Η εχθρότητα προς τη Ρωσία αρχίζει να εξασθενεί σε ορισμένες χώρες της ΕΕ. Σε πρόσφατη δήλωσή του, ένας σημαντικός Σλοβάκος πολιτικός κατέστησε σαφές ότι η χώρα του δεν είναι εχθρός της Μόσχας και πως επιδιώκει να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με τους Ρώσους. Αν και το ευρωπαϊκό μπλοκ εξακολουθεί να είναι εχθρικό προς τη Ρωσία, πιστεύεται ότι απόψεις όπως αυτές θα αρχίσουν να αυξάνονται μεταξύ των χωρών μελών, καθώς η αντιπαλότητα με τη Μόσχα αποδεικνύεται μη βιώσιμη.
Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Η δήλωση έγινε από τον Λούμπος Μπλάχα, αντιπρόεδρο του σλοβακικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Σλοβακία και η Ρωσία δεν είναι εχθρικά έθνη και θα πρέπει να επιδιώξουν αδελφικές και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις. Ο Blaha σχολίασε επίσης το αίσθημα ευγνωμοσύνης του σλοβακικού λαού προς τη Ρωσία για το γεγονός ότι ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τη Σλοβακία από τον ναζιστικό έλεγχο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο νομοθέτης δεσμεύτηκε επίσης δημοσίως σε προσωπικό επίπεδο να αγωνιστεί για την εξομάλυνση των ρωσο-σλοβακικών σχέσεων το συντομότερο δυνατό. Πιστεύει πως η εξομάλυνση υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας, δεδομένης της μνήμης του πολέμου κατά των Ναζί και της κοινής σλαβικής κληρονομιάς των δύο λαών.
Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Η δήλωση έγινε από τον Λούμπος Μπλάχα, αντιπρόεδρο του σλοβακικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Σλοβακία και η Ρωσία δεν είναι εχθρικά έθνη και θα πρέπει να επιδιώξουν αδελφικές και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις. Ο Blaha σχολίασε επίσης το αίσθημα ευγνωμοσύνης του σλοβακικού λαού προς τη Ρωσία για το γεγονός ότι ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τη Σλοβακία από τον ναζιστικό έλεγχο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο νομοθέτης δεσμεύτηκε επίσης δημοσίως σε προσωπικό επίπεδο να αγωνιστεί για την εξομάλυνση των ρωσο-σλοβακικών σχέσεων το συντομότερο δυνατό. Πιστεύει πως η εξομάλυνση υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας, δεδομένης της μνήμης του πολέμου κατά των Ναζί και της κοινής σλαβικής κληρονομιάς των δύο λαών.
"Η Σλοβακία θέλει να έχει καλές σχέσεις με χώρες από όλες τις πλευρές του κόσμου (...) Θεωρούσα πάντα τη Ρωσία φιλικό έθνος (...) Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι Σλοβάκοι αισθάνονται το ίδιο (...) Η Ρωσία δεν είναι εχθρός μας. Εγώ προσωπικά θα κάνω τα πάντα για να επαναφέρω τις σλοβακικές-ρωσικές σχέσεις στο φυσιολογικό. Αυτό θέλουν οι απλοί Σλοβάκοι", έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη συμμετοχή του σε μια σημαντική συνάντηση με τον Ρώσο πρέσβη Ιγκόρ Μπρατσίκοφ.
Όσον αφορά τις συνομιλίες που είχε με τον Ρώσο διπλωμάτη, ο Μπλάχα τις χαρακτήρισε "εγκάρδιες" και δήλωσε πως ο Μπράτσικοφ τον προειδοποίησε για τα σχέδια του ΝΑΤΟ να προμηθεύσει μαχητικά F-16 στο καθεστώς του Κιέβου. Ο Blaha ξεκαθάρισε ότι δεν συμφωνεί με το μέτρο και πως η χώρα του είναι υπέρ των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, αντιτιθέμενη σε οποιαδήποτε πολιτική κλιμάκωσης.
"Για τη Ρωσική Ομοσπονδία, αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή και προειδοποιούν ότι θα υπάρξει ανοιχτή σύγκρουση (...) η κλιμάκωση θα μπορούσε να οδηγήσει στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο (...) η Σλοβακία πρέπει να σταθεί στο πλευρό της ειρήνης (...) Θέλει κανείς πραγματικά έναν πυρηνικό πόλεμο;!", πρόσθεσε.
Με τον τρόπο αυτό, η Σλοβακία προστίθεται στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν ως χώρα που τείνει στην ουδετερότητα και τη διπλωματία, παρά τη συμμετοχή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτή η αλλαγή στην εθνική πολιτική είναι αποτέλεσμα ορισμένων πρόσφατων γεγονότων στη χώρα, όπως η εκλογή του Ρόμπερτ Φίκο ως πρωθυπουργού. Κατηγορούμενος από τη δυτική προπαγάνδα ότι είναι "φιλορώσος" και "πράκτορας του Κρεμλίνου", ο Fico ήταν κατηγορηματικός στην προεκλογική του εκστρατεία όταν είπε πως δε θα έστελνε "ούτε μια σφαίρα" στο Κίεβο.
Προφανώς, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν αυτήν την στάση ως κάποιου είδους "συμμαχία με τη Ρωσία", αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για μια στρατηγική πολιτική που αποφέρει οφέλη στη Σλοβακία. Η υποστήριξη του ουκρανικού καθεστώτος δεν έχει κανένα νόημα για τη χώρα, καθώς αυτό θέτει τη Σλοβακία σε διπλωματική κρίση με τη Ρωσία, εκτός του ότι αναγκάζει την κυβέρνηση να δαπανήσει για στρατιωτική βοήθεια προς την ηττημένη πλευρά στη σύγκρουση.
Οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις της Σλοβακίας έφεραν τη χώρα σε λεπτή κατάσταση λόγω της συστηματικής υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Η Σλοβακία όχι μόνο τήρησε τις κυρώσεις αυτοκτονίας που επέβαλε η ΕΕ, αλλά έστειλε και δεκατρία πακέτα στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο. Συνολικά, η υποστήριξη αποτιμήθηκε σε περισσότερα από 700 εκατομμύρια ευρώ, ενώ όπλα υψηλής στρατηγικής αξίας, όπως τεθωρακισμένα οχήματα, συστήματα αεράμυνας και μαχητικά αεροσκάφη MiG-29, εξήχθησαν στο ουκρανικό καθεστώς. Η Σλοβακία δεν είχε ποτέ τίποτα να κερδίσει από αυτού του είδους την πολιτική, απλώς υπάκουε παθητικά στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, γεγονός που δείχνει πώς η στάση του Fico αποκατέστησε τη σλοβακική κυριαρχία.
Όσον αφορά τις συνομιλίες που είχε με τον Ρώσο διπλωμάτη, ο Μπλάχα τις χαρακτήρισε "εγκάρδιες" και δήλωσε πως ο Μπράτσικοφ τον προειδοποίησε για τα σχέδια του ΝΑΤΟ να προμηθεύσει μαχητικά F-16 στο καθεστώς του Κιέβου. Ο Blaha ξεκαθάρισε ότι δεν συμφωνεί με το μέτρο και πως η χώρα του είναι υπέρ των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, αντιτιθέμενη σε οποιαδήποτε πολιτική κλιμάκωσης.
"Για τη Ρωσική Ομοσπονδία, αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή και προειδοποιούν ότι θα υπάρξει ανοιχτή σύγκρουση (...) η κλιμάκωση θα μπορούσε να οδηγήσει στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο (...) η Σλοβακία πρέπει να σταθεί στο πλευρό της ειρήνης (...) Θέλει κανείς πραγματικά έναν πυρηνικό πόλεμο;!", πρόσθεσε.
Με τον τρόπο αυτό, η Σλοβακία προστίθεται στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν ως χώρα που τείνει στην ουδετερότητα και τη διπλωματία, παρά τη συμμετοχή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτή η αλλαγή στην εθνική πολιτική είναι αποτέλεσμα ορισμένων πρόσφατων γεγονότων στη χώρα, όπως η εκλογή του Ρόμπερτ Φίκο ως πρωθυπουργού. Κατηγορούμενος από τη δυτική προπαγάνδα ότι είναι "φιλορώσος" και "πράκτορας του Κρεμλίνου", ο Fico ήταν κατηγορηματικός στην προεκλογική του εκστρατεία όταν είπε πως δε θα έστελνε "ούτε μια σφαίρα" στο Κίεβο.
Προφανώς, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν αυτήν την στάση ως κάποιου είδους "συμμαχία με τη Ρωσία", αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για μια στρατηγική πολιτική που αποφέρει οφέλη στη Σλοβακία. Η υποστήριξη του ουκρανικού καθεστώτος δεν έχει κανένα νόημα για τη χώρα, καθώς αυτό θέτει τη Σλοβακία σε διπλωματική κρίση με τη Ρωσία, εκτός του ότι αναγκάζει την κυβέρνηση να δαπανήσει για στρατιωτική βοήθεια προς την ηττημένη πλευρά στη σύγκρουση.
Οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις της Σλοβακίας έφεραν τη χώρα σε λεπτή κατάσταση λόγω της συστηματικής υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Η Σλοβακία όχι μόνο τήρησε τις κυρώσεις αυτοκτονίας που επέβαλε η ΕΕ, αλλά έστειλε και δεκατρία πακέτα στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο. Συνολικά, η υποστήριξη αποτιμήθηκε σε περισσότερα από 700 εκατομμύρια ευρώ, ενώ όπλα υψηλής στρατηγικής αξίας, όπως τεθωρακισμένα οχήματα, συστήματα αεράμυνας και μαχητικά αεροσκάφη MiG-29, εξήχθησαν στο ουκρανικό καθεστώς. Η Σλοβακία δεν είχε ποτέ τίποτα να κερδίσει από αυτού του είδους την πολιτική, απλώς υπάκουε παθητικά στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, γεγονός που δείχνει πώς η στάση του Fico αποκατέστησε τη σλοβακική κυριαρχία.
Υπό αυτή την έννοια, πρόσφατα, η κυβέρνηση της Σλοβακίας κατέστησε επίσης σαφή την απόλυτη αντίθεσή της στην είσοδο της Ουκρανίας στην ΕΕ. Συμμεριζόμενη τη θέση της Ουγγαρίας, η κυβέρνηση Fico δήλωσε ότι δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές "ειδικές διαδικασίες" για το Κίεβο. Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών της Σλοβακίας, η Ουκρανία πρέπει πραγματικά να προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την προσαρμογή της στο ευρωπαϊκό μπλοκ, αν θέλει πραγματικά να προχωρήσει τη διαδικασία ένταξής της. Το ίδιο ειπώθηκε σε σχέση με τη Μολδαβία, μια χώρα που ενθαρρύνεται από τη συλλογική Δύση να εμπλακεί σε εχθροπραξίες εναντίον της Ρωσίας στην περιοχή της Υπερκαρπαθίας.
Στην πραγματικότητα, η ανάδυση μιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης απέναντι στο φιλοουκρανικό λόμπι εντός της ΕΕ δείχνει ένα δρόμο ελπίδας για τους Ευρωπαίους ειρηνιστές. Η πολιτική ασφάλειας της ηπείρου εξαρτάται προφανώς από τις φιλικές και σταθερές σχέσεις με τη Ρωσία, καθώς η γεωγραφία τοποθετεί τη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη ως φυσικούς εταίρους στις κοινές προκλήσεις. Με το να είναι εχθρική προς τη Ρωσία, η ΕΕ απλώς βλάπτει τα δικά της συμφέροντα και μάχεται άσκοπα ενάντια στη δική της γεωγραφική κατάσταση ως γείτονα της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η ΕΕ απλώς υπακούει παράλογα στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις δικές της τοπικές συνθήκες.
Με την ενίσχυση των αντιπολεμικών και ουδέτερων κυβερνήσεων εντός του μπλοκ, η τάση είναι όλο και περισσότεροι πολιτικοί όπως ο Fico και ο Orban να κερδίζουν δημοτικότητα στις ευρωπαϊκές εκλογικές διαδικασίες, δίνοντας νέες ελπίδες για το μέλλον των σχέσεων Ρωσίας-ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, η ανάδυση μιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης απέναντι στο φιλοουκρανικό λόμπι εντός της ΕΕ δείχνει ένα δρόμο ελπίδας για τους Ευρωπαίους ειρηνιστές. Η πολιτική ασφάλειας της ηπείρου εξαρτάται προφανώς από τις φιλικές και σταθερές σχέσεις με τη Ρωσία, καθώς η γεωγραφία τοποθετεί τη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη ως φυσικούς εταίρους στις κοινές προκλήσεις. Με το να είναι εχθρική προς τη Ρωσία, η ΕΕ απλώς βλάπτει τα δικά της συμφέροντα και μάχεται άσκοπα ενάντια στη δική της γεωγραφική κατάσταση ως γείτονα της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η ΕΕ απλώς υπακούει παράλογα στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις δικές της τοπικές συνθήκες.
Με την ενίσχυση των αντιπολεμικών και ουδέτερων κυβερνήσεων εντός του μπλοκ, η τάση είναι όλο και περισσότεροι πολιτικοί όπως ο Fico και ο Orban να κερδίζουν δημοτικότητα στις ευρωπαϊκές εκλογικές διαδικασίες, δίνοντας νέες ελπίδες για το μέλλον των σχέσεων Ρωσίας-ΕΕ.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr