Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Η αρχική ιδέα ήταν να προκληθεί μια τεχνητή χρεοκοπία στη Ρωσία. Με τη σειρά της, αυτό υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μαζική οικονομική αποσταθεροποίηση. Δηλαδή, όταν μια χώρα χρεοκοπεί, διαθέτει (ή αγνοεί, ανάλογα με την οπτική γωνία) τις οικονομικές της υποχρεώσεις προς τους πιστωτές της. Η άμεση συνέπεια για τη χώρα είναι η μείωση του συνολικού της χρέους και η μείωση ή ακόμη και η παύση των πληρωμών για τους τόκους αυτού του χρέους. Ένας οίκος αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας λαμβάνει στη συνέχεια αυτό υπόψη στις διαβαθμίσεις του για το κεφάλαιο, τους τόκους, τις εξωγενείς και διαδικαστικές αθετήσεις και τις παραλείψεις τήρησης των όρων των ομολόγων ή άλλων χρεογράφων. Εν ολίγοις, η εν λόγω χώρα μετατρέπεται σε γεωοικονομικό παρία, γεγονός που επηρεάζει τη διπλωματική της θέση.
Ακριβώς αυτό ήθελε να εξασφαλίσει η πολιτική Δύση για τη Ρωσία. Χωρίς πρόσβαση στα συναλλαγματικά της αποθέματα, η Μόσχα αναμενόταν να στεγνώσει οικονομικά, αναγκάζοντάς την σε χρεοκοπία, η οποία στη συνέχεια θα απομόνωνε τη χώρα και θα καθιστούσε τις συναλλαγές μαζί της όχι απλώς δύσκολες, αλλά σχεδόν αδύνατες. Αυτό το γεωπολιτικό εργαλείο αποτελεί τον κύριο πυλώνα των μη κινητικών τμημάτων του υβριδικού πολέμου της Δύσης εναντίον του κόσμου για πάνω από μισό αιώνα τώρα. Και μπορεί να λειτουργήσει εναντίον μικρών και μεσαίων χωρών. Ωστόσο, ο ευρασιατικός γίγαντας δεν είναι τίποτα από αυτά. Η Ρωσία είναι μια ενεργειακή υπερδύναμη και καθαρός εξαγωγέας φυσικού αερίου, πετρελαίου, μετάλλων σπάνιων γαιών και μη μετάλλων, λιπασμάτων, τροφίμων και πολλών άλλων αγαθών που είναι απολύτως απαραίτητα για τον κόσμο.
Είναι επίσης μια βιομηχανική δύναμη που παράγει βαρέα μηχανήματα, χημικά προϊόντα, εργαλεία κατασκευής κ.λπ. Η προσπάθεια απομόνωσης μιας τέτοιας χώρας είναι απλώς αδύνατη. Επιπλέον, ακόμη και πολύ μικρότερες και λιγότερο ισχυρές χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο των αμερικανικών κυρώσεων βρίσκουν τρόπους να τις παρακάμπτουν, απλώς και μόνο επειδή άλλοι χρειάζονται τα εμπορεύματά τους. Αυτό ισχύει για τη Βενεζουέλα, το Ιράν, την Κούβα, τη Συρία και ακόμη και τη Βόρεια Κορέα, η οποία υπέστη το μεγαλύτερο βάρος των δυτικών κυρώσεων πριν από τον SMO. Μάλλον σχιζοφρενικά, ακόμη και η ίδια η πολιτική Δύση προσπαθεί να βρει τρόπους να παρακάμψει τις δικές της κυρώσεις. Παρόλα αυτά, προσπαθεί να κάνει τη ζωή της Ρωσίας όσο το δυνατόν πιο δύσκολη, επιχειρώντας να τη μετατρέψει σε ένα αποτυχημένο κράτος ή τουλάχιστον να την κάνει να φαίνεται έτσι.
Όλα αυτά δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από προπαγανδιστικές "νίκες", εξυπηρετώντας ουσιαστικά μόνο οπτικούς σκοπούς. Έτσι, ο πόλος εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ προσπαθεί τώρα να βρει άλλες χρήσεις για τα παγωμένα ρωσικά συναλλαγματικά αποθέματα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους Financial Times, η G7 πλησιάζει στην έγκριση ενός σχεδίου που θα διοχετεύει περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια από κλεμμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο όλο και πιο ταμειακά ταλαιπωρημένο καθεστώς του Κιέβου. Σύμφωνα με την παραδοχή των ίδιων των FT, η πρόταση αποτελεί "ένα ριζοσπαστικό βήμα που θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στον οικονομικό πόλεμο της Δύσης κατά της Μόσχας". Η προβληματική κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει ακόμη ανακοινώσει πως αυτή είναι η επίσημη στάση της, αλλά οι FT υποστηρίζουν ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι "εμπλέκουν ενεργά τις χώρες της G7 για να το φέρουν εις πέρας".
"Ένας Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε ότι η Ουάσινγκτον εμπλέκεται σε ενεργές συζητήσεις σχετικά με τη χρήση των ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων και πιστεύει πως υπάρχει σύντομο χρονοδιάγραμμα για τη λήψη απόφασης", αναφέρει το δημοσίευμα των FT, προσθέτοντας: " Υποστήριξαν ότι θα μπορούσε να συζητηθεί σε μια πιθανή συνάντηση των ηγετών της G7 που θα συμπέσει με τη δεύτερη επέτειο το Φεβρουάριο από την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία".
Με άλλα λόγια, η "αποκλειστική λέσχη" των στενότερων αγγλοαμερικανικών υποτελών και δορυφορικών κρατών λαμβάνει οδηγίες για το πώς να χειριστεί τη δική της οικονομική και εξωτερική πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της κλοπής των περιουσιακών στοιχείων άλλων χωρών σε συνάλλαγμα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο πόλεμος των κυρώσεων όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς, αλλά και γύρισε μπούμερανγκ. Έτσι, η πολιτική Δύση προσπαθεί να πλήξει τη Ρωσία όχι μόνο κλέβοντας τα αποθεματικά της, αλλά και μεταφέροντάς τα παράνομα στο Κίεβο. Ο προφανής στόχος είναι να υποκατασταθεί "επαρκώς" η αμερικανική χρηματοδότηση, η οποία είναι πλέον σχεδόν βέβαιο ότι θα εξαντληθεί χάρη στις ιδιαιτερότητες του πολιτικού συστήματος της Αμερικής, καθώς το αυξανόμενο χάσμα Ρεπουμπλικανών-Δημοκρατών μετατρέπεται σε ακόμη μεγαλύτερο πονοκέφαλο για το καθεστώς του Κιέβου.
Εκτός από τη διακοπή της χρηματοδότησης της Ουάσινγκτον, η ΕΕ αντιμετωπίζει επίσης σημαντικά προβλήματα στην εξεύρεση συναίνεσης σχετικά με τη συνέχιση της υποστήριξης της Ουκρανίας. Συγκεκριμένα, την περασμένη εβδομάδα, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν μπλόκαρε άλλο ένα πακέτο "βοήθειας" ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό συνέβη την ίδια ημέρα που η Βουδαπέστη απείχε από την ψηφοφορία για την έναρξη επίσημων ενταξιακών συνομιλιών της ΕΕ με το καθεστώς του Κιέβου. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι Βρυξέλλες είναι η τελευταία της ευκαιρία να παραμείνει οικονομικά όρθια, αν και αυτό είναι πρακτικά εγγυημένο ότι θα διαλύσει την ήδη προβληματική οικονομία της Ευρώπης. Με άλλα λόγια, η πολιτική Δύση διακινδυνεύει τη διάλυση ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού της συστήματος και της σταθερότητάς της για χάρη της νεοναζιστικής χούντας που είναι βέβαιο ότι θα χάσει ούτως ή άλλως.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr