 |
| pixabay / hosnysalah |
Amir Taheri - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως αρχίζουμε να ακούμε όλο και περισσότερες συζητήσεις για την επόμενη ημέρα αυτής της τραγικής σύγκρουσης, με την υπόθεση ότι οι πραγματικές μάχες οδεύουν προς το τέλος τους ως υπονοούμενο.
Οι συνήθεις ύποπτοι της ειρηνευτικής βιομηχανίας της Μέσης Ανατολής έχουν ήδη αρχίσει να ανακυκλώνουν τις παλιές και απαξιωμένες ιδέες τους. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που ακούγεται σαν κούκλα του εγγαστρίμυθου Μπαράκ Ομπάμα, μιλάει για "λύση δύο κρατών: ένα για τους Ισραηλινούς και ένα για τους Παλαιστίνιους".
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας συγκροτεί μια πολυεθνική επιτροπή για να επεξεργαστεί μια "ειρηνευτική φόρμουλα" αποδεκτή και από τις δύο πλευρές, χωρίς να είναι σαφές ποιες θα μπορούσαν να είναι οι δύο πλευρές.
Το ζήτημα δεν είναι ακαδημαϊκό. Σε ορισμένους πολέμους, εκείνοι που έφεραν τον τερματισμό των μαχών με μια ειρηνευτική συμφωνία δεν ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν τη σύγκρουση και αρχικά ηγήθηκαν των μαχών.
Η παλιά διπλωματία του Χένρι Κίσινγκερ, η διπλωματία των φιδιών, επιστρέφει επίσης στις δεξαμενές σκέψης με τη συζήτηση για "βήμα προς βήμα" μέτρα που αποσκοπούν στην "οικοδόμηση εμπιστοσύνης" μεταξύ του Νετανιάχου και όποιου οργάνωσε την επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου.
Τα Ηνωμένα Έθνη, που τώρα είναι μια θλιβερή σκιά του εαυτού τους υπό έναν Γενικό Γραμματέα που φαίνεται να έχει χάσει την πυξίδα του, μουρμουρίζουν για το διορισμό ενός ειδικού απεσταλμένου- ίσως του Τόνι Μπλερ, όπως προτείνουν κάποιοι παλιοί.
Υπάρχει επίσης συζήτηση, ειδικά στο Ισραήλ, για το τι θα γίνει με τη Γάζα αφού "καθαρίσει από τη Χαμάς". Κάποιοι μιλούν για επαναποικισμό, δηλαδή για αναβίωση των ισραηλινών οικισμών που διαλύθηκαν βάναυσα από την ισραηλινή κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν το 2005. Αυτοί που ασχολούνται με τέτοιες συζητήσεις δε λένε πού θα βρουν ανθρώπους που επιθυμούν να γίνουν έποικοι στον σκουπιδότοπο που έχει γίνει η Γάζα. Και αν βρεθούν τέτοιοι θερμόαιμοι εθελοντές, δεν θα ανησυχούσαν μήπως αντιμετωπίσουν την ίδια μοίρα που όρισε ο Σαρόν για τους ισραηλινούς εποίκους στη Γάζα;
Μια άλλη ιδέα είναι να παραδώσουν ό,τι έχει απομείνει από τη Γάζα, όταν και αν τελειώσει ο πόλεμος, στην Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Μαχμούντ Αμπάς. Αυτό θα μπορούσε να δώσει στην ΠΑ την εξουσία να απελευθερώσει τα περίπου 1.000 στελέχη και συμπαθούντες της Φατάχ που η Χαμάς είχε φυλακίσει στη Γάζα. Αλλά, θα μπορούσε η ΠΑ να προσφέρει στην κατεστραμμένη Γάζα καλή διακυβέρνηση, όταν έχει αποτύχει να κάνει κάτι που να μοιάζει με αυτό στην εν πολλοίς ειρηνική Δυτική Όχθη για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα;
Ακούμε επίσης συζητήσεις για την επιστροφή της Γάζας στον αιγυπτιακό έλεγχο, μια ανόητη ιδέα από κάθε άποψη.
Υπάρχουν επίσης υπεραισιόδοξοι που μιλούν ήδη για ανοικοδόμηση της Γάζας, κάτι που θα μπορούσε να κοστίσει περισσότερο από μια ή δύο δεκάρες. Οι αισιόδοξοι ξεχνούν πως αυτό που μετέτρεψε τη Γάζα στο κολαστήριο που έχει γίνει δεν ήταν η οικονομική δυσπραγία. Πριν από την 7η Οκτωβρίου, η Γάζα είχε χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας από τη Δυτική Όχθη, την Ιορδανία και την Αίγυπτο. Κατά τα δύο πρώτα τρίμηνα του 2023, η οικονομία της Γάζας αναπτύχθηκε κατά τέσσερα τοις εκατό, ενώ η οικονομία της Δυτικής Όχθης παρέμεινε σχεδόν στάσιμη.
Χάρη στις γενναιόδωρες δωρεές της UNRWA, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Κατάρ, της Παλαιστινιακής Αρχής, τα εισοδήματα που επαναπατρίστηκαν από περίπου 100.000 κατοίκους της Γάζας που εργάζονταν στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων 25.000 που εργάζονταν στο Ισραήλ, και τα τελωνειακά έσοδα από τις ισραηλινές κυβερνήσεις, η Γάζα διέθετε 36 νοσοκομεία και 3.500 νοσοκομειακές κλίνες, στοιχεία που είναι κατά κεφαλήν υψηλότερα από εκείνα της Αιγύπτου και της Ιορδανίας.
Χάρη στη διεθνή βοήθεια και τις δωρεές από πλούσιους Παλαιστίνιους στην Ευρώπη και την Αμερική, η Γάζα κατατάσσεται μπροστά από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ως ποσοστό του ΑΕΠ που διατίθεται για την υγεία και την εκπαίδευση.
Ταυτόχρονα, η Χαμάς δεν χρειαζόταν να χρηματοδοτήσει τον στρατό της και τις σήραγγες που έσκαβε μέσω της φορολογίας, καθώς η Τεχεράνη κάλυπτε μεγάλο μέρος του κόστους.
Οι κλασικές αιτίες του πολέμου για τη γη, την πρόσβαση σε φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένου του νερού ή/και τις αγορές, δεν ισχύουν για τη Γάζα. Στους κανονικούς πολέμους, αν επιτρέπεται να μιλήσει κανείς για μια τέτοια απεχθή έννοια, οι εμπόλεμοι θέλουν κάτι χειροπιαστό που θα μπορούσε να αποδεχθεί η κάθε πλευρά όταν ο υπολογισμός κόστους-οφέλους στραφεί υπέρ της ειρήνης.
Αλλά ο πόλεμος στη Γάζα δεν είναι ένας κανονικός πόλεμος. Η Χαμάς θέλει κάτι που το Ισραήλ δεν μπορεί να παραδώσει, δηλαδή την ολοκληρωτική καταστροφή του Ισραήλ "από τον ποταμό ως τη θάλασσα".
Το Ισραήλ, επίσης, θέλει κάτι που η Χαμάς δεν μπορεί να δεχτεί: ιδεολογική αυτοκτονία, αποδεχόμενη να κυριαρχεί στη Γάζα με σχετική άνεση και ξεχνώντας τον "σκοπό", που είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ από τον χάρτη. Αν η Χαμάς δεχόταν μια τέτοια συμφωνία, θα κατέληγε σε μια ίσως πιο πολύχρωμη εκδοχή της Φατάχ. Έτσι, η προσπάθεια να απομακρυνθούν αυτές οι φανταστικές αιτίες είναι στην καλύτερη περίπτωση μια άσκηση στη ματαιότητα.
Όλες αυτές οι εκτιμήσεις, ωστόσο, θα μπορούσαν να παραμεριστούν, ώστε να επικεντρωθούμε στη συντόμευση του τρέχοντος ξεσπάσματος δολοφονιών. Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν θέλει σαφώς να συνεχιστεί το ξέσπασμα δολοφονιών, αν και με τη μορφή αυτού που αναλυτές του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης περιγράφουν τώρα ως "πόλεμο χαμηλής έντασης".
Ένας αναλυτής του IRGC, γράφοντας στην ιστοσελίδα Fars News της δύναμης την περασμένη εβδομάδα, αναφέρει ότι η Τεχεράνη δεν αναμένει μια νίκη της Χαμάς, αλλά θέλει να "συνεχίσει να πολεμά όσο το δυνατόν περισσότερο", ώστε όλο και περισσότεροι Ισραηλινοί να δουν πως η καλύτερη επιλογή είναι να φύγουν.
Η Τεχεράνη υπόσχεται επίσης να ρίξει στη μάχη περισσότερα από τα περιφερειακά της μέσα, συμπεριλαμβανομένης της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, των Χούτι της Υεμένης και διαφόρων ομάδων στο Ιράκ και τη Συρία, αν και σε μικρές δόσεις, ώστε να μην παρασυρθεί το ίδιο το Ιράν στον πόλεμο.
Η ιδέα είναι ότι όσο περισσότερο διαρκούν οι μάχες, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζημιά που προκαλείται στην εικόνα του Ισραήλ τόσο στο εσωτερικό όσο και στον κόσμο γενικότερα. Με άλλα λόγια: αν δεν μπορείς να κερδίσεις στο πεδίο της μάχης, προσπάθησε να κερδίσεις τον πόλεμο της προπαγάνδας.
Το μήνυμα που έρχεται από τη Χαμάς είναι πως τουλάχιστον ένα μέρος της ηγεσίας της είναι έτοιμο να παραμείνει σε αυτό το θανατηφόρο παιχνίδι μέχρι να εκτοξευτούν και οι τελευταίες ρουκέτες και πύραυλοι που προμηθεύεται το Ιράν.
Θα προσπαθήσει και το Ισραήλ να προσαρμόσει τη στρατηγική του για έναν μακρύ πόλεμο χαμηλής έντασης ως συνέχεια του κλασικού πολέμου με το "μεγάλο σφυρί", ο οποίος μπορεί να έχει ήδη επιτύχει τους αρχικούς του στόχους;