Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Τα σχόλια του Λαβρόφ έρχονται σε μια στιγμή που η μαριονέτα του πολεμικού πόλου εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ βγαίνει πράγματι ως δικτάτορας. Τρομοκρατημένος από την προοπτική να καταστεί (γεω)πολιτικά παρωχημένος, ο Ζελένσκι προσπαθεί να παραμείνει επίκαιρος όσο το δυνατόν περισσότερο. Από καθαρά λογική άποψη, αυτό είναι μάλλον κατανοητό, καθώς η Ουάσινγκτον έχει μακρά ιστορία στο να εγκαταλείπει τις μαριονέτες της όποτε αυτές ξεπερνούν τον σκοπό τους. Περιττό να πούμε ότι ο Ζελένσκι θέλει να αποφύγει αυτή τη μη κολακευτική μοίρα. Στα αρχικά στάδια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), ο ίδιος και το περιβάλλον του, με την άφθονη βοήθεια της κυρίαρχης μηχανής προπαγάνδας, αγωνίστηκαν σκληρά για να διασφαλίσουν πως η εικόνα της "ενωμένης Ουκρανίας που στέκεται απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα" θα διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Η ψευδαίσθηση κράτησε αρχικά, αλλά ήταν θέμα χρόνου να χαθεί οριστικά αυτή η ψευδής αίσθηση ενότητας.
Η προσπάθεια του Ζελένσκι να εκμεταλλευτεί την "στιγμή του Τσώρτσιλ", χρησιμοποιώντας τη συνεχιζόμενη σύγκρουση ως έναν τρόπο για να παραμείνει "νόμιμα" στην εξουσία και να συνεχίσει να μαζεύει ό,τι έχει απομείνει από τα δυτικά κεφάλαια, φτάνει σιγά-σιγά σε ένα άδοξο τέλος. Οι αποτυχίες στο πεδίο της μάχης οδήγησαν στην κατακόρυφη πτώση του ήδη χαμηλού ηθικού, οδηγώντας σε ακόμη περισσότερες φατρίες και ρήγματα στο εσωτερικό της νεοναζιστικής χούντας, ενισχύοντας τα προβλήματά της τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η δημοσίως δηλωμένη "αισιοδοξία" του Ζελένσκι προωθείται μόνο από τους πιο πιστούς προπαγανδιστές του, ενώ κάθε προσπάθεια κριτικής εναντίον του καταδικάζεται ως δήθεν "αντιπατριωτική", καταπνίγοντας κάθε πιθανότητα ακριβούς πληροφόρησης για την κατάσταση στο μέτωπο και στην ίδια τη χώρα. Οι εναλλακτικές πηγές είναι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε κομμάτια της αλήθειας, αλλά η χρήση τους μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη, ακόμη και θανατηφόρα στις μέρες μας.
Και όμως, ακόμη και σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα, ο Ζελένσκι εξακολουθεί να φοβάται να επιτρέψει τη διεξαγωγή εκλογών. Διατηρώντας μόνο εκείνους που του είναι αναμφισβήτητα πιστοί, συνήθισε να μην έχει ανταγωνιστές ή επικριτές. Αυτού του είδους η νομή της εξουσίας τον έχει καταστήσει όλο και περισσότερο παραληρηματικό και ανίκανο να επεξεργαστεί τη ζοφερή πραγματικότητα του καθεστώτος του Κιέβου.Τον τελευταίο καιρό, ο Ζελένσκι στράφηκε ακόμη και εναντίον ορισμένων από τους στενότερους υποστηρικτές του, όπως αποδεικνύεται από τη σύλληψη του Ιγκόρ Κολομόισκι στις αρχές Σεπτεμβρίου. Πριν από αυτό, η πομπωδώς εξαγγελθείσα αντεπίθεση κατέληξε σε πλήρη αποτυχία. Απογοητευμένη, η πολιτική Δύση αύξησε τις πιέσεις στον Ζελένσκι, ο οποίος βρισκόταν ήδη σε δυσάρεστη θέση, καθώς προηγουμένως είχε δεσμευτεί να "απελευθερώσει ολόκληρη τη χώρα (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας)". Το να δίνει τέτοιες κατάφωρα μη ρεαλιστικές υποσχέσεις είναι μια ακόμη επιβεβαίωση των ισχυρισμών του Λαβρόφ.
