M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ρωσία έχει κερδίσει το πάνω χέρι στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες αγωνίζονται να αναδημιουργήσουν ένα νέο αφήγημα. Για τον Πούτιν, αυτή είναι μια στιγμή θριάμβου, όπου δεν έχει λόγο να εκμεταλλευτεί την ομίχλη του πολέμου στην Ουκρανία, ενώ, για τον πρόεδρο Μπάιντεν, η ομίχλη του πολέμου συνεχίζει να εξυπηρετεί έναν χρήσιμο σκοπό παραπλάνησης στις κρίσιμες εκλογές που έρχονται, όπου επιδιώκει μια δεύτερη θητεία.
Η ομιλία του Πούτιν απέπνεε μια αισιόδοξη διάθεση. Η ρωσική οικονομία όχι μόνο έχει ανακτήσει τη δυναμική της πριν από το 2022, αλλά επιταχύνει προς ένα ρυθμό ανάπτυξης 3,5% μέχρι το τέλος του έτους, που χαρακτηρίζεται από την αύξηση των εισοδημάτων και της αγοραστικής δύναμης για εκατομμύρια πολίτες της και την αύξηση του βιοτικού επιπέδου. Η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο και η Ρωσία έχει αποκρούσει τις δυτικές κυρώσεις και τις προσπάθειες απομόνωσής της στη διεθνή σκηνή.
Το κύριο θέμα της ομιλίας του Πούτιν είναι ότι πρόκειται για έναν πόλεμο που η Ρωσία δεν επιδίωξε ποτέ, αλλά της επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ. Ο Πούτιν είχε απαριθμήσει πέρυσι τον Φεβρουάριο πέντε ξεκάθαρους στόχους της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης - ασφάλεια του ρωσικού πληθυσμού, αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, προσπάθεια για ένα φιλικό καθεστώς στο Κίεβο και, μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αυτοί είναι φυσικά αλληλένδετοι στόχοι. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους το γνωρίζουν, αλλά συνεχίζουν να προσποιούνται το αντίθετο με την εστίασή τους στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων να είναι μια στρατιωτική νίκη και η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.
Το μήνυμα του Πούτιν είναι ότι οποιαδήποτε νέα δυτική αφήγηση για τον πόλεμο είναι καταδικασμένη να έχει την ίδια μοίρα με την προηγούμενη, αν δεν υπάρξει ρεαλισμός πως η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στρατιωτικά και δεν αναγνωριστούν τα νόμιμα συμφέροντά της.
Η ουσία του θέματος είναι ότι η Δύση αντιλαμβανόταν από την αρχή την Ουκρανία ως ένα γεωπολιτικό σχέδιο με στόχο τη Ρωσία. Σήμερα, ακόμη και με την ήττα να την κοιτάζει κατάματα, η προτεραιότητα της Δύσης είναι να εξαναγκάσει τη Ρωσία να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός στη βάση της υφιστάμενης γραμμής επαφής χωρίς καμία γεωπολιτική ή στρατηγική υποχρέωση από την πλευρά της Ουάσιγκτον ή της διατλαντικής συμμαχίας - κάτι που εκ των πραγμάτων θα σήμαινε ότι θα άφηνε ανοιχτή την πόρτα για τον επανεξοπλισμό του ταλαιπωρημένου ουκρανικού στρατού και για την ένταξη του Κιέβου στο ΝΑΤΟ από την πίσω πόρτα.
Αρκεί να πούμε ότι η απαξιωμένη ατζέντα της χρησιμοποίησης της Ουκρανίας ως πιόνι για την άσκηση της αντιρωσικής πολιτικής της Δύσης εξακολουθεί να υφίσταται σε μεγάλο βαθμό. Αλλά η Μόσχα δε θα πέσει για δεύτερη φορά στην παγίδα των ΗΠΑ, διακινδυνεύοντας έναν ακόμη πόλεμο που μπορεί να ξεσπάσει σε χρόνο που βολεύει το ΝΑΤΟ.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομιλία του Πούτιν έδωσε μεγάλη προσοχή στην αναζωογόνηση της αμυντικής βιομηχανίας της Ρωσίας για να αντιμετωπίσει τυχόν στρατιωτικές ανάγκες που μπορεί να προκύψουν. Αλλά προς το τέλος της ομιλίας του, ο Πούτιν στάθηκε επίσης στις πολιτικοστρατιωτικές επιλογές της Ρωσίας υπό τις παρούσες συνθήκες.
Από στρατιωτικής πλευράς, είναι σαφές ότι η Ρωσία θα προωθήσει τον πόλεμο μάχης μέχρι το λογικό του τέλος, δηλαδή να ωθήσει τον ουκρανικό στρατό σε στρατηγικό αδιέξοδο, πράγμα που θα σημαίνει πως θα επιδιώξει τακτικές βελτιώσεις κατά μήκος της μετωπικής γραμμής, θα υπονομεύσει το οικονομικό δυναμικό της Ουκρανίας, θα προκαλέσει στρατιωτικές απώλειες και θα ενισχύσει τη ρωσική αμυντική βιομηχανία σε κλίμακα που θα ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων ώστε να σταθμίσει ενάντια σε τυχόν στρατιωτικές περιπέτειες του ΝΑΤΟ.
Σε τελική ανάλυση, διαβεβαίωσε ο Πούτιν, η Ρωσία είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει τα "τεράστια ιστορικά εδάφη, ρωσικά εδάφη, μαζί με τον πληθυσμό" που οι Μπολσεβίκοι μετέφεραν στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής. Ωστόσο, έκανε μια σημαντική διάκριση όσον αφορά τα "δυτικά εδάφη" της Ουκρανίας (δυτικά του Δνείπερου) που αποτελούν κληρονομιά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επί των οποίων θα μπορούσαν να υπάρξουν εδαφικές διεκδικήσεις από την Πολωνία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, η οποία τουλάχιστον στην περίπτωση της Πολωνίας συνδέεται επίσης με τη μεταφορά "ανατολικών γερμανικών εδαφών, του διαδρόμου του Ντάνζιγκ και του ίδιου του Ντάνζιγκ" μετά την ήττα του Τρίτου Ράιχ.
Ο Πούτιν σημείωσε ότι "οι άνθρωποι που ζουν εκεί (στη δυτική Ουκρανία) - πολλοί από αυτούς, τουλάχιστον, το γνωρίζω αυτό με βεβαιότητα, 100% - θέλουν να επιστρέψουν στην ιστορική τους πατρίδα. Οι χώρες που έχασαν αυτά τα εδάφη, κυρίως η Πολωνία, ονειρεύονται να τα πάρουν πίσω".
Τούτου λεχθέντος, είναι ενδιαφέρον πως ο Πούτιν απλά ξέπλυνε τα χέρια του από τυχόν εδαφικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν μεταξύ της Ουκρανίας και των ανατολικών γειτόνων της (οι οποίοι είναι όλοι χώρες του ΝΑΤΟ). Κοιτάζοντας μπροστά, αυτό θα είναι ένα κουτί με σκουλήκια για τις ΗΠΑ. Πρόσφατα, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας Σεργκέι Ναρίσκιν χρησιμοποίησε μια ισχυρή μεταφορά, προειδοποιώντας ότι οι ΗΠΑ μπορεί να αντιμετωπίσουν ένα "δεύτερο Βιετνάμ" στην Ουκρανία, το οποίο θα τις στοιχειώσει για πολύ καιρό.
Η ουσία, όπως τη διατύπωσε ο Πούτιν, είναι η εξής: "Η ιστορία θα βάλει τα πάντα στη θέση τους. Εμείς (η Μόσχα) δε θα παρέμβουμε, αλλά δε θα εγκαταλείψουμε αυτό που μας ανήκει. Όλοι θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό - όσοι στην Ουκρανία είναι επιθετικά διατεθειμένοι απέναντι στη Ρωσία, και στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν θέλουν να διαπραγματευτούν, ας το κάνουν. Αλλά εμείς θα το κάνουμε μόνο με βάση τα συμφέροντά μας".
Ο Πούτιν κατέληξε λέγοντας ότι αν ο τελικός κριτής είναι η στρατιωτική ισχύς, αυτό εξηγεί γιατί η Ρωσία εστιάζει σε "ισχυρές, αξιόπιστες, καλά εξοπλισμένες και με τα κατάλληλα κίνητρα Ένοπλες Δυνάμεις" που υποστηρίζονται από μια ισχυρή οικονομία και "την υποστήριξη του πολυεθνικού λαού της Ρωσίας".
Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις να κινηθούν περαιτέρω προς τα δυτικά προς τον Δνείπερο τους επόμενους μήνες, πολύ πέρα από τα τέσσερα νέα εδάφη που εντάχθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία πέρυσι - το Λουχάνσκ, το Ντονέτσκ, τη Ζαπορόζια και τη Χερσώνα. Ελλείψει οποιασδήποτε διευθέτησης μέσω διαπραγματεύσεων, η Ρωσία μπορεί να επιλέξει να "απελευθερώσει" μονομερώς τις νότιες περιοχές της Ουκρανίας που ιστορικά αποτελούσαν μέρος της Ρωσίας, οι οποίες πιθανώς θα περιλαμβάνουν την Οδησσό και ολόκληρη την ακτή της Μαύρης Θάλασσας ή το Χάρκοβο στα βόρεια της περιοχής του Ντονμπάς.
Η Ρωσία αναμένει ότι οι πολεμικές ικανότητες των ουκρανικών δυνάμεων θα μειωθούν απότομα στο εγγύς μέλλον και ο στρατός αντιμετωπίζει ήδη δυσκολίες στο να βρει νέους στρατιώτες. Δηλαδή, μέσα στο επόμενο έτος, η ισορροπία δυνάμεων στο μέτωπο θα μετατοπιστεί λόγω των μεγάλων απωλειών του ουκρανικού στρατού και της μείωσης της δυτικής βοήθειας και, κάποια στιγμή, η άμυνα της Ουκρανίας θα αρχίσει να καταρρέει.
Τα πρόσφατα κέρδη της Ρωσίας σε στρατιωτικές επιχειρήσεις - π.χ., Soledar, Artyomovsk (Bakhmut), Avdeevka, Maryinka, κ.α. - μαρτυρούν ήδη μια μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των δύο στρατών. Η μετατόπιση αυτή θα επιταχυνθεί περαιτέρω, καθώς το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ρωσίας λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και η Ρωσία αναπτύσσει μαζικά νέους τύπους όπλων, όπως οι αερόβιες βόμβες που γλιστρούν, οι οποίες έχουν αλλάξει τον ρόλο της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας στη σύγκρουση.
Καθημερινά ρίπτονται δεκάδες βαριές αεροπορικές βόμβες και ομοίως, αυξάνεται η χρήση σύγχρονων πυρομαχικών οδοφράγματος και ορισμένων άλλων συστημάτων, συμπεριλαμβανομένων των πυρομαχικών ακριβείας. Τα άρματα μάχης T-90M και νέοι τύποι ελαφρών τεθωρακισμένων οχημάτων έχουν επίσης εμφανιστεί στο πεδίο της μάχης.
Συγκριτικά, η Ουκρανία αντιμετωπίζει μείωση των προμηθειών όπλων λόγω των περιορισμένων παραγωγικών δυνατοτήτων στη Δύση, όπου η βιώσιμη αύξηση της παραγωγής σε βιομηχανική κλίμακα δεν είναι εφικτή βραχυπρόθεσμα. Εν τω μεταξύ, η κρίση στη Μέση Ανατολή και οι εντάσεις γύρω από την Ταϊβάν γίνονται σημαντικοί περισπασμοί για τις ΗΠΑ.
Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, μια αποφασιστική μετατόπιση του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος της Ουκρανίας είναι απολύτως πιθανή μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, οδηγώντας σε τερματισμό της σύγκρουσης με τους όρους της Ρωσίας.