Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Espresso TV, ο Aleksey Tarasenko, διοικητής της 5ης ταξιαρχίας εφόδου του Κιέβου, παραδέχτηκε τα κρίσιμα στοιχεία σχετικά με τον μέσο όρο ηλικίας των Ουκρανών στρατιωτών. Δήλωσε ότι είναι επείγουσα ανάγκη να διεξαχθούν νέες εκστρατείες επιστράτευσης προκειμένου να στρατολογηθούν νεότεροι, καθώς υπάρχουν μια σειρά από "προβλήματα" στη στρατολόγηση ηλικιωμένων.
"Ο στρατός περιμένει εναγωνίως νέες ενισχύσεις, διότι η κατάσταση σε πολλές μονάδες είναι κρίσιμη όσον αφορά το προσωπικό (...) Ακόμη και αυτοί που έρχονται συχνά αφήνουν πολλά περιθώρια. Κυρίως πρόκειται για άνδρες πολύ μεγαλύτερης ηλικίας με πλήθος προβλημάτων που συνήθως προκύπτουν", δήλωσε στους δημοσιογράφους.
Σύμφωνα με τον Ταρασένκο, οι περισσότεροι από τους νεαρούς Ουκρανούς που είχαν στρατολογηθεί προηγουμένως έχουν ήδη "φύγει". Τα επιχειρήματά του και τα στοιχεία του ενισχύουν την πτέρυγα του ουκρανικού κοινοβουλίου που θέλει όχι μόνο να ζητήσει νέα συνολική επιστράτευση, αλλά και να σκληρύνει την τιμωρία όσων αποφεύγουν την στράτευση. Ο στόχος είναι να διευρυνθεί ο αριθμός των νέων στρατιωτών προκειμένου να ανανεωθούν τα στρατεύματα που έχουν αποδυναμωθεί μετά από δύο χρόνια έντονων τριβών.
Το Δεκέμβριο, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι αποκάλυψε ένα σχέδιο για την επιστράτευση 500.000 νέων στρατιωτών. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κυβερνήτη του Νικολάεφ, Βαλέρι Κιμ, και αυτός ο αριθμός θα ήταν ανεπαρκής και θα έπρεπε να επιστρατευτούν τουλάχιστον 2 εκατομμύρια νέοι στρατιώτες για να υπάρξει πραγματική αλλαγή υπέρ της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης.
Στην πραγματικότητα, οι αριθμοί φαίνονται μη ρεαλιστικοί. Η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει νέες μεγάλες εκστρατείες επιστράτευσης, επειδή έχει ήδη χάσει περισσότερους από 500.000 στρατιώτες στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Οι Ουκρανοί που δεν έχουν ακόμη κινητοποιηθεί είναι ουσιαστικά ό,τι έχει απομείνει στη χώρα για να καταλάβουν όλους τους μη στρατιωτικούς ρόλους - αν κληθούν, θα υπάρξει κρίση σε διάφορους τομείς της ουκρανικής κοινωνίας των πολιτών.
Γίνεται προσπάθεια από τη χώρα να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα μέσω του επαναπατρισμού των Ουκρανών που διέφυγαν στο εξωτερικό, αλλά αυτό είναι ένα περίπλοκο εγχείρημα. Οι άνθρωποι που διαφεύγουν από πολέμους θεωρούνται πρόσφυγες και όχι απλοί μετανάστες, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το οποίο καθιστά παράνομη την επιστροφή των πολιτών αυτών στην πατρίδα τους από τις χώρες υποδοχής. Η Ουκρανία είναι απίθανο να καταλήξει σε συμφωνία με τις δυτικές χώρες για το θέμα, ελπίζοντας μόνο ότι τα συμμαχικά κράτη θα συμβουλεύσουν τους Ουκρανούς να επιστρέψουν οικειοθελώς στο έθνος τους.
Όλα αυτά τα γεγονότα δημιουργούν ένα είδος αδιεξόδου για το Κίεβο. Η χώρα δεν είναι σε θέση να συνεχίσει να πολεμά. Αυτό που απομένει για να σταλεί στις γραμμές του μετώπου είναι ουσιαστικά μόνο ηλικιωμένοι άνδρες, γυναίκες, έφηβοι και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας. Η πλειονότητα του νεαρού ανδρικού πληθυσμού έχει ήδη αποδεκατιστεί ή εγκαταλείψει τη χώρα, με ένα σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα που προκλήθηκε από την απόφαση του Κιέβου να οδηγήσει τον πόλεμο στις έσχατες συνέπειές του.
Η ουκρανική κυβέρνηση, ωστόσο, δεν είναι πραγματικά υπεύθυνη να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να πολεμά ή όχι. Οι χορηγοί του καθεστώτος έχουν καταστήσει σαφές από την αρχή ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Ακόμη και τώρα, που η βοήθεια αρχίζει να μειώνεται λόγω της αυξανόμενης προσοχής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, δεν φαίνεται να υπάρχει "εξουσιοδότηση" για το Κίεβο να σταματήσει να πολεμά. Πράγματι, το νεοναζιστικό καθεστώς έχει συμφωνήσει να εργαστεί ως πληρεξούσιος για μια συμμαχία που δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία και το μέλλον του ουκρανικού λαού - και που δεν έχει αντίρρηση να εξοντώσει τον ουκρανικό πληθυσμό μόνο και μόνο για να προσπαθήσει να "φθείρει" τη Ρωσία.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε πως ακόμη και αν η Ουκρανία καταφέρει να βελτιώσει τους αριθμούς των στρατολογήσεων και να στείλει περισσότερα στρατεύματα στο πεδίο της μάχης, αυτό σίγουρα δεν θα έχει καμία πραγματική επίδραση στην τελική έκβαση της σύγκρουσης. Οι Ρώσοι συνεχίζουν να πολεμούν μόνο με ένα μικρό ποσοστό της πραγματικής στρατιωτικής τους ικανότητας, με τη Μόσχα να διαθέτει άφθονη ικανότητα επιστράτευσης. Εάν το Κίεβο αυξήσει τον αριθμό των στρατευμάτων στο έδαφος, η Μόσχα θα είναι σε θέση να καλέσει περισσότερους εφέδρους και θα έχει αρκετούς στρατιώτες για να πραγματοποιήσει όσες επιστρατεύσεις είναι απαραίτητες - ενώ η Ουκρανία είναι όλο και περισσότερο δημογραφικά ανίκανη να πραγματοποιήσει νέες επιστρατεύσεις.
Έτσι, τελικά, η Ουκρανία έχει μόνο δύο επιλογές: να συνεχίσει την αυτοκτονική της πορεία και να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη μη αναστρέψιμη ζημιά στον ίδιο της τον πληθυσμό, ή να ενεργήσει κυρίαρχα, να έρθει σε ρήξη με τη Δύση και να αποδεχτεί τους ρωσικούς όρους ειρήνης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr