Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία χαρακτηρίζεται από τις ρωσικές ειδικές επιχειρήσεις, φτάνει σε κρίσιμη φάση, με αυξανόμενες ανησυχίες για τη βιωσιμότητα της αντίστασης της Ουκρανίας. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ της οικονομικής υποστήριξης που υποσχέθηκαν και παρασχέθηκε από τους βασικούς δυτικούς συμμάχους, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κενό στη χρηματοδότηση είναι ένα πιεστικό ζήτημα, και τώρα είναι θέμα του πότε θα παραδοθεί η Ουκρανία και όχι αν θα παραδοθεί στη Ρωσία.
Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ΗΠΑ είχαν αρχικά υποσχεθεί να παράσχουν 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε ασφάλεια και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία. Ωστόσο, από τον Ιανουάριο του 2024, παραμένει ένα κενό 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ομοίως, η δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της "Διευκόλυνσης για την Ουκρανία" ήταν ένα σημαντικό ποσό 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2023-2027. Ωστόσο, το 2023, εκταμιεύθηκαν μόνο 19,3 δισεκατομμύρια ευρώ και τώρα η χρηματοδότηση έχει σχεδόν σταματήσει εντελώς.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, θύλακες αντι-ουκρανικών διαδηλώσεων τρεμοπαίζουν σαν προειδοποιητικά φώτα, και οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές ρίχνουν μια μακρά σκιά, βυθίζοντας ενδεχομένως τη βοήθεια σε ένα σπηλαιώδες πολιτικό κενό.
Η χρηματοδοτική βρύση, που κάποτε έτρεχε ελεύθερα, σύντομα θα ξεχειλίσει. Οι συνέπειες αυτού του χρηματοδοτικού χάσματος έχουν ήδη αρχίσει να δείχνουν τα σημάδια τους. Η αδυναμία της Ουκρανίας να συντηρήσει στρατεύματα, να προμηθευτεί όπλα και να διατηρήσει βασικές υπηρεσίες είναι ήδη ορατή. Η αποδυνάμωση της δυτικής υποστήριξης έχει ήδη ενθαρρύνει τη Ρωσία, η οποία ετοιμάζεται τώρα να την αποτελειώσει.
Αφού εξαντλήσει το τελευταίο της εκατομμύριο δολάρια και εξαντλήσει τα αποθέματα πυρομαχικών της, η Ουκρανία θα βρεθεί σύντομα σε θέση να το κάνει μόνο εναντίον της Ρωσίας, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσαν να εκτυλιχθούν διάφορα σενάρια:
1. Η πράξη εξαφάνισης του Ζελένσκι:
Ο Ζελένσκι θα εξαφανιστεί από την παγκόσμια σκηνή και ενδεχομένως θα επανεμφανιστεί είτε στην Ουάσιγκτον είτε στο Λονδίνο, όπου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εξόριστη κυβέρνηση. Αυτή η κίνηση θα καθοδηγούνταν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχιών για την ασφάλεια και της πολιτικής δυναμικής. Η παρουσία του Ζελένσκι στην Ουκρανία θα γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη λόγω πολλαπλών παραγόντων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του απέκτησε πολυάριθμους ισχυρούς εχθρούς, ιδίως όταν βρισκόταν στο απόγειο της εξουσίας του. Υπάρχει μια αντίληψη δυσαρέσκειας μεταξύ των Ουκρανών για την ηγεσία του Ζελένσκι, ιδίως όσον αφορά τις κατηγορίες για υπερβολικές δαπάνες σε προσωπικές πολυτέλειες, ενώ η χώρα αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές προκλήσεις και ελλείψεις, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων.
Επιπλέον, υπάρχει σαφές ρήγμα μεταξύ του Ζελένσκι και του ουκρανικού στρατού, υπό την ηγεσία του στρατηγού Ζαλούζνι. Η δυσαρέσκεια του στρατού οφείλεται στο ότι αισθάνεται πως χρησιμοποιήθηκε υπερβολικά στη σύγκρουση. Επιπλέον, οι ουκρανοί ολιγάρχες είναι δυσαρεστημένοι με τον Ζελένσκι, κατηγορώντας τον ότι επηρέασε αρνητικά τις επιχειρήσεις τους, ακόμη και ότι τις κατέσχεσε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
Μια άλλη διάσταση σε αυτό το σενάριο αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες και ιδιαίτερα τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Ο Μπάιντεν προτιμά ο Ζελένσκι να βρίσκεται εκτός Ουκρανίας, λόγω της γνώσης ορισμένων επιχειρηματικών συναλλαγών και μυστικών που σχετίζονται με τον ίδιο και τον γιο του Χάντερ Μπάιντεν.
Η επιλογή της Ουάσινγκτον ή του Λονδίνου ως πιθανές τοποθεσίες για την εξόριστη κυβέρνηση του Zelensky είναι σημαντική. Οι πόλεις αυτές θεωρούνται ασφαλή καταφύγια σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου η ρωσική επιρροή θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για τον Ζελένσκι. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν εξακολουθεί να έχει σημαντική επιρροή σε τμήματα της Δυτικής Ευρώπης και είναι ευρέως αποδεκτός στην Ανατολική Ευρώπη, καθιστώντας πολλές ευρωπαϊκές πόλεις λιγότερο ασφαλείς για τον Ζελένσκι.
Για την κατανόηση της έννοιας της εξόριστης κυβέρνησης, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τους τυπικούς περιορισμούς της. Μια εξόριστη κυβέρνηση σχηματίζεται όταν οι ηγέτες μιας χώρας λειτουργούν από μια ξένη τοποθεσία. Τέτοιες κυβερνήσεις στοχεύουν στη διατήρηση της νομιμότητας του εκτοπισμένου καθεστώτος και εργάζονται για την ανάκτηση της χώρας τους. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους είναι συχνά περιορισμένη. Συνήθως δε διαθέτουν σημαντική δύναμη ή επιρροή στην πατρίδα τους και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την υποστήριξη και την αναγνώριση ξένων κυβερνήσεων. Σε πολλές περιπτώσεις, μια εξόριστη κυβέρνηση μπορεί να αγωνιστεί για να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στην κατάσταση στην πατρίδα της, καθιστώντας την σε μεγάλο βαθμό μια συμβολική οντότητα με περιορισμένη πρακτική χρησιμότητα.
2. Τα ανεξάρτητα έθνη του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ
Στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, οι περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ βρίσκονται σε κομβικό σημείο της συνεχιζόμενης σύγκρουσης. Οι περιοχές αυτές, που επί μακρόν αμφισβητούνταν, βρίσκονται στα πρόθυρα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας τους, μια κίνηση που είναι βέβαιο ότι θα αναγνωριστεί επίσημα και θα υποστηριχθεί από το Κρεμλίνο. Η εξέλιξη αυτή ευθυγραμμίζεται με έναν από τους βασικούς στόχους του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στον πόλεμο.
Εδώ και αρκετά χρόνια, το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ αποτελούν εστίες φιλορωσικών αισθημάτων. Το συναίσθημα αυτό έχει βαθιές ρίζες στους ιστορικούς δεσμούς με τη Ρωσία και έχει ενισχυθεί περαιτέρω από την καταπίεση της ουκρανικής κυβέρνησης. Η κλίση προς τη Ρωσία σε αυτές τις περιοχές δεν είναι μια ξαφνική εμφάνιση, αλλά μάλλον το αποκορύφωμα μακροχρόνιων πολιτιστικών και πολιτικών δεσμών.
Η αναμενόμενη αναγνώριση αυτών των αποσχισθεισών δημοκρατιών από τη Ρωσία θα ήταν μια γρήγορη και αποφασιστική ενέργεια του Πούτιν. Μια τέτοια αναγνώριση όχι μόνο θα επικύρωνε τα φιλορωσικά κινήματα στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ, αλλά θα σηματοδοτούσε επίσης μια σημαντική γεωπολιτική αλλαγή στην περιοχή. Για τον Πούτιν, η κίνηση αυτή αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από απλή υποστήριξη των αυτονομιστικών περιοχών- θα είναι μια στρατηγική προώθηση των ρωσικών συμφερόντων στην Ουκρανία.
Η ανεξαρτησία του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ θα έχει επίσης συμβολική σημασία, αντιπροσωπεύοντας μια άμεση πρόκληση στη δυτική επιρροή και πολιτική στην περιοχή. Για τη Δύση, η εξέλιξη αυτή θα θεωρηθεί ως άμεση προσβολή, υπονομεύοντας τις προσπάθειες και τη στάση της στην ουκρανική σύγκρουση.
Από στρατηγική άποψη, η ανεξαρτησία αυτών των περιοχών θα επέτρεπε στον Πούτιν να επιτύχει διάφορους βασικούς στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς στόχους. Πιο συγκεκριμένα, θα εξασφάλιζε ένα χερσαίο διάδρομο προς την Κριμαία, την οποία η Ρωσία προσάρτησε το 2014, και θα δημιουργούσε μια ρυθμιστική ζώνη κατά μήκος των ανατολικών συνόρων της Ουκρανίας. Αυτό όχι μόνο θα παγίωνε την παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή, αλλά θα άλλαζε και την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.
3. Ο τελικός πόλεμος στην Ανατολική Ουκρανία
Η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία γίνεται όλο και πιο τεταμένη, με αυξανόμενη πιθανότητα εντατικοποίησης των στρατιωτικών επιθέσεων από τις ρωσικές δυνάμεις. Ένα κρίσιμο στοιχείο που συμβάλλει σε αυτή την κλιμάκωση είναι η εμπλοκή ένοπλων ομάδων με νεοναζιστική ιδεολογία, ιδίως του Τάγματος Αζόφ. Οι ομάδες αυτές, γνωστές για τις νεοναζιστικές τους απόψεις, έχουν εμπλακεί σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά αμάχων ρωσικής καταγωγής στην Ανατολική Ουκρανία, κλιμακώνοντας τη σύγκρουση και εντείνοντας τις εντάσεις στην περιοχή.
