 |
| Rοbert ΑΤΑΝΑSOVSΚI / ΑFΡ |
Πρόσφατα, το Πεντάγωνο παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί να λογοδοτήσει για τρισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων, αφού απέτυχε σε έναν τεράστιο ετήσιο έλεγχο για έκτη συνεχή χρονιά.
Scott Ritter - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Η διαδικασία περιελάμβανε τους 29 επιμέρους ελέγχους των διαφόρων υπηρεσιών του Υπουργείου Άμυνας και μόνο επτά πέρασαν φέτος - καμία βελτίωση σε σχέση με τον προηγούμενο. Αυτοί οι έλεγχοι άρχισαν να πραγματοποιούνται μόλις το 2017, πράγμα που σημαίνει πως το Πεντάγωνο δεν έχει περάσει ποτέ επιτυχώς έναν.
Η φετινή αποτυχία έκανε κάποια πρωτοσέλιδα, σχολιάστηκε για λίγο από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και στη συνέχεια ξεχάστηκε εξίσου γρήγορα από μια αμερικανική κοινωνία που έχει συνηθίσει να ρίχνει χρήματα στη μαύρη τρύπα των αμυντικών δαπανών.
Ο αμυντικός προϋπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τραγελαφικά μεγάλος, καθώς τα 877 δισεκατομμύρια δολάρια του επισκιάζουν τα 849 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανούν τα επόμενα δέκα έθνη με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες. Και όμως, το Πεντάγωνο δεν μπορεί να λογοδοτήσει πλήρως για τα 3,8 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία και τα 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε υποχρεώσεις που έχει συσσωρεύσει με έξοδα των Αμερικανών φορολογουμένων, δήθεν για την υπεράσπιση των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει 886 δισεκατομμύρια δολάρια για τον αμυντικό προϋπολογισμό του επόμενου έτους (και το Κογκρέσο φαίνεται έτοιμο να προσθέσει επιπλέον 80 δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτό το ποσό), η προφανής αδιαφορία της αμερικανικής συλλογικότητας - κυβέρνησης, μέσων ενημέρωσης και κοινού - για το πώς θα δαπανηθούν σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια των φορολογουμένων, λέει πολλά για τη συνολική χρεοκοπία του αμερικανικού κατεστημένου.
Οι έλεγχοι, ωστόσο, είναι ένα κόλπο των λογιστών, μια σειρά από αριθμούς σε ένα λογιστικό βιβλίο που, για τον μέσο άνθρωπο, δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί έχουν συνηθίσει να βλέπουν μεγάλα νούμερα όταν πρόκειται για αμυντικές δαπάνες, και ως αποτέλεσμα, περιμένουμε επίσης μεγάλα πράγματα από τον στρατό μας. Αλλά η αλήθεια είναι πως το αμερικανικό αμυντικό ίδρυμα μοιάζει όλο και περισσότερο με τους αριθμούς στα λογιστικά βιβλία που προσπαθούν να εξισορροπήσουν οι λογιστές - απλά δε βγαίνει νόημα.
Παρά το γεγονός ότι ξόδεψε περίπου 2,3 τρισεκατομμύρια δολάρια για μια στρατιωτική περιπέτεια δύο δεκαετιών στο Αφγανιστάν, ο αμερικανικός λαός έγινε μάρτυρας της επαίσχυντης υποχώρησης από το εν λόγω έθνος ζωντανά στην τηλεόραση τον Αύγουστο του 2021. Παρομοίως, η επένδυση 758 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην εισβολή του 2003 και την επακόλουθη δεκαετή κατοχή του Ιράκ πήγε κατά διαόλου όταν οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν το 2011 - για να επιστρέψουν το 2014 για άλλη μια δεκαετία κυνηγώντας το ISIS, που ήταν η ίδια μια εκδήλωση των αποτυχιών του αρχικού ιρακινού εγχειρήματος. Συνολικά, οι ΗΠΑ έχουν δαπανήσει περισσότερα από 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια για τον 20ετή εφιάλτη τους στο Ιράκ και τη Συρία.
Αυτοί οι αριθμοί είναι αδιανόητα μεγάλοι - τόσο μεγάλοι ώστε να μην έχουν νόημα για τον μέσο άνθρωπο. Η αμερικανική αμυντική επιχείρηση είναι τόσο τεράστια που είναι κυριολεκτικά αδύνατο να μιλήσει κανείς για εξισορρόπηση των βιβλίων. Ο αμερικανικός λαός μπορεί να είναι πρόθυμος να παραδεχτεί ένα ή δύο λογιστικά λάθη. Αλλά ο αμυντικός προϋπολογισμός ισοδυναμεί με την αμερικανική στρατιωτική ισχύ και τις αντιλήψεις περί εθνικής αξίας που μεταφράζονται σε αντιλήψεις περί αμερικανικού εξαιρετισμού.
Το γεγονός είναι ότι η επιπόλαιη προσέγγισή μας στις αμυντικές δαπάνες έχει οδηγήσει σε απάτη τεράστιας κλίμακας. Στον αμερικανικό λαό πουλήθηκε ένα ψέμα - ένας στρατός ικανός να προβάλλει ισχύ σε όλο τον κόσμο για να διατηρήσει τη λεγόμενη "διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες", πάνω στην οποία βασίστηκε η έννοια της αμερικανικής εξαιρετικότητας. Όπως αποδεικνύεται, ο αμερικανικός στρατός είναι τόσο κενός όσο και οι αριθμοί στα λογιστικά βιβλία του Πενταγώνου. Ο αμερικανικός λαός αγόρασε ένα μηχανισμό που είναι ανίκανος να πολεμήσει και να κερδίσει ένα μεγάλο πόλεμο εναντίον οποιουδήποτε από τους πιθανούς αντιπάλους που έχουν παραταχθεί εναντίον του. Αποτύχαμε να νικήσουμε την Αλ Κάιντα, το ISIS και τους Ταλιμπάν. Και δεν είμαστε σε θέση να νικήσουμε ούτε την Κίνα ούτε τη Ρωσία, πόσο μάλλον περιφερειακές δυνάμεις όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Και όμως, εμείς απλά θα συνεχίσουμε να επενδύουμε, με φαινομενικά αδιαμφισβήτητο τρόπο, σε αυτή την επιχείρηση, περιμένοντας με κάποιο τρόπο πως ένα σύστημα που δεν μπορεί να περάσει έναν έλεγχο θα παράγει με κάποιο μαγικό τρόπο ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι εμείς, ο αμερικανικός λαός, δεν κάνουμε τίποτα για να απαιτήσουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Εν ολίγοις, ο αμυντικός προϋπολογισμός είναι το ισοδύναμο του "pay-to-play", στο οποίο ο αμερικανικός λαός πληρώνει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για να παράγει τα αποτελέσματα που είναι απαραίτητα για να διατηρήσει την υπερδιογκωμένη αίσθηση της αυτοεκτίμησής του. Εμείς οι Αμερικανοί έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να είμαστε ο μεγαλύτερος, ο πιο κακός νταής στην παγκόσμια αρένα, ώστε υποθέτουμε ότι απλά και μόνο ρίχνοντας χρήματα σε ένα σύστημα που παρήγαγε τα επιθυμητά αποτελέσματα για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τις καλές στιγμές. Αλλά όταν διαθέτετε χρήματα σε ένα σύστημα που έχει αφεθεί να έχει συνηθίσει να λειτουργεί χωρίς λογοδοσία, μην εκπλαγείτε όταν το λαμπερό αρχοντικό στο λόφο που νομίζατε πως αγοράζετε αποδειχθεί ότι δεν είναι παρά ένας χάρτινος πύργος.