Connor O'Keeffe - mises.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε επιστολή της προς το Κογκρέσο τη Δευτέρα, η διευθύντρια προϋπολογισμού του Λευκού Οίκου Shalanda Young δήλωσε στο Κογκρέσο πως τα κονδύλια θα εξαντληθούν μέχρι το τέλος του έτους:
Θέλω να είμαι σαφής: χωρίς δράση του Κογκρέσου, μέχρι το τέλος του έτους θα εξαντληθούν οι πόροι για την προμήθεια περισσότερων όπλων και εξοπλισμού για την Ουκρανία και για την παροχή εξοπλισμού από τα στρατιωτικά αποθέματα των ΗΠΑ. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό δοχείο χρηματοδότησης διαθέσιμο για να καλύψουμε αυτή τη στιγμή. Μας τελείωσαν τα χρήματα - και σχεδόν τελείωσε ο χρόνος.
Ο Γιανγκ συνεχίζει να προβλέπει καταστροφή για την Ουκρανία εάν δε διατεθούν περισσότερα χρήματα. Αλλά είναι αυτό πραγματικά ακριβές; Είναι ο ουκρανικός λαός καταδικασμένος αν η Ουάσινγκτον σταματήσει να χρηματοδοτεί τον πόλεμο;
Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση απουσίας εμπλοκής των ΗΠΑ στην Ουκρανία, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε την πραγματική επίδραση της Ουάσινγκτον στον πόλεμο, η πραγματική φύση του οποίου έχει παρουσιαστεί εξαιρετικά σε μια σειρά από πρόσφατες στήλες του Ted Snider.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ξεκίνησε με βομβαρδισμό πυραύλων κρουζ στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Αργότερα εκείνη την ημέρα, μεραρχίες πεζικού και τεθωρακισμένων εισέβαλαν από τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Κριμαία, ενώ αλεξιπτωτιστές έπεσαν γύρω από την πρωτεύουσα Κίεβο.
Μέρες αργότερα, καθώς το σοκ και η σύγχυση της αρχικής επίθεσης άρχισαν να διαλύονται, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι προσπάθησε να οργανώσει έμμεσες συνομιλίες με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ζελένσκι κάλεσε τον τότε Ισραηλινό πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ και του ζήτησε να επικοινωνήσει με τον Πούτιν και να λειτουργήσει ως μεσολαβητής. Ο Μπένετ συμφώνησε.
Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, ο Μπένετ είχε μια σειρά τηλεφωνικών κλήσεων με τον Πούτιν πριν ταξιδέψει στη Μόσχα και το Βερολίνο για να βοηθήσει στην οργάνωση των διπλωματικών διαύλων επικοινωνίας. Η προσπάθειά του κορυφώθηκε με τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας και της Ουκρανίας στις 10 Μαρτίου στην Τουρκία.
Στη σειρά των συνομιλιών που ακολούθησαν, ο Μπένετ περιέγραψε πως και οι δύο πλευρές έκαναν "τεράστιες παραχωρήσεις" στην επιδίωξη της κατάπαυσης του πυρός.
Αλλά οι δυτικοί υποστηρικτές του Κιέβου αντιστάθηκαν στην εκεχειρία. Σε ειδική σύνοδο κορυφής στις 24 Μαρτίου, το ΝΑΤΟ αποφάσισε να μην υποστηρίξει ή να μην εγκρίνει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Παρόλα αυτά, ο Ζελένσκι και ο Πούτιν συνέχισαν. Και στις 29 Μαρτίου, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία.
Σύμφωνα με ένα προσχέδιο που αποκαλύφθηκε τον περασμένο Ιούνιο, η Ρωσία είχε συμφωνήσει να αποσύρει τις δυνάμεις της στα προπολεμικά όρια. Σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία συμφώνησε να μην επιδιώξει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Γιατί όμως δεν έγινε; Λοιπόν, μπορεί να είχε αρχίσει να συμβαίνει. Στις αρχές Απριλίου, η Ρωσία απέσυρε τις δυνάμεις της από τη βόρεια Ουκρανία, γύρω από το Κίεβο -μια ενέργεια που ο Πούτιν δήλωσε αργότερα ότι σχετιζόταν με τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης.
Αλλά στη συνέχεια, σύμφωνα με τον Μπένετ, τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και τον επικεφαλής της ουκρανικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες, Νταβίντ Αρακάμια, η Δύση πίεσε τον Ζελένσκι να εγκαταλείψει τις διαπραγματεύσεις και να πολεμήσει.
Υποθέτοντας τις καλύτερες προθέσεις, είναι πιθανό οι αξιωματούχοι στην Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες να πίστευαν ότι οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να κερδίσουν αρκετές μάχες για να βελτιώσουν τη μόχλευση τους σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις. Όμως δε συνέβη αυτό.
Αντιθέτως, η Ουάσινγκτον χρηματοδότησε έναν τρομακτικό πόλεμο φθοράς είκοσι ενός μηνών, ο οποίος κόστισε πολύ ακριβά στον λαό της Ουκρανίας σε γη, ζωές και άκρα. Αφού οι συνομιλίες κατέρρευσαν, η Ρωσία διεκδίκησε μόνιμα δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά μίλια ουκρανικού εδάφους, από το οποίο είχε συμφωνήσει νωρίτερα να παραιτηθεί.
Το περασμένο καλοκαίρι, οι ουκρανικές δυνάμεις άρχισαν να προσπαθούν να ανακαταλάβουν αυτά τα εδάφη με τη βία στη λεγόμενη αντεπίθεση. Αλλά έκτοτε έχασαν περισσότερα εδάφη από όσα κέρδισαν. Η Ουκρανία κρατά τον αριθμό των απωλειών της απόρρητο, αλλά μέχρι τα τέλη Αυγούστου οι αμερικανικές εκτιμήσεις τον τοποθετούσαν βόρεια των διακοσίων χιλιάδων. Και πιθανότατα έχει αυξηθεί σημαντικά με τον συνεχιζόμενο αγώνα να διαπεράσουν τα βαριά ρωσικά ναρκοπέδια.
Καθώς η προμήθεια ανδρών στρατιωτικής ηλικίας έχει μειωθεί, ο μέσος όρος ηλικίας ενός Ουκρανού στρατιώτη έχει ανέλθει στα σαράντα τρία. Και τώρα υπάρχει μια ώθηση στην ουκρανική κυβέρνηση να μειώσει την ηλικία στράτευσης για να αρχίσει η επιστράτευση όσων μέχρι τώρα ήταν πολύ νέοι για να είναι επιλέξιμοι.
Ο ουκρανικός λαός περνάει την κόλαση. Και τώρα ακόμη και ανώτεροι Ουκρανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι δεν υπάρχει στρατιωτική διέξοδος.
Αν ο σκοπός της καταστολής της συμφωνίας της Κωνσταντινούπολης ήταν να βοηθήσει τους Ουκρανούς να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή, η Δύση πρέπει να παραδεχτεί την αποτυχία της πριν η Ουκρανία χάσει ακόμη περισσότερα.
Και αν οι προθέσεις της Ουάσινγκτον ήταν πιο κακόβουλες -όπως υποδηλώνουν σχόλια αξιωματούχων όπως ο Μιτς Μακόνελ, οι οποίοι διαμόρφωσαν τον πόλεμο ως έναν εύκολο τρόπο να επιβαρυνθεί η Ρωσία χωρίς να χυθεί αμερικανικό αίμα-, αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να ματαιωθεί αυτό το φρικτό σχέδιο.
Αυτό μας φέρνει πίσω στο αρχικό ερώτημα. Τι θα συνέβαινε αν οι Ηνωμένες Πολιτείες σταματούσαν να υποστηρίζουν την Ουκρανία; Το ξέρουμε ήδη. Η Ουκρανία και η Ρωσία θα εργάζονταν για μια συμφωνία. Δεν θα πάει τόσο καλά για την Ουκρανία όσο πήγε πριν από σχεδόν δύο χρόνια, όταν ήταν ισχυρότερη. Αλλά δεν είναι ένας δρόμος που πρέπει να φοβόμαστε. Διότι η εναλλακτική λύση είναι να περάσει ο Λευκός Οίκος το δικό του και να συνεχιστεί αυτός ο βάναυσος, περιττός πόλεμος. Και αυτό είναι πολύ χειρότερο.