Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
. . μια ευρύτερη αναλυτική αποτυχία που δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί: λανθασμένες και συχνά επιπόλαιες ιστορικές αναλογίες οδήγησαν τους σχεδιαστές άμυνας να υποτιμήσουν την ανθεκτικότητα της Ρωσίας.
Εντάξει. Υπάρχει το σημείο αναφοράς - δηλαδή, προσδιορίστε τις "ελαττωματικές και συχνά επιπόλαιες ιστορικές αναλογίες" που παρήγαγαν τις παραληρηματικές αναλύσεις και προβλέψεις που αντλήθηκαν από μια σειρά "στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων" κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 μηνών. Αλλά ο English επιδεικνύει αμέσως τη δική του άγνοια με αυτό το απόσπασμα:
Ένα παράδειγμα είναι η αποδοχή από τη Ρωσία μαζικών απωλειών και η χρήση επιθέσεων "ανθρώπινου κύματος", όπου χάνουν τρεις ή περισσότερους στρατιώτες για κάθε ουκρανική απώλεια. Ξανά και ξανά - μέχρι και σήμερα - διοικητές και σχολιαστές αναφέρουν αυτό ως ένδειξη σοβαρής ρωσικής αδυναμίας.
Εντάξει. Ώρα για έναν έλεγχο της πραγματικότητας. Η Ρωσία δεν έχει υποστεί μαζικές απώλειες και δεν έχει χρησιμοποιήσει επιθέσεις "ανθρώπινου κύματος". Φαίνεται ότι το ρωσικό Γενικό Επιτελείο δεν είναι ένα μάτσο κρετίνους. Μπήκαν στην Ουκρανία με περίπου 70.000 έως 100.000 στρατιώτες και επιτέθηκαν σε έναν ουκρανικό στρατό που αποτελείτο από 196.000 στρατιώτες και μια ενεργό εφεδρεία 900.000, σύμφωνα με το Business Insider. Οι Άγγλοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν πως οι Ρώσοι ήταν ένοχοι ύβρεως, αλλά νομίζω πως αυτή η κίνηση αντανακλούσε την αυτοπεποίθησή τους ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά μια δύναμη δύο με τρεις φορές μεγαλύτερη. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη πως η Ρωσία διεξήγαγε επιθέσεις με ανθρώπινα κύματα κατά τη διάρκεια του 2022 ή του 2023 και σίγουρα δεν υπέστη μαζικές απώλειες. Ακριβώς το αντίθετο. Το ρωσικό γενικό επιτελείο διεξήγαγε επιχειρήσεις ειδικά σχεδιασμένες για να ελαχιστοποιήσει τις ρωσικές απώλειες.
Η Ρωσία έκανε δύο βασικά πράγματα για να κονιορτοποιήσει τις ουκρανικές δυνάμεις. Πρώτον, χρησιμοποίησε το αποφασιστικό της πλεονέκτημα σε πυραύλους και πυροβολικό για να σφυροκοπήσει τα ουκρανικά χαρακώματα, τις βάσεις και τις αποθήκες ανεφοδιασμού. Δεύτερον, χρησιμοποίησε μη επανδρωμένα αεροσκάφη με πρωτοφανή τρόπο (και με αυξανόμενη πολυπλοκότητα) για να διεξάγει επιθέσεις "κύματος μη επανδρωμένων αεροσκαφών" εναντίον Ουκρανών στρατιωτών που έχουν ταμπουρωθεί σε καταφύγια.
Πώς ξέρουμε ότι η Ρωσία απέφυγε μαζικές απώλειες; Πολύ απλά. Οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης στη Ρωσία δεν δείχνουν μαζικούς νέους τάφους ούτε υπάρχουν αναρτήσεις από θλιμμένους συγγενείς για την απώλεια του Σάσα ή του Βιτάλι.
Ο Ρόμπερτ Ίνγκλις, προς τιμήν του, πυροβολεί επάξια τον στρατηγό Μαρκ Μίλεϊ και άλλους ποζεράδες, όπως ο ατιμασμένος Ντέιβιντ Πετρέους, επειδή λένε απίστευτα ηλίθια πράγματα:
Την παραμονή της αντεπίθεσης της Ουκρανίας, ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, στρατηγός Μαρκ Μίλεϊ, δήλωσε ότι οι Ρώσοι "δεν έχουν ηγεσία, δεν έχουν θέληση, το ηθικό τους είναι κακό και η πειθαρχία τους διαβρώνεται". . .
Ο πρώην διευθυντής της CIA, στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους, προέβλεψε πως η ρωσική αποφασιστικότητα θα μπορούσε να "καταρρεύσει" ως απάντηση στις ουκρανικές επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Μόσχα. Τέτοια πλήγματα "φέρνουν τον πόλεμο στον ρωσικό λαό" και θα μπορούσαν να πείσουν το καθεστώς Πούτιν ότι, όπως το τέλμα του Ψυχρού Πολέμου της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, ο σημερινός πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι "τελικά μη βιώσιμος".
Ενώ ορθά καρφώνει τον Milley και τον Petraeus, ο English χάνει τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Οι Ρώσοι ηγέτες, όχι μόνο ο Πούτιν, θεωρούσαν τις προσπάθειες της Δύσης να εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ως υπαρξιακή απειλή. Ο Πούτιν έκανε αυτό το σημείο αρκετά σαφές στη Δύση, ξεκινώντας από το 2008. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο όχι μόνο αγνόησαν αυτές τις προειδοποιήσεις, αλλά ανέβασαν τους τόνους βοηθώντας στη χρηματοδότηση και οργάνωση του πραξικοπήματος του Μαϊντάν το Φεβρουάριο του 2014 και υποστήριξαν τους νέους Ουκρανούς ηγέτες καθώς επιτέθηκαν στο Ντονμπάς.
Ο English σημειώνει επίσης σωστά ότι οι εκστρατείες βομβαρδισμού πολιτικών στόχων είναι αντιπαραγωγικές (Ισραήλ, προσέχεις;):
Όσο για το "να φέρουμε τον πόλεμο στον ρωσικό λαό" με τον βομβαρδισμό της Μόσχας, πότε λειτούργησε αυτό ποτέ; Το ΝΑΤΟ έφερε τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου στον σερβικό λαό το 1999 βομβαρδίζοντας το Βελιγράδι, και το μόνο που κατάφερε ήταν να τον συσπειρώσει στο πλευρό του δικτάτορα Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. 25 χρόνια αργότερα, οι Σέρβοι παραμένουν έντονα φιλορώσοι και αντι-ΝΑΤΟϊκοί. Και όταν οι Τσετσένοι αντάρτες βομβάρδισαν τη Μόσχα και άλλες ρωσικές πόλεις στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αυτό μόνο συσπείρωσε τους Ρώσους γύρω από τον Πούτιν και βοήθησε να δικαιολογηθεί η ολοένα και πιο αυταρχική διακυβέρνησή του.
Αυτά δεν είναι απλές ιστορικές αμφισβητήσεις, αλλά απεικονίσεις λανθασμένων αναλογιών που πλαισίωσαν τόσο τις στρατηγικές προσδοκίες όσο και τις τακτικές αποφάσεις. Και έχουν κοστίσει ακριβά, τόσο σε ουκρανικές ζωές όσο και τώρα σε δυτική υποστήριξη. Η εμπιστοσύνη στις ελίτ της Ουάσινγκτον-Βρυξελλών μειώνεται, ακόμη και όταν οι αξιωματούχοι εξακολουθούν να ισχυρίζονται πως η Ουκρανία κερδίζει και πως ο Πούτιν "δεν μπορεί να ξεπεράσει" τη Δύση.
Για να παραθέσουμε το σχόλιο του Homer Simpson, "Duh!". Επιπλέον, φαίνεται ότι οι Ρώσοι στρατηγοί και ο Πούτιν κατανόησαν την ιδέα πως η δολοφονία αμάχων είναι μια ανόητη, αντιπαραγωγική τακτική. Νομίζω ότι αυτό εξηγεί γιατί η Ρωσία ήταν πολύ προσεκτική στη χρήση αεροπορικών βομβών και πυραυλικών επιθέσεων. Αν ήταν διαφορετικά, ο δυτικός Τύπος θα ήταν γεμάτος με ιστορίες για σφαγές αμάχων στην Ουκρανία που προκλήθηκαν από τη Μόσχα.
Ο English είναι επίσης εύστοχος με την παρατήρησή του ότι η Δύση έκανε ένα μοιραίο λάθος υποτιμώντας τη στρατιωτικοβιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας:
Πολλοί έχουν αντιπαραβάλει τους καινοτόμους ιδιωτικούς παραγωγούς όπλων της Αμερικής με τα κρατικά εργοστάσια της Ρωσίας που στερούνται τεχνολογίας, προβλέποντας πως η Μόσχα σύντομα θα εξαντλήσει τα πυρομαχικά της. Αντ' αυτού, η Ρωσία διαψεύδει σταθερά την αφήγηση "μόνο μπράτσα και καθόλου μυαλό", όχι μόνο ξεπερνώντας τη Δύση σε άρματα μάχης, πυροβολικό και βλήματα, αλλά αψηφώντας τις κυρώσεις για να αναπτύξει νέες βόμβες ακριβείας, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους. Ίσως όσοι προεξοφλούν τη ρωσική εφευρετικότητα να ξέχασαν τον εκτοξευτή πολλαπλών ρουκετών Katyusha, ένα θρυλικό όπλο πυροβολικού που αντέγραψαν τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Αμερικανοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το αναπάντητο ερώτημα που εμπεριέχεται στις παρατηρήσεις του English σχετικά με τη Ρωσία που ξεπερνά όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και το ΝΑΤΟ στο σύνολό του είναι το εξής: Γιατί οι αναλυτές των δυτικών μυστικών υπηρεσιών αγνοούν τόσο πολύ τη βιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας; Από νωρίς στην Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση έγραφα κομμάτια για την πλούσια προμήθεια φυσικών πόρων και ορυκτών της Ρωσίας που είναι απαραίτητα για την παραγωγή βομβών, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αρμάτων μάχης, πυροβολικού και πυραύλων. Η Ρωσία, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, δεν εξαρτιόταν από τις εισαγωγές για να διατηρήσει την στρατιωτική βιομηχανική της ικανότητα. Είναι αυτάρκης και διαθέτει εκπαιδευμένους εργαζόμενους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά που απαιτείται για την κατασκευή τέτοιων ειδών.
Ο Robert English αποτυγχάνει να εντοπίσει την πραγματική αδυναμία της Δύσης - έχει απογυμνωθεί από το χάλυβα και τις μεταποιητικές μονάδες και τις έχει μεταφέρει στο εξωτερικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη δεν έχουν τη δυνατότητα, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, να αυξήσουν την παραγωγή και να ανταγωνιστούν τους Ρώσους βλήμα προς βλήμα και άρμα προς άρμα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν με ένα γερασμένο πυγμάχο που αποφάσισε να αγωνιστεί με έναν ανανεωμένο διεκδικητή σε έναν αγώνα βαρέων βαρών 15 γύρων, αλλά προπονήθηκε μόνο για να αντέξει δύο γύρους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία χτυπάει την Ουκρανία και, μέσω αντιπροσώπου, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Robert English κλείνει το άρθρο του με την ακόλουθη ανοησία. Προφανώς φοβάται να πει την αλήθεια στην τάξη της φλύαρης ελίτ στην Ουάσιγκτον:
Έτσι, καθώς οι σχεδιαστές του ΝΑΤΟ και οι ειδήμονες των μέσων ενημέρωσης επαναλαμβάνουν το ρεφρέν "τροφή για κανόνια" αναφερόμενοι στις βαριές απώλειες που υφίστανται οι Ρώσοι καθώς προελαύνουν στη μάχη για την Αβντίεβκα, αυτοί οι σχεδιαστές και οι ειδήμονες καλά θα κάνουν να σκεφτούν ένα ανέκδοτο που αποδίδεται περίφημα στον σοβιετικό ηγέτη του πολέμου Ιωσήφ Στάλιν: "Η ποσότητα έχει μια δική της ποιότητα".
Εξακολουθεί να βρίσκει καταφύγιο στο αποδεδειγμένα ψευδές μιμίδιο ότι η Ρωσία υφίσταται βαριές απώλειες. Όχι. Εσείς, κύριε English, ασχολείστε με την προβολή. Η Ουκρανία είναι αυτή που αιματοκυλίεται σε τρομακτική κλίμακα. Είναι η Ουκρανία που στέλνει γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων εγκύων γυναικών, να πολεμήσουν στα χαρακώματα. Καμία πολιτισμένη χώρα που διαθέτει σώας τας φρένας δεν θα μπορούσε να διασκεδάσει ένα τέτοιο τραγελαφικό μέτρο.
Είναι αλήθεια πως η Ρωσία έχει την "ποσότητα" με το μέρος της. Αλλά δεν ξοδεύει άσκοπα το αίμα των 20χρονων παιδιών της. Χρησιμοποιεί ποσότητες πυροβολικού και μη επανδρωμένων αεροσκαφών και αεροπορικών βομβών (FABS) για να αποστρατιωτικοποιήσει την Ουκρανία. Η Ρωσία μπορεί και παράγει περισσότερες βόμβες, ρουκέτες, πυραύλους, βλήματα, οβίδες, άρματα μάχης, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αεροσκάφη από ό,τι η Δύση μαζί. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να ακούσει η Ουάσιγκτον.