Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε αποχαιρετιστήρια τελετή για τη 12χρονη Liel Hezroni, ένα ισραηλινό κορίτσι από το Kibbutz Be'eri, που έχασε τη ζωή της κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης Al-Aqsa Flood υπό την ηγεσία της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Δεν έγινε παραδοσιακή ταφή, παρά μόνο μια τελετή, επειδή το πτώμα της δε βρέθηκε ποτέ.
William Van Wagenen - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Ισραηλινοί αξιωματούχοι αρχικά ισχυρίστηκαν πως η παλαιστινιακή αντίσταση σκότωσε 1.400 Ισραηλινούς εκείνη την ημέρα, μεταξύ των οποίων 112 στο Be'eri. Αν και η Liel πέθανε την "πιο σκοτεινή μέρα του Ισραήλ", κανένας κυβερνητικός αξιωματούχος δεν παρευρέθηκε στην αποχαιρετιστήρια τελετή για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του στην οικογένειά της. Ούτε η ισραηλινή κυβέρνηση διερεύνησε το θάνατό της ή είπε στους συγγενείς της πώς πέθανε.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Λιλ πιθανότατα δεν σκοτώθηκε από τη Χαμάς, αλλά από τον ισραηλινό στρατό.
Η Λιλ πέθανε όταν οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις έριξαν δύο βλήματα από τανκς σε ένα σπίτι στο Μπε'ερί που κρατούσε 15 ισραηλινούς ομήρους και τους 40 μαχητές της Χαμάς που τους είχαν αιχμαλωτίσει.
Η Γιασμίν Ποράτ, 44 ετών, είναι μία από τις δύο Ισραηλινές που επέζησαν από το περιστατικό. Παρέμεινε με τη Liel και άλλους ομήρους για αρκετές ώρες στο σπίτι, φρουρούμενη, όπως λέει, από μαχητές που τους φέρθηκαν "ανθρώπινα" και των οποίων "στόχος ήταν να μας απαγάγουν στη Γάζα. Όχι να μας δολοφονήσουν".
Η αποκάλυψη-βόμβα της Porat ήταν ότι όταν έφτασαν οι ισραηλινές δυνάμεις, "εξόντωσαν τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των ομήρων", είπε η μητέρα τριών παιδιών στο Kan. "Υπήρχαν πολύ, πολύ βαριά διασταυρούμενα πυρά".
Ο ρόλος των ισραηλινών δυνάμεων στην επίθεση στο μουσικό φεστιβάλ
Η επίσημη έρευνα της ισραηλινής αστυνομίας για την επίθεση στο μουσικό φεστιβάλ της Nova κοντά στα σύνορα με τη Γάζα έρχεται να προστεθεί στους αυξανόμενους ισχυρισμούς πως ο στρατός σκότωσε αμάχους. Η αρχική αφήγηση για μια σφαγή 260 Ισραηλινών υπό την ηγεσία της Χαμάς καταρρίπτεται γρήγορα, καθώς οι Ισραηλινοί πολίτες ζητούν έρευνες και περισσότερες πληροφορίες έρχονται στην επιφάνεια.
Σύμφωνα με την Haaretz, αστυνομική πηγή αποκάλυψε ότι ένα ισραηλινό μαχητικό ελικόπτερο, κατά την άφιξή του, όχι μόνο στόχευσε μαχητές της Χαμάς αλλά και πυροβόλησε εναντίον Ισραηλινών που συμμετείχαν στο φεστιβάλ. Η έκθεση της αστυνομίας έχει πλέον αναπροσαρμόσει τον αριθμό των νεκρών του φεστιβάλ σε 364 θύματα.
Μια έκθεση της Yedioth Ahronoth στις 15 Οκτωβρίου υποστήριξε ότι η Χαμάς έκανε σκόπιμα δύσκολο για τους πιλότους να τους ξεχωρίσουν από τους Ισραηλινούς, ντύνοντας τους με πολιτικά ρούχα. Αυτό, υποστηρίζεται, έκανε τους πιλότους να διστάζουν να επιτεθούν αρχικά σε στόχους στο έδαφος, αλλά σύντομα άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως:
"Ο ρυθμός των πυρών εναντίον των χιλιάδων τρομοκρατών ήταν αρχικά τεράστιος και μόνο από ένα σημείο και μετά οι πιλότοι άρχισαν να επιβραδύνουν τις επιθέσεις και να επιλέγουν προσεκτικά τον στόχο".
Η προθυμία των κατοχικών δυνάμεων να εξαπολύσουν συντριπτική δύναμη πυρός με αυτόν τον τρόπο εξηγεί τον μεγάλο αριθμό των νεκρών στις 7 Οκτωβρίου. Ρίχνει επίσης φως στην έντονη ασυμφωνία μεταξύ δύο αφηγήσεων - η μία, για μια σκανδαλιάρα, δολοφονική Χαμάς που σκότωσε εκατοντάδες "αδιακρίτως", έναντι της άλλης εικόνας, Παλαιστίνιοι μαχητές που μεταχειρίστηκαν τους αιχμαλώτους "ανθρώπινα".
Ο εκπρόσωπος της ισραηλινής κυβέρνησης Mark Regev παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο MSNBC την περασμένη εβδομάδα ότι ο αρχικός υπολογισμός των 1.400 νεκρών Ισραηλινών από την επιχείρηση της αντίστασης ήταν λάθος. Η αναθεωρημένη καταμέτρηση μείωσε τον αριθμό σε 1.200.
"Υπερεκτιμήσαμε, κάναμε ένα λάθος", δήλωσε ο Regev. "Υπήρχαν πράγματι πτώματα που ήταν τόσο άσχημα καμένα που νομίζαμε πως ήταν δικά μας, τελικά, προφανώς, ήταν τρομοκράτες της Χαμάς".
Αν περίπου 200 μαχητές της Χαμάς και Παλαιστίνιοι κάηκαν τόσο σοβαρά από τα πυρά των τανκς και των ελικοπτέρων που δεν μπορούσαν να αναγνωριστούν, η λογική υπαγορεύει ότι πολλοί Ισραηλινοί είχαν παρόμοια τύχη. Αυτό μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί δεν έμεινε τίποτα από το σώμα της Liel Herzoni για να το θάψουν στην αποχαιρετιστήρια τελετή της.
Κενά στην εκδοχή του Τελ Αβίβ
Ο Hadas Dagan, ο άλλος αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος κατά το οποίο σκοτώθηκε η Liel, επιβεβαίωσε επίσης πως όταν έφτασε το ισραηλινό τανκ, εκτοξεύθηκαν δύο βλήματα και στη συνέχεια "επικράτησε απόλυτη σιωπή". Όχι μόνο η Liel, αλλά και ο αδελφός της Yanai και η θεία τους Ayla, που τους μεγάλωσε, χάθηκαν στο σπίτι.
Ένα δημοσίευμα της Haaretz στις 20 Οκτωβρίου επιβεβαίωσε τις καταθέσεις των δύο μαρτύρων ότι οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν σπίτια στο Be'eri και σκότωσαν τους Ισραηλινούς κρατούμενους που βρίσκονταν μέσα σε αυτά. Ο δημοσιογράφος Nir Hasson αναφέρει πως σύμφωνα με έναν κάτοικο του Be'eri ονόματι Tuval Escapa, του οποίου ο σύντροφος σκοτώθηκε στην επίθεση, ήταν:
"Μόνο αφού οι διοικητές στο πεδίο της μάχης έλαβαν δύσκολες αποφάσεις -συμπεριλαμβανομένου του βομβαρδισμού σπιτιών με τους κατοίκους τους μέσα για να εξοντώσουν τους τρομοκράτες μαζί με τους ομήρους- οι IDF [ισραηλινός στρατός] ολοκλήρωσαν την κατάληψη του κιμπούτς. Το τίμημα ήταν τρομερό. Τουλάχιστον 112 άνθρωποι από το Be'eri σκοτώθηκαν".
Το δημοσίευμα της Haaretz σημειώνει ακόμη ότι "11 ημέρες μετά τη σφαγή, τα πτώματα μιας μητέρας και του γιου της ανακαλύφθηκαν σε ένα από τα κατεστραμμένα σπίτια. Πιστεύεται πως και άλλα πτώματα βρίσκονται ακόμη στα χαλάσματα".
Αναπάντητα ερωτήματα
Στις 15 Νοεμβρίου, η Keren Neubach, δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιάστρια του ισραηλινού ραδιοτηλεοπτικού φορέα Kan, μίλησε με τον Omri Shafroni, μέλος του Kibbutz Be'eri και συγγενή της Liel. Ο Omri δεν είναι ακόμη σίγουρος για το πώς σκοτώθηκε η Liel:
"Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η Liel και άλλοι να σκοτώθηκαν από πυρά των IDF [ισραηλινός στρατός]. Θα μπορούσε να είναι ότι σκοτώθηκαν από τα πυρά των τρομοκρατών, ή θα μπορούσε να είναι πως σκοτώθηκαν από τα πυρά των IDF, επειδή υπήρξε πολύ σφοδρή ανταλλαγή πυρών. Δεν ξέρω και δε θέλω να το πω έτσι απλά".
Είναι όμως θυμωμένος που η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται να διερευνήσει τι συνέβη στο Be'eri εκείνη την ημέρα, παρά τις μαρτυρίες που έχουν προκύψει.
"Γνωρίζουμε τι είπε η Γιασμίν για περισσότερο από ένα μήνα, το ακούσαμε από τη Γιασμίν και τη Χαντάς και από τους ανθρώπους μας από το κιμπούτς, των οποίων οι συγγενείς σκοτώθηκαν εκεί. Αλλά κανένας αξιωματούχος δεν ήρθε και δεν μας είπε τι συνέβη σε αυτό το σπίτι", θρηνεί ο Omri:
"Μου φαίνεται πολύ περίεργο ότι μέχρι τώρα δεν έχουμε διεξάγει επιχειρησιακή έρευνα για ένα γεγονός στο οποίο 13 όμηροι προφανώς δολοφονήθηκαν και δεν έγιναν διαπραγματεύσεις. Ίσως ελήφθη μια εντολή πως είναι αδύνατο να διαπραγματευτούμε υπό αυτές τις συνθήκες; Δεν ξέρω, αλλά μέχρι τώρα δεν έχουμε κάνει καμία επιχειρησιακή έρευνα. Και κανείς δεν είναι εκεί για να μας μιλήσει για το τι συνέβη στο επεισόδιο".
Εάν πράγματι ελήφθη εντολή να μην διαπραγματευτούν και αντ' αυτού να ρίξουν βλήματα άρματος μάχης σε ένα σπίτι γεμάτο με Ισραηλινούς εποίκους, αυτό θα σήμαινε πως οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί ηγέτες ζήτησαν από τους διοικητές επί τόπου να εφαρμόσουν την αμφιλεγόμενη "οδηγία Χάνιμπαλ".
Ακραία δύναμη για ακραίους σκοπούς
Οι Times of Israel περιέγραψαν πώς η "οδηγία επιτρέπει στους στρατιώτες να χρησιμοποιούν δυνητικά τεράστια ποσά βίας για να αποτρέψουν έναν στρατιώτη από το να πέσει στα χέρια του εχθρού. Αυτό περιλαμβάνει τη δυνατότητα να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του εν λόγω στρατιώτη προκειμένου να αποτρέψουν τη σύλληψή του".
"Ορισμένοι αξιωματικοί, ωστόσο, αντιλαμβάνονται τη διαταγή ότι οι στρατιώτες οφείλουν να σκοτώνουν σκόπιμα τον σύντροφό τους για να αποτρέψουν την αιχμαλωσία του", προσθέτει η εφημερίδα.
Μια έρευνα της Haaretz σχετικά με την οδηγία κατέληξε περαιτέρω στο συμπέρασμα πως "από τη σκοπιά του στρατού, ένας νεκρός στρατιώτης είναι καλύτερος από έναν αιχμάλωτο στρατιώτη που υποφέρει ο ίδιος και αναγκάζει το κράτος να απελευθερώσει χιλιάδες αιχμαλώτους προκειμένου να πετύχει την απελευθέρωσή του".
Στο παρελθόν, οι ισραηλινοί διοικητές έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου ένας μόνο στρατιώτης αιχμαλωτίζεται. Όμως όλα αυτά άλλαξαν στις 7 Οκτωβρίου, καθώς ο στρατός τους βρέθηκε αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή και άγνωστη κατάσταση στην οποία εκατοντάδες Ισραηλινοί μεταφέρονταν ως αιχμάλωτοι πολέμου στην πυκνοκατοικημένη Λωρίδα της Γάζας.
Σε συνέντευξή του στη Haaretz στις 15 Νοεμβρίου, ο έφεδρος συνταγματάρχης της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας Nof Erez υποστηρίζει ότι ο στρατός πήγε την οδηγία Hannibal σε ένα νέο επίπεδο όταν τα ελικόπτερα Apache έφτασαν στο σημείο:
"Αυτό που είδαμε εδώ ήταν ο "μαζικός Αννίβας". Υπήρχαν πολλά ανοίγματα στον φράχτη, χιλιάδες άνθρωποι σε πολλά διαφορετικά οχήματα, με ομήρους και χωρίς".
Μια κάλυψη για γενοκτονία
Μια επίσημη έρευνα για τη δολοφονία της Liel Hezroni και των σχεδόν 1.200 άλλων Ισραηλινών που σκοτώθηκαν μαζί της είναι απίθανο να γίνει σύντομα, αν γίνει καθόλου.
Στον απόηχο της "πλημμύρας του Al-Aqsa", ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει δεχθεί έντονη κριτική για τις αποτυχίες των μυστικών υπηρεσιών που επέτρεψαν την επιτυχία της παλαιστινιακής αντίστασης. Έχει υποσχεθεί έρευνα, αλλά αρνείται να την αναλάβει μέχρι να ολοκληρωθεί ο πόλεμος.
Εάν πραγματοποιηθεί μια έρευνα, πιθανότατα θα διαπιστώσει ότι ο Νετανιάχου και άλλοι Ισραηλινοί ηγέτες θεωρούν πως ένα νεκρό 12χρονο ισραηλινό κορίτσι είναι καλύτερο από ένα φυλακισμένο 12χρονο ισραηλινό κορίτσι.
Ωστόσο, αναδύεται επίσης μια απογοητευτική διαπίστωση: μια άψυχη Liel Herzoni έχει ενδεχομένως χρησιμοποιηθεί για να εκλογικεύσει την αποανθρωποποίηση των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από ένα εκατομμύριο παιδιών, χαρακτηρίζοντάς τους ως "ανθρώπινα ζώα" και παρέχοντας ένα πρόσχημα για τις αδίστακτες, γενοκτονικές ισραηλινές ενέργειες που ο κόσμος έχει παρακολουθήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις τελευταίες έξι εβδομάδες.
Από τις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ βομβαρδίζει αδιακρίτως τη Γάζα, κατευθύνοντας τις επιθέσεις του σε σπίτια, τζαμιά, εκκλησίες, νοσοκομεία και σχολεία. Αυτή η ανελέητη επίθεση είχε ως αποτέλεσμα την τραγική απώλεια πάνω από 14.000 ζωών Παλαιστινίων, εκ των οποίων πάνω από 5.000 παιδιά.
Εν μέσω αυτής της άνευ προηγουμένου επίθεσης, είναι κανείς αναγκασμένος να αναρωτηθεί: αν το Ισραήλ δείχνει ελάχιστο σεβασμό για τις ζωές των ίδιων των εποίκων-πολιτών του, ποια ελπίδα απομένει για τον καταπιεσμένο παλαιστινιακό πληθυσμό, καθώς υπομένει μια επίθεση που τροφοδοτείται από μια επιθετικότητα με γνώμονα την οργή; Όλα αυτά "δικαιολογούνται", φυσικά, από μια "σφαγή της Χαμάς" που μπορεί να μην έχει συμβεί ποτέ.