Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η παράγραφος από το κομμάτι είναι μια μεγάλη κόκκινη σημαία που δείχνει πως οι "πηγές" που σπέρνουν αυτό το παραμύθι εμπλέκονται σε μια εκστρατεία πληροφοριακού πολέμου:
Ο κ. Πούτιν σηματοδοτεί μέσω μεσαζόντων τουλάχιστον από τον Σεπτέμβριο ότι είναι ανοιχτός σε μια κατάπαυση του πυρός που παγώνει τις μάχες κατά μήκος των σημερινών γραμμών, πολύ κοντά στις φιλοδοξίες του να κυριαρχήσει στην Ουκρανία, λένε δύο πρώην ανώτεροι Ρώσοι αξιωματούχοι κοντά στο Κρεμλίνο και Αμερικανοί και διεθνείς αξιωματούχοι που έχουν λάβει το μήνυμα από τους απεσταλμένους του κ. Πούτιν.
Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο ψέμα - ότι ο Πούτιν είναι πρόθυμος να θυσιάσει τις "φιλοδοξίες του να κυριαρχήσει στην Ουκρανία". Από την αρχή της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης ο πρόεδρος Πούτιν ήταν συνοπτικός και συνεπής - αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Οι φιλο-ουκρανοί αναλυτές στη Δύση συνεχίζουν να επιμένουν, ψευδώς, πως ο Πούτιν ήθελε να καταλάβει το Κίεβο, αλλά απέτυχε το Μάρτιο του 2022 και έχει ή είχε πρόθεση να κατακτήσει όλη την Ουκρανία. Αυτό είναι καθαρή δυτική προπαγάνδα.
Οι πηγές αυτής της ανοησίας είναι "δύο πρώην Ρώσοι αξιωματούχοι που βρίσκονται κοντά στο Κρεμλίνο" και ανώνυμοι Αμερικανοί και "διεθνείς αξιωματούχοι". Είμαι πρόθυμος να στοιχηματίσω μια χριστουγεννιάτικη πουτίγκα ότι οι αξιωματούχοι αυτοί είναι Βρετανοί. Οι πληροφορίες που παρέχονται από τους πρώην Ρώσους αξιωματούχους είναι απολύτως ύποπτες. Πώς το ξέρω; Είχα μια συζήτηση πριν από δύο εβδομάδες, ενώ βρισκόμουν στη Μόσχα, με έναν πολύ υψηλόβαθμο Ρώσο αξιωματούχο που συμμετέχει σε συναντήσεις στο Κρεμλίνο. Παρουσίασε ένα πολύ διαφορετικό μήνυμα. Συγκεκριμένα, ο αξιωματούχος αυτός εξέφρασε ανησυχία για την έλλειψη ουσιαστικών διπλωματικών επαφών με την Ουάσιγκτον και τόνισε πως η πολιτική των ΗΠΑ φαίνεται να είναι αφοσιωμένη στο να σαμποτάρει κάθε λογική πορεία για διαπραγματεύσεις. Επιτρέψτε μου να το θέσω ως εξής - το πρόσωπο που μετέφερε αυτές τις ανησυχίες θα βρισκόταν ακριβώς στη μέση οποιασδήποτε διπλωματικής επαφής με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Alastair Crooke, ο οποίος ήταν μαζί μου στη Μόσχα, παρείχε μια εξαιρετική περίληψη των όσων ακούσαμε:
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας έχουν φτάσει στο ναδίρ- είναι χειρότερα ακόμη και από ό,τι φανταζόμασταν. Σε συζητήσεις με ανώτερους Ρώσους αξιωματούχους, είναι προφανές πως οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τους πρώτους ως ξεκάθαρους εχθρούς. Για να πάρουν μια γεύση, είναι σαν να ρωτάει ένας ανώτερος Ρώσος αξιωματούχος: "Τι είναι αυτό που θέλετε από μένα;". Η απάντηση θα μπορούσε να έρθει: "Εύχομαι να πεθάνεις".
Η εγγενής ένταση και η έλλειψη πραγματικής ανταλλαγής απόψεων είναι χειρότερη από ό,τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι δίαυλοι επικοινωνίας παρέμεναν ανοιχτοί. Το κενό αυτό επιτείνεται από την απουσία πολιτικής νοημοσύνης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτικών ηγετών, με τους οποίους δεν έχει γίνει ουσιαστική συζήτηση.
Οι Ρώσοι αξιωματούχοι αναγνωρίζουν τους κινδύνους αυτής της κατάστασης. Ωστόσο, δεν ξέρουν πώς να τη διορθώσουν. Το ύφος της συζήτησης επίσης, έχει διολισθήσει από την απόλυτη εχθρότητα προς τη μικροπρέπεια: Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να εμποδίσουν τους εργάτες να εισέλθουν στη ρωσική αποστολή στον ΟΗΕ για να επισκευάσουν τα σπασμένα παράθυρα. Η Μόσχα τότε - απρόθυμα - βρίσκει τον εαυτό της με λίγη εναλλακτική λύση από το να απαντήσει με παρόμοια μικροπρεπή τρόπο - και έτσι η σχέση κατρακυλάει.
Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός αυτού του άρθρου των NY Times; Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε την εξήγηση σε μια πρόσφατη στήλη του Gideon Rachman των Financial Times. Έγραψε:
Μια εναλλακτική λύση σε μια επίσημη συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι ένα de facto πάγωμα της σύγκρουσης. Σε αυτό το σενάριο, η Ουκρανία θα κινηθεί σε μια κυρίως αμυντική στάση και θα συγκρατήσει περαιτέρω ρωσικές προόδους. Οι μάχες δε θα σταματούσαν ποτέ εντελώς - αλλά θα μειώνονταν.
Μια ενδιάμεση κατάσταση - κάπου μεταξύ μιας παγωμένης σύγκρουσης και μιας επίσημης συνθήκης ειρήνης - θα ήταν μια ανακωχή. Οι δύο πλευρές θα συμφωνούσαν μόνο στην παύση των εχθροπραξιών, χωρίς να διευθετήσουν κανένα από τα υποκείμενα πολιτικά ζητήματα. Το μοντέλο εδώ θα ήταν ο τερματισμός του πολέμου της Κορέας και η διαίρεση της χερσονήσου σε Βόρεια και Νότια Κορέα. . . .
Ακόμη και ορισμένοι από τους πιο ένθερμους δυτικούς υποστηρικτές της Ουκρανίας μιλούν τώρα για την ανάγκη να αποδεχθεί το Κίεβο μια παγωμένη σύγκρουση και να κηρύξει τη νίκη. "Πρέπει να αντιστρέψουμε την αφήγηση και να πούμε ότι ο Πούτιν απέτυχε", λέει ένας πρώην αξιωματούχος των ΗΠΑ.
Με απλά λόγια - το δημοσίευμα των NY Times έχει ως στόχο να αντιστρέψει την αφήγηση και να δώσει στη Δύση μια δικαιολογία για να αποχωρήσει από την Ουκρανία. Ο Πούτιν και η κυβέρνησή του δεν έχουν κανένα κίνητρο να κάνουν παραχωρήσεις στην Ουκρανία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στο ΝΑΤΟ. Η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο και μειώνει την ουκρανική στρατιωτική μηχανή και τη δύναμη των στρατευμάτων. Ακόμη και πολλοί σημαντικοί Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχονται πως οι πιθανότητες να νικήσουν τη Ρωσία είναι μηδενικές.