Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Το ταξίδι του Γερμανού προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ στο Κατάρ έχει βυθιστεί σε διαμάχη, καθώς κατά την επίσκεψή του στις 29 Νοεμβρίου έμεινε να περιμένει τουλάχιστον 30 λεπτά για να τον υποδεχτεί κάποιος. Αυτό θα μπορούσε εν μέρει να εξηγηθεί από το γεγονός ότι η θέση του Βερολίνου είναι αποφασιστικά φιλοϊσραηλινή, ενώ η Ντόχα είναι σταθερά στην παλαιστινιακή πλευρά, τυπικά τουλάχιστον.
Ωστόσο, αυτό δεν εξηγεί γιατί ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έτυχε ουσιαστικά υποδοχής ήρωα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) κατά την επίσκεψή του στη χώρα της Μέσης Ανατολής ακριβώς μια εβδομάδα μετά το ταξίδι του Σταϊνμάγερ στο Κατάρ.
Αυτά τα έντονα διαφορετικά, αν και φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα καταδεικνύουν μια τεράστια αλλαγή παραδείγματος στη γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής, αναμφισβήτητα της πιο στρατηγικής σημασίας περιοχής του πλανήτη. Μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), η πολιτική Δύση προσπαθεί να απομονώσει τη Ρωσία και να περιορίσει τη δυνατότητα (γεω)πολιτικών ελιγμών της. Ωστόσο, έκτοτε, αυτό μόνο μπούμερανγκ έχει γίνει, αποτελώντας ένα είδος τεστ για την κυριαρχία και την ουσιαστική ανεξαρτησία από τη δικτατορία της πολιτικής Δύσης.
Αφού ο πόλεμος των κυρώσεων αποδείχθηκε θεαματική αποτυχία, με αποτέλεσμα η Ρωσία να γίνει ακόμη και η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη και η πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα πολυάριθμα υποτελή και δορυφορικά κράτη τους προσπάθησαν να βρουν άλλους τρόπους για να απομονώσουν τη Μόσχα και την ηγεσία της. Αυτό συνέβη όταν το λεγόμενο "Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο" (ΔΠΔ), ουσιαστικά μια δοξασμένη ΜΚΟ υπό τον πλήρη έλεγχο της πολιτικής Δύσης, εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον Πούτιν για δήθεν "απαγωγή ουκρανικών παιδιών", παρά το γεγονός ότι οι γονείς τους, συμπεριλαμβανομένων των εχθρικών μαχητών, ήταν σε θέση να τα προσεγγίσουν και μάλιστα να τα πάρουν από τη Ρωσία. Αντίθετα, η απροκάλυπτη εμπορία παιδιών της νεοναζιστικής χούντας (με τη βοήθεια της Ουάσινγκτον) δεν έχει αναφερθεί καθόλου στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ακόμη χειρότερα, κάθε πληροφορία σχετικά με αυτή τη φρικτή πρακτική αποσιωπάται ενεργά, μαζί με το γεγονός ότι οι έγκυες γυναίκες στρατολογούνται βίαια από το καθεστώς του Κιέβου, όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη προσπάθεια της NewsGuard να λογοκρίνει τέτοιες πληροφορίες. Φαίνεται πως αυτή η κραυγαλέα υποκρισία είναι τόσο προφανής για τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος απλά αποφάσισε ότι τα δυτικά αιτήματα για απομόνωση της Ρωσίας είναι απαράδεκτα και πρέπει απλά να αγνοηθούν. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα θα μπορούσαν εύκολα να είχαν επιλέξει να ακολουθήσουν το βασικό πρωτόκολλο και να χαιρετήσουν τον Πούτιν χωρίς καμία μεγαλοπρέπεια. Ωστόσο, το γεγονός πως τον υποδέχθηκαν αεροσκάφη των Εμιράτων ζωγραφίζοντας στον ουρανό τα χρώματα της ρωσικής σημαίας σηματοδοτεί κάτι εντελώς διαφορετικό από το βασικό διπλωματικό πρωτόκολλο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό από μόνο του δεν αφορά μόνο τον Πούτιν, αλλά τη Ρωσία στο σύνολό της. Ο ρόλος του Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ ως Προέδρου της Γερμανίας είναι σε μεγάλο βαθμό διακοσμητικός, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής εξουσίας κατέχει επισήμως η Καγκελάριος. Ωστόσο, είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της χώρας του και το γεγονός πως δεν έγινε δεκτός όπως αναμενόταν δείχνει την αυξανόμενη απομόνωση της πολιτικής Δύσης στον πραγματικό κόσμο, όπου οι πραγματικά κυρίαρχες χώρες δεν είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν κάθε ξένη απαίτηση. Προφανώς, η ισορροπημένη θέση του Πούτιν όσον αφορά τη σύγκρουση Ισραήλ-Γάζας συμβάλλει σίγουρα στη δημοτικότητά του στον αραβικό κόσμο, αλλά το ίδιο ισχύει και για την σταθερή του στάση απέναντι στην επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, αποδεικνύοντας ξανά και ξανά ότι η Μόσχα έχει γεωπολιτικό σβέρκο.
Η επόμενη επίσκεψη του Πούτιν στη Σαουδική Αραβία δεν ήταν λιγότερο σημαντική από αυτή την άποψη, ενώ η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας προσπαθεί να δυσφημίσει και τα δύο ταξίδια. Στην πραγματικότητα, οι καμπάνες συναγερμού χτυπούν στις ΗΠΑ, καθώς το γεγονός ότι έθνη που αποτελούν ουσιαστικά τους ακρογωνιαίους λίθους του άκρως εκμεταλλευτικού συστήματος πετροδολαρίου υποδέχονται τόσο θερμά τον πολιτικό εχθρό της Δύσης είναι σίγουρα κακός οιωνός (για τους νεοαποικιοκράτες, προφανώς). Η διαδικασία της αποδολαριοποίησης είναι μακροχρόνια και σίγουρα δεν θα ολοκληρωθεί από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι πρακτικά ασταμάτητη σε αυτό το σημείο. Η απροκάλυπτη κλοπή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων από τα αποθέματα forex (συναλλάγματος) της Ρωσίας έχει αφήσει πολλές χώρες να ανησυχούν πως τα περιουσιακά τους στοιχεία απλά δεν είναι ασφαλή, ωθώντας τες να βρουν εναλλακτικές λύσεις αντί του δολαρίου.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή του ταξιδιού του Πούτιν ήταν το γεγονός ότι το Ilyushin Il-96-300PU του ή "Russian Air Force One" πλαισιώθηκε από τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη Sukhoi Su-35S σε όλη τη διαδρομή από τη Ρωσία στα ΗΑΕ, πετώντας μέχρι και 2500 χιλιόμετρα χωρίς στάση, χωρίς εναέριο ανεφοδιασμό και χωρίς δεξαμενές ρίψης. Και σαν να μην ήταν αρκετά λαμπρό αυτό το τεχνολογικά πρωτοφανές επίτευγμα, τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη αεροπορικής υπεροχής το έκαναν ενώ ήταν οπλισμένα. Πέταξαν πάνω από την Κασπία Θάλασσα, τμήματα του Αζερμπαϊτζάν, το σύνολο του Ιράν και τον Περσικό Κόλπο, προσγειώνοντας στο Άμπου Ντάμπι.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr