 |
| Rοman Ρilipey/ΑFΡ via GΕΤΤΥ ΙΜΑGES |
Amir Taheri - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επιστροφή ήρθε μετά από μια δεκαετή νομική διαμάχη στην οποία η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι θα έπρεπε να παραλάβει τα αντικείμενα επειδή είχαν κατασκευαστεί πριν από τη δεκαετία του 1950, όταν ο τότε σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ "παρέδωσε την Κριμαία στην Ουκρανία". Η Ουκρανία αντέτεινε πως τα αντικείμενα δανείστηκαν σε ολλανδικό μουσείο πριν τα στρατεύματα του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν προσαρτήσουν την Κριμαία.
Λοιπόν, σε κάθε πόλεμο ακόμη και η πιο μικρή καλή είδηση θα μπορούσε να βοηθήσει να αποσπάσει την προσοχή, έστω και στιγμιαία, από μεγαλύτερα κακά νέα.
Αν και οι πραγματικές και διαρκείς μάχες ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 2022, ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας ξεκίνησε σχεδόν πριν από μια δεκαετία, όταν προσαρτήθηκε η Κριμαία. Έκτοτε, ο αδελφοκτόνος πόλεμος δεν έχει προσφέρει καλά νέα για καμία από τις δύο πλευρές. Ο Πούτιν αποκάλεσε τον πόλεμο "ειδικές επιχειρήσεις", αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα τελείωνε μέσα σε λίγες εβδομάδες, αν όχι ημέρες. Αν και δεν ήταν τόσο ονειροπόλος, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι ονειρευόταν επίσης πως χάρη στην υποστήριξη του ΝΑΤΟ, της μεγαλύτερης στρατιωτικής μηχανής στην ιστορία, η πλευρά του θα έβγαινε γρήγορα νικήτρια.
Τα άσχημα νέα που δεν έγιναν πρωτοσέλιδα ούτε στη Μόσχα ούτε στο Κίεβο είναι ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία έχουν περάσει αυτό που οι στρατιωτικοί θεωρητικοί αποκαλούν "σημείο αποδεκατισμού", όταν βλέπεις πως έχεις χάσει τουλάχιστον το 10% του πολεμικού σου δυναμικού.
Όταν έρχεται αυτό το σημείο, όσοι διευθύνουν έναν πόλεμο καλό είναι να αναθεωρήσουν τη θέση τους, να υιοθετήσουν διαφορετικές τακτικές, να αλλάξουν κάποιους στόχους και, το καλύτερο από όλα, αν είναι δυνατόν, να αναζητήσουν τρόπους για να τερματίσουν τον πόλεμο.
Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές διαθέσιμες εκτιμήσεις, η Ρωσία έχει υποστεί πάνω από 300.000 απώλειες, εκ των οποίων 120.000 σκοτώθηκαν στη μάχη. Δεδομένου ότι το συνολικό ρωσικό πολεμικό δυναμικό εκτιμάται σε 1,3 εκατομμύρια άνδρες, συμπεριλαμβανομένων των παραστρατιωτικών της Βάγκνερ, το σημείο αποδεκατισμού έχει ήδη περάσει.
Έχοντας υποστεί πάνω από 200.000 απώλειες, εκ των οποίων 70.000 νεκροί σε σύνολο δυνάμεων 500.000, η Ουκρανία βρίσκεται σε ακόμη χειρότερη θέση.
Στο σημείο αποδεκατισμού, αρχίζουν να χτυπούν οι καμπάνες συναγερμού. Αυτό συμβαίνει επειδή αναγκάζεσαι να σκάψεις στις εφεδρείες σου και να ξεκινήσεις μια εκστρατεία στρατολόγησης που θα έπαιρνε μήνες, αν όχι χρόνια, για να παραγάγεις τις τεχνικές καθώς και τις μαχητικές και διοικητικές ικανότητες που απαιτούνται.
Ανά πάσα στιγμή, ο διοικητής είναι σε θέση να στείλει στη μάχη το ένα τρίτο των συνολικών του δυνάμεων, καθώς το ένα τρίτο είναι είτε σε άδεια, είτε τραυματίας, είτε επανεκπαιδεύεται, ενώ ένα άλλο τρίτο διατηρείται σε εφεδρεία για να συμμετάσχει στη μάχη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όσο μεγαλύτερη είναι η δεξαμενή δυνητικών νεοσύλλεκτων, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να περάσει το φοβερό σημείο αποδεκατισμού.
Αλλά και εδώ, τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία αντιμετωπίζουν αυξανόμενες δυσκολίες. Από την έναρξη της τελευταίας φάσης του πολέμου το Φεβρουάριο του 2022, σχεδόν ένα εκατομμύριο νέοι Ρώσοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα για να αποφύγουν την στρατολόγηση. Αν και η ομοσπονδία εξακολουθεί να απολαμβάνει ένα δημογραφικό πλεονέκτημα έναντι της Ουκρανίας, η αιμορραγία μπορεί κάλλιστα να ενταθεί.
Από την πλευρά της, η Ουκρανία έχει γίνει μάρτυρας της φυγής περισσότερων από 50.000 ανδρών σε ηλικία στρατολόγησης, σχεδόν οι μισοί από αυτούς από τότε που ο Ζελένσκι ξεκίνησε την πολυδιαφημισμένη "εαρινή επίθεση" του. Αυτή η εκστρατεία φέρεται να έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 22.000 μαχητές, σχεδόν το ένα τρίτο των συνολικών ουκρανικών θανάτων από το 2022.
Σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία κατάφερε να ανακαταλάβει περίπου 28.000 τετραγωνικά μίλια από τα 370.000 τετραγωνικά μίλια εδάφους που έχασε από τη Ρωσία - ένα τεράστιο κόστος από κάθε άποψη. Με αυτό το πρότυπο, η υπόσχεση του Ζελένσκι για "πλήρη απελευθέρωση όλων των κατεχόμενων εδαφών" θα μπορούσε να κοστίσει πάνω από 100.000 ουκρανικές ζωές.
Έτσι, και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν μια τρομερή επιλογή: να θυσιάσουν μια ολόκληρη γενιά νέων ανδρών σε έναν πόλεμο που φαίνεται αδιέξοδος με κάθε κριτήριο. Η κατάσταση είναι χειρότερη για τη Ρωσία, επειδή έχει να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη αντίδραση του λαού στα κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, όπου η κοινότητα των Τατάρων έχει υποστεί μαζική καταστολή. Οι απόπειρες να μεταφερθούν κάποιοι ντόπιοι στο Λουχάνσκ και το Ντονέτσκ προκάλεσαν αυξανόμενη αντίδραση σε σημείο που η Ρωσία αναγκάστηκε να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους σε ρωσικό έδαφος.
Ο πόλεμος επιβαρύνει επίσης σημαντικά τις οικονομίες τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας. Με τις κυρώσεις και τα μποϊκοτάζ, τα ρωσικά έσοδα από το εξωτερικό βρίσκονται σε πτωτική πορεία, ενώ οι εισαγωγές, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων υλικών από την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, πρέπει να πληρωθούν σε σκληρό νόμισμα.
Από αυτή την άποψη, η Ουκρανία βρίσκεται σε καλύτερη θέση, επειδή παίρνει τα όπλα που χρειάζεται σε μια βάση "αγοράζω τώρα-πληρώνω αργότερα", ενώ τα ξένα έσοδά της μέσω των αυξανόμενων εξαγωγών σιταριού και άλλων γεωργικών προϊόντων καλύπτουν το κόστος των άλλων εισαγωγών της. Αλλά για πόσο καιρό η δυτική κοινή γνώμη θα ανέχεται το κόστος του πολέμου, ο οποίος επιτείνει το κακό που έχει προκαλέσει τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό;
Η Ουκρανία έχει ένα άλλο σημείο αδυναμίας: την απώλεια εκατομμυρίων πολιτών της που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, πράγμα που σημαίνει συρρίκνωση της οικονομίας, η οποία, με τη σειρά της, προκαλεί μεγαλύτερη μετανάστευση.
Ενώ η Ουκρανία σίγουρα χάνει κάποια υποστήριξη στις δυτικές δημοκρατίες, παρά την αρχή "τα λόγια είναι φτηνά", η Ρωσία χάνει επίσης υποστήριξη και συμπάθεια στο λεγόμενο "παγκόσμιο Νότο".
Ακόμη χειρότερα νέα και για τις δύο εμπόλεμες πλευρές έρχονται στο εσωτερικό μέτωπο. Αντιπολεμικές διαμαρτυρίες, μεταξύ άλλων και από γυναίκες, λαμβάνουν χώρα σε διάφορα μέρη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ η αποχή από τη στράτευση έχει εξαπλωθεί, ιδίως σε αυτό που υποτίθεται ότι είναι η ρωσική ενδοχώρα.
Στην Ουκρανία, επίσης, ο αρχικός εθνικιστικός οίστρος αρχίζει να υποχωρεί, αν και με ρυθμό που δεν είναι ακόμη ανησυχητικός. Αλλά η προοπτική ενός ατελείωτου πολέμου, με αδιέξοδο στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ενώ άμαχοι σκοτώνονται από πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, είναι απίθανο να κρατήσει τη φλόγα του πατριωτισμού ζωντανή για πάντα.
Στο σημείο του αποδεκατισμού, ένας άλλος παράγοντας αξίζει προσοχής. Αυτός ο πόλεμος, ο οποίος ξεκίνησε ως δημοφιλής και στις δύο πλευρές - στη ρωσική πλευρά επειδή μοιράστηκε ως αποκατάσταση της ρωσικής παγκόσμιας θέσης και στην ουκρανική πλευρά ως υπεράσπιση της πατρίδας - χάνει την αρχική του απήχηση. Στη Δύση, η κοινή γνώμη είδε τον πόλεμο ως μέσο για να κρατήσει τον ρωσικό γίγαντα αλυσοδεμένο, ενώ οι αντιδυτικές δυνάμεις θαύμαζαν τον Πούτιν επειδή προκάλεσε τον αμερικανικό μεγάλο κακό λύκο. Αλλά και αυτές οι απόψεις, ή ψευδαισθήσεις, έχουν χάσει την όποια λάμψη μπορεί να είχαν.
Σε ένα σημείο αποδεκατισμού, όλοι χρειάζονται μια σοβαρή επανεξέταση.