Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Εξηγήθηκε στα τέλη του περασμένου μήνα πως "ο de facto αποκλεισμός της Ουκρανίας από την Πολωνία είναι το τελευταίο παιχνίδι εξουσίας της απερχόμενης κυβέρνησής της" για να μετριάσει προληπτικά τις στρατηγικές συνέπειες της αναμενόμενης υποταγής της νέας κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Τουσκ στα περιφερειακά συμφέροντα της Γερμανίας. Εν συντομία, οι δύο αυτοί ανταγωνίζονται σκληρά για επιρροή στην Ουκρανία από το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια του οποίου το Βερολίνο απέκτησε προβάδισμα έναντι της Βαρσοβίας, αλλά η απερχόμενη κυβέρνηση της τελευταίας δεν έχει ακόμη παραδεχθεί την ήττα της σε αυτόν τον αγώνα.
Η απερχόμενη κυβέρνηση οραματίζεται την Πολωνία να ηγηθεί της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης μέσω της "Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών" (3SI), ενώ η κυβέρνηση της Γερμανίας υπό τον Σολτς οραματίζεται να γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας της ηπείρου, με τον συνακόλουθο ανταγωνισμό τους για την επιρροή στην Ουκρανία να είναι κομβικός για τα σχέδια της καθεμιάς.
Αν η Γερμανία βγει νικήτρια, τότε η Πολωνία θα στριμωχτεί μεταξύ αυτής και της Ουκρανίας, ενώ η νίκη της Πολωνίας -ή τουλάχιστον οτιδήποτε άλλο εκτός από την ολοκληρωτική ήττα της- θα μπορούσε να κερδίσει πολύτιμο χρόνο μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Από γεωπολιτική άποψη, τα συμφέροντα των κρατών της Βαλτικής εξυπηρετούνται από την υποστήριξη της ανόδου της Πολωνίας σε όλη την ΚΑΕ, ώστε να εξισορροπηθούν οι ηγεμονικές φιλοδοξίες της Γερμανίας, αλλά η αντίδρασή τους στον de facto αποκλεισμό δεν το αντανακλά αυτό. Είναι πιο σημαντικό για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής τους να συνεχίσει να εισρέει απρόσκοπτα η στρατιωτική βοήθεια στη χώρα αυτή, ώστε να συνεχίσουν να διαβρώνουν τις δυνατότητες της Ρωσίας όσο το δυνατόν περισσότερο πριν από το τέλος της σύγκρουσης, παρά να σταθούν αλληλέγγυοι με τους συναδέλφους τους της 3SI και συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ σε αυτό το ζήτημα.
Η ειρωνεία είναι πως ενώ η κοσμοθεωρία τους διαμορφώνεται από έναν παθολογικό φόβο για τη Ρωσία, τα συμφέροντα αυτών των χωρών εξυπηρετούνται αναμφισβήτητα καλύτερα με την υποστήριξη των διαδικασιών ολοκλήρωσης της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης υπό την ηγεσία της Πολωνίας, παρά με τη διευκόλυνση της γερμανικής ηγεμονίας και τον κίνδυνο το Βερολίνο να συνάψει μια μέρα συμφωνία με τη Μόσχα εις βάρος τους. Προδίδοντας την Πολωνία μέσω των επίσημων διαβημάτων τους, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα εμπιστοσύνης μεταξύ τους που είχε σφυρηλατηθεί από το 1991, εξυπηρέτησαν ακούσια τα ηγεμονικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Κανένας από αυτούς δεν χρειάστηκε να υποβάλει επίσημη καταγγελία κατά της Πολωνίας, καθώς θα αρκούσε η διακριτική μετάδοση των αντιρρήσεών τους για τον de facto αποκλεισμό της Ουκρανίας χωρίς να διακινδυνεύσουν την ανατροπή των επιτευγμάτων της 3SI τα τελευταία χρόνια. Προχωρώντας όμως σε αυτό το μοιραίο βήμα σε συντονισμό μεταξύ τους, έδειξαν ότι ο παθολογικός φόβος τους για τη Ρωσία ξεπερνά τα συμφέροντά τους σε διαδικασίες περιφερειακής ολοκλήρωσης που μετριάζουν προληπτικά τις στρατηγικές συνέπειες της γερμανικής ηγεμονίας.
Με απλά λόγια, οι τρεις αυτές χώρες θυσίασαν τα εθνικά τους συμφέροντα προκειμένου να σηματοδοτήσουν ενάρετα την αλληλεγγύη τους προς την Ουκρανία στο πλαίσιο της τελετουργικής υπονόμευσης της Ρωσίας, γεγονός που μαρτυρά την έλλειψη στρατηγικού οράματος των ηγεσιών τους καθώς και την ανωριμότητά τους. Εάν η Πολωνία δεν ανακτήσει κάτι απτό στρατηγικής σημασίας στην εξελισσόμενη διαμάχη της με την Ουκρανία μέχρι την ανάληψη της εξουσίας από τον Τουσκ, τότε η 3SI θα μπορούσε να συνδιαμορφωθεί από τον ίδιο και τους Γερμανούς προστάτες του σε ένα ακόμη εργαλείο ηγεμονίας της χώρας αυτής.