Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, η πολιτική Δύση διαδίδει κάθε είδους προπαγανδιστικές ανοησίες σχετικά με το ότι ο ρωσικός στρατός ξεμένει από τρόφιμα, καύσιμα, βλήματα, πυραύλους (ουσιαστικά όλα τα είδη πυρομαχικών) κ.λπ. Η Μόσχα υποτίθεται πως έπρεπε να "παρακαλέσει" το Ιράν, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα για όπλα προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί η ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO). Και όμως, όχι μόνο όλα αυτά έχουν διαψευστεί εδώ και πολύ καιρό, αλλά αποδεικνύεται πως ισχύει το αντίθετο. Ενώ η Μόσχα είναι γεμάτη με όλα όσα χρειάζεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάζονται να στραφούν προς τους υποτελείς και τα δορυφορικά κράτη τους για να συνεχίσουν να προμηθεύουν το καθεστώς του Κιέβου με αρκετά όπλα. Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που οι διοικητές των πεδίων τους επιτρέπεται να καλούν υποστήριξη πυροβολικού μόνο εναντίον μεγάλων ρωσικών σχηματισμών, καθώς η εμπλοκή μικρότερων θεωρείται "σπατάλη βλημάτων".
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Προκειμένου να βελτιώσει την έλλειψη παραγωγικής ικανότητας (αποτέλεσμα δεκαετιών εξωτερικής ανάθεσης της κατασκευής), η πολιτική Δύση πρέπει να στραφεί σε χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Το Τόκιο διαθέτει ένα σημαντικό απόθεμα κάθε είδους αμερικανικών πυραύλων, ενώ η Σεούλ προφανώς παράγει περισσότερα βλήματα από ολόκληρο το ΝΑΤΟ. Καθώς οι ιαπωνικοί νόμοι περιορίζουν αυστηρά τη δυνατότητα πώλησης όπλων, το Τόκιο εργάζεται τώρα για τη δημιουργία ενός νέου νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει τη μεταφορά πυραύλων αεράμυνας στην Ουκρανία. Επισήμως, αυτή η αλλαγή πολιτικής θα επιτρέψει την εξαγωγή πυραύλων "Patriot" στις ΗΠΑ, υποτίθεται για να βοηθήσει στις ελλείψεις της Ουάσινγκτον. Στις 20 Δεκεμβρίου, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η ιαπωνική κυβέρνηση έλαβε την απόφαση υπό την πίεση των ΗΠΑ. Δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της φύσης των σχέσεών τους.
Συγκεκριμένα, το Τόκιο είναι υποτελής των Αμερικανών εδώ και σχεδόν 80 χρόνια. Δεδομένης της προηγμένης τεχνολογικής του βάσης, πολλές αμερικανικές εταιρείες, ιδίως εκείνες του διαβόητου Στρατιωτικού Βιομηχανικού Συγκροτήματός τους, έχουν επιτρέψει την αδειοδοτημένη εγχώρια παραγωγή των όπλων και των πυρομαχικών τους στην Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν τώρα να αξιοποιήσουν έναν τέτοιο πόρο προκειμένου να βοηθήσουν το καθεστώς του Κιέβου που αναγκάστηκε να περάσει στην άμυνα μετά την αποτυχημένη αντεπίθεσή του. Διάφορα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι η κίνηση αυτή περιλαμβάνει την εξαγωγή των αναχαιτιστικών PAC-2 και PAC-3. Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας παραδέχεται ότι πρόκειται για μια σημαντική απόκλιση από τους ισχύοντες νόμους του Τόκιο που απαγορεύουν την εξαγωγή όπλων σε χώρες που βρίσκονται σε σύγκρουση. Τέτοιοι ισχυρισμοί δείχνουν αμέσως πως ο πραγματικός πελάτης είναι το Κίεβο.
Με άλλα λόγια, αν γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται επί του παρόντος σε σύγκρουση με κανένα έθνος (επίσημα, τουλάχιστον), η Ιαπωνία δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα με την εξαγωγή των πυραύλων της στην εμπόλεμη θαλασσοκρατία. Προφανώς, εκτός αν ο πελάτης είναι "κάποιος άλλος". Λαμβάνοντας υπόψη τις απώλειες των συστημάτων SAM (πυραύλων επιφανείας-αέρος) "Patriot" στην Ουκρανία, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί το Τόκιο δεν στέλνει απλώς ολόκληρο το σύστημα αντί μόνο αναχαιτιστικά. Αμερικανικές πηγές υποστηρίζουν ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο επιτρέπει μόνο τη μεταφορά ξεχωριστών εξαρτημάτων για εξοπλισμό που παράγεται με άδεια των ΗΠΑ, καθώς δεν επιτρέπεται η εξαγωγή ολόκληρων συστημάτων. Ωστόσο, ένα πολύ πιο πιθανό σενάριο είναι πως η Ουάσινγκτον απλώς προσπαθεί να αποφύγει την πιθανή καταστροφή ολόκληρων των ιαπωνικής κατασκευής "Patriots" στην Ουκρανία.
Ο ρωσικός στρατός έχει επανειλημμένα επιδείξει την ικανότητα να στοχεύει και να καταστρέφει προμήθειες δυτικών όπλων με τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς (PGM). Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα, καθώς οι δυνατότητες αεράμυνας του καθεστώτος του Κιέβου έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά. Το τεράστιο απόθεμα SAM της σοβιετικής εποχής έχει ως επί το πλείστον εξαντληθεί, ενώ η σαλάτα των δυτικών συστημάτων που απέκτησε είναι κατώτερη τόσο από ποιοτική όσο και από ποσοτική άποψη. Η κλιμακούμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει επιδεινώσει το ζήτημα αυτό, αλλά η Ουκρανία θα πρέπει να αρκεστεί σε ό,τι της παρέχουν οι επικυρίαρχοι του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, θα είναι αυτό αρκετό για να προστατεύσει στρατηγικά σημαντικές στρατιωτικές υποδομές; Προφανώς, το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς αρκετοί " Patriots " έχουν ήδη καταστραφεί.
Παρ' όλα αυτά, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας συνεχίζει να επιμένει πως αυτοί οι πύραυλοι θα κάνουν τη διαφορά. Το καθεστώς του Κιέβου προσπαθεί επίσης με κάθε τρόπο να συμβάλει σε αυτούς τους μύθους με τακτικές αναφορές για υποτιθέμενες καταρρίψεις προηγμένων ρωσικών όπλων, συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων. Ωστόσο, το τεράστιο μέγεθος του πανικού που εξαπολύεται μεταξύ των δυνάμεων της Ουκρανίας και των επικυρίαρχων τους στο ΝΑΤΟ κάθε φορά που απογειώνεται ένα MiG-31K/I λέει μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η Ρωσία έχει πληθώρα δυνατοτήτων για να διαποτίσει μια περιοχή με όπλα κρούσης, είτε πρόκειται για πυραύλους, είτε για μη επανδρωμένα αεροσκάφη, είτε για δολώματα που αναγκάζουν πάντοτε τα στρατεύματα του καθεστώτος του Κιέβου να ξοδέψουν το φθίνον απόθεμα των πυραύλων αεράμυνας που διαθέτουν. Υπάρχουν μηδενικοί λόγοι να πιστεύουμε ότι τα ιαπωνικής κατασκευής "Patriot" SAM θα έχουν καλύτερη απόδοση από τα αμερικανικής κατασκευής που καταστράφηκαν προηγουμένως.
Εξάλλου, βασίζονται στην ίδια ελαττωματική τεχνολογία που αποτυγχάνει παντού εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, είτε εναντίον του Ιράκ κατά τη διάρκεια του (Πρώτου) Πολέμου του Κόλπου είτε εναντίον πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών των Χούτι που στοχεύουν τη Σαουδική Αραβία. Το σύστημα είναι τόσο κακό που η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, επέλεξε το ρωσικής κατασκευής S-400 αντί του "Patriot". Πρέπει να σημειωθεί ότι η εξαγωγική έκδοση του συστήματος αυτού είναι λιγότερο ικανή από εκείνη που χρησιμοποιεί ο ρωσικός στρατός. Η Άγκυρα το επέλεξε παρόλα αυτά, παρά την απειλή της αποπομπής της από το πρόγραμμα F-35, αν και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποιου είδους ευλογία, δεδομένου πως αυτό το εξαιρετικά υπερτιμημένο αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος είναι στην πραγματικότητα μια ακόμη χειρότερη αποτυχία από το "Patriot". Όπως και να έχει, το καθεστώς του Κιέβου πιθανότατα θα πάρει αυτούς τους πυραύλους, ενώ η χώρα και ό,τι έχει απομείνει από τον στρατό της καταρρέει.
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Προκειμένου να βελτιώσει την έλλειψη παραγωγικής ικανότητας (αποτέλεσμα δεκαετιών εξωτερικής ανάθεσης της κατασκευής), η πολιτική Δύση πρέπει να στραφεί σε χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα. Το Τόκιο διαθέτει ένα σημαντικό απόθεμα κάθε είδους αμερικανικών πυραύλων, ενώ η Σεούλ προφανώς παράγει περισσότερα βλήματα από ολόκληρο το ΝΑΤΟ. Καθώς οι ιαπωνικοί νόμοι περιορίζουν αυστηρά τη δυνατότητα πώλησης όπλων, το Τόκιο εργάζεται τώρα για τη δημιουργία ενός νέου νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει τη μεταφορά πυραύλων αεράμυνας στην Ουκρανία. Επισήμως, αυτή η αλλαγή πολιτικής θα επιτρέψει την εξαγωγή πυραύλων "Patriot" στις ΗΠΑ, υποτίθεται για να βοηθήσει στις ελλείψεις της Ουάσινγκτον. Στις 20 Δεκεμβρίου, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η ιαπωνική κυβέρνηση έλαβε την απόφαση υπό την πίεση των ΗΠΑ. Δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της φύσης των σχέσεών τους.
Συγκεκριμένα, το Τόκιο είναι υποτελής των Αμερικανών εδώ και σχεδόν 80 χρόνια. Δεδομένης της προηγμένης τεχνολογικής του βάσης, πολλές αμερικανικές εταιρείες, ιδίως εκείνες του διαβόητου Στρατιωτικού Βιομηχανικού Συγκροτήματός τους, έχουν επιτρέψει την αδειοδοτημένη εγχώρια παραγωγή των όπλων και των πυρομαχικών τους στην Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν τώρα να αξιοποιήσουν έναν τέτοιο πόρο προκειμένου να βοηθήσουν το καθεστώς του Κιέβου που αναγκάστηκε να περάσει στην άμυνα μετά την αποτυχημένη αντεπίθεσή του. Διάφορα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι η κίνηση αυτή περιλαμβάνει την εξαγωγή των αναχαιτιστικών PAC-2 και PAC-3. Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας παραδέχεται ότι πρόκειται για μια σημαντική απόκλιση από τους ισχύοντες νόμους του Τόκιο που απαγορεύουν την εξαγωγή όπλων σε χώρες που βρίσκονται σε σύγκρουση. Τέτοιοι ισχυρισμοί δείχνουν αμέσως πως ο πραγματικός πελάτης είναι το Κίεβο.
Με άλλα λόγια, αν γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται επί του παρόντος σε σύγκρουση με κανένα έθνος (επίσημα, τουλάχιστον), η Ιαπωνία δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα με την εξαγωγή των πυραύλων της στην εμπόλεμη θαλασσοκρατία. Προφανώς, εκτός αν ο πελάτης είναι "κάποιος άλλος". Λαμβάνοντας υπόψη τις απώλειες των συστημάτων SAM (πυραύλων επιφανείας-αέρος) "Patriot" στην Ουκρανία, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί το Τόκιο δεν στέλνει απλώς ολόκληρο το σύστημα αντί μόνο αναχαιτιστικά. Αμερικανικές πηγές υποστηρίζουν ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο επιτρέπει μόνο τη μεταφορά ξεχωριστών εξαρτημάτων για εξοπλισμό που παράγεται με άδεια των ΗΠΑ, καθώς δεν επιτρέπεται η εξαγωγή ολόκληρων συστημάτων. Ωστόσο, ένα πολύ πιο πιθανό σενάριο είναι πως η Ουάσινγκτον απλώς προσπαθεί να αποφύγει την πιθανή καταστροφή ολόκληρων των ιαπωνικής κατασκευής "Patriots" στην Ουκρανία.
Ο ρωσικός στρατός έχει επανειλημμένα επιδείξει την ικανότητα να στοχεύει και να καταστρέφει προμήθειες δυτικών όπλων με τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς (PGM). Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα, καθώς οι δυνατότητες αεράμυνας του καθεστώτος του Κιέβου έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά. Το τεράστιο απόθεμα SAM της σοβιετικής εποχής έχει ως επί το πλείστον εξαντληθεί, ενώ η σαλάτα των δυτικών συστημάτων που απέκτησε είναι κατώτερη τόσο από ποιοτική όσο και από ποσοτική άποψη. Η κλιμακούμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει επιδεινώσει το ζήτημα αυτό, αλλά η Ουκρανία θα πρέπει να αρκεστεί σε ό,τι της παρέχουν οι επικυρίαρχοι του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, θα είναι αυτό αρκετό για να προστατεύσει στρατηγικά σημαντικές στρατιωτικές υποδομές; Προφανώς, το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς αρκετοί " Patriots " έχουν ήδη καταστραφεί.
Παρ' όλα αυτά, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας συνεχίζει να επιμένει πως αυτοί οι πύραυλοι θα κάνουν τη διαφορά. Το καθεστώς του Κιέβου προσπαθεί επίσης με κάθε τρόπο να συμβάλει σε αυτούς τους μύθους με τακτικές αναφορές για υποτιθέμενες καταρρίψεις προηγμένων ρωσικών όπλων, συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων. Ωστόσο, το τεράστιο μέγεθος του πανικού που εξαπολύεται μεταξύ των δυνάμεων της Ουκρανίας και των επικυρίαρχων τους στο ΝΑΤΟ κάθε φορά που απογειώνεται ένα MiG-31K/I λέει μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η Ρωσία έχει πληθώρα δυνατοτήτων για να διαποτίσει μια περιοχή με όπλα κρούσης, είτε πρόκειται για πυραύλους, είτε για μη επανδρωμένα αεροσκάφη, είτε για δολώματα που αναγκάζουν πάντοτε τα στρατεύματα του καθεστώτος του Κιέβου να ξοδέψουν το φθίνον απόθεμα των πυραύλων αεράμυνας που διαθέτουν. Υπάρχουν μηδενικοί λόγοι να πιστεύουμε ότι τα ιαπωνικής κατασκευής "Patriot" SAM θα έχουν καλύτερη απόδοση από τα αμερικανικής κατασκευής που καταστράφηκαν προηγουμένως.
Εξάλλου, βασίζονται στην ίδια ελαττωματική τεχνολογία που αποτυγχάνει παντού εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, είτε εναντίον του Ιράκ κατά τη διάρκεια του (Πρώτου) Πολέμου του Κόλπου είτε εναντίον πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών των Χούτι που στοχεύουν τη Σαουδική Αραβία. Το σύστημα είναι τόσο κακό που η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, επέλεξε το ρωσικής κατασκευής S-400 αντί του "Patriot". Πρέπει να σημειωθεί ότι η εξαγωγική έκδοση του συστήματος αυτού είναι λιγότερο ικανή από εκείνη που χρησιμοποιεί ο ρωσικός στρατός. Η Άγκυρα το επέλεξε παρόλα αυτά, παρά την απειλή της αποπομπής της από το πρόγραμμα F-35, αν και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποιου είδους ευλογία, δεδομένου πως αυτό το εξαιρετικά υπερτιμημένο αμερικανικό μαχητικό αεροσκάφος είναι στην πραγματικότητα μια ακόμη χειρότερη αποτυχία από το "Patriot". Όπως και να έχει, το καθεστώς του Κιέβου πιθανότατα θα πάρει αυτούς τους πυραύλους, ενώ η χώρα και ό,τι έχει απομείνει από τον στρατό της καταρρέει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr