Pepe Escobar - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια πολυπόθητη ευχαρίστηση της επαγγελματικής συγγραφής είναι να εμπλουτίζεται πάντα από ενημερωμένους αναγνώστες. Αυτή η διορατικότητα περί "έξωσης" - που αξίζει χίλιες γεωπολιτικές πραγματείες - προσφέρθηκε από έναν από τους πιο οξυδερκείς αναγνώστες μου σχολιάζοντας μια στήλη.
Συνοπτικά, αυτό που έχουμε εδώ εκφράζει μια βαθιά αισθητή συναίνεση σε όλο το φάσμα όχι μόνο στη Δυτική Ασία αλλά και στα περισσότερα γεωγραφικά πλάτη του Παγκόσμιου Νότου/Παγκόσμιας Πλειοψηφίας.
Το Αδιανόητο, με τη μορφή μιας γενοκτονίας που διεξήχθη ζωντανά, σε πραγματικό χρόνο σε κάθε smartphone κατά την τρίτη δεκαετία της χιλιετίας - την οποία ονόμασα "οργισμένη εικοσαετία" σε προηγούμενο βιβλίο μου - λειτούργησε σαν επιταχυντής σωματιδίων, συγκεντρώνοντας καρδιές και μυαλά.
Εκείνοι που επέλεξαν να βάλουν φωτιά στη Δυτική Ασία αντιμετωπίζουν ήδη δυσάρεστα αντίποινα. Και αυτό υπερβαίνει κατά πολύ τη διπλωματία που ασκούν οι ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου.
Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, μέσω του προέδρου Σι Τζινπίνγκ, η Κίνα ήταν κάτι περισσότερο από ρητή γεωπολιτικά (ένας πραγματικός κυρίαρχος δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις συνέπειες όταν πρόκειται για γενοκτονία). Η ξεκάθαρη θέση της Κίνας για την Παλαιστίνη υπερβαίνει κατά πολύ τη γεωοικονομική ρουτίνα της προώθησης των εμπορικών και μεταφορικών διαδρόμων του BRI.
Όλα αυτά ενώ ο πρόεδρος Πούτιν όρισε την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα ως "ιερό καθήκον", το οποίο στον ρωσικό κώδικα περιλαμβάνει, κρίσιμα, το στρατιωτικό φάσμα.
Παρ' όλους τους ελιγμούς και τις περιστασιακές τοποθετήσεις, για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, όλοι γνωρίζουν πως η τρέχουσα διάταξη του ΟΗΕ είναι σάπια και ανεπανόρθωτη, εντελώς ανίκανη όταν πρόκειται για την επιβολή ουσιαστικών ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, κυρώσεων ή ερευνών για κατά συρροή εγκλήματα πολέμου.
Τα νέα Ηνωμένα Έθνη που ετοιμάζονται είναι οι BRICS 11 - στην πραγματικότητα οι BRICS 10, θεωρώντας ότι ο νέος Δούρειος Ίππος της Αργεντινής στην πράξη μπορεί να υποβιβαστεί σε περιθωριακό ρόλο, εφόσον ενταχθεί την 1η Ιανουαρίου 2024.
Οι BRICS 10, με επικεφαλής τη Ρωσία-Κίνα, που αμφότερες διέπονται από μια ισχυρή ηθική πυξίδα, έχουν το αυτί τους στο έδαφος και ακούνε τον αραβικό δρόμο και τις χώρες του Ισλάμ. Ειδικά τους λαούς τους, πολύ περισσότερο από τις ελίτ τους. Αυτό θα είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο το 2024 κατά τη διάρκεια της ρωσικής προεδρίας των BRICS.
Ακόμα και χωρίς check out, θα πρέπει να φύγετε
Η τρέχουσα τάξη πραγμάτων στο Νέο Μεγάλο Παιχνίδι είναι να οργανωθεί η εκδίωξη του Ηγεμόνα από τη Δυτική Ασία - τόσο μια τεχνική πρόκληση όσο και μια πολιτισμική πρόκληση.
Όπως έχουν τα πράγματα, το συνεχές Ουάσιγκτον-Τελ Αβίβ είναι ήδη αιχμάλωτοι της ίδιας τους της συσκευής. Αυτό δεν είναι ξενοδοχείο Καλιφόρνια- δεν μπορείτε να κάνετε check out όποτε θέλετε, αλλά θα αναγκαστείτε να φύγετε.
Αυτό μπορεί να συμβεί με σχετικά ήπιο τρόπο - σκεφτείτε την Καμπούλ ως ένα remix της Σαϊγκόν - ή, αν η πίεση φτάσει στο απροχώρητο, μπορεί να περιλαμβάνει μια ναυτική Αποκάλυψη Τώρα, με ακριβές σιδερένιες μπανιέρες που μετατρέπονται σε υποθαλάσσιους κοραλλιογενείς υφάλους και την καταστροφή της CENTCOM και της AFRICOM.
Ο κρίσιμος φορέας όλο αυτό το διάστημα είναι το πώς το Ιράν - και η Ρωσία - έπαιξαν, χρόνο με το χρόνο, με άπειρη υπομονή, την κύρια στρατηγική που επινόησε ο στρατηγός Σουλεϊμανί, η δολοφονία του οποίου ουσιαστικά ξεκίνησε την οργισμένη εικοσαετία.
Ένας απενοχοποιημένος Ηγεμόνας δεν μπορεί να νικήσει τον "νέο άξονα του κακού", Ρωσία-Ιράν-Κίνα, όχι μόνο στη Δυτική Ασία, αλλά και οπουδήποτε στην Ευρασία, την Ασία-Ειρηνικό και την Παναφρική. Η άμεση συμμετοχή/κανονικοποίηση της γενοκτονίας λειτούργησε μόνο για να επιταχύνει τον προοδευτικό, αναπόφευκτο αποκλεισμό του Ηγεμόνα από το μεγαλύτερο μέρος του Παγκόσμιου Νότου.
Όλα αυτά ενώ η Ρωσία κατασκευάζει σχολαστικά την ολοκλήρωση της Μαύρης Θάλασσας, της Κασπίας Θάλασσας, της Βαλτικής Θάλασσας (παρά τη φινλανδική υστερία), της Αρκτικής και της Βορειοδυτικής Θάλασσας του Ειρηνικού και η Κίνα εκτοξεύει την ολοκλήρωση της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.
Ο Σι και ο Πούτιν είναι ταλαντούχοι παίκτες του σκακιού και του γκόου - και επωφελούνται από αστρικούς συμβούλους του διαμετρήματος του Πατρούσεφ και του Γουάνγκ Γι. Το να παίζει η Κίνα γεωπολιτικό γκο είναι μια άσκηση μη-αντιπαράθεσης: το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να μπλοκάρεις την ικανότητα του αντιπάλου σου να κινηθεί.
Το σκάκι και το γκόου, σε διπλωματικό ταντέμ, αντιπροσωπεύουν ένα παιχνίδι όπου δεν διακόπτεις τον αντίπαλό σου όταν αυτός πυροβολεί επανειλημμένα τον εαυτό του στα γόνατα. Ως έξτρα μπόνους, έχετε τον αντίπαλό σας να ανταγωνίζεται πάνω από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν τελικά στην κατάρρευση της οικονομίας του Ηγεμόνα. Και τότε μπορεί να νικηθεί από προεπιλογή.
Δυτικές "αξίες" θαμμένες κάτω από τα ερείπια
Καθώς η Ρωσία, ιδίως μέσω των προσπαθειών του Λαβρόφ, προσφέρει στον Παγκόσμιο Νότο/Παγκόσμια Πλειοψηφία ένα πολιτισμικό σχέδιο, επικεντρωμένο στην πολυπολικότητα με αμοιβαίο σεβασμό, η Κίνα μέσω του Σι Τζινπίνγκ προσφέρει την έννοια της "κοινότητας με κοινό μέλλον" και μια σειρά πρωτοβουλιών, που συζητήθηκαν εκτενώς στο Φόρουμ της Πρωτοβουλίας Belt & Road Initiative (BRI) στο Πεκίνο τον Οκτώβριο, όπου η Ρωσία, όχι τυχαία, ήταν ο επίτιμος προσκεκλημένος.
Μια ομάδα Κινέζων μελετητών πλαισιώνει συνοπτικά την προσέγγιση ως εξής: "Η Κίνα δημιουργεί/διευκολύνει παγκόσμιους κόμβους για σχέσεις/επικοινωνίες και πλατφόρμες για συγκεκριμένη συνεργασία/πρακτικές ανταλλαγές. Οι συμμετέχοντες παραμένουν κυρίαρχοι, συμβάλλουν στην κοινή προσπάθεια (ή απλώς σε συγκεκριμένα έργα) και λαμβάνουν οφέλη που τους κάνουν πρόθυμους να συνεχίσουν".
Είναι σαν το Πεκίνο να λειτουργούσε ως ένα είδος φωτεινού άστρου και καθοδηγητικού φωτός.
Σε έντονη αντίθεση με ό,τι έχει απομείνει από τον δυτικό πολιτισμό - σίγουρα χωρίς να έχει μεγάλη σχέση με τον Μοντέν,
Pico della Mirandola ή τον Schopenhauer - βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια αυτοκατασκευασμένη Καρδιά του Σκότους (χωρίς το λογοτεχνικό μεγαλείο του Conrad), αντιμετωπίζοντας το αληθινό, ανεπανόρθωτα τρομακτικό πρόσωπο του κομφορμιστικού, υποταγμένου ατομικισμού.
Καλώς ήρθατε στον Νέο Μεσαίωνα, που επισπεύδεται από τις "εφαρμογές δολοφονίας" του δυτικού ρατσισμού, όπως υποστηρίζεται σε ένα λαμπρό βιβλίο, τον Κινεζικό Κοσμοπολιτισμό, από τον μελετητή Shuchen Xiang, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Xidan.
Οι "kill apps" του δυτικού ρατσισμού, γράφει ο καθηγητής Xiang, είναι ο φόβος της αλλαγής, η οντολογία του δυαδικού δυϊσμού, η επινόηση του "βάρβαρου" ως φυλετικού Άλλου, η μεταφυσική της αποικιοκρατίας και η ακόρεστη φύση αυτής της ρατσιστικής ψυχολογίας. Όλες αυτές οι "εφαρμογές" εκρήγνυνται τώρα, σε πραγματικό χρόνο, στη Δυτική Ασία. Η βασική συνέπεια είναι πως το δυτικό οικοδόμημα των "αξιών" έχει ήδη χαθεί, θαμμένο κάτω από τα ερείπια της Γάζας.
Τώρα σε μια αχτίδα φωτός: μπορεί να υποστηριχθεί - και θα επανέλθουμε σε αυτό - ότι ο ορθόδοξος Χριστιανισμός, το μετριοπαθές Ισλάμ και διάφορα ρεύματα του Ταοϊσμού/Κονφουκιανισμού μπορούν να αγκαλιάσουν το μέλλον ως οι τρεις κύριοι πολιτισμοί μιας εξαγνισμένης Ανθρωπότητας.