καρδιάς το Ισραήλ", και συνέχισε διευκρινίζοντας ότι ακόμη και αν η Ουάσιγκτον δεν αντιμετωπίζει αυτή την απόφαση αμέσως, "μπορεί να καταλάβει γιατί ο Πρόεδρος Zelensky μπορεί να ανησυχεί καθώς ήδη αγωνιζόταν να διατηρήσει την αμερικανική προσοχή".
Έτσι, καθώς η Ουκρανία υποχωρεί στην τρέχουσα τάξη στις αίθουσες ειδήσεων των δυτικών μέσων ενημέρωσης, πολλά άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την κλιμάκωση της Μέσης Ανατολής φαίνεται επίσης ότι θα επηρεάσουν τη διατήρηση της σύγκρουσης. Οι ρωσική δυνάμεις κρατούν τις γραμμές τους, οι τιμές του πετρελαίου φαίνεται να αυξάνονται αποσταθεροποιώντας τις παγκόσμιες αγορές και η μελλοντική στάση του Κογκρέσου για τη χρηματοδότηση του Κιέβου φαίνεται όλο και πιο δύσκολη τώρα που το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο. Στη συνέχεια, φυσικά, υπάρχει η ταραχώδης πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη με το κόμμα του σκεπτικιστή της Ουκρανίας Ρόμπερτ Φίκο να κερδίζει τις πρόσφατες εκλογές στη Σλοβακία. Όλα αυτά χωρίς να αναφέρουμε τον ερχόμενο χειμώνα και τις προκλήσεις που θα θέσει σε μια ολοένα και πιο διασπαστική ΕΕ.
Φαίνεται πως το πρόβλημα βρίσκεται μπροστά όπου κοιτάζει τώρα ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Ενώ ένας έμπειρος πολιτικός με τα καλύτερα συμφέροντα του λαού του στην καρδιά μπορεί να το αναγνωρίσει αυτό και να αποφασίσει να επιδιώξει την ειρήνη, ο Ζελένσκι μπορεί απλά να επιλέξει να αγνοήσει όλα τα παραπάνω σε μια απελπισμένη προσπάθεια να παραμείνει στο προσκήνιο, στο επίκεντρο. Όλα αυτά ενώ το Κίεβο προσπαθεί να πείσει ένα συρρικνούμενο ακροατήριο ότι η Ρωσία είναι κατά κάποιο τρόπο ένοχη για τα δεινά της Μέσης Ανατολής, ακόμη και γελοία υπονοώντας πως η Ρωσία προσπαθεί να "παγιδεύσει" την Ουκρανία δίνοντας κατασχεμένα δυτικά όπλα στη Χαμάς.
Έτσι, καθώς τελειώνει ο χρόνος για τον πόλεμο του Κιέβου κατά της Ρωσίας, φαίνεται πλέον προφανές ότι τα τραγικά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ μπορεί να καθορίσουν όχι μόνο την κλιμάκωση μιας σύγκρουσης αλλά και την αρχή του τέλους μιας άλλης.