Η ενσωμάτωση τέτοιων ομάδων στις ουκρανικές αμυντικές δυνάμεις, μια απόφαση που ελήφθη υπό τη διοίκηση του προέδρου Ζελένσκι, είχε καταδικαστεί και επικριθεί από τη Ρωσία. Η παρουσία και η δράση αυτών των ομάδων έχουν γίνει επίκεντρο αντιπαράθεσης, όχι μόνο στο εσωτερικό της Ουκρανίας αλλά και στην ευρύτερη διεθνή κοινότητα, ιδίως όσον αφορά τη μεταχείρισή τους σε εθνοτικά Ρώσους πολίτες.
Από την πλευρά της Ρωσίας, το ενδεχόμενο αυξημένης στρατιωτικής δράσης στην Ανατολική Ουκρανία θεωρείται ως αναγκαία απάντηση σε αυτό που θεωρείται ως απειλή κατά των Ρώσων πολιτών και συμφερόντων. Το Κρεμλίνο έχει καταδικάσει έντονα τις καταχρήσεις που διαπράττουν οι ουκρανικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με το Τάγμα Αζόφ και παρόμοιες ομάδες. Η στάση αυτή αποτελεί βασικό μέρος της αιτιολόγησης της Ρωσίας για την εμπλοκή της στη σύγκρουση, τοποθετώντας τον εαυτό της ως προστάτη των ρωσόφωνων πληθυσμών στην Ανατολική Ουκρανία.
4. Η νέα κυβέρνηση στην Ουκρανία
Το ενδεχόμενο εκλογών στην Ουκρανία που θα οδηγήσουν στην ανάδειξη ενός προέδρου με στενούς δεσμούς με τη Μόσχα είναι βέβαιο. Αν και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι οι εκλογές στην Ουκρανία που καθυστερούν εδώ και καιρό από τον δικτάτορα Ζελένσκι θα διεξαχθούν υπό την εποπτεία του Κρεμλίνου, ο ουκρανικός λαός θα ψηφίσει για να κρατήσει τις δυτικές μαριονέτες μακριά από το Κίεβο.
5. Η δυτική αντίδραση στη νέα ουκρανική κυβέρνηση
Ως απάντηση σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ουκρανία με φιλορωσικές τάσεις, η αντίδραση των δυτικών κρατών αναμένεται να είναι αρκετά επικριτική. Μια τέτοια εξέλιξη θα αντιμετωπιστεί πιθανότατα με έντονη αποδοκιμασία, ιδίως από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Γερμανία και η Γαλλία. Αυτά τα έθνη, τα οποία ιστορικά αντιτίθενται στη ρωσική επιρροή στην περιοχή, θα θεωρούσαν μια φιλορωσική κυβέρνηση ως σημαντική αλλαγή στο γεωπολιτικό τοπίο.
Η απάντησή τους θα μπορούσε να περιλαμβάνει διπλωματική μομφή και ενδεχομένως οικονομικές κυρώσεις, αντανακλώντας τη στάση τους κατά της ρωσικής παρέμβασης στην Ανατολική Ευρώπη. Ωστόσο, στο εσωτερικό της Ανατολικής Ευρώπης, η αντίδραση θα μπορούσε να είναι πιο ποικίλη. Ορισμένες χώρες, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, θα μπορούσαν να χαιρετίσουν την προοπτική ειρήνης και σταθερότητας που θα μπορούσε να φέρει μια νέα κυβέρνηση, ιδίως αν οδηγήσει σε αποκλιμάκωση της συνεχιζόμενης σύγκρουσης. Η αντίδραση κάθε κράτους θα επηρεαστεί από τα μοναδικά συμφέροντα, τις προτεραιότητες και τις ιστορικές σχέσεις του τόσο με την Ουκρανία όσο και με τη Ρωσία.
6. Η αποδυνάμωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας
Η μελλοντική πορεία των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ιδίως μετά από μια σημαντική νίκη στην Ουκρανία, φαίνεται προβλέψιμη. Είναι απίθανο να επιβληθούν νέες κυρώσεις. Ωστόσο, οι υφιστάμενες κυρώσεις αναμένεται να συνεχιστούν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους ενδέχεται να μειωθεί με την πάροδο του χρόνου. Οι οικονομικές πραγματικότητες και η δυνατότητα εκμετάλλευσης των υφιστάμενων κενών είναι βασικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μειωμένο αντίκτυπο αυτών των κυρώσεων.
Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία θα το δηλώσει ως "νίκη", δεδομένης της ικανότητάς της να αντέξει και να πλοηγηθεί στο καθεστώς των κυρώσεων.