 |
| pixabay / TheDigitalArtist |
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μια παγκόσμια πανδημία, γεωπολιτικές συγκρούσεις, διαταραχές στην αλυσίδα εφοδιασμού και την οπλοποίηση μη παραδοσιακών πτυχών της οικονομίας, ιδίως της ψηφιακής οικονομίας.
Arvind Gupta - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Η οπλοποίηση των τραπεζικών συστημάτων και των ψηφιακών πλατφορμών, οι συστηματικές επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και η επιτήρηση με τη χρήση τηλεπικοινωνιακού υλικού ώθησαν τους υπεύθυνους χάραξης ψηφιακής πολιτικής των κρατών και τους ηγέτες εθνικής ασφάλειας να θεσπίσουν μια στρατηγική απενοχοποίησης, προκειμένου να ανακτήσουν την κυριαρχία τους στο ψηφιακό πεδίο.
Αυτό που εννοούμε με τον όρο "στρατηγική αποεπικινδυνότητας" είναι η ανάπτυξη εταιρικών σχέσεων εμπιστοσύνης, όπου τα οικονομικά συμφέροντα, οι ιστορικοί δεσμοί, οι κοινές αξίες και οι ανταγωνιστικές δυνάμεις των εταίρων τους βοηθούν να διασφαλίσουν μια ανθεκτική εγχώρια ψηφιακή οικονομία. Σε αυτές τις εταιρικές σχέσεις, ορίζουμε την εμπιστοσύνη με μια ευρύτερη έννοια, επιτρέποντας στα κράτη να επιδιώκουν τα εθνικά τους συμφέροντα, διασφαλίζοντας παράλληλα την οικονομική ασφάλεια. Στο παράδειγμά μας, τα κράτη θα επιδιώξουν αυτές τις εταιρικές σχέσεις για να εξισορροπήσουν τις άμεσες οικονομικές τους ανάγκες, να βασιστούν στους ιστορικούς δεσμούς για να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους, να αποστασιοποιηθούν σταδιακά με κράτη όπου υπάρχει σύγκρουση αξιών και να ανταγωνιστούν με βάση τις κατασκευαστικές και εμπορικές τους ικανότητες.
Ένας άλλος τρόπος για να χαράξουν τα κράτη ένα κυρίαρχο ψηφιακό μέλλον θα ήταν να βασιστούν στα θεμέλια των ιστορικών σχέσεων. Εξετάζουμε επίσης εξελίξεις όπου τα κράτη εμβαθύνουν τις ιστορικές τους συνεργασίες σε νέους τομείς για να διαφοροποιήσουν τα εμπορικά τους καλάθια.
Η Ινδία και η Ρωσία είχαν ισχυρούς πυρηνικούς, διαστημικούς και αμυντικούς δεσμούς- ωστόσο, τώρα γινόμαστε μάρτυρες ενθουσιωδών συζητήσεων για συνεργασία στον τομέα της πληροφορικής, της κυβερνοασφάλειας και των έξυπνων πόλεων μεταξύ Ινδών και Ρώσων ομολόγων. Στις αρχές του τρέχοντος έτους, η 12η συνάντηση της ρωσο-ινδικής ομάδας εργασίας για την επιστήμη και την τεχνολογία διερεύνησε συνέργειες στη βιοτεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, τις κβαντικές τεχνολογίες, τα κυβερνο-φυσικά συστήματα, την ωκεανογραφία, τις ιατρικές επιστήμες και τη θεμελιώδη και εφαρμοσμένη φυσική.
Στη δεκαετία του 2000, η οικονομική ανάπτυξη, η ατομική ελευθερία και η παγκόσμια συνδεσιμότητα ήταν οι πρωταρχικές εθνικές προτεραιότητες των κρατών. Η οικονομική ανάπτυξη και η συνδεσιμότητα έδωσαν κίνητρο στα κράτη να ανοίξουν τις οικονομίες τους στις πολυεθνικές εταιρείες. Τα κράτη επέτρεψαν στις μεγάλες τεχνολογικές πλατφόρμες να καθορίσουν τους κανόνες δέσμευσης στον ψηφιακό κόσμο. Σύντομα, έγινε αντιληπτό ότι αυτές οι πλατφόρμες λειτουργούσαν χωρίς να λογοδοτούν στους τοπικούς νόμους.
Κακόβουλοι φορείς χρησιμοποίησαν αυτές τις πλατφόρμες για να διαδώσουν παραπληροφόρηση και να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη. Δυστυχώς, οι πλατφόρμες αυτές χρησιμοποιήθηκαν από κράτη και μη κρατικούς φορείς για να επιτύχουν τις γεωπολιτικές τους φιλοδοξίες. Έχουν αυξηθεί οι περιπτώσεις κυβερνοεπιθέσεων σε επιχειρήσεις, κυβερνητικούς ιστότοπους και ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης.
Η αύξηση των περιπτώσεων παραβίασης της ιδιωτικής ζωής των δεδομένων μέσω της χρήσης των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης έχει ωθήσει τις κυβερνήσεις να επιβάλουν αυστηρούς νόμους για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των δεδομένων και τον εντοπισμό τους. Εάν οι τεχνολογικές πλατφόρμες βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με τις αξίες των κρατών, όπως το κράτος δικαίου και η δημοκρατική λογοδοσία, τότε βλέπουμε ένα μέλλον όπου θα τίθενται συστηματικοί περιορισμοί στις εν λόγω τεχνολογικές πλατφόρμες που θα μπορούν να λειτουργούν από τη δικαιοδοσία των αντίστοιχων κρατών.
Τα κράτη φοβούνται την απροκάλυπτη εξάρτηση από την ξένη τεχνολογία για την οικονομική ανάπτυξη, καθώς δίνει ασύμμετρη δύναμη σε άλλα κράτη να την αξιοποιήσουν ως όπλο όταν οι σχέσεις δεν είναι σε ισχυρή βάση.
Πέρα από την καθαρή οικονομική συγκυρία, τους ιστορικούς δεσμούς και τις κοινές αξίες, παρατηρούμε πως τα κράτη φέρνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τις συνδυασμένες ανταγωνιστικές τους δυνάμεις χρησιμοποιώντας πολυμερή θεσμικά πλαίσια.
Ο ψηφιακός κόσμος δεν έχει αναγνωρισμένα σύνορα και, ως εκ τούτου, είναι δύσκολο να καθοριστεί η ευθύνη για τη συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου κακού παράγοντα. Η Διακήρυξη της G20 στο Νέο Δελχί άνοιξε το δρόμο για την αποδοχή από τις χώρες της One Future Alliance, προκειμένου να εξοπλίσουν τις χώρες με χαμηλό και χαμηλό μεσαίο εισόδημα (LMIC) για την ανάπτυξη πλαισίων και στρατηγικών που θα ανοίξουν το ψηφιακό τους μέλλον χωρίς κινδύνους κυριαρχίας. Επιπλέον, δόθηκε έμφαση στη συμφωνία σε αρχές που θα διέπουν την υπεύθυνη ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης για το κοινό καλό και την ενδυνάμωση των μικρών επιχειρήσεων και των αγροτικών κοινοτήτων.
Το ινδικό μοντέλο της ψηφιακής δημόσιας υποδομής (DPI) παρέχει στα κράτη τη δυνατότητα να επιδιώξουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της ιδιωτικής καινοτομίας και της δημόσιας λογοδοσίας. Σε αντίθεση με τις ιδιωτικές τεχνολογικές πλατφόρμες, οι ινδικές υπηρεσίες κοινής ωφέλειας DPI κατασκευάζονται χρησιμοποιώντας αρχιτεκτονική ανοικτού κώδικα στους κρίσιμους τομείς της ψηφιακής ταυτότητας, των πληρωμών, των τραπεζών και της υγείας, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα προσωπικά δεδομένα αποθηκεύονται υπό μια καθιερωμένη αρχή.
Η πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα παρέχεται με τη συγκατάθεση των χρηστών, χρησιμοποιώντας μια τεχνο-νομική προσέγγιση της Αρχιτεκτονικής Ενδυνάμωσης και Προστασίας Δεδομένων (Data Empowerment and Protection Architecture - DEPA), η οποία διασφαλίζει πως τα δεδομένα των ίδιων των πολιτών προστατεύονται από τους νόμους και ότι ταυτόχρονα τα δεδομένα διατίθενται μέσω ανωνυμοποιημένων και κρυπτογραφημένων τεχνολογιών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με οικονομικά αποδοτικό τρόπο για τη δημιουργία καινοτόμων μοντέλων. Η DPI με την DEPA βοήθησε την Ινδία να εξισορροπήσει τους κινδύνους κυριαρχίας και τα συμφέροντα της επιχειρηματικής καινοτομίας. Η Ινδία έχει προσφέρει αυτή τη στρατηγική ανάπτυξης ως παγκόσμιο δημόσιο αγαθό σε χώρες με χαμηλό ποσοστό φτώχειας και ανεπτυγμένες χώρες σε πολυμερείς και διμερείς δεσμεύσεις.
Συμπερασματικά, η στρατηγική μείωσης του κινδύνου είναι μια σύνθετη και πολύπλευρη προσέγγιση που επιδιώκει να εξισορροπήσει τα οφέλη της αυτοδυναμίας και της διασύνδεσης. Απαιτεί συστηματικό σχεδιασμό, βιώσιμες επενδύσεις και διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των αβεβαιοτήτων της ψηφιακής εποχής με παράλληλη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων. Σε καμία περίπτωση δε θεωρούμε ότι μια στρατηγική αποεπικινδυνότητας θα οδηγήσει σε ψηφιακή αυτονομία, καθώς αυτό θα ήταν αντίθετο με τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών και τις ιστορικές συνεργασίες. Η προσέγγιση της αποεπικινδυνότητας ακολουθεί την κλασική διεθνή θεωρία της διαχείρισης και αποφυγής των κινδύνων.
Διαφορετικά κράτη θα το ακολουθούσαν αυτό με διαφορετικό τρόπο. Ωστόσο, βλέπουμε μια συναίνεση στον αναπτυσσόμενο κόσμο κατά της οπλοποίησης των μη παραδοσιακών προκλήσεων ασφάλειας, φέρνοντας τη διάσταση της ασφάλειας στην εξίσωση.
Τα κράτη θα θεωρούσαν ότι οι μακροπρόθεσμες απειλές εθνικής ασφάλειας υπερτερούν των βραχυπρόθεσμων οικονομικών συμφερόντων και θα ακολουθούσαν κάποια μορφή ψηφιακού απομονωτισμού με σαφή απαίτηση για συμφωνίες ανταλλαγής τεχνολογίας και τοπικές κατασκευαστικές ικανότητες. Ελπίζουμε πως αυτή η φάση της στρατηγικής απεγκλωβισμού είναι παροδική, καθώς τα κράτη θα αξιοποιήσουν πολυμερή φόρουμ όπως οι BRICS+, η G20 και η SCO για να αποκλιμακώσουν αυτές τις εντάσεις και να βασιστούν σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης για να εξισορροπήσουν τις ανησυχίες για την κυριαρχία και να αποφύγουν μια ψηφιακή κούρσα εξοπλισμών υπό την ηγεσία της Τεχνητής Νοημοσύνης.
- Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τη Λέσχη Συζητήσεων Valdai και επιμελήθηκε από την ομάδα RT
* Του Arvind Gupta, επικεφαλής και συνιδρυτή του Digital India Foundation, μιας δεξαμενής σκέψης που εργάζεται στους τομείς της τεχνολογικής πολιτικής, της ψηφιακής ένταξης, της ηθικής της τεχνητής νοημοσύνης, της ασφάλειας της εφοδιαστικής αλυσίδας και της διακυβέρνησης κρίσιμων και αναδυόμενων τεχνολογιών.