 |
| ΑFΡ |
Razan Shawamreh - middleeasteye.net / Παρουσίαση Freepen.gr
Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ εξέφρασαν την "απογοήτευσή" τους για τη διφορούμενη θέση της Κίνας και την αποτυχία της να καταδικάσει τη Χαμάς. Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κίνα προέτρεψε τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ να καταδικάσει τη Χαμάς, αφού η Ουάσινγκτον επανέλαβε την αταλάντευτη υποστήριξή της στο Ισραήλ.
Ο Ράφι Χαρπάζ, διπλωμάτης στο υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, εξέφρασε επίσης "βαθιά απογοήτευση" για την στάση της Κίνας, σημειώνοντας ότι τα μηνύματα που προέρχονται από το Πεκίνο δεν είχαν "καμία σαφή και ξεκάθαρη καταδίκη της τρομερής επίθεσης και της ειδεχθούς σφαγής που διέπραξε η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς εναντίον αθώων πολιτών και της απαγωγής δεκάδων από αυτούς στη Γάζα".
Η αρχική αντίδραση της Κίνας στη σύγκρουση σημείωσε πως η αναζωπύρωση αποτελεί απόδειξη ότι "η παρατεταμένη ακινησία της ειρηνευτικής διαδικασίας δεν μπορεί να συνεχιστεί", με εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών να προσθέτει: "Η θεμελιώδης διέξοδος από τη σύγκρουση έγκειται στην εφαρμογή της λύσης των δύο κρατών και στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης".
Αυτό συνάδει με τη μακροχρόνια στάση της Κίνας σχετικά με τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης και είναι εξαιρετικά απίθανο να αλλάξει τώρα, για διάφορους λόγους.
Πρώτον, η Κίνα διαφέρει από τη Δύση ως προς την προσέγγισή της στη διεθνή τάξη. Συχνά επικρίνει τις δυτικές συμμαχίες, θεωρώντας τες αποσταθεροποιητικό παράγοντα στο παγκόσμιο σύστημα.
Δεύτερον, η Παλαιστίνη δεν είναι η Ρωσία, παρά την προσπάθεια του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να εξισώσει τη Χαμάς με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, υποστηρίζοντας πως "και οι δύο θέλουν να εκμηδενίσουν πλήρως μια γειτονική δημοκρατία". Οι συγκρούσεις στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη ενίσχυσαν τις δυτικές συμμαχίες, ενώ υπέβαλαν σε ουσιαστική δοκιμασία την Κίνα, η οποία στοχεύει να αμφισβητήσει τη δυτική κυριαρχία.
"Λάδι στη φωτιά"
Η Κίνα αρνήθηκε να καταδικάσει τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ κατηγόρησε την Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ ότι έχουν κολλήσει στη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου. Το Πεκίνο κατηγόρησε επίσης την Ουάσινγκτον πως "ρίχνει λάδι στη φωτιά" παρέχοντας στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία.
Ωστόσο, ενώ η ίδια αντιρωσική διεθνής συμμαχία υποστηρίζει επίσης το Ισραήλ στην τρέχουσα σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, η Κίνα δεν έχει αναπτύξει την ίδια ρητορική. Η μόνη της κριτική μέχρι στιγμής ήταν η δήλωση της Κίνας ότι ήταν "βαθιά απογοητευμένη από το γεγονός πως οι ΗΠΑ μπλόκαραν" ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που καταδίκαζε κάθε βία κατά αμάχων στον πόλεμο Ισραήλ-Παλαιστίνης.
Τρίτον, η Κίνα δεν εμπλέκεται μονομερώς ούτε αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίλυση διεθνών συγκρούσεων. Οι δηλώσεις της δίνουν σταθερά έμφαση στην υποστήριξη των διεθνών προσπαθειών και στην ενθάρρυνση ενός πιο αποτελεσματικού ρόλου για την παγκόσμια κοινότητα. Όσον αφορά τον πόλεμο στη Γάζα, το Πεκίνο προέτρεψε τη διεθνή κοινότητα "να δράσει με μεγαλύτερη επείγουσα ανάγκη, να εντείνει τη συμβολή της στο παλαιστινιακό ζήτημα... και να βρει έναν τρόπο για την επίτευξη διαρκούς ειρήνης", ενώ τόνισε επίσης την υποχρέωση του ΟΗΕ να δράσει.
Τέταρτον, η ρητορική της Κίνας περί "ουδετερότητας" περιλαμβάνει εξίσου την καταδίκη και των δύο πλευρών. "Η βία για τη βία θα οδηγήσει μόνο σε ένα φαύλο κύκλο", σημείωσε το υπουργείο Εξωτερικών για τον πόλεμο στη Γάζα. "Αυτό που είναι πιο επιτακτικό είναι να σταματήσουν οι μάχες και να τερματιστούν άμεσα οι εχθροπραξίες".
Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Μάο Νινγκ καταδίκασε κάθε πράξη που βλάπτει αμάχους ή "κινήσεις που κλιμακώνουν τη σύγκρουση και αποσταθεροποιούν την περιοχή". Η Κίνα δεν κατονόμασε ρητά τη Χαμάς στην καταδίκη αυτή, ούτε πήρε θέση για το ποιος ευθύνεται για τη σφαγή στο νοσοκομείο αλ Άχλι, σημειώνοντας σε ανακοίνωσή της πως η Κίνα "καταδικάζει σθεναρά την επίθεση στο νοσοκομείο της Γάζας, η οποία προκάλεσε μαζικές απώλειες", ενώ ζήτησε "άμεση κατάπαυση του πυρός και παύση των εχθροπραξιών".
Σοβαρές συνέπειες
Αυτή η "ουδετερότητα" στην καταδίκη έχει σοβαρές συνέπειες για τους Παλαιστίνιους. Αντί να προσφέρει υποστήριξη, υπονομεύει ουσιαστικά τη θέση τους, υπονοώντας μια ισοδυναμία μεταξύ των επιθετικών ενεργειών των Παλαιστινίων μαχητών και της δυσανάλογης απάντησης του ισραηλινού στρατού.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Κίνα πρέπει να θυμηθεί την εύγλωττη προειδοποίηση του Δάντη πως "τα πιο σκοτεινά μέρη της κόλασης προορίζονται για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους σε περιόδους ηθικής κρίσης".
Ο τελευταίος προβληματισμός είναι αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί ως μεροληπτική αμεροληψία της Κίνας στην Παλαιστινιακή-Ισραηλινή σύγκρουση. Ενώ η Κίνα διατυμπανίζει την ουδετερότητά της στη σύγκρουση, τα γεγονότα επί του πεδίου υποδηλώνουν κινεζική υποστήριξη προς το Ισραήλ.
Η Κίνα έχει αποκλίνει σταθερά από τους διεθνείς κανόνες στα κομβικά ζητήματα της σύγκρουσης, μεταξύ άλλων με την υποστήριξή της στην "εβραϊκότητα" του κράτους του Ισραήλ, τις επενδύσεις της στους ισραηλινούς οικισμούς και την ενίσχυση της οικονομικής ασφάλειας των εποίκων στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και την προώθηση της εξομάλυνσης των αραβικών σχέσεων με το Ισραήλ, παρά τις αρνητικές επιπτώσεις στον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Εδώ και δεκαετίες, η στάση της Κίνας στη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης έχει υποστεί σταδιακή μεταμόρφωση, κινούμενη όλο και πιο κοντά στο ισραηλινό κράτος. Η σημερινή της θέση δείχνει ότι δε θα επιστρέψει στην εποχή του Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος κάποτε περιέγραψε το Ισραήλ ως "βάση του ιμπεριαλισμού" στην Κίνα. Αν και η Κίνα δεν πρέπει να επιστρέψει σε αυτή την ιστορική στάση, θα πρέπει τουλάχιστον να σταματήσει να ενισχύει τη σιωνιστική αφήγηση.