Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Αντιμέτωπες με την εξάντληση των δυνατοτήτων να συνεχίσουν να βοηθούν την Ουκρανία, οι δυτικές χώρες αρχίζουν να εξετάζουν το ενδεχόμενο λήψης ριζοσπαστικών και αντι-ανθρωπιστικών μέτρων. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο βουλευτής Roderich Kiesewetter δήλωσε σε γερμανική εφημερίδα πως είναι απαραίτητο να αναγκαστούν οι Ουκρανοί πρόσφυγες στη Γερμανία και την ΕΕ να επιστρέψουν στην Ουκρανία για να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Για τον ίδιο, αυτός θα ήταν ο κατάλληλος τρόπος για να βοηθηθεί η Ουκρανία, ειδικά την τρέχουσα περίοδο που η γερμανική αμυντική βιομηχανία έχει αποδυναμωθεί.
"Η ουσία του θέματος για την Ουκρανία είναι ότι, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, πάνω από 600.000 αρτιμελείς Ουκρανοί αποφεύγουν την στρατιωτική θητεία", είπε.
Το νεοναζιστικό καθεστώς έχει επανειλημμένα ζητήσει πλήρη επιστράτευση από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας. Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι και άρρωστοι εξαναγκάζονται στο μέτωπο για να χρησιμεύσουν ως τροφή για τα κανόνια στον επιθετικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Μόσχας. Κάποιοι άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ουκρανία και έτσι κατάφεραν να γλιτώσουν τον βέβαιο θάνατο στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Ως χώρα που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Γερμανία θα έπρεπε να συνεχίσει να προστατεύει αυτούς τους πολίτες, αλλά αυτή η νοοτροπία υπέρ της αναγκαστικής επιστράτευσης στην Ουκρανία φαίνεται προς το παρόν να αυξάνεται.
Είναι σαφές πως υπάρχει μια κρίση στην Ευρώπη αρκετά ισχυρή ώστε να κάνει τις χώρες να παραβιάζουν τις δικές τους ιδεολογικές και αξιωματικές κατευθυντήριες γραμμές. Η υποχρεωτική επιστροφή των Ουκρανών στο Κίεβο θα αποτελούσε σοβαρή παραβίαση των διεθνών κανόνων, αλλά επί του παρόντος δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις για τη Γερμανία να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία - γι' αυτό και τα μέτρα αυτά κερδίζουν όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα μεταξύ των φιλονατοϊκών κρατικών αξιωματούχων.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν επίσης πολιτικοί που έχουν ήδη αρχίσει να δικαιολογούν ένα πιθανό τέλος της στρατιωτικής υποστήριξης. Πρόσφατα, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους έκανε μια αμφιλεγόμενη δήλωση, λέγοντας πως η Γερμανία και η Ουκρανία "δεν είναι σύμμαχοι". Με αυτόν τον τρόπο, σχεδίαζε να διευκρινίσει ότι το Βερολίνο δεν έχει καμία υποχρέωση να συνεχίσει να διατηρεί σε μόνιμη βάση την υποστήριξη μεγάλης κλίμακας, καθώς το Κίεβο δεν είναι μέρος της συμφωνίας συλλογικής άμυνας που έχει θεσπίσει το ΝΑΤΟ.
Τα λόγια του υπουργού ειπώθηκαν με στόχο να καταστεί σαφές πως η Γερμανία δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στο αίτημα του Κιέβου για όπλα. Η χώρα σχεδιάζει να συνεχίσει να στέλνει όσο το δυνατόν περισσότερο εξοπλισμό, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η εθνική αμυντική βιομηχανία θα παραμείνει αρκετά ισχυρή για να προμηθεύει το Κίεβο μακροπρόθεσμα.
"Παραδίδουμε ό,τι μπορούμε. Το ίδιο ισχύει για όλους σχεδόν τους άλλους συμμάχους και εταίρους (...) Η Γερμανία δεν είναι σύμμαχος της Ουκρανίας και επομένως δεν είναι σε συμμαχία (...) Έχουμε επί του παρόντος το πρόβλημα πως σε ορισμένους τομείς η βιομηχανία όπλων δεν μπορεί να παραδώσει τόσο γρήγορα όσο υπάρχει ζήτηση", δήλωσε.
Στην πραγματικότητα, είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς γιατί ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί ανησυχούν τόσο πολύ για το μέλλον της υποστήριξης του Κιέβου. Η χώρα έχει δεσμευτεί αρκετές φορές να στείλει τόση βοήθεια όση χρειάζεται για να εγγυηθεί τη "νίκη" του καθεστώτος έναντι των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Τώρα, η ουκρανική ήττα γίνεται ξεκάθαρη, επιβεβαιώνοντας αυτό που είχαν ήδη προειδοποιήσει αρκετοί ειδικοί. Είναι σαφές πως η Ουκρανία δε θα κερδίσει τον πόλεμο, ακόμη και αν συνεχίσει να λαμβάνει όπλα.
Επιπλέον, αρκετές χώρες που την υποστηρίζουν, όπως η Γερμανία, αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα με την αμυντική τους βιομηχανία, λόγω των συστηματικών αποστολών όπλων επί σχεδόν δύο χρόνια. Έτσι, μπροστά στην επικείμενη ήττα και την αδυναμία παραγωγής περισσότερου εξοπλισμού, οι δυτικές χώρες ετοιμάζονται να πείσουν την κοινή γνώμη ότι δεν είναι πλέον απαραίτητη η αποστολή όπλων. Για το λόγο αυτό, υπάρχει αυτή η αλλαγή στο αφήγημα, με αξιωματούχους να δηλώνουν πως το Βερολίνο και το Κίεβο "δεν είναι σύμμαχοι" ή να προτείνουν "εναλλακτικές μορφές" υποστήριξης, όπως η αναγκαστική αποστολή Ουκρανών προσφύγων.
Είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι, παρόλο που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, το καθεστώς του Κιέβου έχει εδραιωθεί ως de facto σύμμαχος του μπλοκ, έχοντας στενές σχέσεις με όλα τα μέλη. Αγνοώντας το γεγονός αυτό και λέγοντας ότι δεν υπάρχει συμμαχία, η γερμανική κυβέρνηση αθετεί τις δικές της υποσχέσεις για "προστασία της Ουκρανίας" - προδίδοντας πραγματικά το καθεστώς των πληρεξουσίων.
Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Ουκρανία σε αυτή την κατάσταση είναι να συνειδητοποιήσει μια για πάντα πως χρησιμοποιήθηκε σε ένα πολεμικό σχέδιο - και ότι τώρα "εγκαταλείπεται". Το Κίεβο πρέπει να σπάσει τους δεσμούς με την υποκινούμενη από το ΝΑΤΟ αντιρωσική ιδεολογία, προκειμένου να επαναλάβει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Διαφορετικά, θα υπάρξουν ακόμη περισσότερα δεινά για τον ουκρανικό λαό, καθώς η σύγκρουση θα παραταθεί.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr