 |
| Photo: Public domain |
Editorial - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Στην πραγματικότητα, αυτές οι εκδηλώσεις του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία, και γενικότερα, εξελίσσονται σε γιορτές χασμουρητού.
Όλη αυτή η άθλια παρωδία απλώς αναβάλλει την πραγματικότητα ότι ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας είναι μια πανωλεθρία για τις δυτικές δυνάμεις. Αυτό δεν είναι κάτι για να καμαρώνουμε. Είναι μια τραγωδία και ένα έκτρωμα.
Έως και 400.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί, καθώς και δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιωτικοί. Οι συνολικές απώλειες είναι αναμφίβολα εκατομμύρια. Επιπλέον, εκατομμύρια πολίτες έχουν εκτοπιστεί ως πρόσφυγες στη Ρωσία και σε όλη την Ευρώπη. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ έχουν αρπαχτεί από τους δυτικούς φορολογούμενους για να χρηματοδοτηθεί αυτό το αιματηρό φιάσκο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι διεθνείς εντάσεις έχουν αυξηθεί μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων σε επικίνδυνο βαθμό που δεν έχει παρατηρηθεί από την κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962, στο βάθος του Ψυχρού Πολέμου.
Η Ουάσιγκτον πρέπει να συνέλθει και να διαπραγματευτεί μια ειρηνική διευθέτηση με τους όρους της Μόσχας. Είναι τόσο απλό και τόσο ωμό όσο αυτό. Αυτό θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί πριν ξεσπάσει η σύγκρουση το Φεβρουάριο του 2022, όταν η Μόσχα προσέφερε μια διαπραγματεύσιμη συνθήκη ασφαλείας. Η Δύση απέρριψε αυτούς τους όρους τότε. Τώρα θα πρέπει να τους αποδεχτεί. Πρωτίστως, οι όροι είναι ότι δε θα υπάρξει περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας και, ειδικότερα, δε θα υπάρξει ένταξη της Ουκρανίας στο πολεμοχαρές στρατιωτικό μπλοκ υπό αμερικανική ηγεσία.
Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ αυτή την εβδομάδα συμμετείχε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ουκρανίας Ντμίτρο Κουλέμπα και τους υπουργούς Εξωτερικών των άλλων 30 κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Ο Κουλέμπα δήλωσε με παραληρηματική ασυνέχεια: "Γινόμαστε λίγο πολύ ένας de facto στρατός του ΝΑΤΟ". Μπορεί να έχει κάπως δίκιο ότι η Ουκρανία έχει χρησιμοποιηθεί ως δύναμη πληρεξουσίου για το ΝΑΤΟ, αλλά είναι μια δύναμη εξαντλημένη και αποδεκατισμένη.
Ο Μπλίνκεν φάνηκε να ενδιαφέρεται να καλύψει τις ρωγμές που εμφανίζονται σε διάφορες αναφορές των μέσων ενημέρωσης, οι οποίες δείχνουν πως οι ΗΠΑ λένε κρυφά στο καθεστώς του Κιέβου να κόψει τις απώλειες και να κάνει ένα είδος ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία. Η ρητορική του Μπλίνκεν είναι παρόμοια με τις κενές υποσχέσεις που έδωσαν οι ΗΠΑ στο παρελθόν στο Αφγανιστάν και σε αμέτρητα άλλα καθεστώτα πληρεξουσίων κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, πριν η Ουάσινγκτον τραβήξει ατιμωτικά την πρίζα και κάνει πίσω.
Η πρόσκληση της Ουκρανίας σε μια σύνοδο κορυφής του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ είναι όλο θέατρο και διακοσμητικό για να δοθεί η εντύπωση στο κοινό ότι η συμμαχία προσφέρει στην πρώην Σοβιετική Δημοκρατία κάτι ουσιαστικό. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά ισοδυναμούν με το να ρίχνουν ένα γυμνό κόκκαλο. Αυτό είναι ανάλογο με τις υπερδιογκωμένες υποσχέσεις ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula Von Der Leyen, οι οποίοι επανειλημμένα μιλούν για τις προοπτικές ένταξης της Ουκρανίας στο μέλλον στο μπλοκ. Οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο για ένα διαλυμένο, ανεξέλεγκτα διεφθαρμένο, αποτυχημένο κράτος όπως η Ουκρανία είναι αδιανόητες. Και πάλι, κενές, κυνικές υποσχέσεις.
Όλη η συζήτηση για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι δημόσιες σχέσεις για να αποκρύψουν την ωμή πραγματικότητα πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους έχουν δημιουργήσει ένα μνημειώδες τέλμα δυστυχίας για την Ουκρανία, συνεχίζοντας τα μοχθηρά γεωπολιτικά τους παιχνίδια για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία. Η υπόλοιπη Ευρώπη και μάλιστα ολόκληρος ο κόσμος έχει πληρώσει ένα τρομερό τίμημα για αυτά τα αυτοκρατορικά παιχνίδια.
Αλλά η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ δεν μπορούν να παραδεχτούν την απεχθή, ενοχοποιητική πραγματικότητα, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος μας Martin Jay αυτή την εβδομάδα. Η στρατιωτική συμμαχία πλησιάζει στην 75η επέτειο από την ίδρυσή της το 1949. Υπάρχει λοιπόν τεράστια πίεση να προσπαθήσουν να κάνουν τη σύγκρουση στην Ουκρανία να φανεί σαν κάποιου είδους νίκη για να προστατεύσουν την εύθραυστη εικόνα της παρωχημένης συμμαχίας και την πολιτική φήμη των ανίκανων δυτικών ηγετών.
Ένας άλλος αρθρογράφος μας αυτή την εβδομάδα, ο Declan Hayes, αξίζει να τον διαβάσετε, στηλιτεύει την έλλειψη στρατηγικής σκέψης από τις ΗΠΑ και τους υποτελείς τους στο ΝΑΤΟ. Ο Hayes περιγράφει διασκεδαστικά πώς τα αμερικανικά στρατιωτικά εγχειρήματα υπό την κάλυψη της πολυμερούς λειτουργίας του ΝΑΤΟ διεξάγονται σαν οι πρωταγωνιστές να σκηνοθετούν μια καουμπόικη απογευματινή ταινία. Δεν είναι περίεργο που αυτοί οι καουμπόηδες πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες έχουν χάσει τόσους πολλούς πολέμους κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Ακόμα και ο τελευταίος πόλεμος που ισχυρίζονται ότι κέρδισαν - ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος - στην πραγματικότητα κερδήθηκε από τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό. Οι Αμερικανοί έριξαν ατομικές βόμβες σε Ιάπωνες πολίτες για να αφανίσουν το δρόμο τους προς μια επίφαση νίκης στην Ασία-Ειρηνικό.
Η καταστροφή της Ουκρανίας είναι αποτέλεσμα της θλιβερής ομαδικής σκέψης της κυβέρνησης Μπάιντεν και των Ευρωπαίων λακέδων της. Η σκέψη των Αμερικανών και των Ευρωπαίων λεγόμενων ηγετών είναι ρηχή, ναρκισσιστική και διαστρεβλωμένη από τη ρωσοφοβία. Κανείς από τη δυτική πολιτική τάξη δεν έχει τη νοημοσύνη ή την ιστορική κατανόηση για να αντιστρέψει από το τέλμα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Αλλά αυτό δεν είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό ελάττωμα των σύγχρονων δυτικών καθεστώτων. Ο μάταιος και απερίσκεπτος πόλεμος στην Ουκρανία προετοιμάζεται εδώ και δεκαετίες από το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1990. Η προδοτική αθέτηση των υποσχέσεων των Αμερικανών προέδρων, ιδίως του Μπιλ Κλίντον και του Τζορτζ Μπους, προς τη Ρωσία να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ και η ύπουλη παρακίνηση της Ουκρανίας να ενταχθεί στη συμμαχία από το 2008 και μετά - όλα οδήγησαν στο σημερινό ξέσπασμα της σύγκρουσης.
Ο Μπάιντεν και άλλοι δυτικοί εταίροι υπήρξαν απλώς ο τελευταίος αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα των γεγονότων επί πολλά χρόνια.
Μακάρι οι Ηνωμένες Πολιτείες να είχαν ανθρώπους του διαμετρήματος του καθηγητή John Mearsheimer. Αυτός, μεταξύ άλλων γνήσιων Αμερικανών πολιτικών στοχαστών, προειδοποιεί εδώ και αρκετά χρόνια πως η αμερικανική πολιτική της προδοτικής διεύρυνσης του ΝΑΤΟ θα οδηγούσε τελικά σε σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Mearsheimer σε ένα πρόσφατο άρθρο του επιβεβαιώνει επίσης αυτό που άλλες πηγές έχουν παραθέσει, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ και η Βρετανία σκόπιμα κατέστρεψαν την ευκαιρία για ειρήνη με τη Ρωσία στις αρχές του παρόντος πολέμου. Η κυβέρνηση Μπάιντεν και ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον σαμποτάρισαν μια υποτιθέμενη ειρηνευτική συμφωνία που είχε εκπονήσει η Ρωσία με την Ουκρανία τον Μάρτιο του 2022, μόλις τέσσερις εβδομάδες μετά την έναρξη της σύγκρουσης. Το αποτέλεσμα αυτού του σαμποτάζ από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία ήταν σχεδόν δύο χρόνια καταστροφικών εχθροπραξιών και έως και μισό εκατομμύριο νεκροί.
Ένας άλλος αξιοσέβαστος Αμερικανός στοχαστής, του οποίου η ικανότητα και η διορατικότητα λείπουν πολύ από το κατεστημένο της Ουάσιγκτον, είναι ο Τζέφρι Σακς. Ο οικονομολόγος και γεωπολιτικός αναλυτής έχει επίσης επανειλημμένα τονίσει, όπως και ο Mearsheimer, ότι οι ΗΠΑ δημιούργησαν την προβλέψιμη καταστροφή στην Ουκρανία. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Sachs παρατήρησε πώς η ιστορία είναι γεμάτη με αποτυχημένους πολέμους των ΗΠΑ μέσω αντιπροσώπων, από το Βιετνάμ μέχρι το Αφγανιστάν και το Ιράκ, και τώρα την Ουκρανία.
"Αυτή είναι η συνήθης επιχειρησιακή διαδικασία για τις Ηνωμένες Πολιτείες", δήλωσε ο Sachs. "Οι Ηνωμένες Πολιτείες πάντα υπόσχονται υπερβολικά και πωλούν υπερβολικά", λέει, υποκινώντας και παρατείνοντας έτσι τους πολέμους και τον αφανισμό.
Περιγράφει την αποτυχία στην Ουκρανία ως έναν ακόμη "απολύτως ανόητο και αναπόφευκτο πόλεμο".
Το κολασμένο πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως εκατομμύρια αθώοι άνθρωποι πληρώνουν αυτή τη δαιμονική αυτοκρατορική μεθόδευση.
Όσον αφορά την καταστροφή στην Ουκρανία, ο Jeffrey Sachs βγάζει το άκρως λογικό συμπέρασμα: "Οι ΗΠΑ πρέπει να αρχίσουν να διαπραγματεύονται σαν ενήλικες".
Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει, σαν ένας έξυπνος και ηθικά προσαρμοσμένος, νομοταγής ενήλικας.
Ο Sachs υποστηρίζει ότι η Ουάσινγκτον πρέπει να αποδεχθεί τους λογικούς όρους της Ρωσίας για μια ειρηνευτική διευθέτηση στην Ουκρανία. Αυτό σημαίνει όχι διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Η ντροπή είναι, όπως σημειώθηκε παραπάνω, πως αυτό ήταν που προσέφερε η Ρωσία πριν ξεσπάσει ο σημερινός πόλεμος, και μάλιστα για πολλά χρόνια πριν από αυτόν.
Και πάλι, το αινιγματικό δίλημμα είναι ότι η αυτοκρατορική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ανάθεμα στη διεξαγωγή τέτοιων φυσιολογικών, λογικών και νομοταγών σχέσεων. Το αμερικανικό κράτος εθνικής ασφάλειας που αναπτύχθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βασίζεται σε έναν υπερ-στρατιωτικοποιημένο εταιρικό καπιταλισμό που δεν ανέχεται καμία αμοιβαία διεθνή σχέση. Βασίζεται στην ηγεμονία μηδενικού αθροίσματος. Ουσιαστικά, είναι ένα κράτος-παρίας που θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω του νόμου. Εν ολίγοις, αυτός είναι ο ορισμός του ιμπεριαλισμού και του φασισμού.
Πρόσφατα, η 60ή επέτειος της δολοφονίας του Προέδρου Τζον Κένεντι από το κράτος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση της βαθύτατα ολέθριας και σκοτεινής φύσης της αμερικανικής αυτοκρατορικής εξουσίας και του τρόπου με τον οποίο δεν ανέχεται καμία πρόκληση ή διαφωνία. Ο JFK εκτελέστηκε μέρα μεσημέρι στο Ντάλας, το 1963, από το βαθύ αυτοκρατορικό κράτος σε αυτό που ήταν στην πραγματικότητα ένα πραξικόπημα αλλαγής καθεστώτος κατά της αμερικανικής δημοκρατίας για να εγκαταστήσει πολιτικούς που θα εκτελούσαν τις εντολές της άρχουσας ελίτ. Στην κυρίαρχη ελίτ δεν άρεσαν τα σχέδια του Κένεντι για εκτόνωση με τη Σοβιετική Ένωση. Η διεθνής ειρήνη δεν είναι επικερδής ή συμβατή με τον αμερικανικό καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό.
Η λιτανεία των πολέμων και της καταστροφής που προκάλεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες μαρτυρά αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα. Η συμμόρφωση των αμερικανικών και δυτικών μέσων ενημέρωσης στην απόκρυψη, ή τουλάχιστον στην υποβάθμιση, αυτής της αποτρόπαιας πραγματικότητας είναι ένα μάθημα αντικειμένου για τον έλεγχο της μαζικής προπαγάνδας. Σκεφτείτε το, γιατί φαίνεται τόσο αμφιλεγόμενο να αποκαλούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση στον κόσμο, όταν αυτό είναι τόσο εμπειρικά η αλήθεια; Αυτό μιλάει για την ύπουλη δύναμη της διαχείρισης της αντίληψης των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Ο θάνατος του Χένρι Κίσινγκερ αυτή την εβδομάδα προκάλεσε πολλούς επευφημίες για ένα "μεγάλο πολιτικό άνδρα και διπλωμάτη". Ο Κίσινγκερ δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Ήταν άλλος ένας Αμερικανός εγκληματίας πολέμου - αν και φαινομενικά πολυμαθής - σε μια γεμάτη κρύπτη από παρόμοιους Αμερικανούς πολεμοκάπηλους που κατείχαν υψηλά αξιώματα σε κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Ο Κίσινγκερ σαμποτάρισε μια ειρηνευτική συμφωνία στο Βιετνάμ που θα μπορούσε να είναι δυνατή το 1969, μέχρι που υποχώρησε για λόγους σκοπιμότητας το 1973, προκαλώντας έτσι εκατομμύρια περιττούς θανάτους. Το ίδιο modus operandi της υποκίνησης περιττών πολέμων και θανάτων επικρατεί σήμερα στην πολιτική των ΗΠΑ, όπως είδαμε στην Ουκρανία. Οι πολεμοκάπηλοι έρχονται και φεύγουν, αλλά η πολιτική της εγκληματικής καταστροφής παραμένει η ίδια, επειδή εξυπηρετεί τον πυρήνα της διεφθαρμένης αυτοκρατορικής εξουσίας.
Δυστυχώς, το άθλιο χάος που είναι η Ουκρανία δεν είναι μοναδικό. Δυστυχώς, αποτελεί μέρος της αυτοκρατορικής πορείας των ΗΠΑ. Όσο η θεμελιώδης φύση της αμερικανικής αυτοκρατορικής εξουσίας παραμένει, η ίδια καταστροφική πορεία θα συνεχίζεται.
Ευτυχώς, όμως, η υπερχρεωμένη από τον πόλεμο αμερικανική αυτοκρατορία παραπαίει προς την ιστορική και οριστική της πτώση. Κάθε αυτοκρατορία έχει τη μέρα της στον ήλιο.
Τέλος, μπορούμε να σημειώσουμε ότι οι αυτοκρατορικές μεθοδεύσεις των ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ξεκίνησαν στην Ουκρανία μέσω της συνεργασίας της CIA με τον ηττημένο ναζισμό για την αντιμετώπιση του πρώην συμμάχου της, της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1945 και τα επόμενα χρόνια, οι ναζιστές εγκληματίες πολέμου στην Ουκρανία στρατολογήθηκαν για να υπηρετήσουν τον θείο Σαμ. Ήταν τυπική προδοσία. Παρ' όλη την αίγλη του Χόλιγουντ για την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, οι ΗΠΑ επανατοποθέτησαν την πολεμική μηχανή του Τρίτου Ράιχ για τα μεταπολεμικά αυτοκρατορικά τους σχέδια. Όπως είναι φυσικό, οκτώ δεκαετίες μετά, το ίδιο έδαφος σηματοδοτεί τώρα το τέλος της αμερικανικής αυτοκρατορίας.