 |
| Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu is pictured in New York on 20 September 2023 (ΑFΡ) |
Η ισραηλινή κατοχή δεν περιορίζεται στην Παλαιστίνη. Η αντίδραση των δυτικών ελίτ στη συνεχιζόμενη σφαγή του Ισραήλ στη Γάζα δείχνει πώς το Τελ Αβίβ καταλαμβάνει επίσης τις νοοτροπίες των Αμερικανών και Ευρωπαίων ηγετών.
Taha Ozhan - middleeasteye.net / Παρουσίαση Freepen.gr
Πέρα από τη δημιουργία αποικιών στα παλαιστινιακά εδάφη, το Ισραήλ προχώρησε ακόμη παραπέρα, δημιουργώντας πολιτικούς οικισμούς στις δυτικές πρωτεύουσες.
Οι κινήσεις αυτές συνάντησαν μια πρωτοφανή έλλειψη αντιδράσεων, με πολιτικούς από όλο το φάσμα να ενώνονται για να υποστηρίξουν το Ισραήλ μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Υπάρχει μια έντονη αντίθεση μεταξύ των παθιασμένων λόγων τους για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και της αποστασιοποιημένης, φανατικής ρητορικής τους για το Ισραήλ.
Στα πλαίσια των διεθνών θεσμών, είδαμε τη Δύση να θέτει βέτο σε ψηφίσματα σχετικά με τη βασική ανθρωπιστική βοήθεια, πλήττοντας σοβαρά κάθε αξίωση ηθικού κύρους.
Τέτοιες εξελίξεις μπορούν να γίνουν κατανοητές μόνο μέσα από το πρίσμα της διαρκούς επιρροής του Ισραήλ στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η επιρροή του Τελ Αβίβ στις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής είναι επίσης ξεκάθαρη, καθώς καθρεφτίζουν τις πολιτικές του όταν αντιμετωπίζουν την "απειλή" της δημοκρατίας στο εσωτερικό.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου συνόψισε την κατάσταση εύστοχα όταν δήλωσε τον περασμένο μήνα: "Στους ηγέτες των αραβικών κρατών, τους ηγέτες που ανησυχούν για το μέλλον των χωρών τους και της Μέσης Ανατολής, λέω ένα πράγμα: Πρέπει να βγείτε εναντίον της Χαμάς ... Είμαι πεπεισμένος ότι πολλοί Άραβες ηγέτες το καταλαβαίνουν αυτό". Προφανώς, το καταλαβαίνουν.
Τον τελευταίο μήνα, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαμαρτύρονται για την επίθεση στη Γάζα, η τραγωδία έχει εξελιχθεί σε γενοκτονία. Οι συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες χρησιμεύουν ως μια σκληρή αποκάλυψη της αποσύνδεσης μεταξύ του δυτικού κοινού και των ηγεσιών τους.
Αδιαφορία και σιωπή
Σε αυτό το ταραχώδες τοπίο, οι δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν απηχούν το σκεπτικό του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία. Αυτή η στάση υποστηρίζεται από Ευρωπαίους υπουργούς που φαίνεται να μην μπορούν να δουν τον παραλληλισμό με τις ενέργειες της Ρωσίας, ενώ η ήπια αντίδραση των ηγετών της Μέσης Ανατολής μοιάζει με την στάση του Ισραήλ απέναντι σε άλλες θηριωδίες σε όλο τον κόσμο.
Εν μέσω κλιμακούμενων παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών εντάσεων, και καθώς οι χάρτες των συμμαχιών υφίστανται μετασχηματιστικές αλλαγές, η Δύση παλεύει με την πραγματικότητα ότι η επιρροή της μειώνεται κατακόρυφα. Αυτό θα έχει ουσιαστικές συνέπειες τα επόμενα χρόνια.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη διάβρωση της δημοκρατίας, την άνοδο του λαϊκισμού, την καταρρέουσα σχέση μεταξύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ευημερίας και μια σοβαρή κρίση γεωπολιτικής συνοχής, η Δύση θα πληρώσει σημαντικό κόστος για το γεγονός πως ξόδεψε τόσο ελεύθερα την αξιοπιστία της στο Ισραήλ.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: μπορούν οι δυτικοί πολιτικοί ηγέτες και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να τολμήσουν να ξεφύγουν από τα όρια που υπαγορεύει το Ισραήλ στον καθορισμό της αφήγησής του σχετικά με την κατοχή της Παλαιστίνης και τη σφαγή στη Γάζα; Το πιο κρίσιμο είναι ότι, καθώς οι διαμαρτυρίες διογκώνονται και η δημόσια υποστήριξη προς το Ισραήλ πέφτει κατακόρυφα, μήπως η δυτική υποστήριξη του Τελ Αβίβ έχει μετατραπεί σε κατηγορητήριο;
Αυτή η κρίση υπερβαίνει την υποκρισία και τα διπλά πρότυπα. Αν η Δύση δεν απεγκλωβιστεί από την ισραηλινή κατοχή και δεν αναπροσανατολίσει τα συμφέροντά της προς τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, η κρίση θα ενταθεί. Η κατάσταση αυτή θέτει σε κίνδυνο την ευαίσθητη παγκόσμια σταθερότητα που προέκυψε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε μια αφήγηση που θυμίζει την "Τυφλότητα" του Ζοζέ Σαραμάγκο, φαίνεται ότι στις 7 Οκτωβρίου οι δυτικές πολιτικές ελίτ έχασαν απότομα και ταυτόχρονα την όρασή τους. Από τότε επιμένουν να μην αφήνουν τον υπόλοιπο κόσμο να δει αυτό που οι ίδιοι δεν μπορούν να δουν.
Και όμως, τα γεγονότα συνεχίζουν να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του κόσμου. Η Γάζα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου έχουν παγιδευτεί 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι. Έχει επίσης γίνει ένα ηθικό τεστ.
Δεν υπάρχει σαφής διέξοδος
Την ίδια στιγμή, οι όποιες προσδοκίες πως το Ισραήλ θα μπορούσε να επιδείξει έστω και μια ελάχιστη αυτοσυγκράτηση φαίνεται ότι ήταν μάταιες. Δεν υπάρχει σαφής διέξοδος από την τρέχουσα κρίση. Μια βιώσιμη ειρήνη στη Γάζα, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη ή στην ευρύτερη περιοχή θα είναι αδύνατη μέχρι το Ισραήλ να αναγνωρίσει το δικαίωμα των Παλαιστινίων να υπάρχουν.
Το αποικιοκρατικό σχέδιο του Ισραήλ βασίζεται στην εξαφάνιση των Παλαιστινίων - ενός πληθυσμού τόσο μεγάλου όσο και ο εβραϊκός πληθυσμός του Ισραήλ. Εάν το κράτος επιμείνει σε αυτή την εμμονή, το βάρος του ισραηλινού βάρους για την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη θα αυξηθεί σημαντικά, εκτός εάν αρχίσουν να βλέπουν καθαρά και να αλλάζουν πορεία.
Σε αυτή τη συγκυρία, οι Ισραηλινοί ηγέτες είναι εύκολα σε θέση να νομιμοποιήσουν οποιοδήποτε έγκλημα διαπράττεται από τις κρατικές δυνάμεις ή να υπερασπιστούν οποιαδήποτε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η νοοτροπία της ισραηλινής κατοχής είναι συνυφασμένη με την ηθική χρεοκοπία.
Αλλά από τον Νετανιάχου μέχρι τους υπουργούς του, και από τους θρησκευτικούς ηγέτες μέχρι τους δημοσιογράφους, οι ισραηλινές πολιτικές παραμένουν μια μοναδική πηγή υπερηφάνειας σε μεγάλο μέρος της χώρας. Το κράτος δε φείδεται προσπαθειών για να στιγματίσει και να καταπιέσει τους Εβραίους παγκοσμίως που αντιστέκονται στην εμπλοκή τους σε αυτή την τρέλα.
Αν η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επιμένουν να πιστεύουν ότι μπορούν να επωμιστούν το βάρος του Ισραήλ και της εκστρατείας φρικαλεοτήτων του χωρίς επιπτώσεις, κάνουν σοβαρό λάθος.
Θα ήταν προς το συμφέρον των δυτικών ελίτ - και της ανθρωπότητας γενικότερα - να απεμπλακούν από τον πολιτικό αποκλεισμό που επιβάλλει το Ισραήλ, πριν συμβεί μια ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή.