 |
| U.S. President Bill Clinton (L) and Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu applaud the choir after they sang the national anthems in a meeting with Israeli high school students on December 13, 1998 (Reuters) |
Μετά την πρώτη του συνάντηση με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου το 1996, ο Μπιλ Κλίντον εξέφρασε την οργή του ενώπιον του επιτελείου του για τις προφανείς υποθέσεις του επισκέπτη του σχετικά με την ισορροπία δυνάμεων στη διμερή σχέση. "Ποιος στο διάολο νομίζει ότι είναι;", φέρεται να φώναξε ο Κλίντον. "Ποιος είναι η γ...μημένη υπερδύναμη εδώ;". Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ένας άλλος Αμερικανός πρόεδρος θα πρέπει να θέσει στον εαυτό του το ίδιο ερώτημα για τον ίδιο τον Μπίμπι Νετανιάχου και τη χώρα της οποίας ηγείται.
Patrick Theros - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Συγχωρέστε με που δεν παίρνω στα σοβαρά την επαναλαμβανόμενη ad nauseam δήλωση ότι "η κυβέρνηση Μπάιντεν εργάζεται σκληρά για να αλλάξει την ισραηλινή πολιτική". Πάρα πολλοί υπερασπιστές της πολιτικής μας απέναντι στην τραγωδία της Γάζας συνήθως προσθέτουν το σχόλιο πως δεν είναι "πολιτικά εφικτό" να εκδώσουμε ένα αίτημα και στη συνέχεια να χτυπήσουμε την κυβέρνηση Νετανιάχου αν δε συμμορφωθεί, φοβούμενοι τις αντιδράσεις του ισχυρού λεγόμενου ισραηλινού λόμπι.
Μας λένε οι απολογητές του Μπάιντεν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, και κατ' επέκταση ο πρόεδρός τους, είναι ένα ανήμπορο αδύναμο πλάσμα που περιορίζεται στο να εκλιπαρεί τον ηγέτη μιας μικρής χώρας που οφείλει στις ΗΠΑ την ίδια την ύπαρξή της να κάνει πολύ περισσότερα για να προστατεύσει τις ζωές και την ευημερία των κατοίκων της Γάζας, οι οποίοι έχουν υποστεί τρεις μήνες -κατά τα λόγια του ίδιου του Μπάιντεν- "αδιάκριτων βομβαρδισμών"; Η κατάσταση στη Γάζα είναι πλέον τόσο άσχημη που ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής υπηρεσίας του ΟΗΕ κήρυξε τη Λωρίδα της Γάζας "μη κατοικήσιμη" από το περασμένο Σάββατο.
Ο Μπάιντεν είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που εξακολουθούν να είναι η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο σχεδόν με κάθε μέτρο και μια χώρα χωρίς την υποστήριξη της οποίας το Ισραήλ δεν έχει μέλλον. Μια σταθερή δημόσια απαίτηση να σταματήσει και να αποσυρθεί αμέσως θα είχε τεράστιες εσωτερικές πολιτικές επιπτώσεις στο Ισραήλ - πολύ λιγότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μπάιντεν δεν θα χρειαζόταν να απειλήσει δημοσίως ότι θα διακόψει τις παραδόσεις όπλων- θα αρκούσαν πιθανώς μερικά λόγια που θα απευθύνονταν κατ' ιδίαν στον Νετανιάχου και σε μερικά μέλη του πολεμικού του υπουργικού συμβουλίου.
Το μεγαλύτερο μέρος της κυβέρνησης Νετανιάχου θα τον εγκατέλειπε. Ακόμα και οι πιο φανατικοί της ηγεσίας των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων δεν θα ήθελαν να δοκιμάσουν την αποφασιστικότητα ενός Αμερικανού προέδρου. Η άρνηση του Νετανιάχου θα επιτάχυνε την αποχώρηση των κοσμικών Ισραηλινών από τη χώρα - μαζί με πολλούς Χαρεντίμ, ειδικά εκείνους που έχουν αμερικανικά διαβατήρια.
Ένας αποφασιστικός Αμερικανός πρόεδρος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, είτε ένα ισχυρό λόμπι του αντιτίθεται είτε όχι. Ο Αϊζενχάουερ το έκανε, αναγκάζοντας τον Ντέιβιντ Μπεν Γκουριόν να αποχωρήσει από το Σινά το 1956. Ο Κάρτερ το έκανε, στον "περίπατό του στο δάσος" στο Καμπ Ντέιβιντ το 1978, αναγκάζοντας τον Μεναχέμ Μπέγκιν να εγκαταλείψει τους οικισμούς στο Σινά και να συμφωνήσει σε μια συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο. Ο Ρέιγκαν το έκανε τον Ιούνιο του 1982, αναγκάζοντας τον Μπέγκιν να διατάξει κατάπαυση του πυρός στη Βηρυτό. Ο Τζορτζ Μπους το έκανε το 1991, παρακρατώντας 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, αφού ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Σαμίρ αρνήθηκε να σταματήσει την κατασκευή οικισμών. Το Ισραήλ υποχώρησε σε κάθε περίπτωση. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο Νετανιάχου είναι φτιαγμένος από το ίδιο υλικό με τον Ben Gurion, την Golda Meir, τον Menachem Begin ή τον Yitzhak Shamir.
Ο Μπάιντεν δεν φαίνεται να κατανοεί πως η στάση του υποστηρίζει την πολιτική επιβίωση του Νετανιάχου και όχι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Ισραήλ. Ο Μπίμπι δεν ενδιαφέρεται για το πόση ζημιά κάνει στο Ισραήλ, αρκεί να μείνει εκτός φυλακής. Έχει θυσιάσει την εβραϊκή πατρίδα στα προσωπικά του συμφέροντα. Αυτός και η κυβέρνησή του έχουν προεδρεύσει σε μια σφαγή αθώων πολιτών που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν από τους προηγούμενους πολέμους του Ισραήλ. Η ρητορική τους ενισχύει την άποψη που κερδίζει έδαφος σε όλο τον κόσμο ότι το Ισραήλ έχει αποφασίσει να εκκαθαρίσει εθνοτικά τους Παλαιστίνιους από την πατρίδα τους- η Νότια Αφρική έχει καταθέσει υπόθεση γενοκτονίας στο Διεθνές Δικαστήριο, το οποίο πρόκειται να την εξετάσει αργότερα αυτή την εβδομάδα.
Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων έχει αναζωπυρώσει την αντίληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των χωρών του λεγόμενου Παγκόσμιου Νότου ότι οι Παλαιστίνιοι είναι η νέα εκδήλωση της σύγκρουσης κατά της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Οι ψηφοφορίες του ΟΗΕ που απαιτούν κατάπαυση του πυρός έχουν γίνει όλο και πιο μονόπλευρες εναντίον του Ισραήλ, απομονώνοντας περαιτέρω τις ΗΠΑ στη διαδικασία. Αν η αιματηρή εκστρατεία του Ισραήλ κατά της Γάζας δεν τερματιστεί σύντομα, οι συμφωνίες του Αβραάμ μεταξύ του Ισραήλ και τεσσάρων αραβικών χωρών μπορεί να επιβιώσουν μόνο κατ' όνομα- η λαϊκή απέχθεια κατά του Ισραήλ στις χώρες αυτές θα τους στερήσει κάθε αξία. Ο Μπάιντεν οφείλει στο Ισραήλ, μια χώρα που είναι από καιρό αγαπητή στην καρδιά του, να σταματήσει την απερισκεψία του Νετανιάχου και των εθνικιστών-θρησκευτικών εξτρεμιστών συμμάχων του.
Ο Νετανιάχου δεν έχει κανένα σχέδιο για τη μεταπολεμική περίοδο. Αντίθετα, φαίνεται ότι έχει ένα σχέδιο να συνεχίσει τον πόλεμο όσο περισσότερο μπορεί, ενδεχομένως επιτιθέμενος στο Λίβανο (κάτι στο οποίο ο Μπάιντεν είναι "αποφασιστικά" αντίθετος), για να μην αναφέρουμε την ερήμωση της Γάζας, αναγκάζοντας τους άστεγους πλέον κατοίκους της στο Σινά ή απελαύνοντάς τους αλλού (κάτι στο οποίο επίσης είναι "αποφασιστικά" αντίθετος ο Μπάιντεν). Αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, η αδιαλλαξία του Νετανιάχου θα παρασύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε στρατιωτικές ενέργειες που δε χρειαζόμαστε- τα αμερικανικά γεράκια απαιτούν τώρα να βομβαρδίσουμε τους Χούτι. Αύριο, μπορεί κάλλιστα να είναι εχθροπραξίες με το Ιράν.
