Πολωνία: Τι σημαίνει να είσαι κράτος πρώτης γραμμής (ας το έχουμε κι εμείς υπόψη)

pixabay / Tomasz_Mikolajczyk

Freepen.gr - Τα τελευταία δύο χρόνια, η επανάληψη του γεγονότος ότι η Πολωνία έχει μετατραπεί σε κράτος πρώτης γραμμής είχε ελάχιστο αντίκτυπο στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο οι περισσότεροι Πολωνοί σκέφτονται για την ασφάλεια της χώρας τους. Μέχρι τώρα, όπως φαίνεται, πολλοί υπέθεταν ότι το ζήτημα αυτό θα επιλυθεί με κάποιον τρόπο απλά από την κυβέρνηση Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS) μαζί με τους Αμερικανούς, κυρίως χάρη στις άφθονες αγορές σύγχρονων εξοπλισμών.

Τώρα, όμως, με την αλλαγή εξουσίας στην Πολωνία, ορισμένοι από τους ψηφοφόρους και τους υποστηρικτές της αρχίζουν να αναρωτιούνται αν μπορεί κανείς να είναι κράτος πρώτης γραμμής και ταυτόχρονα να συμπεριφέρεται σαν να μη χρειάζεται να αλλάξει τίποτα σημαντικό από άποψη ασφάλειας. Ο γνωστός συγγραφέας Szczepan Twardoch δημοσίευσε πρόσφατα ένα είδος ανοιχτής επιστολής προς τους μελλοντικούς κυβερνήτες, απαιτώντας σαφείς δηλώσεις σχετικά με τις ενέργειες που είναι απαραίτητες για την εξασφάλιση των Πολωνών έναντι μιας πιθανής στρατιωτικής απειλής από τη Ρωσία.

Πραγματική αναταραχή προκάλεσε επίσης ο έφεδρος ταγματάρχης και στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Michał Fiszer, ο οποίος δήλωσε σε μια συνέντευξη ένα φαινομενικά προφανές γεγονός: πως δεν μπορούμε να βασίζουμε την ασφάλειά μας στη λανθασμένη πεποίθηση ότι η Ρωσία δεν θα τολμούσε να επιτεθεί σε χώρες του ΝΑΤΟ και πως η Πολωνία θα μπορούσε να είναι η πρώτη στη σειρά - και αυτό μέσα σε λίγα μόλις χρόνια.

Όπως δείχνουν τα παραδείγματα της πρώην Δυτικής Γερμανίας, του Ισραήλ και της Φινλανδίας, το να είσαι κράτος πρώτης γραμμής δεν σημαίνει μόνο ότι ζεις στη σκιά μιας πιθανής καταστροφής, αλλά μπορεί επίσης να επιφέρει αύξηση του κύρους και της ανάπτυξης.

Ωστόσο, αυτό απαιτεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας ενός κράτους πρώτης γραμμής να λάβει σοβαρά υπόψη του το ρόλο του. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Δυτική Γερμανία επωφελήθηκε από την ιδιότητά της ως κράτος μετωπικής γραμμής, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να αναπτύξει έναν στρατό 700.000 κληρωτών. Οι πολύ μικρότεροι αλλά σύγχρονοι στρατοί του Ισραήλ και της Φινλανδίας σήμερα βασίζονται στην ικανότητα να κινητοποιούν γρήγορα ακόμη και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες εκπαιδευμένες εφεδρείες.

Το να είσαι κράτος πρώτης γραμμής, επομένως, δε σημαίνει απλώς υψηλές δαπάνες για εξοπλισμούς, αλλά μια συστημική προσπάθεια και δέσμευση ολόκληρης της κοινωνίας, των πολιτικών ελίτ της και των κρατικών θεσμών - μια ενδελεχή και συνολική αλλαγή στη λειτουργία, που προετοιμάζει τους πάντες για τη στιγμή που η απειλή θα γίνει πραγματική.

Το να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι άλλοι θα παρέχουν ασφάλεια και πως η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ μας καθιστά ανέγγιχτους, είναι η συνταγή για μια ακόμη εθνική καταστροφή στην ιστορία μας.