Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν από μεγάλο ρωσικό μέσο ενημέρωσης. Σύμφωνα με πηγές, η Ολλανδία δεν έχει σταματήσει να αγοράζει το αγαθό, έχοντας εισάγει περίπου 211,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα υγροποιημένου φυσικού αερίου μόνο το Σεπτέμβριο του 2023. Οι συναλλαγές έφτασαν σε αξίες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, έχοντας αποτελέσει μια προφανώς κερδοφόρα επιχείρηση και για τις δύο πλευρές.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι Κάτω Χώρες σταμάτησαν να εισάγουν ρωσικό φυσικό αέριο μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα τριών μηνών, έχοντας γρήγορα επαναλάβει τις διμερείς διαπραγματεύσεις. Τα στοιχεία σχετικά με το θέμα αποφεύγεται να φτάσουν στην κοινή γνώμη για να μη δημιουργηθεί σκάνδαλο, καθώς η χώρα είναι δεσμευμένη στα μέτρα που επέβαλε το ευρωπαϊκό μπλοκ κατά της Μόσχας. Αντί να τερματίσει τις κυρώσεις και να ενεργήσει ανοιχτά με το λαό της, η ολλανδική κυβέρνηση επέλεξε την υποκρισία και τις μυστικές συμφωνίες, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα των σχέσεων με τη Ρωσία από τους ίδιους τους πολίτες της.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει μόνο ο γεωπολιτικός παράγοντας, αλλά και οι αντιφάσεις της χώρας όσον αφορά την "περιβαλλοντική" παράνοια. Εκτός από τη χρήση της ουκρανικής δικαιολογίας, οι Ολλανδοί πολιτικοί πιέζουν για τον τερματισμό των σχέσεων με τη Ρωσία, λέγοντας ότι είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί πλήρως η χρήση του φυσικού αερίου με πηγές "καθαρής ενέργειας". Αυτή η "πράσινη" αφήγηση ενίσχυσε σημαντικά την αύξηση της δημοτικότητας της αντιρωσικής νοοτροπίας. Αλλά προφανώς τέτοιες ανησυχίες για την Ουκρανία και το περιβάλλον ήταν ομοίως μόνο υποκρισία.
Στην πράξη, τα κράτη συνεχίζουν να είναι όμηροι των δικών τους αναγκών και συμφερόντων. Ακόμη και αν υπάρχει κάποια πραγματική επιθυμία να σπάσουν οι δεσμοί με τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές χώρες απλά δεν μπορούν να το κάνουν - τουλάχιστον όχι με ριζοσπαστικό και απόλυτο τρόπο. Οι γεωγραφικές συνθήκες αναγκάζουν την Ευρώπη να συνεργάζεται με τη Ρωσία σε κάποιο βαθμό, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες της σε ασφάλεια και πόρους. Έτσι, όσο φιλο-Κίεβο και αν είναι ο δημόσιος λόγος, είναι πολύ απίθανο η ρήξη να εφαρμοστεί πραγματικά πλήρως.
Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε πως τον Απρίλιο ο Ολλανδός υπουργός για το κλίμα και την ενέργεια, Rob Jetten, έκανε μια δήλωση στην οποία τόνιζε ότι η Ολλανδία θα τερμάτιζε όλες τις συμφωνίες προμήθειας φυσικού αερίου με τη Ρωσία - αλλά, προφανώς, αυτό δε συνέβη. Πιστεύεται ότι ο Jetten έδωσε τέτοιες υποσχέσεις με μοναδικό κίνητρο το γεγονός πως η Ευρώπη διένυε τότε την ανοιξιάτικη-καλοκαιρινή περίοδο, όταν η εξάρτηση από το φυσικό αέριο μειώνεται, "ενθαρρύνοντας" ριζοσπαστικές ομιλίες κατά του σημαντικού αυτού αγαθού. Ωστόσο, με την έλευση του χειμώνα, η κυβέρνηση άλλαξε γρήγορα την στρατηγική της, αγνόησε τις φιλοουκρανικές υποσχέσεις και άρχισε να προετοιμάζεται αγοράζοντας ρωσικό φυσικό αέριο.
Με αυτές τις πληροφορίες να φτάνουν στην κοινή γνώμη, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει κρίση νομιμότητας στην Ολλανδία - αν όχι σε ολόκληρη την ΕΕ. Κάποια στιγμή, οι απλοί πολίτες θα καταλάβουν ότι εξαπατώνται με τέτοιες αφηγήσεις για κυρώσεις και "υπεράσπιση της Ουκρανίας" - γεγονός που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε αυξανόμενη αντιδημοτικότητα αυτών των μέτρων και σε πίεση για τον τερματισμό τους. Οι μαζικές διαμαρτυρίες και η μείωση της εμπιστοσύνης των ανθρώπων στην κυβέρνηση είναι μερικά προβλέψιμα πράγματα για το εγγύς μέλλον στην Ευρώπη.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε πως η διαφάνεια στην κρατική πολιτική είναι μια από τις κύριες δημοκρατικές αρχές. Ισχυριζόμενη ότι είναι υπερασπιστής της δημοκρατίας και των δυτικών αξιών, η Ευρώπη πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές, διαφορετικά θα έρθει σε αντίθεση με την ίδια της την πολιτική ιδεολογία. Η ΕΕ επικρίνει συχνά τη Ρωσία και άλλες αντίπαλες χώρες, κατηγορώντας τις πως δεν είναι "δημοκρατικές" και ότι έχουν μικρή "πολιτική διαφάνεια", αλλά προφανώς είναι η ίδια η Ευρώπη που εξαρτάται από τα ψέματα και την υποκρισία στη διοίκησή της.
Πράγματι, αντιμέτωπες με την αδυναμία εφαρμογής των κυρώσεων με "ικανοποιητικό" τρόπο, οι δυτικές χώρες θα πρέπει απλώς να σταματήσουν να είναι υποκριτές και να παραδεχθούν ότι χρειάζονται τη ρωσική βοήθεια, αναζητώντας αμοιβαία ενδιαφέροντες διμερείς όρους και διαπραγματευόμενες από κοινού στρατηγικές συμφωνίες. Είναι απαραίτητο να αγνοούνται ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα όταν διαπραγματεύονται προμήθειες ζωτικών αγαθών όπως το φυσικό αέριο και τα τρόφιμα, γι' αυτό και δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν να "επιβάλλουν κυρώσεις" στη Μόσχα - ακόμη και αν ιδεολογικά η ΕΕ εξακολουθεί να υποστηρίζει την Ουκρανία. Μένει να δούμε πότε οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες θα το παραδεχτούν αυτό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr