Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
"Ο πόλεμος αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας φαίνεται να τερματίζεται". Κατά συνέπεια, το δημοσίευμα του Bloomberg σχετικά με το σχέδιο εγγυήσεων ασφαλείας της ΕΕ προς την Ουκρανία παραλείπει επιδεικτικά οποιαδήποτε αναφορά σε αμοιβαίες αμυντικές υποχρεώσεις του είδους που το Κίεβο επιδιώκει εδώ και χρόνια και το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην τελευταία φάση αυτής της σχεδόν δεκαετούς σύγκρουσης. Η πρόταση του Sollfrank φαίνεται επομένως να έρχεται σε αντίθεση με αυτές τις αναδυόμενες τάσεις αποκλιμάκωσης.
Ωστόσο, όταν το ξανασκέφτεται κανείς, αποκαλύπτεται ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ελάχιστα συγκαλυμμένο παιχνίδι εξουσίας της Γερμανίας έναντι της Πολωνίας. Ο άτυπος ηγέτης της ΕΕ αύξησε τον περιφερειακό ανταγωνισμό του με την Πολωνία στα μέσα Αυγούστου μέσω της υποσχόμενης στρατιωτικής πατρωνίας της στην Ουκρανία. Εν ολίγοις, η Πολωνία φιλοδοξούσε να γίνει ο ηγέτης της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας, αλλά η Γερμανία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για να αμφισβητήσει τις φιλοδοξίες της.
Η νίκη του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητικού συνασπισμού της αντιπολίτευσης στις πολωνικές εκλογές του περασμένου μήνα, στις οποίες ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας κατηγόρησε νωρίτερα τη Γερμανία για ανάμιξη, θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα την επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ στην πρωθυπουργία. Σε αυτή την περίπτωση, αυτός ο πολιτικός που πρόσκειται στη Γερμανία θα μπορούσε να υποτάξει οικειοθελώς τη χώρα του στο Βερολίνο, με αποτέλεσμα η Πολωνία να παραχωρήσει την προβλεπόμενη περιφερειακή σφαίρα επιρροής της στη χώρα αυτή και να γίνει επ' αόριστον ο μεγαλύτερος υποτελής της.
Τα σχέδια του Τουσκ για τη βελτίωση των δεσμών με την de facto ελεγχόμενη από τη Γερμανία ΕΕ θεωρούνται από τους συντηρητικούς-εθνικιστές ως μέσο για τον σκοπό αυτό, ιδίως λόγω των προσπαθειών του εν λόγω οργάνου να υπονομεύσει περαιτέρω την πολωνική κυριαρχία. Αν και ισχυρίζεται ότι αντιτίθεται στις αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ, ορισμένοι αμφιβάλλουν για την ειλικρίνειά του και υποπτεύονται πως θέλει πονηρά να αποτρέψει διαδηλώσεις μεγάλης κλίμακας για το θέμα αυτό. Εάν αυτά τα δύο σενάρια πραγματοποιηθούν, τότε η κυριαρχία της Πολωνίας θα μειωθεί περαιτέρω, μεταξύ άλλων και στον τομέα της άμυνας.
Πριν από τις εκλογές του περασμένου μήνα, η Γερμανία και η Πολωνία ανταγωνίζονταν για τη δημιουργία του μεγαλύτερου στρατού της ΕΕ, αλλά η προαναφερθείσα αλληλουχία γεγονότων θα μπορούσε να οδηγήσει τη Βαρσοβία να πετάξει λευκή πετσέτα. Παρόλο που ο επόμενος δυνητικός υπουργός Άμυνας της δήλωσε ότι η χώρα του δεν θα ακυρώσει καμία από τις στρατιωτικές συμβάσεις της, οι συντηρητικοί-εθνικιστές υποψιάζονται επίσης πως είτε είναι ανειλικρινής είτε θα μπορούσε να εξαναγκαστεί από το Βερολίνο/Βρυξέλλες να το πράξει. Λαμβάνοντας όλα υπόψη, οι ανησυχίες αυτές είναι αξιόπιστες και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας, όπως τα αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, στηρίζονται στο να γίνει ηγεμόνας της ΕΕ, γεγονός που καθιστά αναγκαία την εξουδετέρωση των φιλοδοξιών της Πολωνίας να ηγηθεί του χώρου της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, εξ ου και η υποτιθέμενη υποστήριξή της στον Τουσκ και οι κερδοσκοπικές προσπάθειες να διαβρωθεί η πολωνική κυριαρχία μέσω της ΕΕ. Οι κινήσεις αυτές προηγήθηκαν σημαντικά της προτεινόμενης από το ΝΑΤΟ "στρατιωτικής Σένγκεν", και ούτε αυτό είναι τυχαίο. Αντίθετα, έχουν σκοπό να διευκολύνουν το πρωτοφανές παιχνίδι ισχύος της Γερμανίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επί της Πολωνίας.
Εάν ο Τουσκ βελτιώσει τους δεσμούς με την ΕΕ, όπως υποσχέθηκε, συμμορφωθεί με τις όποιες αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι ισχυρίζεται χωρίς να πείθει πως αντιτίθεται σε αυτές, και η "στρατιωτική Σένγκεν" επιβληθεί στη χώρα του, τότε οι γερμανικές δυνάμεις θα μπορούσαν να επιστρέψουν μαζικά στην Πολωνία με το πρόσχημα της υπεράσπισης της ΕΕ από τη Ρωσία. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις τάσεις αποκλιμάκωσης που αφορούν τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας, αλλά τις συμπληρώνει, αφού θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως αντιστάθμισμα για την έλλειψη εγγυήσεων τύπου άρθρου 5 προς την Ουκρανία.
Από τη μία πλευρά, η ΕΕ θα απέφευγε σοφά να βάλει τυχόν τρικλοποδιές που το Κίεβο θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί κακόβουλα για να προκαλέσει μια μεγαλύτερη σύγκρουση με τη Ρωσία μετά το αναπόφευκτο πάγωμα της παρούσας (όποτε κι αν συμβεί αυτό), ενώ ταυτόχρονα θα διαβεβαίωνε το κοινό ότι μπορεί ακόμη να ανταποκριθεί επαρκώς αν χρειαστεί. Η "στρατιωτική Σένγκεν" θα εξυπηρετούσε τον σκοπό να επιτρέψει στον de facto Γερμανό ηγέτη του μπλοκ να στείλει γρήγορα τις δυνάμεις του, οι οποίες σχεδιάζεται να είναι οι μεγαλύτερες της ΕΕ, στα ανατολικά σύνορα σε αυτή την περίπτωση.
Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να περάσουν από την Πολωνία και θα μπορούσαν εύκολα να καταλήξουν να αναπτυχθούν εκεί επ' αόριστον, είτε ως το λεγόμενο "αποτρεπτικό μέσο για τη ρωσική επιθετικότητα" είτε ως μέρος μιας προσχεδιασμένης απάντησης σε ένα τεχνητά κατασκευασμένο (δηλ. ψευδή σημαία) συνοριακό περιστατικό. Αφού υποταχθεί οικειοθελώς στο Βερολίνο υπό τον Τουσκ, όπως αναμένεται σύντομα για τους λόγους που εξηγήθηκαν, η αποκατάσταση της γερμανικής ηγεμονίας επί της Πολωνίας θα ολοκληρωθεί επομένως χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός.
Σε αυτό το σενάριο, το οποίο οι Πολωνοί συντηρητικοί-εθνικιστές είναι αδύνατο να αποτρέψουν και μπορεί να αντισταθμιστεί μόνο από απίθανες μεταβλητές που δεν μπορούν να ελέγξουν, η Γερμανία θα αναλάβει ουσιαστικά από τις ΗΠΑ να "περιορίσει" τη Ρωσία στην Ευρώπη στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου της Ουάσινγκτον "Lead From Behind". Μόλις η ηπειρωτική ηγεμονία αυτής της χώρας διασφαλιστεί πλήρως, η Αμερική θα μπορεί στη συνέχεια με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να "γυρίσει (πίσω) στην Ασία" για να επικεντρωθεί στον περιορισμό της Κίνας.
Αυτές οι δύο υπερδυνάμεις βρίσκονται σήμερα στο μέσον μιας αρχικής απόψυξης, όπως αποδεικνύεται από τη θετική έκβαση της τελευταίας προσωπικής συνάντησης των ηγετών τους νωρίτερα αυτό το μήνα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του APEC στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο πως αυτή η τάση θα συνεχιστεί. Επομένως, είναι λογικό οι ΗΠΑ να αναθέσουν τις επιχειρήσεις αντιρωσικής ανάσχεσης στην Ευρώπη στη Γερμανία, προκειμένου να απελευθερωθούν οι πόροι που απαιτούνται για την πιο μυώδη ανάσχεση της Κίνας στην Ασία, εάν αυτό το ξεπάγωμα αποτύχει.
Όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε όλη την ιστορία, η πολωνική κυριαρχία βρίσκεται και πάλι σε διαδικασία θυσίας στο πλαίσιο των παιχνιδιών των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά αυτή τη φορά τα σύνορά της θα παραμείνουν άθικτα, παρόλο που η χώρα είναι έτοιμη να γίνει λειτουργικά υποτελής της Γερμανίας στο προσεχές μέλλον. Υπάρχουν πράγματι κάποιες μεταβλητές πέρα από τον έλεγχο της Πολωνίας που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν αυτό το σενάριο, αλλά είναι πολύ απίθανο, οπότε είναι μάλλον τετελεσμένο γεγονός από αυτό το σημείο πως η Πολωνία θα παίζει το δεύτερο βιολί στη Γερμανία επ' αόριστον.