Μετά τα όσα δήλωσε ο Ερντογάν, υπάρχει εχέφρων Ελληνας που να ελπίζει σε επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία;

Το "Σύνδρομο της Ύβρεως" είναι μια διαταραχή που εμφανίζεται όταν κάποιος ενασκώντας ισχυρή εξουσία για μεγάλο διάστημα, θεωρεί τον εαυτό του υπέρτερο, εκδηλώνοντας αλαζονεία και περιφρόνηση για τους άλλους, τους νόμους και τους θεσμούς.

του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α., προέδρου Κοινωνίας Αξιών

Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Λόρδος Dr David Owen, παρουσιάζει το Σύνδρομο της Ύβρεως στο βιβλίο του "In Sickness and in Power: Illness in Heads of Government during the last 100 years", επισημαίνοντας τη σχέση του με την κλασσική έννοια της Ύβρεως.

Υποστηρίζει ότι η εξουσία μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία του ατόμου, καθιστώντας τον αλαζονικό και αυθάδη, εγωκεντρικό, με υπερβολική αυτοπεποίθηση και με μεσσιανικά χαρακτηριστικά.

 

Ο Λόρδος στο βιβλίο του προτείνει ιατρικές εξετάσεις για υποψηφίους ηγέτες πριν αναλάβουν τα καθήκοντα τους αλλά και περιοδικά κατά την διάρκεια που τα ενασκούν και μάλιστα τα αποτελέσματα να δημοσιεύονται.

Το Σύνδρομο της Ύβρεως επιδεινούμενο, επηρεάζει όχι μόνο την πολιτική αλλά και άλλους τομείς ενάσκησης εξουσίας, με καταστροφικές επιπτώσεις στον οργανισμό, στην χώρα ή ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, αν και πρόσκαιρα μπορεί να εμφανίζονται δυνητικά θετικές οι αποφάσεις των ηγετών αυτών.

Παρατηρώντας την συμπεριφορά του Ερντογάν είναι προφανές, ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Και αναρωτιέται κανείς:
Από που πηγάζει η αισιοδοξία των παραγόντων της εξωτερικής μας πολιτικής για σταθερή βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία, όταν ο ίδιος ο Ερντογάν (λίγες μόλις ημέρες πριν έλθει στην Ελλάδα για να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό μας), δεν διστάζει να εκφράζει δημόσια την φιλοδοξία του για την “δικαιωματική” επέκταση της Τουρκίας από την Θεσσαλονίκη μέχρι την Μοσούλη;  

Όταν μάλιστα και οι υπουργοί της κυβέρνησής του λένε τα ίδια και ακόμη περισσότερα με κάθε ευκαιρία;