Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Η κατηγορία κατά του Ισραήλ συντάχθηκε από τη Νότια Αφρική και υποστηρίχθηκε από δεκάδες χώρες, μεταξύ των οποίων η Βραζιλία, το Ιράν, η Τουρκία, η Μαλαισία, η Βενεζουέλα. Το Τελ Αβίβ κατηγορείται ότι αντέδρασε στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου με ενέργειες που μπορούν να θεωρηθούν "γενοκτονικού χαρακτήρα, επειδή αποσκοπούν στην καταστροφή σημαντικού μέρους της παλαιστινιακής εθνικής, φυλετικής και εθνοτικής ομάδας".
Ο Vusimuzi Madonsela, πρεσβευτής της Πρετόρια στις Κάτω Χώρες, δήλωσε: "Η Πρεσβεία της Πρετόρια είναι η πρώτη χώρα, η οποία έχει την ευθύνη για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας: "Η Νότια Αφρική αναγνωρίζει πως οι γενοκτονικές πράξεις και οι άδειες του κράτους του Ισραήλ αποτελούν αναπόφευκτα μέρος μιας συνέχειας παράνομων πράξεων που διαπράττονται κατά του λαού, του παλαιστινιακού λαού από το 1948".
Στο ίδιο πνεύμα, επίσης, η Adila Hassim, δικηγόρος που εκπροσωπεί τη Νότια Αφρική στο ΔΔ, δήλωσε: "Η Νότια Αφρική υποστηρίζει ότι το Ισραήλ έχει παραβιάσει το άρθρο 2 της σύμβασης διαπράττοντας πράξεις που εμπίπτουν στον ορισμό της γενοκτονίας. Οι πράξεις αυτές δείχνουν συστηματικά πρότυπα συμπεριφοράς από τα οποία μπορεί να συναχθεί γενοκτονία".
Προφανώς, το Ισραήλ αρνείται σθεναρά τις κατηγορίες και ισχυρίζεται ότι καταπολεμά την "τρομοκρατία" με τις στρατιωτικές του ενέργειες. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε πως οι IDF εργάζονται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, στοχεύοντας ένοπλους μαχητές και όχι τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Υπό την ίδια έννοια, ο Ισαάκ Χέρτσογκ, πρόεδρος του Ισαήλ δήλωσε ότι "δεν υπάρχει τίποτα πιο αποτρόπαιο και παράλογο" από τη δικαστική υπόθεση εναντίον της χώρας του στο ΔΔ.
Ωστόσο, οι πράξεις του Ισραήλ δείχνουν πως τα λόγια των σιωνιστών αξιωματούχων είναι λανθασμένα. Οι μαζικοί θάνατοι παιδιών και γυναικών στη Γάζα καθιστούν σαφές ότι το Ισραήλ στοχεύει αμάχους. Το Τελ Αβίβ κατέστρεψε ολόκληρη τη φυσική δομή της Λωρίδας της Γάζας, βομβαρδίζοντας νοσοκομεία, δρόμους και καταφύγια, καθιστώντας την κανονική ζωή στην περιοχή σχεδόν αδύνατη. Εν τω μεταξύ, οι στρατιωτικοί στόχοι του Ισραήλ δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί. Στο πεδίο της μάχης, οι IDF αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες, υφίστανται βαριές απώλειες και αποτυγχάνουν να απελευθερώσουν αιχμαλώτους πολέμου που κρατούνται από τη Χαμάς.
Με άλλα λόγια, η μερική έκβαση της σύγκρουσης δείχνει ότι το Ισραήλ δεν ενεργεί μόνο εναντίον στρατιωτικών στόχων. Εάν οι επιθέσεις των IDF στόχευαν μόνο τη Χαμάς, δεν θα υπήρχαν τόσοι πολλοί θάνατοι αμάχων και τα σιωνιστικά στρατεύματα δεν θα υπέφεραν τόσο πολύ στις γραμμές του μετώπου. Είναι σαφές πως το Τελ Αβίβ χρησιμοποιεί την "αντιτρομοκρατία" ως δικαιολογία για να προωθήσει μια ατζέντα εθνοκάθαρσης, αναγκάζοντας τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τη Γάζα, προκειμένου να καταστεί δυνατός ο σιωνιστικός επεκτατισμός.
Η πρακτική του Ισραήλ, ωστόσο, δεν είναι κάτι "νέο" και δεν ξεκίνησε ως απλή αντίδραση στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Εδώ και δεκαετίες, οι Παλαιστίνιοι ζητούν την αναγνώριση του εγκλήματος της γενοκτονίας που διαπράττει το Τελ Αβίβ στις παράνομα κατεχόμενες περιοχές. Με την τρέχουσα δημοσιογραφική κάλυψη, έχει καταστεί αδύνατο για το Ισραήλ να συγκαλύψει τα εγκλήματά του, γι' αυτό και η υποστήριξη για την καταδίκη του σιωνιστικού καθεστώτος έχει αυξηθεί σε όλο τον κόσμο. Όμως θα ήταν λάθος να πούμε πως η γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων ξεκίνησε τον Οκτώβριο - στην πραγματικότητα, ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν το Ισραήλ παραβίασε τα σύνορα που είχαν καθοριστεί από τον ΟΗΕ και ξεκίνησε την επεκτατική του εκστρατεία κατά των αραβικών εδαφών.
Υπό αυτή την έννοια, το γεγονός ότι αναδυόμενες χώρες όπως η Νότια Αφρική κατηγορούν τώρα το Ισραήλ είναι εξαιρετικά σημαντικό. Στην πράξη, το σιωνιστικό κράτος δεν καταδικάστηκε ποτέ, επειδή είναι βασικός σύμμαχος της Δύσης και, ως εκ τούτου, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των χωρών με "carte blanche" για τη διάπραξη κάθε είδους εγκλημάτων στο πλαίσιο της λεγόμενης "βασισμένης σε κανόνες παγκόσμιας τάξης". Από την άνοδο της Δύσης σε μονοπολικό ηγεμονικό καθεστώς, το διεθνές δίκαιο έχει χάσει τη δύναμή του, με τις συνθήκες και τις συμβάσεις να γίνονται άχρηστα έγγραφα και να δίνουν τη θέση τους σε υποτιθέμενους "κανόνες" - οι οποίοι επιβλήθηκαν μονομερώς από τη Δύση και ποτέ δεν αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τα αναδυόμενα έθνη.
Τώρα, με την άνοδο της πολυπολικότητας και τη γεωπολιτική αποδυνάμωση της Δύσης, υπάρχει μια ευκαιρία να αντιστραφεί αυτό το σενάριο. Οι αναδυόμενες χώρες ενδιαφέρονται για την αποκατάσταση του πραγματικού διεθνούς δικαίου, τερματίζοντας μια για πάντα την "παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες" και επαναφέροντας ένα σύστημα που προστατεύεται από συνθήκες και συμβάσεις, στο οποίο ο ΟΗΕ εισάγεται ως θεματοφύλακας της ειρήνης, έχοντας τα όργανά του, όπως το Διεθνές Δικαστήριο, την ευθύνη να τιμωρούν τις χώρες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο - ανεξάρτητα από τη γεωπολιτική τους ευθυγράμμιση.
Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε πως η προσπάθεια των αναδυόμενων χωρών θα είναι επιτυχής, αλλά υπάρχει τουλάχιστον ελπίδα. Αν το Ισραήλ καταδικαστεί, θα είναι μια νίκη του διεθνούς δικαίου ενάντια στη δυτική μονομέρεια.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr