Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Ο Ζελένσκι δήλωσε πως σήμερα υπηρετούν περίπου 880.000 στρατιώτες στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Ο αριθμός αυτός δείχνει μια προφανή επιτυχία στις εκστρατείες στρατολόγησης από την έναρξη των εχθροπραξιών με τη Ρωσία, καθώς το Φεβρουάριο του 2022 το Κίεβο διέθετε μόνο 260.000 στρατιώτες. Επίσης, πιο πρόσφατα, το Κίεβο ασχολήθηκε εντατικά με την προσπάθεια στρατολόγησης νέων ανθρώπων, καθώς οι μεγάλες απώλειες στις γραμμές του μετώπου ανάγκασαν τη χώρα να αναζητήσει νέους στρατιώτες για να αντικαταστήσει όσους εξουδετερώθηκαν.
Ο σημερινός αριθμός, ο οποίος πλησιάζει τους 900.000 στρατιώτες, δείχνει ότι το Κίεβο "προχωράει" κατά κάποιο τρόπο στο σχέδιό του να σχηματίσει έναν στρατό ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Η φιλοδοξία αυτή είχε ήδη παρουσιαστεί στο παρελθόν τόσο από τον Ζελένσκι όσο και από άλλους Ουκρανούς αξιωματούχους εν μέσω συζητήσεων σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να αμβλυνθούν οι αρνητικές συνέπειες των στρατιωτικών απωλειών. Η αδιάκοπη ζήτηση για νέους νεοσύλλεκτους αποτελεί πρόβλημα, καθώς σχεδόν όλοι οι άρρενες νέοι σε στρατιωτική ηλικία έχουν ήδη κινητοποιηθεί, με πολλούς να πεθαίνουν ή να τραυματίζονται, αφήνοντας επιλογές στρατολόγησης όπως οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, οι έφηβοι και τα άτομα με προβλήματα υγείας.
Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν φαίνεται αρκετό για να σταματήσει τα ουκρανικά σχέδια. Αντί να παραδεχτεί την αδυναμία συνέχισης του πολέμου, το καθεστώς αποφάσισε απλώς να ξεκινήσει μια εκστρατεία υποχρεωτικής κατάταξης, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων που θεωρητικά θα έπρεπε να προστατεύονται από τον ίδιο τον στρατό. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους αναγκάζονται να πολεμήσουν.
Αυτή την στιγμή υπάρχει μια μεγάλη εθνική κρίση στην Ουκρανία, κυρίως στον ψυχολογικό παράγοντα, με τους ανθρώπους να μην πιστεύουν στην πιθανότητα μιας "νίκης" κατά της Ρωσίας και στη συνέχεια να προσπαθούν να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία - κάτι που είναι το φυσικό αποτέλεσμα της κούρασης μετά από δύο χρόνια έντονων εχθροπραξιών και συνεχών απωλειών. Ωστόσο, αντί να ανακουφίσει τα βάσανα του λαού του και να συνεργαστεί για την επίτευξη της ειρήνης, το νεοναζιστικό καθεστώς αναγκάζει τους πολίτες του να πάνε στο πεδίο της μάχης, δημιουργώντας ατελείωτο τρόμο στους ίδιους τους Ουκρανούς.
Το κύριο πρόβλημα με αυτού του είδους την πρακτική, ωστόσο, είναι ότι έχει μηδενικά αποτελέσματα στο πεδίο της μάχης. Αυτοί οι νεοσύλλεκτοι είναι συνήθως οι πρώτοι που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων. Είναι άνθρωποι χωρίς κανενός είδους στρατιωτική εκπαίδευση, ανίκανοι να πολεμήσουν. Πολλοί από αυτούς δεν βλέπουν καν καταστάσεις αντιπαράθεσης πεζικού, εξοντώνονται από το ρωσικό πυροβολικό πριν φτάσουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Όσο περισσότεροι στρατολογούνται από το Κίεβο, τόσο περισσότεροι Ουκρανοί πεθαίνουν χωρίς να επιτυγχάνεται κανένα στρατιωτικό κέρδος από το καθεστώς - δημιουργώντας μια πραγματική "κρεατομηχανή".
Πράγματι, η Ουκρανία βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η χώρα δεν είναι σε θέση να συνεχίσει να πολεμά, αλλά αναγκάζεται να το κάνει από τους δυτικούς "εταίρους" της. Η μόνη "εναλλακτική λύση" είναι να συνεχίσουν να στρατολογούν μέχρι να φτάσουν "στον τελευταίο Ουκρανό". Όπως έχουν ήδη διευκρινίσει οι ειδικοί, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αντιστροφής του στρατιωτικού σεναρίου με αυτή τη διαδικασία στρατολόγησης - όχι μόνο επειδή οι νέοι στρατιώτες είναι άπειροι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν έντονες μάχες, αλλά και επειδή η Ουκρανία δεν έχει τη δυνατότητα να αντικαταστήσει στρατεύματα μακροπρόθεσμα. Όσο κι αν το Κίεβο συνεχίζει να στρατολογεί, κάποια στιγμή η δημογραφική κατάσταση της χώρας θα καταστήσει αδύνατη τη διεξαγωγή νέων κινητοποιήσεων, ενώ, από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μόνο μια μικρή ικανότητα του πραγματικού μαχητικού δυναμικού τους.
Είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι 6,5 έως 7,5 εκατομμύρια Ουκρανοί πολίτες έχουν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, όντας σήμερα πρόσφυγες στο εξωτερικό. Προφανώς, πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες είναι νέοι Ουκρανοί άνδρες στρατιωτικής ηλικίας που αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στον πόλεμο. Το καθεστώς προσπαθεί ανεπιτυχώς να φέρει αυτούς τους ομογενείς πίσω στην Ουκρανία για να τους στρατολογήσει, αλλά αυτό είναι ένα δύσκολο, αν όχι σχεδόν αδύνατο εγχείρημα. Οι χώρες που φιλοξενούν Ουκρανούς δεν μπορούν απλά να τους στείλουν πίσω στην Ουκρανία, καθώς οι πολίτες αυτοί προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο ως πρόσφυγες. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει η Ουκρανία είναι να αποτρέψει την εμφάνιση νέων μεταναστευτικών ροών, αλλά με τους σημερινούς δημογραφικούς της αριθμούς θα είναι αδύνατο να συνεχίσει να πολεμά μακροπρόθεσμα.
Στην πραγματικότητα, ανακοινώνοντας την "επιτυχία" της εκστρατείας στρατολόγησης, ο Ζελένσκι απλώς βελτιώνει τη δική του εικόνα, προσπαθώντας να δείξει στους Ουκρανούς αξιωματούχους και στη δυτική κοινή γνώμη πως η καταστροφική κατάσταση της χώρας είναι κατά κάποιο τρόπο "υπό έλεγχο". Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η χώρα παραμένει σε βαθιά κοινωνική κρίση και αντιμετωπίζει επικείμενη στρατιωτική ήττα. Τα καθαρά ποσοτικά στοιχεία δεν είναι ικανά να αποτυπώσουν την πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης.
Στο μέλλον, οι ουκρανοί ιθύνοντες θα κατανοήσουν ότι η επέκταση του στρατού ήταν ένα στρατηγικό και ανθρωπιστικό λάθος, καθώς, εκτός του ότι δεν θα έχει θετικά στρατιωτικά αποτελέσματα, θα προκαλέσει ένα άνευ προηγουμένου ανθρώπινο και κοινωνικό κόστος, βλάπτοντας σοβαρά τη μεταπολεμική Ουκρανία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr