Vedica Singh - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο αμερικανικός στρατός έχει υποστεί σημαντικές μειώσεις προσωπικού, με αποτέλεσμα η δύναμη του να αριθμεί μόλις 445.000 στρατιώτες εν ενεργεία - μια πτώση άνω των 40.000 ατόμων, η οποία σηματοδοτεί μείωση 8,4% σε διάστημα τριών ετών. Ομοίως, το Σώμα των Πεζοναυτών αναμένει μείωση κατά 8.900 ενεργά μέλη, δηλαδή μείωση 4,9%, ενώ η Πολεμική Αεροπορία αναμένει απώλεια 13.475 αεροπόρων, που ισοδυναμεί με μείωση 4%. Το Πολεμικό Ναυτικό προβλέπεται επίσης για μείωση 10.000 ναύτες, που σηματοδοτεί μείωση 2,9%.
Ως αποτέλεσμα, ο συνολικός αριθμός των εν ενεργεία στρατιωτών των ενόπλων δυνάμεων προβλέπεται να μειωθεί σε 1.284.500 το οικονομικό έτος 2024. Αυτό σηματοδοτεί μια συγκλονιστική μείωση κατά σχεδόν 64.000 στρατιώτες τα τελευταία τρία χρόνια και σηματοδοτεί τη μικρότερη στρατιωτική δύναμη για την Αμερική από το 1940. Συγκριτικά, βασικοί αντίπαλοι όπως η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν 1,15 εκατομμύρια και 2,35 εκατομμύρια στρατιώτες εν ενεργεία, αντίστοιχα.
Μια ξαφνική και απότομη μείωση του αριθμού των στρατευμάτων θέτει σημαντικά εμπόδια για κάθε έθνος, ιδίως για εκείνα που έχουν μεγάλες φιλοδοξίες για την οικοδόμηση αυτοκρατοριών. Παραδόξως, το ζήτημα με την στρατολόγηση δεν προέρχεται από την ανεπάρκεια των κονδυλίων. Το πρόσφατο νομοσχέδιο για την αμυντική πολιτική, που πέρασε με ηχηρά ποσοστά, διαθέτει το εντυπωσιακό ποσό των 886 δισεκατομμυρίων δολαρίων για αμυντικά προγράμματα, που χαρακτηρίζεται από μια σημαντική αύξηση των μισθών των μελών του στρατού κατά 5,2%, που σηματοδοτεί την πιο ουσιαστική αύξηση των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Ακόμα και με την υποσχεθείσα αυξημένη χρηματοδότηση, οι προοπτικές για την πρόσληψη προσωπικού φαίνονται τόσο άσχημες που πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι έχουν εισηγηθεί ότι το να επιτραπεί η είσοδος παράνομων μεταναστών -πολλοί από τους οποίους φημολογείται πως περιέχουν τρομοκράτες και μέλη συμμοριών- θα μπορούσε να αποτελέσει μια προσωρινή λύση για το ζήτημα.
"Γνωρίζετε ποιοι είναι οι αριθμοί στρατολόγησης στον Στρατό, το Ναυτικό και την Αεροπορία;", ρώτησε τον περασμένο μήνα ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Dick Durbin. "Δεν μπορούν να βρουν αρκετούς ανθρώπους για να ενταχθούν στις στρατιωτικές μας δυνάμεις. Και υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν χαρτιά και θέλουν την ευκαιρία να υπηρετήσουν και να ρισκάρουν τη ζωή τους για αυτή τη χώρα. Θα πρέπει να τους δώσουμε μια ευκαιρία; Νομίζω ότι πρέπει".
Κατά τρόπο βολικό, η "λύση" των Δημοκρατικών στο θέμα αυτό παραλείπει το προφανές: τι συνέβη με τη δεξαμενή στρατολόγησης των ΗΠΑ εξ αρχής; Γιατί, σε σύγκριση με άλλες περιόδους, τόσοι πολλοί νέοι άνδρες και γυναίκες επέλεξαν να απορρίψουν τη ζωή του επαγγελματία στρατιώτη; Μήπως αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στον αμερικανικό στρατό έχει φτάσει σε χαμηλό 20ετίας; Έχουν καταλάβει οι νέοι άνδρες και γυναίκες ότι ο απώτερος σκοπός του αμερικανικού στρατού είναι να χρησιμοποιήσει την ιμπεριαλιστική του στάση για να κυβερνήσει ολόκληρο τον κόσμο και όχι να "υπερασπιστεί την πατρίδα" από πιθανούς επιτιθέμενους;
Στη συνέχεια, υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τη σωματική και ψυχική ευεξία της αμερικανικής νεολαίας, δεδομένων των εντυπωσιακά υψηλών ποσοστών κατάχρησης ναρκωτικών, παχυσαρκίας και ψυχικών ασθενειών μεταξύ τους. Αυτά τα ζητήματα είναι ένα σημάδι ότι ο κοινωνικός ιστός της χώρας καταρρέει στο σύνολό του.
"Το πρόβλημα έγκειται στην αμερικανική κοινωνία, ή μάλλον στην έλλειψή της", γράφει ο Brian Berletic, γεωπολιτικός αναλυτής και πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ. "Πάσχει από μια γενική διάλυση των οικογενειακών αξιών, της εργασιακής ηθικής και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον, υπάρχει κατάρρευση του αμερικανικού εκπαιδευτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της επαγγελματικής εκπαίδευσης, η οποία δημιουργεί έλλειψη εξειδικευμένων υποψηφίων για οικονομικές και στρατιωτικές δραστηριότητες".
Φαίνεται πιο επωφελές αν η Ουάσινγκτον μειώσει το εκτεταμένο δίκτυο στρατιωτικών βάσεων παγκοσμίως, το οποίο σήμερα εκτείνεται σε περίπου 750 βάσεις σε 80 έθνη. Η ανακατεύθυνση αυτών των πόρων θα μπορούσε να διαθέσει πρόσθετα κονδύλια για την αναζωογόνηση των υποβαθμισμένων αστικών περιοχών και την ενίσχυση των εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών για τον πληθυσμό. Διότι, ας το παραδεχτούμε, ένας στρατός δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με τον εξοπλισμό- απαιτεί ικανά, καλά εκπαιδευμένα άτομα που διαμορφώνουν κρίσιμες αποφάσεις.
Ταυτόχρονα, ορισμένα άτομα επισημαίνουν την κυρίαρχη κουλτούρα του "ξύπνιου" που διαπερνά παραδόξως τα ανώτατα κλιμάκια του στρατού. Αυτή η τάση, που συχνά παρουσιάζεται άκριτα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντανακλά παρόμοιες επιπτώσεις που παρατηρούνται σε οντότητες όπως η Disney και η Budweiser. Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας φαίνεται να αποτρέπει τα άτομα από το να ακολουθήσουν στρατιωτική σταδιοδρομία για συγκρίσιμους λόγους.
Αυτό εγείρει ανησυχίες σχετικά με τον πατριωτισμό σε μια εποχή όπου η δημόσια εκπαίδευση φαίνεται να σπέρνει σπόρους εχθρότητας προς το έθνος μεταξύ των νεότερων γενεών. Μπορεί κανείς να βασιστεί σε αυτούς τους νέους να εγκαταλείψουν τον άνετο, παθητικό τρόπο ζωής τους για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους; Μια σύντομη περιήγηση στις αυτοαπορροφημένες σφαίρες του Instagram, του TikTok και του Facebook αποκαλύπτει έντονα τις εστίες του έθνους, ζωγραφίζοντας μια αποκαρδιωτική εικόνα.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις πτυχές, μια σημαντική αναμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσινγκτον καθίσταται ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της ασφάλειας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της παγκόσμιας αρένας. Μια στρατηγική στροφή προς μια πιο αμυντική στάση θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τις παγκόσμιες εντάσεις με τον επαναπατρισμό ορισμένων στρατευμάτων και την ανακατεύθυνση των πόρων σε ζωτικής σημασίας προσπάθειες εθνικής αναζωογόνησης. Αυτή η αναπροσαρμογή θα μπορούσε να προωθήσει μια αναγκαία "απομονωτική" εξωτερική πολιτική, περιορίζοντας την παρόρμηση για στρατιωτικά εγχειρήματα ακριβώς καθώς στον ορίζοντα διαφαίνονται παγκόσμιες συγκρούσεις, στις οποίες ενδεχομένως εμπλέκονται τρομεροί αντίπαλοι όπως η Ρωσία ή η Κίνα.
Ωστόσο, η επικρατούσα πορεία τείνει προς τη διαιώνιση του μιλιταριστικού ιμπεριαλισμού, απηχώντας την ιστορική παρακμή που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες αυτοκρατορίες. Χωρίς θεμελιώδεις αλλαγές, η ιστορία μπορεί δυστυχώς να επαναληφθεί.