ANDREW KORYBKO / Παρουσίαση Freepen.gr
Για αρχή, τα σχόλιά του επιβεβαιώνουν πως οι αραβικές χώρες έχουν όντως συζητήσει αυτό το σενάριο, αλλά έχουν συμφωνήσει όλες να μην στείλουν δυνάμεις εκεί. Ο λόγος για τον οποίο οδηγεί στο δεύτερο σημείο, είναι πως αυτή η ομάδα χωρών πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα να "θεωρηθούν ως εχθροί". Από εκεί και πέρα, ένα από τα δύο συμπεράσματα μπορεί να εξαχθεί: είτε 1) πιστεύουν ειλικρινά πως θα θεωρούνταν κατακτητές από τους Παλαιστίνιους, είτε 2) υπάρχει κάποιο απώτερο κίνητρο στο παιχνίδι που δεν θέλουν να αποκαλύψουν.
Όσον αφορά το πρώτο, είναι πιθανό οι ντόπιοι να τους δουν έτσι αν αναπτυχθούν ως μέρος μιας ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ που περιλαμβάνει μέλη της φιλοϊσραηλινής Δύσης, ειδικά αν αυτά τα στρατεύματα κακοποιούν τους Παλαιστίνιους όπως κακοποιούν τους Αφρικανούς ή/και τους αφοπλίσουν με τη βία ώστε να είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στο Ισραήλ. Όσον αφορά το δεύτερο, οι χώρες αυτές μπορεί να αρνηθούν την αποστολή μιας εξ ολοκλήρου αραβικής ειρηνευτικής δύναμης, ακόμη και αν το ζητήσει η Γάζα, από φόβο ότι πιθανές ισραηλινές επιθέσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα μεγαλύτερο πόλεμο λόγω λανθασμένου υπολογισμού.
Αυτό το σενάριο είναι αναμφισβήτητα το πιο υπεύθυνο για την στάση των αραβικών χωρών στο θέμα αυτό. Ανεξάρτητα από την όποια αρχή μπορεί να επιχειρήσει να μιλήσει στο όνομα των κατοίκων της Γάζας για το αίτημα μιας αμιγώς περιφερειακής ειρηνευτικής δύναμης για την προστασία τους από απρόκλητες επιθέσεις του Ισραήλ, οι εν λόγω ενδιαφερόμενοι θα μπορούσαν και πάλι να αρνηθούν την αποστολή μιας τέτοιας δύναμης, καθώς θα μπορούσαν να στοιχηματίσουν πως το πιθανό κόστος δεν αξίζει τα οφέλη. Εξάλλου, το Ισραήλ αρκεί να χτυπήσει τα στρατεύματά τους μία φορά με αντιτρομοκρατικές προφάσεις για να προκαλέσει άλλη μια κρίση.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε ακόμη και να είναι πως οι πυρήνες της Χαμάς ξυπνούν στο σενάριο της άφιξης μιας περιφερειακής ειρηνευτικής δύναμης στη Γάζα και προκαλούν το Ισραήλ ακριβώς με σκοπό να θέσουν σε κίνηση την αλυσίδα γεγονότων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια τέτοια κρίση, την οποία θα προσπαθούσαν στη συνέχεια να εκμεταλλευτούν για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Οι αραβικές χώρες, ορισμένες από τις οποίες θεωρούν τη Χαμάς αναξιόπιστη λόγω των δεσμών της με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα που έχουν χαρακτηρίσει ως τρομοκράτες, είναι κατανοητό ότι δε θέλουν να αναλάβουν αυτό το ρίσκο.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε θα μπορούσαν να αλλάξουν γνώμη, αφού η συζήτηση για τις "εγγυήσεις ασφαλείας" για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια δημιουργική διπλωματικο-στρατιωτική λύση αν εμπλακούν περισσότεροι ενδιαφερόμενοι. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, κάποιες αραβικές χώρες να συμφωνήσουν να διασφαλίσουν την ασφάλεια της Παλαιστίνης, για τον σκοπό αυτό θα μπορούσαν να αποστείλουν μια περιφερειακή ειρηνευτική δύναμη με σκοπό την αποτροπή απρόκλητης ισραηλινής επίθεσης.
Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, οι δυνάμεις αυτές θα πρέπει να ενεργούν πολύ προσεκτικά και να παραμείνουν σε στενό συντονισμό με το Ισραήλ, προκειμένου να αποφευχθεί το σενάριο να ξυπνήσουν κοιμώμενοι πυρήνες της Χαμάς και να προκαλέσουν χάος μέσω επιθέσεων με ψεύτικη σημαία, με στόχο την πρόκληση περιφερειακής κρίσης. Οι ρεαλιστικές σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο θα μπορούσαν να γυριστούν ως υποτιθέμενη απόδειξη πως οι αραβικές δυνάμεις είναι "κατακτητές" και ως εκ τούτου αποτελούν δήθεν "νόμιμους στόχους", γεγονός που θα μπορούσε να τις οδηγήσει σε μια εξεγερτική μάχη εναντίον της Χαμάς και των συμμάχων της.
Παρ' όλα αυτά, χωρίς κάποιου είδους αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας, όπως η παρουσία συμμαχικών δυνάμεων στο έδαφός της, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς η Γάζα θα μπορέσει ποτέ να αποτρέψει την απρόκλητη ισραηλινή επίθεση και να υπερασπιστεί τον εαυτό της αν αυτό συμβεί. Αυτό οδηγεί στο δίλημμα σύμφωνα με το οποίο η επανακατάληψη της Γάζας από το Ισραήλ είναι πιθανότατα τετελεσμένο γεγονός, αλλά κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει για το τι θα ακολουθήσει, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται ενδεχομένως η προαναφερθείσα επανακατάληψη επ' αόριστον λόγω αδράνειας, ακόμη και αν αυτό δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλει το Ισραήλ.
Ένας πιθανός τρόπος για να ξεπεραστεί αυτό το αδιέξοδο θα μπορούσε να είναι η Τουρκία, ο ηγέτης της οποίας είναι ευθυγραμμισμένος με τους συμμάχους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Χαμάς, να αναλάβει την ηγεσία σε αυτή την μελλοντική περιφερειακή ειρηνευτική αποστολή μαζί με κάποιους ομοϊδεάτες Αραβες συμμάχους, όπως το Κατάρ και η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Λιβύης. Η Τουρκική Δημοκρατία συνήθιζε να ελέγχει τη Γάζα κατά τη διάρκεια της οθωμανικής εποχής, ενώ αυτές οι δύο προηγούμενες αραβικές χώρες διοικούνται από προσωπικότητες που μοιράζονται περίπου την ίδια κοσμοθεωρία με τη Χαμάς.
Εξακολουθεί να είναι ριψοκίνδυνο, αλλά οι πιθανότητες επιτυχίας είναι μεγαλύτερες από ό,τι αν οι αραβικές χώρες που είναι προσκείμενες στο Ισραήλ, όπως η Ιορδανία, ή εκείνες με κερδοσκοπικά στενούς δεσμούς με το Τελ Αβίβ, όπως οι Σαουδάραβες, αναλάμβαναν το προβάδισμα σε αυτό το θέμα. Οι προσκείμενες στη Χαμάς δεν θα ήταν στόχος της εν λόγω ομάδας, όπως θα μπορούσαν να είναι οι τελευταίες, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα προβοκάτσιων που θα οδηγούσαν σε περιφερειακό πόλεμο λόγω λανθασμένου υπολογισμού. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πρέπει να βρεθεί λύση σε αυτό το δίλημμα προκειμένου η Παλαιστίνη να γίνει ανεξάρτητη.