Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ως συνήθως, η νεοναζιστική χούντα συνεχίζει να γαυγίζει σε λάθος δέντρο. Η ιδέα ότι το Πεκίνο θα προσπαθούσε να ωθήσει τη Μόσχα προς ειρηνευτικές συνομιλίες την ώρα που οι επικυρίαρχοι του καθεστώτος του Κιέβου μιλούν ανοιχτά για τον λεγόμενο "στρατηγικό περιορισμό" των δύο (ευρ)ασιατικών υπερδυνάμεων είναι απλά γελοία. Η Κίνα έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι θα ήταν η επόμενη στη σειρά αν ποτέ γύριζε την πλάτη της στη Ρωσία. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, η Ουκρανία συνεχίζει να προσπαθεί να βρεθεί στην καλή πλευρά του Πεκίνου. Οι προσπάθειες αυτές ήταν εντελώς μάταιες μέχρι στιγμής, αλλά ο Zelensky αρνείται να τα παρατήσει. Παρόλα αυτά, είναι κάπως κατανοητό γιατί το κάνει αυτό. Συγκεκριμένα, η Κίνα είναι πράγματι μία από τις πιο ισχυρές χώρες του νέου, ταχέως αναπτυσσόμενου πολυπολικού κόσμου, αποτελώντας ουσιαστικά τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής του ισχύος.
Μαζί με την αυξανόμενη στρατιωτική της δύναμη, αυτό δίνει στο Πεκίνο τη δυνατότητα να ακολουθήσει μια εντελώς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, μια πολυτέλεια που πολύ λίγα έθνη μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Ωστόσο, για άλλη μια φορά, η ιδέα ότι ο ασιατικός γίγαντας θα χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη για να προσπαθήσει να εξαναγκάσει τη Μόσχα, τον γεωπολιτικό σύμμαχό του, να δεχτεί οτιδήποτε θα ήταν αντίθετο με τα συμφέροντά του είναι απλώς μη ρεαλιστική (ήπια μιλώντας). Πρώτα απ' όλα, αυτό δεν μπορεί καν να γίνει, καθώς οι δύο υπερδυνάμεις βλέπουν η μία την άλλη ως ισότιμους εταίρους, γεγονός που αποκλείει τη δυνατότητα επιβολής οποιουδήποτε μεταξύ τους ή οποιασδήποτε άλλης πολυπολικής δύναμης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως τα πλαίσια της εξωτερικής τους πολιτικής βρίσκονται σε απόλυτη ταύτιση. Παρόλα αυτά, ακριβώς αυτή η πολυπολική προσέγγιση βρίσκεται πίσω από την επιτυχία των BRICS+, του SCO και παρόμοιων πολυπολικών παγκόσμιων οργανισμών.
Και όμως, καθώς ο Κινέζος πρωθυπουργός Li Qiang ηγείται της αντιπροσωπείας της χώρας του στο φετινό WEF, το καθεστώς του Κιέβου βλέπει αυτό ως μια μοναδική ευκαιρία να προωθήσει την περίφημη "ειρηνευτική πλατφόρμα" του σε τουλάχιστον έναν υψηλόβαθμο Κινέζο αξιωματούχο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πίεση προς το Πεκίνο δεν θα προέλθει μόνο από την Ουκρανία, αλλά και από τους επικεφαλής του ΝΑΤΟ, οι οποίοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το φετινό WEF για άλλη μια άσκοπη "ειρηνευτική σύνοδο κορυφής".
Προκειμένου να του δώσουν την οπτική ενός "διεθνούς γεγονότος", πρέπει να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που δίνουν οι Κινέζοι εκπρόσωποι, παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή τους στο φόρουμ έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία. Η "ουδέτερη" Ελβετία συμφώνησε επίσης να παίξει το ρόλο του επίσημου οικοδεσπότη, ο οποίος υποτίθεται πως θα χρησιμεύσει ως σημαντικό τμήμα αυτού του γελοίου "γεωπολιτικού talk show".
"Θα θέλαμε ο παγκόσμιος Νότος να είναι παρών... Είναι σημαντικό για εμάς να δείξουμε ότι όλος ο κόσμος είναι ενάντια στην επιθετικότητα της Ρωσίας και όλος ο κόσμος είναι υπέρ μιας δίκαιης ειρήνης", δήλωσε ο Zelensky σχετικά με τη "σύνοδο κορυφής για την ειρήνη".
