Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Νωρίτερα είχε εκτιμηθεί πως "Η επιστροφή του Τουσκ στην εξουσία στην Πολωνία μπορεί να είναι καλή είδηση για τη Ρωσία, αν υπακούσει στις επιταγές της Γερμανίας", βοηθώντας μια ρωσο-γερμανική προσέγγιση όπως πριν, εκτός αν "η Γερμανία αποφασίσει να εκμεταλλευτεί την πρόσφατα αποκατασταθείσα ηγεμονία της επί της Πολωνίας για να γίνει παγκόσμια δύναμη εις βάρος της Ρωσίας. Σε αυτή την περίπτωση, η Γερμανία θα μπορούσε να συμβουλεύσει τον Τουσκ να διατηρήσει τα σχέδια στρατιωτικής ενίσχυσης του PiS, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τη χώρα αυτή ως το ανατολικό της προπύργιο κατά της Ρωσίας και για να την τρυπήσει με βελόνες στη Λευκορωσία, το Καλίνινγκραντ και/ή την Ουκρανία με μέσα υβριδικού πολέμου".
Το προαναφερθέν σενάριο εκτυλίσσεται επί του παρόντος ως αποτέλεσμα του ταξιδιού του Τουσκ στο Κίεβο, το οποίο έρχεται στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης του " Φρουρίου Ευρώπη" από τη Γερμανία για να βοηθήσει την "στροφή (πίσω) στην Ασία" των ΗΠΑ, η οποία επιταχύνεται από την πρόταση για την "στρατιωτική Σένγκεν" και τη νεοαναγγελθείσα "Αμυντική Γραμμή της Βαλτικής".
Κατά την προετοιμασία της επιστροφής του Τουσκ, τον οποίο ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Γιάροσλαβ Κατσίνσκι κατηγόρησε ότι είναι "Γερμανός πράκτορας", η Γερμανία αύξησε τον προηγούμενο περιφερειακό ανταγωνισμό της με την Πολωνία, επεκτείνοντας την στρατιωτική της προστασία στην Ουκρανία και κατηγορήθηκε από τον προκάτοχό του ότι έκλεισε συμφωνία μαζί της πίσω από την πλάτη της Πολωνίας. Ενώ οι τελευταίες κινήσεις μπορεί να ερμηνευθούν από ορισμένους ως ένδειξη πως η Πολωνία εξακολουθεί να ανταγωνίζεται τη Γερμανία για επιρροή εκεί, η πραγματικότητα είναι ότι στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα ηγεμονικά συμφέροντα της Γερμανίας.
Για να εξηγήσουμε, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να περιορίσει μόνη της τη Ρωσία στην Ευρώπη και επομένως χρειάζεται έναν αξιόπιστο κατώτερο εταίρο που θα τη βοηθήσει σε αυτό, εξ ου και ο ρόλος που καλείται να παίξει η Πολωνία στη σύγχρονη "Mitteleuropa" του Βερολίνου. Όταν η συντηρητική-εθνικιστική αντιπολίτευση ήταν στην εξουσία, η Πολωνία ήθελε η "Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών", της οποίας επεδίωκε να ηγηθεί, να εκπληρώσει αυτή τη λειτουργία αντί της Γερμανίας, αλλά τώρα και οι δύο θα υποταχθούν στο Βερολίνο και θα βοηθήσουν να μοιραστούν το οικονομικό-φυσικό βάρος της ανάσχεσης της Ρωσίας.
Η υποστήριξη της Γερμανίας στην προσέγγιση Πολωνίας-Ουκρανίας και η επικείμενη αποδέσμευση από την ΕΕ κεφαλαίων ύψους 76 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη Βαρσοβία, τα οποία είχαν δεσμευτεί ως τιμωρία για τις δικαστικές μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης υπέρ της κυριαρχίας, αποτελούν απόδειξη αυτών των σχεδίων. Ο πρόεδρος Αντρέι Ντούντα, ο οποίος θα παραμείνει στη θέση του μέχρι τις εκλογές του επόμενου έτους και προέρχεται από τη συντηρητική-εθνικιστική αντιπολίτευση, χαρακτήρισε την παρακράτηση των κεφαλαίων αυτών ως σχέδιο αλλαγής της πολωνικής κυβέρνησης, το οποίο επιβεβαιώθηκε από τα πρόσφατα γεγονότα.
Ο Τουσκ έχει βυθίσει την Πολωνία στη χειρότερη κρίση από τη δεκαετία του 1980 μέσω των αυταρχικών μέσων που χρησιμοποιεί για την επιβολή του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητισμού στην παραδοσιακά συντηρητική-εθνικιστική χώρα του, αλλά προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του από αυτό κάνοντας πρόσφατα έκκληση στους Πολωνούς πατριώτες να υποστηρίξουν την Ουκρανία. Η ΕΕ τον επιβραβεύει υποσχόμενη την απελευθέρωση αυτών των δεσμευμένων κεφαλαίων, ενώ ο Μπάιντεν επαίνεσε την επιστροφή του στην εξουσία ως "πολύ καλή", παρά το γεγονός ότι οι μέθοδοί του παραβιάζουν τα δυτικά πρότυπα δημοκρατίας και κράτους δικαίου.
Η επικείμενη εισροή κεφαλαίων θα μπορούσε να οδηγήσει τον Τουσκ στην ανακατεύθυνση των κονδυλίων που είχαν προηγουμένως διατεθεί από τον προϋπολογισμό προς προσπάθειες που σχετίζονται με την Ουκρανία, όπως το δάνειο που υποσχέθηκε να παρατείνει, η κοινή παραγωγή πυρομαχικών και όπλων και τα έργα υποδομής στο δυτικό τμήμα της χώρας αυτής. Αυτό το αποτέλεσμα θα επέτρεπε στην Πολωνία να συνεχίσει να παίζει τον προβλεπόμενο ρόλο του "μεγάλου αδελφού" στην Ουκρανία, αν και αυτή τη φορά υπό αυστηρή γερμανική εποπτεία, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα ηγεμονικά της συμφέροντα αντί να τα ανατρέψει.
Στη συνέχεια, η Γερμανία μπορεί να επικεντρωθεί στην εφαρμογή της πρότασης "στρατιωτικής Σένγκεν" για τη βελτιστοποίηση της μετακίνησης εξοπλισμού και δυνάμεων κατά μήκος της "γραμμής άμυνας της Βαλτικής", η οποία αναμένεται να επεκταθεί τελικά νότια για να συνδεθεί με τον φράχτη των συνόρων της Πολωνίας με τη Λευκορωσία, δημιουργώντας ένα ενιαίο σύστημα φραγμών. Οι οχυρώσεις αυτές θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και μέχρι την Αρκτική, αν εμπλακεί η Φινλανδία, οπότε το μήκος του γερμανορωσικού μετώπου θα πλησίαζε το ναζιστικό-σοβιετικό στις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτή η παρατήρηση υπογραμμίζει πόσο ριζικά έχει αλλάξει η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας και δείχνει πώς οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να βάλουν τη Γερμανία να περιορίσει τη Ρωσία στην Ευρώπη με τη μεσολάβηση αυτών των μέσων. Η υποταγή της Πολωνίας στη Γερμανία είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των ηγεμονικών φιλοδοξιών της τελευταίας, δεδομένου ότι το Βερολίνο δε θα είχε την ευκαιρία να επιτύχει τίποτα από όλα αυτά χωρίς τη συμμετοχή της Βαρσοβίας στην "στρατιωτική Σένγκεν" και το νέο εγκεκριμένο από τη Γερμανία ρόλο της στην Ουκρανία.
Αν ο Τουσκ δεν είχε επιστρέψει ποτέ στην εξουσία, τότε η συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνηση της Πολωνίας θα είχε κρατήσει τη Γερμανία υπό έλεγχο, κάτι που θα ήταν καλύτερο για όλους, καθώς θα κρατούσε τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης λόγω λανθασμένου υπολογισμού με τη Ρωσία πολύ μικρότερο από ό,τι είναι τώρα έτοιμος να γίνει. Επομένως, οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου φθινοπώρου θα μπορούσαν να θεωρηθούν εκ των υστέρων ως ένα γεωπολιτικό παιχνίδι που άλλαξε τα δεδομένα, λόγω του ότι αφαίρεσαν το μοναδικό εμπόδιο που βρισκόταν στο δρόμο για την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ άνοδο της Γερμανίας ως παγκόσμιας δύναμης στο πλαίσιο του Νέου Ψυχρού Πολέμου.