Συντάκτης του Press TV Staff Writer / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Χένρι Κίσινγκερ, βασικός αρχιτέκτονας της ψυχροπολεμικής εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής κατά τη διάρκεια των προεδριών του Ρίτσαρντ Νίξον και του Τζέραλντ Φορντ, άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Κεντ του Κονέκτικατ.
Ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες συχνά τον επαινούν για την προσέγγιση με την Κίνα, σε όλο τον κόσμο είναι γνωστός ως διαβόητος εγκληματίας πολέμου με αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων στα χέρια του.
Υπολογίζεται ότι τα θύματα των κατάφωρων εγκλημάτων πολέμου του αριθμούν από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έως μερικά εκατομμύρια, από την Αργεντινή, το Μπαγκλαντές, την Καμπότζη, τη Χιλή, την Κύπρο, το Ανατολικό Τιμόρ, την Παλαιστίνη, τη Νότια Αφρική, έως το Βιετνάμ.
Το 1973, με αρκετά σκανδαλώδη τρόπο, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης για τη διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στον πόλεμο του Βιετνάμ, παρόλο που η προηγούμενη αναζωπύρωση και η εξάπλωση του καταστροφικού πολέμου στη γειτονική Καμπότζη ήταν αποκλειστικά δικό του έργο.
Στα οκτώ χρόνια που ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Κίσινγκερ διαμόρφωσε την παρεμβατική εξωτερική πολιτική της Αμερικής, η οποία αργότερα έγινε σημείο αναφοράς για τους διαδόχους του για την εξαγωγή της αμερικανικής ηγεμονίας και του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο.
Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, συγγραφέας του βιβλίου The Trial of Henry Kissinger (Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ), στο βιβλίο του το 2001 ζήτησε να διωχθεί ο πρώην κορυφαίος διπλωμάτης των ΗΠΑ για συνωμοσία με σκοπό τη διάπραξη δολοφονιών, απαγωγών και βασανιστηρίων σε όλο τον κόσμο.
"Οι ΗΠΑ μπορούν είτε να επιμείνουν να αποστρέφουν το βλέμμα τους από την κατάφωρη ατιμωρησία που απολαμβάνει ένας διαβόητος εγκληματίας πολέμου και παραβάτης του νόμου, είτε μπορούν να καταληφθούν από τα υπερφίαλα πρότυπα στα οποία συνεχώς θέτουν όλους τους άλλους", έγραψε ο Χίτσενς.
Ποια είναι τα κύρια εγκλήματα του Κίσινγκερ;
Ένας από τους πιο διαβόητους ρόλους του ήταν στην Καμπότζη, όπου οργάνωσε την επέκταση του πολέμου του Βιετνάμ μέσω μιας μυστικής εκστρατείας βομβαρδισμών το 1969 και χερσαίων εισβολών από τις αμερικανικές δυνάμεις για χρόνια.
Οι ΗΠΑ πιστεύεται πως έριξαν περισσότερους από 540.000 τόνους βομβών σε μια εκστρατεία που ονομάστηκε Επιχείρηση Μενού και εκτελέστηκε χωρίς την υποστήριξη ή τη γνώση του αμερικανικού Κογκρέσου.
Η θανατηφόρα στρατιωτική περιπέτεια προκάλεσε έναν οκταετή εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της κυβέρνησης της Καμπότζης και του καθεστώτος των Ερυθρών Χμερ, ο οποίος οδήγησε στη δολοφονία περίπου 275.000-310.000 ανθρώπων και στον εκτοπισμό εκατομμυρίων άλλων.
Σε αποχαρακτηρισμένα τηλεγραφήματα του 1970, ο Κίσινγκερ ακούστηκε να μεταφέρει αυτό το μήνυμα στον αναπληρωτή του Αλεξάντερ Χέιγκ, αφού πρώτα μίλησε με τον Νίξον: "Θέλει μια μαζική εκστρατεία βομβαρδισμών στην Καμπότζη... Είναι διαταγή, πρέπει να γίνει. Οτιδήποτε πετάει, σε οτιδήποτε κινείται. Το καταλάβατε αυτό;"
Ο συγγραφέας και τηλεοπτική προσωπικότητα Anthony Bourdain, αφού επισκέφθηκε την Καμπότζη, έγραψε το 2011 στο βιβλίο του A Cook's Tour: "Μόλις πάτε στην Καμπότζη, δε θα σταματήσετε ποτέ να θέλετε να χτυπήσετε μέχρι θανάτου τον Χένρι Κίσινγκερ με τα γυμνά σας χέρια".
"Δείτε τι έκανε ο Χένρι στην Καμπότζη -τους καρπούς της ιδιοφυΐας του για τον κρατικό ανδρισμό- και δεν θα καταλάβετε ποτέ γιατί δεν κάθεται στο εδώλιο της Χάγης δίπλα στον Μιλόσεβιτς".
Έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στη σφαγή του λαού του Ανατολικού Τιμόρ από τις δυνάμεις της Ινδονησίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Ο Κίσινγκερ και ο πρόεδρος Φορντ, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με τον Ινδονήσιο δικτάτορα Σουχάρτο το Δεκέμβριο του 1975, του έδωσαν οδηγίες να εισβάλει στο Ανατολικό Τιμόρ, γεγονός που προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο με τουλάχιστον 200.000 νεκρούς, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του 2001.
Στη Χιλή, ο Κίσινγκερ εργάστηκε παρασκηνιακά για να αποσταθεροποιήσει και να υπονομεύσει την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο οποίος θεωρήθηκε απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική, σε μια εποχή που σε όλες τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής υπήρχαν στρατιωτικές δικτατορίες εγκατεστημένες από τις ΗΠΑ.
Σε λιγότερο από τρία χρόνια διακυβέρνησης του Αλιέντε, εν μέσω ιλιγγιώδους πληθωρισμού και μαζικών απεργιών που ενορχηστρώθηκαν από τη CIA, ένα πραξικόπημα που οργάνωσαν οι ΗΠΑ με επικεφαλής τον στρατηγό Αουγκούστο Πινοσέτ ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
Μια έκθεση της κυβέρνησης της Χιλής αποκάλυψε αργότερα ότι πάνω από 40.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, βασανίστηκαν ή φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια του δολοφονικού καθεστώτος του Πινοσέτ κατ' εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του Κίσινγκερ.
Στην Αργεντινή, ο Κίσινγκερ υποστήριξε στρατιωτικά τον ηγέτη της χούντας, στρατηγό Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, αφού ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της προέδρου Ιζαμπέλ Περόν τον Μάρτιο του 1976, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα τηλεγραφήματα.
Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν στον Βρώμικο Πόλεμο μεταξύ 1976 και 1983, όπου η στρατιωτική χούντα της Αργεντινής σκότωσε μεταξύ 10.000 και 30.000 ανθρώπους. Πολλοί από αυτούς υποβλήθηκαν σε αναγκαστικές εξαφανίσεις.
Ο Κίσινγκερ συμμετείχε επίσης στο Μπαγκλαντές, παλαιότερα γνωστό ως Ανατολικό Πακιστάν, όπου ο ίδιος και ο Νίξον υποστήριξαν τη γενοκτονία του λαού από το Δυτικό Πακιστάν.
Μετά τον θάνατό του την Πέμπτη, ο υπουργός Εξωτερικών του Μπαγκλαντές AK Abdul Momen δήλωσε ότι ο Κίσινγκερ υποστήριξε το πακιστανικό στρατιωτικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1971 και δεν κατάφερε να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό του Μπαγκλαντές για τις πράξεις του.
Ο Κίσινγκερ ήταν επίσης υπεύθυνος για την εδραίωση της δικτατορίας των υποτελών των ΗΠΑ στο Ιράν τη δεκαετία του 1970, η οποία είχε μακροχρόνιες ανεπιθύμητες συνέπειες για την Ουάσιγκτον.
Τι ρόλο έπαιξε ο Κίσινγκερ στο Ιράν;
Ο πολιτικός καιροσκοπισμός του Κίσινγκερ είναι ιδιαίτερα εμφανής στο παράδειγμα των σχέσεων με το Ιράν, το οποίο η αμερικανική διπλωματία υπό την ηγεσία του είδε, σύμφωνα με τα λόγια του ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ, ως "αγελάδα για άρμεγμα".
Τη δεκαετία του 1970, συνοδεύοντας τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Νίξον, ταξίδεψε στην Τεχεράνη και δρομολόγησε μαζικές στρατιωτικές συμφωνίες για την εξαγωγή όπλων αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Ιράν.
Στα μάτια του, η καλύτερη λύση για το Ιράν ήταν μια άκαμπτη στρατιωτική δικτατορία που θα ξόδευε μαζικά σε αμερικανικά όπλα και άλλα ακριβά προϊόντα και ταυτόχρονα θα έπαιζε το ρόλο του πληρεξουσίου των ΗΠΑ εναντίον των περιφερειακών χωρών που αρνούνταν να κλίνουν προς την Ουάσιγκτον.
Μια τέτοια στάση διαμορφώθηκε εν μέρει ως συνέπεια της ήττας στον πόλεμο του Βιετνάμ, γι' αυτό και στις αμερικανικές αρχές δεν άρεσε η ιδέα να επαναληφθεί το ίδιο σενάριο στη Δυτική Ασία, με τεράστιες αμερικανικές απώλειες.
Το 1975, όταν κατείχε τη θέση του υπουργού Εξωτερικών και του συμβούλου εθνικής ασφάλειας, ο Κίσινγκερ ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για την υπογραφή μιας συμφωνίας ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία περιελάμβανε 6,4 δισεκατομμύρια δολάρια για την αγορά οκτώ αμερικανικών πυρηνικών αντιδραστήρων.
Το καθεστώς του Σάχη σχεδίαζε τότε να κατασκευάσει συνολικά είκοσι πυρηνικά εργοστάσια με την εισαγωγή εμπλουτισμένου ουρανίου, για το οποίο η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό, βλέποντας το ως μια προσοδοφόρα ευκαιρία για τις εταιρείες τους.
Οι συνθήκες αυτές κατέρρευσαν τέσσερα χρόνια αργότερα λόγω της μαζικής λαϊκής δυσαρέσκειας με τη δικτατορία που υποστηριζόταν από τη Δύση και της επιτυχίας της Ισλαμικής Επανάστασης, την προοπτική της οποίας ο Κίσινγκερ δικαιολογημένα φοβόταν.
Ήταν από τους πιο ηχηρούς υποστηρικτές της παροχής ασύλου στον ανατραπέντα Σάχη, υποστηρίζοντας ότι ήταν "ηθική υποχρέωση" της Αμερικής. Σχετικά με την επιθετικότητα του μπααθικού ιρακινού καθεστώτος στο Ιράν, είπε: "Είναι κρίμα που και οι δύο δεν μπορούν να χάσουν".
Τρεις δεκαετίες αργότερα, όταν το Ιράν ανακοίνωσε τη συνέχιση της ανάπτυξης ενός πολιτικού πυρηνικού προγράμματος, αυτή τη φορά με δική του τεχνολογία και χωρίς συμβόλαια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με αμερικανικές και δυτικές εταιρείες, ο Κίσινγκερ ανέτρεψε τα δεδομένα.
Σε ένα άρθρο γνώμης για την Washington Post το 2005, ο Κίσινγκερ έγραψε πως "για ένα μεγάλο παραγωγό πετρελαίου όπως το Ιράν, η πυρηνική ενέργεια είναι μια σπάταλη χρήση πόρων".
Αυτή η ριζική αλλαγή επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι οι Αμερικανοί έχουν ένα ουσιαστικό πρόβλημα με την τεχνολογική υπεροχή και την πρόοδο των ανεξάρτητων χωρών, επειδή πιστεύουν ότι μόνο οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα στο μονοπώλιο των προηγμένων τεχνολογιών.
Στη δεκαετία του 2000, ο Κίσινγκερ έγινε υπέρμαχος του αμερικανικού παρεμβατισμού στη Δυτική Ασία και συναντήθηκε τακτικά με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι για να τους συμβουλεύσει σχετικά με την καταστροφική εισβολή στο Ιράκ.
Η κατάρρευση των αμερικανικών αυτοκρατορικών φιλοδοξιών στο Ιράκ και σε άλλες χώρες της περιοχής κορυφώθηκε με την εντατικοποίηση της αντι-ιρανικής ρητορικής του.
Το 2014, όταν το Ιράκ και η Συρία βρίσκονταν υπό τον κλοιό της τακφιρί τρομοκρατίας, δήλωσε πως "το Ιράν είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το ΙΚ", υποστηρίζοντας ότι η πτώση του τελευταίου θα άνοιγε την πόρτα στις υποτιθέμενες "αυτοκρατορικές ατζέντες" της Τεχεράνης.
Εκτός από την απερίφραστη υποστήριξή του στην αντι-ιρανική τρομοκρατία, αντιτάχθηκε επίσης σθεναρά στην πυρηνική συμφωνία του 2015 μεταξύ του Ιράν και των παγκόσμιων δυνάμεων, η οποία συνήφθη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μπαράκ Ομπάμα.
Διατήρησε την ίδια στάση και μετά την κατάργηση της συμφωνίας από τον μεγαλομανή διάδοχο του Ομπάμα, Ντόναλντ Τραμπ, λέγοντας ότι κάθε προσπάθεια επαναφοράς της συμφωνίας είναι "εξαιρετικά επικίνδυνη".