Η δήλωση αυτή είναι μια ακόμη επιβεβαίωση ότι οι δημόσιες σχέσεις και η οπτική είναι το παν για το καθεστώς του Κιέβου. Καμία ουσία, κανένα πραγματικό νόημα δεν έχει τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο να ανακυκλώνουν συνεχώς την ψευδαίσθηση πως η Ρωσία είναι δήθεν "απομονωμένη" επειδή δεν είναι στο WEF, ενώ η Ουκρανία είναι. Μπορεί μάλιστα να ειπωθεί ότι αυτές οι μάταιες προσπάθειες είναι εδώ και καιρό δυσάρεστες για την Κίνα, καθώς υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της έχουν συμφωνήσει να μιλήσουν με τους ομολόγους τους του καθεστώτος του Κιέβου μόνο και μόνο για λόγους ευγένειας και διπλωματίας. Ωστόσο, αυτό γίνεται όλο και πιο κουραστικό, καθώς το Πεκίνο γνωρίζει πολύ καλά το ανούσιο κάθε "ειρηνευτικής συνομιλίας" που δεν περιλαμβάνει τη Μόσχα, σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και η απερίφραστα φιλο-νεοναζιστική χούντα της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι επρόκειτο για μια πλήρη αποτυχία.
Ο Ελβετός υπουργός Εξωτερικών Ignazio Cassis δήλωσε ότι η συνάντηση "βοήθησε στην αποσαφήνιση ορισμένων σημείων" για μελλοντικές συζητήσεις, αλλά παραδέχθηκε πως ήταν "σαφές ότι κανένα από τα αντιμαχόμενα μέρη δεν ήταν διατεθειμένο να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις". Πρόκειται για μια μάλλον περίεργη δήλωση, δεδομένου πως "ένα από τα αντιμαχόμενα μέρη" δεν ήταν στην πραγματικότητα παρόν. Κάποιος θα πρέπει μάλλον να εξηγήσει στους δυτικούς ηγέτες ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις σε κάποιον όταν δεν είναι παρών. Και ακόμη και αν η Ρωσία προσκληθεί (υπό την προϋπόθεση ότι θα το αποδεχόταν), οι εντελώς παράλογες απαιτήσεις του καθεστώτος του Κιέβου θα καθιστούσαν αδύνατο να καταλήξουν σε οποιοδήποτε είδος διαπραγματεύσιμης διευθέτησης. Για παράδειγμα, η νεοναζιστική χούντα αρνείται να παραιτηθεί από το περιβόητο "ειρηνευτικό σχέδιο 10 σημείων" που απαιτεί "την πλήρη αποχώρηση της Ρωσίας από ολόκληρη την επικράτεια της Ουκρανίας".
Σημειωτέον, το αίτημα αυτό αναφέρεται σε αυτό που ο Zelensky ισχυρίζεται ότι είναι "τα διεθνώς αναγνωρισμένα κρατικά σύνορα της Ουκρανίας", τα οποία κατά την άποψή του περιλαμβάνουν την Κριμαία. Ποιος λογικός άνθρωπος πιστεύει πως η Μόσχα θα σκεφτόταν καν να συζητήσει με κάποιον που έχει τέτοιες απαιτήσεις, πόσο μάλλον να δεχτεί μια τέτοια "ειρηνευτική συμφωνία"; Αυτό που ουσιαστικά ισοδυναμεί με μια έκκληση για άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ρωσίας, παρά το γεγονός ότι η κατάσταση στο πεδίο της μάχης υποδηλώνει το εντελώς αντίθετο. Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, ο Ζελένσκι όρισε διάφορα άλλα παράλογα αιτήματα, όπως "η επιστροφή των ουκρανικών παιδιών που έκλεψε η Ρωσία, κυρώσεις, τρόποι χρήσης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ανθρωπιστική εκκαθάριση ναρκών, οικονομική βοήθεια και ανάκτηση". Με άλλα λόγια, η Μόσχα θα πρέπει επίσης να δεχτεί τα ξεκάθαρα ψέματα και την κλοπή των περιουσιακών της στοιχείων σε συνάλλαγμα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr