M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Πούτιν βρέθηκε να απαντά στην προτροπή του Ήρωα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ Αρτιόμ Ζόγκα, διοικητή του περίφημου τάγματος Σπάρτα (ο οποίος διαδέχθηκε τον γιο του Βλαντίμιρ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 28 ετών το 2022 και του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο τίτλος "Ήρωας της Ρωσίας") ότι ολόκληρο το Ντονμπάς θα ήθελε να συμμετάσχει στις εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο συνταγματάρχης Ζόγκα εξέφρασε μια συλλογική επιθυμία του ρωσικού λαού.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποδείχθηκε καθοριστικό γεγονός στην πολιτική ζωή του Πούτιν. Υπήρξε κάποια λανθασμένη εκτίμηση αρχικά, όταν ξεκίνησε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στα τέλη Φεβρουαρίου του 2022, ότι θα ήταν μια υπόθεση μικρής διάρκειας και πως ο πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι θα δεχόταν τη ρωσική πρόταση για διαπραγματεύσεις.
Αλλά εκεί που η Μόσχα έκανε τρομερό λάθος ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν θα έμπαιναν σε έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπων μαζί τους με τέτοιο ενθουσιασμό και θα χειραγωγούσαν τον Ζελένσκι από το να επιδιώξει την ειρήνη. (Βλέπε μια εξαιρετική έκθεση, στα αγγλικά, για το σαμποτάζ των ΗΠΑ στη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, με τίτλο "Ειρήνη για την Ουκρανία", την οποία συνέγραψε μια διακεκριμένη γερμανική τρόικα ενός διπλωμάτη, ενός ιστορικού και ενός στρατηγού).
Πράγματι, ο Πούτιν οδήγησε τελικά την δοκιμαστική ειδική στρατιωτική επιχείρηση έξω από το δάσος, κάνοντας μια τακτική απόσυρση στρατευμάτων στους βόρειους τομείς, επιτρέποντας μια μεγάλη κινητοποίηση στρατευμάτων για να συνεχιστεί ένας πόλεμος φθοράς και διατάσσοντας μια αποτελεσματική πολυεπίπεδη οχύρωση του μετώπου. Εκ των υστέρων, οι στρατιωτικές του αποφάσεις ανέτρεψαν την πορεία του πολέμου και ο ρωσικός οπλισμός και η στρατιωτική τεχνολογία υπερέβησαν αυτά που προμήθευαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο Κίεβο.
Από τώρα, οι ρωσικές δυνάμεις προωθούνται σε όλο το μήκος της μετωπικής γραμμής των 900 χιλιομέτρων και η δυναμική μπορεί να τις μεταφέρει πολύ μακριά, ακόμη και πέρα από τον Δνείπερο. Η Κριμαία και η Μαύρη Θάλασσα δε διατρέχουν κανένα σοβαρό κίνδυνο- τα τέσσερα νέα εδάφη είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και η Ρωσία ελέγχει όλα τα λιμάνια της στρατηγικής σημασίας Αζοφικής Θάλασσας, η οποία αποτελεί σημαντική οδό πρόσβασης για την Κεντρική Ασία από την Κασπία Θάλασσα μέσω της διώρυγας Βόλγα-Ντον.
Ωστόσο, αν και οι ΗΠΑ απέτυχαν να επιτύχουν στρατιωτική νίκη στην Ουκρανία, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα προσπαθήσει να παρατείνει τη σύγκρουση όσο το δυνατόν περισσότερο μέχρι το 2024, ελπίζοντας να αιμορραγήσει τη Ρωσία σε έναν εξαντλητικό αγώνα όπως στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του '80. Αλλά είναι μια μάταιη ελπίδα.
Ο Σεργκέι Ναρίσκιν, επικεφαλής της υπηρεσίας εξωτερικών πληροφοριών της Ρωσίας, έγραψε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό της υπηρεσίας Razvedchik (The Intelligence Operative) ότι "υπάρχει μεγάλη πιθανότητα πως η περαιτέρω υποστήριξη της χούντας του Κιέβου, ιδιαίτερα δεδομένης της αυξανόμενης "τοξικότητας" του ουκρανικού θέματος για τη διατλαντική ενότητα και τη δυτική κοινωνία στο σύνολό της, θα επιταχύνει την πτώση του διεθνούς κύρους της Δύσης.
"Η ίδια η Ουκρανία θα μετατραπεί σε μια "μαύρη τρύπα" που θα απορροφά υλικούς και ανθρώπινους πόρους όσο πιο μακριά πηγαίνει", συνέχισε. "Στο τέλος, οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να δημιουργήσουν 'άλλο ένα Βιετνάμ', το οποίο κάθε νέα αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει μέχρι να αναλάβει την εξουσία στην Ουάσιγκτον κάποιο λογικό πρόσωπο που θα έχει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να σπάσει αυτόν το φαύλο κύκλο".
Η Ουκρανία θα παραμείνει ζήτημα προτεραιότητας για τη Ρωσία και αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο η ρωσική ελίτ και το έθνος στο σύνολό του θέλουν ο Πούτιν να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2030. Η καρδιά του θέματος είναι ότι ο Πούτιν επίσης ευφυώς τσίμπησε τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές για να απομονώσει τις ζωές των απλών Ρώσων από τις συνήθεις στερήσεις που χαρακτηρίζουν μια "πολεμική οικονομία". Η ζωή συνεχίζεται και η "νέα κανονικότητα" λειτουργεί καλά.
Ο Πούτιν έχει διασκορπίσει τον στόχο των ΗΠΑ να παγιδεύσουν τη Ρωσία σε ένα προφανές τέλμα - στέλνοντας τη ρωσική οικονομία σε τέλμα και υποδαυλίζοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια εξέγερση κατά του καθεστώτος - για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία και να την απομακρύνουν από την παγκόσμια σκηνή ως ένα όλο και πιο αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στη δυτική ηγεμονία, τροφοδοτώντας διασπαστικές τάσεις που απειλούν την ενότητα και την ακεραιότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Στην πραγματικότητα, τα επιτεύγματα του Πούτιν είναι έργο εν εξελίξει και η παραμονή του στην εξουσία παραμένει προϋπόθεση για την επανεμφάνιση της Ρωσίας ως "υπερδύναμης" που θα ξεπεράσει κατά κάποιο τρόπο ακόμη και τη Σοβιετική Ένωση, υπό συνθήκες που αποτελούν τόσο πρόκληση όσο και προσφορά ευκαιριών που πρέπει να αξιοποιηθούν δημιουργικά σε ένα ασταθές παγκόσμιο περιβάλλον σε ιστορική μετάβαση.
Ο Πούτιν δοκίμασε τα νερά και έβαλε τη Ρωσία στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ας πούμε, γεγονός που αποτελεί μια μελέτη σε αντίθεση με την αταξία και την έλλειψη πεποιθήσεων και μέτριας ηγεσίας στις ΗΠΑ και το διατλαντικό σύστημα στο σύνολό του.
Αν το προαναφερθέν δοκίμιο του Naryshkin (με τίτλο "Το 2024 είναι το έτος της γεωπολιτικής αφύπνισης") θεωρηθεί ως σημείο αναφοράς, ο κόσμος σε μετάβαση αναμένεται να έχει μια τροχιά στις ακόλουθες γραμμές:
· Μια θεμελιώδης σύγκρουση μεταξύ του "παλαιού" και του "νέου" κόσμου, η οποία ωρίμαζε κάτω από την επιφάνεια κατά τη διάρκεια των τριών δεκαετιών από το τέλος του ψυχρού πολέμου, "πέρασε σε ανοιχτή φάση" με την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας και "απέκτησε γεωγραφικά ολοκληρωτικό χαρακτήρα" τον τελευταίο χρόνο.
· Ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών που "συμμερίζονται τις ιδέες της πολυπολικότητας και εμμένουν σε μια παραδοσιακή κοσμοθεωρία" απωθούν την παγκοσμιοποιητική και αντι-ανθρωπιστική ατζέντα της Δύσης.
· Κατά συνέπεια, οι κίνδυνοι αστάθειας πολλαπλασιάζονται, γεγονός που οδηγεί σε "αύξηση του χαοτικού χαρακτήρα των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής". Η κατάσταση που διαμορφώνεται απαιτεί "αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση και διορατικότητα" από τους παγκόσμιους ηγέτες.
· Συνοψίζοντας, η τρέχουσα κατάσταση "θυμίζει όλο και περισσότερο μια ταξική επαναστατική κατάσταση, όταν οι "ανώτερες τάξεις" μπροστά στην αποδυνάμωση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορούν πλέον να παρέχουν τη δική τους ηγεσία και οι "κατώτερες τάξεις", όπως η αγγλοσαξονική ελίτ αναφέρεται σε όλες τις άλλες χώρες, δε θέλουν πλέον να υπακούουν στις δυτικές επιταγές".
· Προκειμένου να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία της, η ευρωατλαντική ελίτ θα ακολουθήσει την πεπατημένη οδό της δημιουργίας ελεγχόμενου χάους - αποσταθεροποιώντας την κατάσταση σε περιοχές-κλειδιά, στρέφοντας κάποια "ανυπότακτα" κράτη εναντίον άλλων και "σχηματίζοντας γύρω τους ένα υποσύστημα ως επιχειρησιακούς και τακτικούς συνασπισμούς που ελέγχονται από τη Δύση".
· Ωστόσο, "οι υπεύθυνοι παγκόσμιοι παίκτες, ιδίως η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία και ορισμένοι άλλοι, επιδεικνύουν την ετοιμότητά τους να αντισταθούν αποφασιστικά στις εξωτερικές απειλές και να εφαρμόσουν ανεξάρτητα τη διαχείριση κρίσεων". Ακόμα και οι στενότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ προσπαθούν να διαφοροποιήσουν τις εξωτερικές σχέσεις αντιμετωπίζοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης στην Αμερική ως πάροχο ασφάλειας. Το ξέσπασμα της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστίνης αποτελεί "ένα απογοητευτικό παράδειγμα" για πολλούς δυτικούς πολιτικούς.
· Σε ένα τέτοιο σκηνικό, "η παγκόσμια σκηνή θα σημαδευτεί από την περαιτέρω όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο γεωπολιτικών αρχών - δηλαδή, της αγγλοσαξονικής, ή νησιωτικής, "διαίρει και βασίλευε" και της ηπειρωτικής "ενώνω και διοικώ" που είναι άμεσα ανταγωνιστική προς αυτήν. Εκδηλώσεις αυτής της σφοδρής αντιπαράθεσης κατά το επόμενο έτος θα παρατηρηθούν ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου".