Από κόμμα κομμωτήριο

Αν κάτι αρνητικό έχω να πω για την ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησε, είναι ότι άργησε αρκετά. Πού να σταθούν; Και πως στέκονται άραγε, πολιτικοί και βουλευτές, υπό την ηγεσία ενός ασχέτου, που ούτε ξέρεις από πού κρατάει η σκούφια του; Όλα τα κόμματα, είτε μας αρέσουν είτε όχι, έχουν κάποιον αρχηγό, που λίγο έως πολύ έχει κάποια ιστορία, κάποιο όνομα μέσα στο κόμμα, εσείς, που πήγατε και βρήκατε έναν ακόμα Κοσκωτά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και τον βάλατε στο τιμόνι της αξιωματικής αντιπολίτευσης;  

Θόδωρος Γαλανόπουλος

Φυσικά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στις επιλογές του ελληνικού λαού. Είναι τέτοια η αποχαύνωσή του, που θα μπορούσε να κάνει αρχηγό, ακόμα και πρωθυπουργό, και τον τρελό του χωριού του. Ειλικρινά η κίνηση των βουλευτών και πολιτευτών που αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ, είναι ίσως η πιο ανατρεπτική κίνηση που έγινε τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα, είναι μία ελπίδα ότι δεν μπορούμε όλοι να αντέξουμε ότι μας έρχεται από έξω, να το καταπίνουμε αμάσητο, από μόδες, επιλογές, πολιτικούς και αρχηγούς στα κόμματα.

Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει αυτή η κίνηση, μπορεί ίσως να ταρακουνήσει κι άλλο τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής αποχαύνωσης της χώρας, αλλά είναι μία από τις ελάχιστες υγιείς αντιδράσεις που υπάρχουν.

Βέβαια δεν αμφιβάλλω ότι τα μέσα ενημέρωσης που παρακολουθεί ο ελληνικός λαός ανελλιπώς, μπορούν να θάψουν ή να ανεβάσουν στην κορυφή όποιον θέλουν, όμως ακόμα και μία κυβέρνηση χρειάζεται και θέλει μία αντιπολίτευση ισχυρή και μαχητική να ανοίγει και τα μάτια της ίδιας, που στραβώνεται  πολλές φορές από τον εγωισμό της και τη μεγαλομανία της. Κοσκωτάς, Σώρρας και τώρα Κασσελάκης. 

Χρειαζόμαστε κι άλλους για να ξυπνήσουμε;