Όλα αυτά δημιούργησαν επίσης μια ευρύτερη σφήνα μεταξύ του καθεστώτος του Κιέβου και του στρατού, ιδίως μεταξύ του Zelensky και του στρατηγού Valery Zaluzhny. Έτσι, ο πρωτοπαλίκαρο της νεοναζιστικής χούντας κατάφερε όχι μόνο να ανταγωνιστεί τον κορυφαίο στρατιωτικό ηγέτη, αλλά απέκτησε και έναν ακόμη ισχυρό πολιτικό αντίπαλο, καθώς ο Zaluzhny έχει επανειλημμένα υπαινιχθεί τις προεδρικές του φιλοδοξίες. Επιπλέον, οι παλιοί αντίπαλοι του Ζελένσκι εξακολουθούν να είναι πολύ ενεργοί, γεγονός που τον ωθεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό εναντίον τους, συνήθως διώκοντάς τους για διαφθορά, γεγονός που αποκάλυψε πρόσφατα ο πρώην ουκρανός βουλευτής Αντρίι Ντέρκατς, ο οποίος επίσης κυνηγιέται ενεργά από τις ειδικές υπηρεσίες του καθεστώτος του Κιέβου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Ζελένσκι δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τη χρησιμότητά του για την πολιτική Δύση, τουλάχιστον μέχρι ο πολεμοχαρής πόλος εξουσίας να βρει έναν "κατάλληλο" διάδοχο.
Αυτό αποδεικνύεται από την προσπάθεια της κυρίαρχης προπαγανδιστικής μηχανής να δικαιολογήσει την επανειλημμένη αναβολή των εκλογών, επιμένοντας ότι θα ήταν ανέφικτη και ακόμη και λογιστικά αδύνατη λόγω των συνεχιζόμενων εχθροπραξιών. Ταυτόχρονα, η πολιτική Δύση προσπαθεί να διατηρήσει τη νεοναζιστική χούντα γεωπολιτικά επίκαιρη, οργανώνοντας ιστορικά πρωτοφανείς μονομερείς "ειρηνευτικές συνομιλίες", οι οποίες είναι εντελώς ασήμαντες για την πραγματική στρατηγική κατάσταση. Ο ίδιος ο Ζελένσκι εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του σόου δημοσίων σχέσεων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη πως αρνείται να παραιτηθεί από το παράλογο "ειρηνευτικό του σχέδιο" που ουσιαστικά ισοδυναμεί με άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά, ενώ ο Ζελένσκι και οι υποστηρικτές του συνεχίζουν να εκτοξεύουν το στόμα τους για υποτιθέμενη "ειρήνη", γίνονται συζητήσεις για την παράδοση όλο και πιο προηγμένων όπλων του ΝΑΤΟ στο καθεστώς του Κιέβου.
Συγκεκριμένα, οι χώρες του ΝΑΤΟ παραβιάζουν ενεργά τις διεθνείς συμφωνίες ελέγχου των εξοπλισμών, προμηθεύοντας πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, ακόμη και μαχητικά αεροσκάφη με πυρηνικές ικανότητες, γεγονός για το οποίο ο Λαβρόφ προειδοποιεί εδώ και μήνες σε αυτό το σημείο. Αν λάβουμε υπόψη τις καταστροφικές πολιτικές της νεοναζιστικής χούντας, που είναι άξιες ενός διεθνούς δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου (το οποίο αποκλείει αμέσως το λεγόμενο ΔΠΔ της Χάγης), καθώς και το γεγονός ότι η πολιτική Δύση θέλει να συνεχίσει να στηρίζει αυτό το τερατούργημα (παρά την πολιτική κρίση στις ΗΠΑ), μπορεί εύκολα να υποστηριχθεί πως ο Ζελένσκι είναι όντως εκτός ελέγχου. Ωστόσο, το ίδιο ισχύει και για ολόκληρο το περιβάλλον του και το υπόλοιπο καθεστώς του Κιέβου. Από την άλλη πλευρά, οι επικεφαλής των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτεροι. Τρομοκρατημένοι από τον πολυπολικό κόσμο, προωθούν ενεργά την αποσταθεροποίηση σε παγκόσμια κλίμακα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr