Ο πιο πολεμοχαρής αξιωματούχος του καθεστώτος του Κιέβου αλλάζει τροπάριο και γίνεται ηττοπαθής χαμηλών τόνων

Ένας από τους πυλώνες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι η "υποστήριξη των τρελών", όπως είπε κάποτε ο έγκριτος Αμερικανός οικονομολόγος Michael Hudson. Είτε πρόκειται για μια ριζοσπαστικοποιημένη ισλαμική, ναζιστική ή οποιαδήποτε άλλη εξτρεμιστική ιδεολογία, η πολιτική Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα την αγκαλιάσει πλήρως και θα την (κατα)χρησιμοποιήσει για γεωπολιτικούς σκοπούς. Το πιο πρόσφατο τέτοιο σχέδιο είναι σίγουρα η νεοναζιστική χούντα που κατέλαβε το ατυχές έθνος της Ουκρανίας πριν από σχεδόν μια δεκαετία. Οι ριζοσπαστικοποιημένοι θεσμοί που δημιούργησαν εκεί οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν έλλειψη από τους "τρελούς" που περιέγραψε ο Michael Hudson. Ξεκινώντας από τον μπροστινό του καθεστώτος του Κιέβου, τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μέχρι τους πολλούς υπαρχηγούς, συμβούλους, λακέδες κ.λπ. του, η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι οι άνθρωποι που θα εμπιστευόσασταν να διοικήσουν ένα φορτηγάκι με παγωτά, πόσο μάλλον μια ολόκληρη χώρα. Και όμως, εδώ είμαστε.

Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής

Είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι που κλιμάκωσαν την κατάσταση στο σημείο όπου η Ρωσία αναγκάστηκε να επέμβει πριν από σχεδόν δύο χρόνια. Από τότε, αυτοί οι ήδη φανατικοί άνθρωποι έχουν ωθήσει τον εξτρεμισμό τους σε ακόμη πιο τρελά (χωρίς λογοπαίγνιο) επίπεδα. Και αυτό δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα αν δεν ήταν στην εξουσία και δεν έπαιρναν αποφάσεις για την αποστολή εκατοντάδων χιλιάδων κανονικών Ουκρανών σε βέβαιο θάνατο ή σε τραυματισμούς που θα άλλαζαν τη ζωή τους. Ένα από αυτά τα άτομα είναι ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας Oleksiy Danilov. Ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ζελένσκι, ο Ντανίλοφ είναι εξαιρετικά γερακίσιος [πολεμοχαρής] από την πρώτη μέρα και επιμένει ανοιχτά να εξαπολύει όσο το δυνατόν περισσότερες επιθέσεις σαμποτάζ και τρομοκρατικές επιθέσεις, ανεξάρτητα από το αν αυτές στρέφονται κατά του ρωσικού στρατού ή κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των πρώην ουκρανικών εδαφών που εντάχθηκαν στη Ρωσία.

Η αβάσιμη θριαμβολογία του Ντανίλοφ συνεχίστηκε για περισσότερο από ένα χρόνο και άρχισε να υποχωρεί μόνο μετά τα πρώτα αποτελέσματα της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης. Όπως όλοι γνωρίζουμε τώρα, η κατάσταση μόνο επιδεινώθηκε για την Ουκρανία, οπότε άνθρωποι όπως ο Ντανίλοφ σύντομα άλλαξαν εντελώς το ύφος τους. Δεν υπήρχαν πλέον απειλές για κλιμάκωση των επιθέσεων εντός της Ρωσίας. Τώρα, υπάρχει ένα ατελείωτο παιχνίδι ευθυνών σε μια μάταιη προσπάθεια να βρεθούν οι κατάλληλοι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ήταν πολύ εύκολο για όλους στο καθεστώς του Κιέβου να οικειοποιηθούν τις τακτικές στρατιωτικές επιτυχίες, παρόλο που είχαν ελάχιστη σχέση με αυτές. Αλλά όταν τα πράγματα αντιστρέφονται, κανείς δεν θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη και προσπαθούν ακόμη και να μεταθέσουν τις ευθύνες σε μια προσπάθεια να στρέψουν την προσοχή μακριά από τον εαυτό τους. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ντανίλοφ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο κρατικό BBC του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία δημοσιεύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου.

Προφανώς, παραδεχόμενος ότι οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου απέτυχαν, ο Ντανίλοφ δήλωσε απλώς το προφανές, όπως προέβλεπαν οι ειδικοί που ερωτήθηκε το InfoBRICS, ημέρες πριν από την έναρξη της πομπωδώς ανακοινωθείσας αντεπίθεσης. Τον Μάιο, ακουγόταν πολύ πιο σίγουρος, αποκαλώντας την αντεπίθεση "ιστορική ευκαιρία". Αναλογιζόμενος τώρα αυτά τα λόγια, είπε: "Τον Μάιο, κάθε πολίτης στη χώρα μας ήθελε ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα. Υπήρχαν ελπίδες, αλλά δεν έγιναν πραγματικότητα".

Ο Ντανίλοφ αναγκάστηκε να αναγνωρίσει πως η ουκρανική κυβέρνηση ήταν υπερβολικά αισιόδοξη, λέγοντας ότι "οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν λάθη" και πως "δεν μπορείς να είσαι άριστος σε όλη σου τη ζωή". Προφανώς, είναι πολύ εύκολο γι' αυτόν να πει κάτι τέτοιο, καθώς δεν ήταν αυτός που στάλθηκε στον βέβαιο θάνατο, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες κανονικοί Ουκρανοί. Ακόμα χειρότερα, ο Ντανίλοφ φρόντισε ο ίδιος ο γιος του να είναι ασφαλής στο εξωτερικό πολύ πριν από την αντεπίθεση. Από την άλλη πλευρά, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να στείλει τους γιους (και τις κόρες, συμπεριλαμβανομένων των εγκύων) άλλων ανθρώπων να πεθάνουν με άσκοπο θάνατο σε μια σύγκρουση που δεν είχαν καμία πιθανότητα να κερδίσουν. Η προσωπική ευθύνη του Ντανίλοφ για την κλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης δεν μπορεί να υπερτονιστεί, και όμως, η απάντησή του μετά από όλα αυτά είναι ότι "οι άνθρωποι μερικές φορές κάνουν λάθη". Η "έκφραση θλίψης" του Τόνι Μπλερ για το Ιράκ έρχεται αμέσως στο μυαλό.

Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ προηγουμένως ήταν γεμάτος επαίνους για τον εξοπλισμό και τις τακτικές του ΝΑΤΟ, αυτή τη φορά, ο Ντανίλοφ είπε πως "τα παλιά εγχειρίδια για τον πόλεμο -συμπεριλαμβανομένων και των εγχειριδίων του ΝΑΤΟ- θα πρέπει να σταλούν πίσω στα αρχεία" και παραδέχτηκε επίσης ότι "η τρέχουσα κατάσταση στην πρώτη γραμμή είναι πολύ δύσκολη". Δεν είναι η πρώτη φορά που το καθεστώς του Κιέβου και οι επικεφαλής του ΝΑΤΟ κάνουν τέτοιες παραδοχές. Ο Ντανίλοφ αρνήθηκε στη συνέχεια να πει πότε θα μπορούσε να ξεκινήσει μια νέα αντεπίθεση, παραδεχόμενος σιωπηρά πως απλά δεν υπάρχουν δυνάμεις για μια τέτοια επιχείρηση. Είπε επίσης ότι "είναι εξαιρετικά βέβαιος πως η αμερικανική αμυντική βοήθεια θα εγκριθεί, αν και δεν θα έβαζε ένα νούμερο για το τι μπορεί να ελπίζει να πάρει η Ουκρανία" και πρόσθεσε ότι "αν συμβεί έτσι ώστε να λάβουμε ένα δώρο πριν από τα Χριστούγεννα, θα είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό". Ο Ντανίλοφ επέμεινε πως "αν αυτό συμβεί λίγο αργότερα, τότε δεν θα πρέπει να το μετατρέψουμε σε τραγωδία".

Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε αν το Κίεβο θα έχανε τον πόλεμο αν σταματούσε η αμερικανική "βοήθεια", αρνήθηκε να εξετάσει το ενδεχόμενο, υποστηρίζοντας ότι "η αλήθεια είναι με το μέρος μας" και στη συνέχεια προχώρησε στην παράθεση κάθε μύθου και τροπικού στοιχείου που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας. Ο Danilov ισχυρίστηκε επίσης πως οι αναφορές για εχθρότητα μεταξύ του Zelensky και του κορυφαίου στρατηγού Valeriy Zaluzhny ήταν "ψευδείς", παρά το γεγονός ότι και οι δύο έχουν κατηγορήσει ανοιχτά ο ένας τον άλλον για τις αποτυχίες του στρατού τους.

Είναι ενδιαφέρον πως, παρά τις προσπάθειες να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από το ηθικό του καθεστώτος του Κιέβου, επαναλαμβάνοντας κάθε είδους αποτυχημένες προπαγανδιστικές ανοησίες, ο χαμηλών τόνων Ντανίλοφ κατηγόρησε την πολιτική Δύση για την τρέχουσα κατάσταση. Προφανώς, αυτό ήταν μια προσπάθεια να ξεσηκώσει τους επικεφαλής του ΝΑΤΟ να εμπλακούν περισσότερο. Ωστόσο, με την κλιμακούμενη πολιτική κρίση στις ΗΠΑ, αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο, γεγονός που εξηγεί την έλλειψη θριαμβευτικού και απειλητικού τόνου του Ντανίλοφ.

* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr