Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
"Ο πόλεμος αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας φαίνεται να ολοκληρώνεται" και "Οι δυτικοί πολιτικοί φορείς πανικοβάλλονται επειδή δεν υπήρχε σχέδιο Β σε περίπτωση αποτυχίας της αντεπίθεσης". Οι πολεμοκάπηλοι θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μια επίθεση με ψεύτικη σημαία εναντίον της Λευκορωσίας, όπως προειδοποίησε πρόσφατα ο πρόεδρος της Επιτροπής Κρατικής Ασφάλειας, ότι εξετάζεται από απελπισία για να συνεχιστεί η σύγκρουση, ενώ οι πραγματιστές θα συμβιβαστούν με μια συμφωνία "γη για ειρήνη". Μέχρι στιγμής, δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση, αλλά σύντομα θα ληφθεί.
Το πρώτο σενάριο ενέχει τον κίνδυνο μεγαλύτερης σύγκρουσης από λάθος υπολογισμό, ενώ το δεύτερο ισοδυναμεί με αναμφισβήτητη ήττα της Δύσης. Ο Ζελένσκι τάσσεται υπέρ του πρώτου, καθώς το δεύτερο θα είχε ως αποτέλεσμα το τέλος της πολιτικής του καριέρας, εξ ου και μέχρι στιγμής αρνείται τις αναφερόμενες δυτικές πιέσεις για επανέναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Ρωσία.
Αντιθέτως, προετοιμάζεται για μια πιθανή επίθεση με την οχύρωση ολόκληρου του μετώπου, αλλά τόσο η ανατολική όσο και η νότια κατεύθυνσή του παρουσιάζουν σημάδια μιας ζυμωμένης ανταρσίας.
Ενώ "η πρόβλεψη του Naryshkin για το σενάριο περί αντικατάστασης του Zelensky από τη Δύση δεν θα πρέπει να χλευαστεί", σε περίπτωση στρατιωτικού πραξικοπήματος από τον κορυφαίο αντίπαλό του Valery Zaluzhny, οι ΗΠΑ θα ήταν νομικά υποχρεωμένες να διακόψουν τη στρατιωτική βοήθεια, εκτός εάν παρασχεθεί παραίτηση με την αιτιολογία ότι το απαιτούν τα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας. Αυτό είναι σχεδόν εγγυημένο δεδομένης της συγκυρίας, αλλά θα ήταν εξαιρετικά ενοχλητικό για τις ΗΠΑ και θα υπονόμευε πλήρως τη ρητορική τους σχετικά με τη σύγκρουση αυτή που υποτίθεται ότι διεξάγεται για τη "δημοκρατία".
Έχοντας κατά νου αυτούς τους κινδύνους φήμης, το αίτημα του Karatnycky για μια "κυβέρνηση εθνικής ενότητας" λειτουργεί ουσιαστικά ως το πρώτο βήμα σε ένα σενάριο "σταδιακής μετάβασης στην ηγεσία", το οποίο σπάει το αδιέξοδο για το προαναφερθέν δίλημμα. Λίγοι έχουν ακούσει γι' αυτόν στο παρελθόν, αλλά ο εργοδότης του είναι μια δεξαμενή σκέψης που είναι διαβόητη ως μια από τις πιο επιδραστικές της Beltway, σε τέτοιο βαθμό που απαγορεύτηκε στη Ρωσία πριν από τεσσεράμισι χρόνια επειδή αποτελούσε απειλή για την εθνική της ασφάλεια.
Όσο για το Politico, το οποίο είναι το μέσο ενημέρωσης που επέλεξε (ή μάλλον οι χειριστές του) ως το μέσο για να εισαγάγει αυτό το αίτημα στο διάλογο, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και ως εκ τούτου ήταν κατανοητό ότι επιλέχθηκε προκειμένου να διασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή ευαισθητοποίηση μεταξύ εκείνων που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Ο συνδυασμός αυτών των δύο που δουλεύουν μαζί ενισχύει τον ισχυρισμό πως το άρθρο του ήταν το πιο ξεκάθαρο μήνυμα από το αμερικανικό κατεστημένο ότι έχει τελειώσει με τον Ζελένσκι.
Ο Karatnycky εξήγησε πως "το άνοιγμα της κυβέρνησης στους ηγέτες της αντιπολίτευσης και της κοινωνίας των πολιτών με αυτόν τον τρόπο θα παρείχε αμέσως νομιμοποίηση στην ηγετική ομάδα, θα μείωνε την κριτική της αντιπολίτευσης και θα διεύρυνε τον κύκλο των φωνών που έχουν το αυτί του προέδρου". Στην πράξη, αυτό θα του δημιουργούσε το πρόσχημα "διάσωσης του προσχήματος" για την επανέναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών για μια συμφωνία "γη έναντι ειρήνης" κατά τα πρότυπα της πρότασης του πρώην ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ ναύαρχου Τζέιμς Σταυρίδη από τις αρχές Νοεμβρίου, την οποία μοιράστηκε με το Bloomberg.
Θα μπορούσε επίσης να διευκολύνει την αντικατάστασή του από τον Zaluzhny με έναν "δημοκρατικό" τρόπο που θα απέφευγε να αναγκάσει τον Αρχιστράτηγο να πραγματοποιήσει πραξικόπημα με την έγκριση της Δύσης προκειμένου να ξαναρχίσουν οι ίδιες συνομιλίες. Εάν ο Ζελένσκι δεν συμφωνήσει με αυτό, τότε το προαναφερθέν σενάριο θα μπορούσε να υλοποιηθεί προκειμένου να αποφευχθεί η απώλεια των σκληρά κερδισμένων επί του πεδίου κεκτημένων εν όψει οποιασδήποτε επερχόμενης ρωσικής επίθεσης ή να διακινδυνεύσει μια μεγαλύτερη σύγκρουση λόγω λανθασμένου υπολογισμού, εάν αυτό συμβεί και το ΝΑΤΟ παρέμβει επίσημα για να χαράξει μια "κόκκινη γραμμή".
Με απλά λόγια, στενεύουν τα περιθώρια για τον Ζελένσκι, καθώς το αμερικανικό κατεστημένο του δίνει την τελευταία ίσως ευκαιρία να αποχωρήσει από τη σκηνή χωρίς να χάσει τη ζωή του, αλλά οι μεσσιανικές αυταπάτες της μέγιστης νίκης που το περιοδικό Time είπε ότι έχει ανά ανώνυμο ανώτερο σύμβουλο, μπορεί να τον τυφλώσουν στην ευκαιρία. Σε αυτή την περίπτωση, το "Μαϊντάν 3" που προσπάθησε απεγνωσμένα να απαξιώσει προληπτικά τον περασμένο μήνα μπορεί να υλοποιηθεί μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους, γεγονός που θα μπορούσε είτε να οδηγήσει άμεσα στην απομάκρυνσή του είτε να προκαλέσει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για τον σκοπό αυτό.