 |
| pixabay / ArmyAmber |
Ενώ υπήρχαν ελπίδες ότι η Πράξη Έγκρισης Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ για το 2024 (NDAA) θα οδηγούσε σε αύξηση της δύναμης των στρατευμάτων, συνέβη ακριβώς το αντίθετο, καθώς οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι φοβούνται τι μηνύματα θα στείλει στους εχθρούς της Αμερικής μια συρρικνωμένη δύναμη.
Robert Bridge - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Από την εποχή πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ δεν είχαν τόσο μικρή στρατιωτική δύναμη και από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ο αμερικανικός στρατός δεν έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ σε όλο τον κόσμο.
Οι περικοπές προσωπικού στον αμερικανικό στρατό ήταν οι μεγαλύτερες. Ο εθνικός αμυντικός προϋπολογισμός πρέπει να ικανοποιηθεί με μια δύναμη μόλις 445.000 ενεργών στρατιωτών, μειωμένη κατά 40.000 και πλέον (8,4%) σε τρία χρόνια.
Εν τω μεταξύ, το Σώμα των Πεζοναυτών πρόκειται να χάσει 8.900 εν ενεργεία στρατιωτικούς από το οικονομικό έτος 2021, δηλαδή μείωση 4,9%, ενώ η Πολεμική Αεροπορία είναι προετοιμασμένη για απώλεια 13.475 αεροπόρων, δηλαδή μείωση 4%. Τέλος, το Πολεμικό Ναυτικό προβλέπεται να έχει 10.000 λιγότερους ναύτες, μείωση 2,9%.
Συνολικά, ο συνολικός αριθμός των εν ενεργεία στρατιωτών στις ένοπλες δυνάμεις θα μειωθεί σε 1.284.500 το οικονομικό έτος 2024. Αυτή είναι μια μείωση κατά σχεδόν 64.000 στρατιώτες τα τελευταία τρία χρόνια και το μικρότερο σύνολο για τον αμερικανικό στρατό από το 1940. Για λόγους προοπτικής, οι κορυφαίοι θεωρούμενοι "αντίπαλοι" της Αμερικής, η Ρωσία και η Κίνα, έχουν 1,15 εκατομμύρια και 2,35 εκατομμύρια στρατιώτες εν ενεργεία, αντίστοιχα.
Μια τέτοια κατακόρυφη πτώση της δύναμης των στρατευμάτων παρουσιάζει μεγάλες προκλήσεις για οποιαδήποτε χώρα, αλλά ιδιαίτερα για μια χώρα με σοβαρές αυτοκρατορικές φιλοδοξίες. Το πρόβλημα με την στρατολόγηση δεν φαίνεται να προκαλείται από έλλειψη κεφαλαίων. Το νομοσχέδιο για την αμυντική πολιτική που ψηφίστηκε τον περασμένο μήνα προβλέπει ένα εντυπωσιακό ποσό 886 δισεκατομμυρίων δολαρίων για αμυντικά προγράμματα, το οποίο περιλαμβάνει αύξηση 5,2% στους μισθούς των μελών του στρατού, τη μεγαλύτερη αύξηση των τελευταίων 20 ετών.
Παρά την υπόσχεση για περισσότερα χρήματα, οι προοπτικές στρατολόγησης για το άμεσο μέλλον φαίνονται δυσοίωνες σε σημείο που οι νομοθέτες και οι στρατιωτικοί ηγέτες έχουν διατυπώσει την ιδέα να επιτραπεί σε παράνομους μετανάστες, οι οποίοι συχνά φέρονται να έχουν στις τάξεις τους μέλη τρομοκρατών και συμμοριών, να χρησιμεύσουν ως προσωρινή λύση στο πρόβλημα.
"Γνωρίζετε ποιοι είναι οι αριθμοί προσλήψεων στο Στρατό, το Ναυτικό και την Αεροπορία;", ρώτησε τον περασμένο μήνα ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Dick Durbin. "Δεν μπορούν να βρουν αρκετούς ανθρώπους για να ενταχθούν στις στρατιωτικές μας δυνάμεις. Και υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν χαρτιά και θέλουν την ευκαιρία να υπηρετήσουν και να ρισκάρουν τη ζωή τους για αυτή τη χώρα. Θα πρέπει να τους δώσουμε μια ευκαιρία; Νομίζω ότι πρέπει".
Η "λύση" του Δημοκρατικού στο πρόβλημα αγνοεί βολικά το ερώτημα: τι συνέβη αρχικά με τη δεξαμενή στρατολόγησης εντός των ΗΠΑ; Γιατί τόσοι πολλοί νέοι άνδρες και γυναίκες αποφάσισαν να αποφύγουν τη ζωή του επαγγελματία στρατιώτη σε σύγκριση με προηγούμενες εποχές; Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός πως η εμπιστοσύνη στον αμερικανικό στρατό έχει πέσει στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δύο δεκαετιών; Έχουν οι νέοι άνδρες και γυναίκες καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πραγματική φύση του αμερικανικού στρατού δεν είναι να "υπερασπίζεται την πατρίδα" από επίδοξους επιτιθέμενους, αλλά μάλλον να κυριαρχεί σε ολόκληρο τον πλανήτη με την ιμπεριαλιστική νοοτροπία του;
Στη συνέχεια, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με την ψυχική και σωματική υγεία της αμερικανικής νεολαίας, η οποία μαστίζεται από ανησυχητικά ποσοστά παχυσαρκίας, χρήσης ναρκωτικών και προβλημάτων ψυχικής υγείας. Τα προβλήματα αυτά είναι συμπτώματα ενός έθνους που βιώνει την αποδιάρθρωση ολόκληρου του κοινωνικού του ιστού.
"Το πρόβλημα έγκειται στην αμερικανική κοινωνία, ή μάλλον στην έλλειψή της", γράφει ο Brian Berletic, γεωπολιτικός αναλυτής και πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ. "Πάσχει από μια γενική διάλυση των οικογενειακών αξιών, της εργασιακής ηθικής και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον, υπάρχει κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η οποία δημιουργεί έλλειψη εξειδικευμένων υποψηφίων για οικονομικές και στρατιωτικές δραστηριότητες".
Πράγματι, θα φαινόταν πολύ πιο επωφελές για όλους αν η Ουάσιγκτον έκλεινε μέρος της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της με τα στρατιωτικά franchises (οι ΗΠΑ έχουν περίπου 750 στρατιωτικές βάσεις εγκατεστημένες σε 80 έθνη σε όλο τον κόσμο) και απελευθέρωνε πρόσθετα κονδύλια για την αναζωογόνηση των καταρρέοντων εσωτερικών πόλεων και την εκπαίδευση του πληθυσμού της. Εξάλλου, κανένας στρατός δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με μηχανήματα- χρειάζεται υγιείς, καλά εκπαιδευμένους επαγγελματίες στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Εν τω μεταξύ, άλλοι επισημαίνουν τη νοοτροπία του στρατιώτη που έχει - παρά τις προσδοκίες - μολύνει τα υψηλότερα επίπεδα του στρατιωτικού μηχανισμού, ένα φαινόμενο που τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν τακτικά και εντελώς άκριτα. Ωστόσο, με τον ίδιο τρόπο που η "εργατικότητα" είχε καταστροφικό αντίκτυπο στα κέρδη της Disney και της Budweiser, για παράδειγμα, δεν είναι δύσκολο να πούμε ότι οι άνθρωποι αποθαρρύνονται από μια στρατιωτική καριέρα για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Αυτό οδηγεί στο ζήτημα του πατριωτισμού σε μια εποχή που τα δημόσια σχολεία διδάσκουν στα παιδιά να μισούν την πατρίδα τους. Μπορεί να αναμένεται από αυτούς τους νέους να θυσιάσουν τον άνετο, καθιστικό τρόπο ζωής τους για την υπεράσπιση της πατρίδας τους; Μια γρήγορη περιήγηση στον εγωκεντρικό κόσμο του Instagram, του TikTok και του Facebook δείχνει πού επικεντρώνεται η προσοχή του έθνους και δεν δίνει λόγο για ελπίδα.
Λαμβάνοντας όλα υπόψη, οι ΗΠΑ και ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο ασφαλείς αν η Ουάσινγκτον αναπροσάρμοζε την εξωτερική της πολιτική σε μια πιο αμυντική στάση. Θα μπορούσε να χαμηλώσει την παγκόσμια θερμοκρασία φέρνοντας πίσω κάποια από τα στρατεύματα, ενώ παράλληλα θα απελευθέρωνε τα κεφάλαια για ένα πολυπόθητο πρόγραμμα εθνικής αναζωογόνησης στο εσωτερικό. Αυτό θα της παρείχε τα στρατεύματα που χρειάζεται για μια πολυπόθητη "απομονωτική" εξωτερική πολιτική που θα έβαζε φρένο στον στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό σε μια εποχή που μια παγκόσμια πυρκαγιά - ενδεχομένως με τη Ρωσία ή την Κίνα ή και τα δύο - φαίνεται όλο και πιο πιθανή. Αντ' αυτού, οι ΗΠΑ θα επιλέγουν πάντα τον μιλιταριστικό ιμπεριαλισμό, και όπως οι αυτοκρατορίες του παρελθόντος, αυτό θα είναι η τελική τους πτώση.