Η συνεχιζόμενη, ολομέτωπη υποστήριξη του Μπάιντεν στον Νετανιάχου προκαλεί απορίες. Ο αρχικός του εναγκαλισμός με το Ισραήλ και η άνευ όρων υλική και ηθική υποστήριξη ήταν αναμενόμενη. Ήταν μια συναισθηματική αντίδραση στη φρίκη της 7ης Οκτωβρίου. Ενώ ο Μπάιντεν έχει κερδίσει πολλούς επαίνους για τον χειρισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα έχει μετατοπίσει την αμερικανική προσοχή από την Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κολλήσει στην αντιμετώπιση ενός πολέμου οριακού για τα αμερικανικά συμφέροντα και αποσπά την προσοχή και τους πόρους από μια σύγκρουση της οποίας η έκβαση είναι ζωτικού ενδιαφέροντος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι πολιτικές του Μπάιντεν έχουν κάνει τους άλλους να βλέπουν την Αμερική είτε ως αδύναμη είτε ως συνυπεύθυνη. Επέτρεψε στον Νετανιάχου να τη γλιτώσει "δείχνοντας το δάχτυλο" στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα σοβαρό πλήγμα στο κύρος της υπερδύναμης.
Ο πόλεμος στη Γάζα έχει επίσης επιφέρει σοβαρό, αν όχι θανάσιμο, πλήγμα στην επανεκλογή του Μπάιντεν. Δεδομένου του μεγάλου αραβοαμερικανικού πληθυσμού του, το Μίσιγκαν είναι χαμένο. Το Οχάιο, η Μινεσότα και το Ουισκόνσιν έχουν επίσης σημαντικούς μουσουλμανικούς και αραβικούς πληθυσμούς. Είναι έτοιμος να χάσει την ψήφο των Αρμενίων, εκτός αν κάποιος πατάξει τους κουκουλοφόρους που επιτέθηκαν άγρια στους Αρμένιους κληρικούς στην Ιερουσαλήμ. Ως πολιτικός που έχει τις ρίζες του σταθερά στη δεκαετία του 1990 -ιδιαίτερα στην αναμέτρηση Κλίντον-Μπους το 1992- ο Μπάιντεν μπορεί να φοβάται την απώλεια της εβραϊκής υποστήριξης στις επερχόμενες εκλογές.
Αυτός ο φόβος μοιάζει αδικαιολόγητος. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι σχεδόν οι μισοί νέοι Εβραίοι Αμερικανοί δεν υποστηρίζουν την τρέχουσα πολιτική του έναντι του Ισραήλ, ενώ οι χριστιανοί σιωνιστές, οι οποίοι αποτελούν σημαντικό μέρος της βάσης των Ρεπουμπλικανών, είναι απίθανο να ψηφίσουν τον Μπάιντεν σε κάθε περίπτωση. Αναρωτιέται επίσης κανείς γιατί ο Μπάιντεν, αν πράγματι η πολιτική είναι ο κινητήριος μοχλός μιας λανθασμένης πολιτικής, θα υποστήριζε έναν ξένο πολιτικό που έχει επιδείξει την εχθρότητά του προς κάθε Δημοκρατικό πρόεδρο από το 1993 και μετά.
Ο Μπάιντεν έχει ένα πολύ μικρό χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο μπορεί να αποκόψει τον Νετανιάχου προτού μπορέσει να πραγματοποιήσει τον προφανή πολεμικό του στόχο να ερημώσει τη Γάζα και να μεταφέρει τη σύγκρουση στον Λίβανο και πιθανώς και πέρα από αυτόν - μια σύγκρουση, με άλλα λόγια, που θα μπορούσε κάλλιστα να παρασύρει τις αμερικανικές δυνάμεις σε έναν ακόμη ατελείωτο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Μια γρήγορη και αποφασιστική απόφαση, σε συνδυασμό με πραγματική διπλωματία για την εκμετάλλευση της κρίσης και τη διαμόρφωση μιας λειτουργικής λύσης στην 75χρονη ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, θα αποκαθιστούσε τη φήμη της Αμερικής.
Τώρα είναι η ώρα, με άλλα λόγια, για την υπερδύναμη σε αυτή τη σχέση να διεκδικήσει τα δικά της συμφέροντα.